Pagina's

woensdag 30 december 2015

OBT 2015, the whole story

na de eerste impressie en het verder landen in mijn systeem, nu een uitgebreider verslag van deze 20e en voor mij 2e OBT.
Sinds september 2011 rijd ik in een Quest, maar tot vorig jaar kwam ik er niet toe mee te doen aan de OBT. 2011 was simpelweg te vroeg, de 2 jaren erna kwam het agendatechnisch niet goed uit.
Vorig jaar was een grote sneeuw en ijsbende, maar toch genoten van de tocht.
Dit jaar wat het geheel anders.........

Ergens net na de zomer verschenen de eerste berichten over OBT 2015, het zou in Twente verreden worden. Om de hoek wederom, maar dan de andere kant op. Vrij vragen voor de kerstdagen moest nog geregeld worden en bleek gelukkig geen probleem.
Voorbereidingen zijn in mijn geval nauwelijks nodig, omdat ik veel fiets en de Q daarom doorgaans goed in orde is. Of toch niet?

Nadat de agenda op ligfiets.net was aangevuld met het item OBT 2015 konden we inschrijven. Omdat we meestal met LOL gezamenlijk proberen te rijden, heb ik ook een aanrijtocht aangekondigd. Daarop kwamen 4 aanmeldingen en een halverwege aansluiter.

Zondag nog de banden goed op druk gezet, blijkt de rechter voorband lek. Ventiel helemaal los van de band gescheurd. verwisselen dus. Verder voldoende drank, fruit en krentenbollen klaargelegd, evenals reservewatts voor de apparatuur en verlichting.
Maandag gaat de wekker wel erg vroeg voor een vakantiedag. Als ik mijn Q uit de schuur wil halen zie ik Paul al aan de overkant. Hij is iets te ver doorgereden en zoekt naar waar ie moet zijn. Zijn Strada verlicht mijn oprit goed! Ik pak mijn Q en dan blijkt weer de rechter voorband leeg te staan. Zeker een te oude band erin gelegd? Ook 's morgens vroeg gaat het verwisselen snel, gelukkig. Inmiddels is Nico er ook. Na de koffie rijden we aan en in gezwinde spoed rijden we door Lochem en Diepenheim, om aan het einde van dat dorp Marc op te pikken. Iets verder komen we Gerrit Jan tegen, die op een andere plek dan ik had verwacht op ons staat te wachten.
Omdat ik de route verder niet ken, want ik kreeg het niet geladen in mijn Osmand app, laat ik anderen voorgaan. Dat gaat uitstekend, uiteraard. We schampen Goor, rijden door Deldenerbroek, Delden, Zenderen en meer van die Twentse plaatsen met mooie namen.
Het is aardig klimmen en dalen tegen het einde van de route. We komen door Ootmarsum en daarvoor moeten we eerst een bult over......
In Lattrop zijn we zeker niet de eersten, er staan al heel wat velomobielen van allerlei soorten en maten klaar. We schrijven in en we krijgen munten voor de koffie en voor de gebakpauze. Even koffie leuten en wat kletsen en dan is het al tijd voor de foto. Daarna is het bekijken wie er welke route gaat rijden. De meesten blijken de korte route te doen en het is dan ook een mooie slinger velomobielen door het Twentse land.
Het is mooi weer en de route is prachtig. Het gaat zo lekker dat we veel te vroeg bij de pauzeplek zijn. In de grote groep rijden heeft wel iets speciaals. Als je achterin rijdt, is het net een intervaltraining, want bij elke bocht schuift het als een harmonica in elkaar. Ik heb daar vandaag minder zin in, dus ik schuif wat op naar voren, waar ik Marc en Arjen, van LOL, tegen kom. Ergens gaat het mis, want er ligt een hoop modder op de weg. Omdraaien dus.
Er worden veel foto's gemaakt, voor door Duitse rijders, zo is aan hun mobielen te zien.
Tegen het einde van de eerste etappe is het wat klimmen. Ik voel een uitdaging, omdat er wat DF's voorin rijden. Kennelijk zijn dat geen goede klimfietsen, want ik passeer hen allemaal ;)

Bij de pauzeplaats is het even wachten en dat is geen enkel probleem. Het weer is mooi, er is een klimtoren voor de kleintjes, picknickbanken in de zon en veel velomobielen te bewonderen, variërend van een met stof bekleedde, wat ouderwets aandoende mobiel, tot de (waarschijnlijk)  eerste Quatrovelo. De laatste met kinderzitje achter de bestuurder.
Ik ben vergeten op te letten hoe het eruit ziet als hij rijdt, maar dat komt vast nog wel, gezien het grote aantal dat is besteld.

Na de, overigens prima verzorgde, koffie-en-gebakpauze besluit ik met een vijftal anderen de klimroute te nemen. 55 kilometer. We hebben en ruim de tijd voor, want de snert en oliebollen worden pas om 16 uur geserveerd.
Ook dit is weer een mooie route die grotendeels door Duitsland voert. Bij een rustpauze, omdat ik mijn achterwiel hoorde aanlopen, sluiten er 2 anderen aan, nou ja, ze rijden beide voor ons uit en wij volgen. Het zijn Duitsers, die kennelijk gewend zijn veel op de weg in plaats van het fietspad te rijden. Hun snelheid is net als de onze, dus wij volgen. Lekker makkelijk, hoef je zelf niet te navigeren. Bij elke kruising of rotonde schieten zij van het fietspad de weg op. Geen enkele automobilist klaagt, dus zal het wel gewoon zijn in Duitsland. Je wint er wel tijd mee, want het gaat sneller dan als je op het fietspad blijft.

Veel klimmen is het overigens niet. Ik had me voorbereid op regelmatig schakelen naar het kleine blad voor, maar dat was niet nodig. Hopelijk heeft de titel van de route niet teveel mensen afgeschrikt, want mooi was ie wel, zoals al gezegd. Rond half vier zijn we terug in Lattrop en kunnen we bijkomen en bijkletsen tot de maaltijd wordt geserveerd. Het is een prima accommodatie hiervoor, ook de parkeerplaats is goed om onze velomobielen te stallen.
Na een lekkere snert met oliebollen maaltijd vertrekken we weer richting westen. Er zijn wat meer rijders uit ons deel van het land, zoals Herman en Christiaan, die wel vaker met ons meerijden. Ook Roef rijdt mee en nog een mij onbekende man. Met 11 man rijden we terug.
Marc navigeert het eerste deel. In het donker toch wel lastig. Na Delden slaat hij af en neem ik het roer over. Dat valt nog niet mee, hoewel ik de weg goed ken. Achteraf gezien had ik de batterijen van mijn lampen moeten opladen. Ik rijd niet veel in het donker. Soms een half uur 's morgens en heel af en toe een uur 's avonds. Ik dacht dus dat die batterijen langer meegaan, dan het werkelijk is. Met mijn accupak kan ik nog wel mijn extra lamp tussendoor opladen, tot mijn verlichting bijna niets meer doet. Dan gaat het nog net lang genoeg op de extra lamp. Thuis gelijk aan de laders gelegd!

De rit naar huis duurde helaas langer dan ik had verwacht. Achteraf blijkt dat een van de meerijders teveel van zichzelf had geëist, waardoor de snelheid soms maar net boven de 20 uitkwam. Jammer en vervelend voor deze rijder, uiteraard. Volgende keer beter.

Met een tevreden gevoel duik ik 's avonds in bed, na een lekker pintje te hebben genoten.

En zondag is onze eerste LOL rit van 2016 alweer gepland. het houdt niet op.............

maandag 28 december 2015

eerste impressie 20e OBT

Even wennen, de wekker om 06.30 op mijn vrije maandag, want kerstvakantie. Kwart over zeven staan Paul en Nico voor de deur, dus gauw koffie zetten.
We vertrekken iets na half acht en in Diepenheim pikken we Marc op, even verder in Goor Gert Jan.

In Lattrop is het al een drukte van belang bij de Smid. Alles is goed en strak geregeld. Na de groepsfoto om 11 uur kunnen we van start. Veel deelnemers pakken de makkelijke route, die wel erg makkelijk maar ook mooi is. we zijn erg vroeg bij de pauzeplek en moeten even wachten tot het open gaat. Geen punt, want het is prachtig weer en er zijn veel mooie voertuigen te bewonderen.
De koffie is goed, voor Duitse begrippen en het gebak gaat erin als koek.
Na de pauze neem ik met een 5 tal anderen de klimroute, de lange route. Mooie afwisselende route. Niet veel klimwerk, als je de Veluwe gewend bent. Mag de pret niet drukken.
Terug bij de startplaats is het nog iets te vroeg voor de soep en oliebollen, dus even kletsen met wat deelnemers.
Na de prima soep en dito oliebollen gaan we met 11 man terug, we hebben als LOL kennelijk een reputatie wat betreft routes rijden :)
Wel de bekende afvalrace en valk bij mijn huis gaat de rest, 6 stuks, verder richting Dieren, Arnhem, Nijmegen en Oss.

Fijne dag, lekker gefietst.

zaterdag 19 december 2015

The holy grail......

Ik voel me soms als het team van Monty Python in de film "the holy grail" Officiele titel is wat langer overigens. In search for.........
Hoezo, denk je? Nou, ik ben al tijden op zoek naar de ideale voorband voor mijn Quest. Mensen die mijn bandenberichten vaker lezen, weten dat, wellicht tot ergernis of verveling :(

Mijn eerste Quest was voorzien van twee verschillende banden, tegen het einde van hun werkzame leven. Daar gingen snel nieuwe Kojaks onder, in de winter verruild voor marathon plus, de verouderde, langzame versie. De tweede winter bleven de Kojaks er gewoon onder.
Tijdens mijn eerste bezoek aan de Spezi kreeg ik twee mooie nieuwe Durano plussen. Dat was omdat ik op de heenweg ongeveer 10 lekke banden had met versleten Kojaks.  Die Durano's heb ik, helaas, onder de Q laten liggen toen ik deze inruilde voor mijn huidige. Daar lagen Kojaks op.
De volgende winter kocht ik weer Durano's. Helaas tot drie keer toe moeten omruilen, omdat geen enkele band goed rond was.
Ondertussen had ik voor de zomerse ritten ook een voorraadje F lites aangeschaft via ligfiets.net.
Omdat F lites erg breed zijn en ik goede reviews las over de Shredda, heb ik er 2 van laten komen, de draadversie, want ik heb een hekel aan vouw. Helaas zijn deze beide ook absoluut niet rond.
Gelukkig doet velomobiel.nl nooit moeilijk als je iets wil teruggeven......
Tussendoor had ik vorig jaar op CV bij een kraam op de markt twee Conti GP gekocht voor een zacht prijsje. Helaas kwam bij een ervan een klein scheurtje in de wang. Bij een druk van 8 bar is dat niet handig. Bovendien was het een oudere versie.
Gisteren zijn er twee nieuwe Conti GP's afgeleverd, de nieuwe versie. Die liggen er nu om.

Heel wat bandengedoe voor 4 jaar en 3 maanden Quest rijden. Het gaat wel over 50.000 kilometer...

Maar wat zijn mijn rijervaringen?
Wel, lange tijd heb ik de Kojaks als mijn favoriete band beschouwd. Lekker snel, weinig lek en ze gaan lang mee. Qua breedte zijn ze ook goed. Alleen bij lagere temperaturen worden ze traag.
Marathon plus oude versie kunnen gratis worden afgehaald.....
De Durano plus is mij ook uitstekend bevallen, maar ik heb er geen winterervaringen mee. Wel goede grip in de bochten, beter dan de Kojak. Waren ze maar rond.......
De Conti GP zijn uitstekend bevallen. Deze reed ik ook altijd op mijn racefiets. jammer van dat wangetje....
De F lite? Niet te evenaren qua snelheid en rijgenot, ook in de winter. Maar, ze zijn met 50 mm te breed. De slijtage op de wangen gaat sneller dan op het loopvlak. 
Shredda's? Niet kunnen proberen. De website van Schwalbe geeft aan dat er weinig verschil is tussen draad en vouw versie, maar praktijkervaringen zijn kennelijk anders, want de vouwversie  schijnt anders te zijn dan de draad: sneller en slijtvaster. Vreemde info op de site dus....

Maar, de holy grail? Ik heb deze dus nog niet gevonden en vervolg mijn reis. Maandag met de nieuwe Conti's erop. Heerlijk smal, 28 mm, dus de rotondes zal ik makkelijker kunnen nemen. Maar zijn ze snel?


woensdag 16 december 2015

Zomerklaar

Zo, nu de vorst is geweken, we hebben een weekje gehad met wat gesputter rond het vriespunt, is de zomer weer in aantocht.
Hier en daar is al bloesem gesignaleerd. De hazelaars lopen uit. Mijn kippen beginnen weer met leggen.

Dus, wat kan je dan beter doen dan je velomobiel zomerklaar maken? De winterbanden gaan de opslag in. De wielen worden gepoetst, want de pekel moet er weer af. Het maxischerm gaat gepoetst de kast en en het minivizier gaat er weer op.
De winterschoenen worden weer omgeruild met de zomerschoenen.
Ook qua kleding gaat er een wisseling plaatsvinden. De mouwloze hemdjes komen weer boven op de stapel.

Qua agendaplanning moet er wel wat gedaan worden, enigszins revolutionair wellicht. De jaarlijkse oliebollentocht mag die naam eigenlijk niet meer dragen. Wie lust er nu een oliebol als het 15* boven nul is? Gezien de lenteachtige temperaturen vermoed ik dat we een vroege bloesemtocht kunnen rijden. Hopelijk is er rond Lattrop een aantal boomgaarden...

Wat betreft de versnaperingen zal het neer gaan komen op kersenvlaai, of diverse soorten ijscoupes.

maandag 14 december 2015

en het werkt!

De schoongemaakte en geoliede ketting loopt heerlijk soepel. Echt duidelijk merkbaar. Vooral bij de lastiger stukken op mijn route. Licht vals plat en een paar viaducten. ik merk dan goed dat het veel soepeler draait dan daarvoor. Heerlijk. Een aanrader dus.
Voor menigeen zal dit een obligate oplossing zijn, de mensen die hun voertuig goed en uitgebreid onderhouden. Toch zullen er ook velen zijn die ervan uitgaan dat dit niet echt nodig is, omdat de ketting nagenoeg volledig ingepakt is.
Vergis je echter niet in alle vuil dat door de voetengaten binnenkomt. Een licht vochtige, want ingevette ketting, neemt dat vuil makkelijk op. Veel klein vuil kan dan ophopen, ook in de kettingbuizen. Die maak ik doorgaans eenmaal per jaar schoon door een touwtje om de ketting te binden en een paar maal door de buizen te trekken. Echt bizar wat er uit kan komen. De eerste keer dat ik dat bij mijn huidige fiets deed, kwamen er stukjes rem dan wel versnellingskabel uit. van die stukjes van een paar centimeter, die eraf komen als je de kabel afknipt.

zaterdag 12 december 2015

De Ketting

Vaak een ondergeschoven kindje in de velomobiel, de ketting. Deze is toch voor het grootste deel ingepakt? Daar komt toch geen vuil bij? Nou nee, niet zoveel als bij een open (lig) fiets met derailleur.
Maar toch, onderhoud is nodig, met regelmaat zelfs. Schoonmaken en weer invetten. Dan gaat deze de beloofde 50.000 kilometer wel mee. Bovendien kan je tijdens deze onderhoudsbeurt de ketting op oneffenheden controleren. Oneffenheden die een breuk kunnen veroorzaken. Dat wil je nooit, maar zeker niet in de winter.

Vandaag was mijn ketting aan de beurt. Mede omdat ik het gevoel had dat deze minder goed liep, minder soepel is geworden. Afgelopen zomer heb ik op de markt bij CV een smeermiddel gekocht van het merk Sinner.
Het spul hielp goed om het geratel van de ketting tot bijna nul te reduceren. Liep ook lekker. Maar de laatste weken leek het nogal plakkerig geworden. Als ik de ketting aanraakte voelde ik dat ook. Tijdens het rijden leek het alsof het meer moeite kostte om de trappers rond te krijgen. Ik merkte dat als ik stopte met trappen, mijn snelheid maar langzaam verminderde, dus ligt het minder goed rijden aan iets anders dan de rolweerstand van de banden, bijvoorbeeld.

Daarom eerst maar eens de ketting door een bad van terpentine gedaan, om al het vuil en smeer los te weken. Even laten inwerken en dan droog maken. Vervolgens insmeren met een ander middel. Echte olie. Die in de winter ook soepel blijft lopen. Hopelijk helpt het. Hieronder beide versies.

Maandag zal ik weten of het heeft geholpen........

zondag 6 december 2015

Uitwaaien met LOL, maar wie gaat er nu naar OBT

Om eens flink uit te waaien  gaan de meeste Nederlanders naar het strand. Wij van LOL denken er anders over. We gaan gewoon op de dag van het NK tegenwindfietsen ook een stuk tegen de wind in fietsen. Lekker uitwaaien dus, althans op de heenweg. Want, jawel Wim, we zijn tegen de wind in van start gegaan.
De reden daarvoor is dat er 2 Arnhemmers en 2 Nijmegenaren bij waren. Nou ja, Arnhem.....waar Bert precies vandaan komt is mij niet bekend. Hij kwam via Arnhem met Frank mee. Uit Nijmegen waren er Roef en Johan. Verder uit Deventer waren Arjen, Pieter Jan en Bas van de partij. Uit het verre Neede kwam Marc, uit Apeldoorn Edwin. Uit Dieren Paul en uit Zutphen Nico en Henk. Zelf reed ik vanuit mijn woonplaats Warnsveld naar de start in Zutphen. Een echte interregionale club inmiddels.
Nieuwe deelnemer is Henk Brekelmans, die sinds kort in Zutphen woont en naar eigen zeggen vaker zal meerijden. Welkom, Henk!

Vanwege de zuidelijke deelnemers en de zuidwestelijke wind, hebben we deels hetzelfde gereden als vorige maand, eerst naar ons favoriete koffietentje in Doesburg, via de mooie route langs de IJssel. Vandaar via Giesbeek en Lathum naar de brug over de A12. Daar zijn Johan en Roef afgeslagen naar Nijmegen, via de pont bij Doornenburg.
We waren de brug net over of Frank en Bert verlieten de groep.
Over de dijk aan de andere kant van de IJssel vervolgde onze uitgedunde groep haar weg over dijken en smalle wegen. Bij Dieren namen we afscheid van Paul en Edwin, bij Zutphen van de rest en Marc en ik reden het laatste stukje samen, tot de overkant van de IJssel, waar Marc afsloeg naar Vorden en ik naar Warnsveld.

Het was winderig op de heenweg, zodanig dat de snelheid niet hoog was. 2 van de heren waren zo stoer om op de open ligger te komen. Dan vang je wat meer dan met een carbon, dan wel glasvezel omhulsel. En toch is het ook erg mooi rijden met dit weer. Dat geeft extra dimensie aan een tocht. Zeker als je de bochtige route aan de oostkant van de IJssel neemt. Dan varieert het wel aardig.
En, niet te vergeten, als je op de Waag in Doesburg afkoerst, heb je in ieder geval iets heel moois om naar toe te leven. Tegenwind of niet!

Natuurlijk wordt er naar hartenlust over ligfietsen gesproken. En deze keer over deelname aan de OBT. Vooralsnog gaat een flink deel van ons, maar nog niet iedereen is ingeschreven. Men wacht het weer een beetje af. Na vorig jaar geen gekke gedachte. Maar goed, ik heb ingeschreven, het moet raar lopen wil ik niet gaan........

zaterdag 5 december 2015

vrijdag pechdag, of hoe reinig ik mijn wielkasten

Tja, vorige week vrijdag een langzame leegloper, lekke band dus. Vandaag weer. waarom niet op de andere dagen?
Ik rijd vanochtend vol goede moed weg, want het is net droog geworden en het lijkt een mooie dag te worden om een stukje te fietsen. Wel tegenwind, schuin van links. Mijn snelheid zakt gedurende de rit. De Q trekt wat naar rechts. Tegenwind en het feit dat het mijn derde wwv rit is deze week, denk ik dan nog. Tot ergens in een bocht het wel heel anders gaat voelen. Het stuurt niet lekker. Oh, nee he! Ja hoor, toch wel. Weer lek rechts. Even bijpompen en ik haal nog net mijn Q garage op het werk zonder op de velg te rijden.
na het douchen en werk opstarten ga ik eens de band verwisselen. Kijken wat dat lek nu veroorzaakt, want dat stukje glas van vorige week kan het niet meer zijn. Bovendien heb ik weleens getest en er gaat erg weinig door een laag antiplatt heen.
De binnenband eruit en flink oppompen. Het lek komt vrij snel in zicht. Tevens zie ik dat er een wat rare vorm omheen zit. Daarom haal ik de antiplatt uit de buitenband. ja hoor, ik zie duidelijk de vorm van waar het lint overlapt en waar ik het met ducktape aan elkaar heb gezet. Die tape slijt, kennelijk door het fietsen. dan wordt het waarschijnlijk langzaam de binnenband in gedrukt. Zo lijkt het in ieder geval als ik het lek en de afdruk op de binnenband vergelijk.

Nou ja, nieuwe erin en pompen maar. Tot ineens ergens de buitenband van de velg glipt en de binnenband ontploft.
Hierdoor komt er veel zand en modder los. Jammer van de band, maar de wielkast is schoon!

vrijdag 27 november 2015

Traagheid heeft zo zijn redenen

En traag ging het de afgelopen 2 dagen. Natuurlijk is een van de redenen de koudere weersomstandigheden die nu ineens ons land zijn binnengekomen. Bij -1 vertrekken is wat anders dan als de temperatuur nog ruim boven nul is. Iedere (lig)fietser ervaart dan dat het minder gaat. Alles draait minder goed, olie is dikker, lucht is dikker. Je lichaam wil minder goed "draaien"
Mijn ketting was de laatste tijd ook weer wat aan het ratelen gegaan, dus die heb ik gesmeerd, in de hoop dat dit wat effect zou hebben op de snelheid; oftewel dat ik niet zoveel last heb van de winterse invloeden.
Dat leek heel even zo. Gisteren ging het namelijk wel aardig, maar trager dan ik gewend ben met dit weer.
De rit vanochtend was "dramatisch", ik kwam aan op het werk met een gemiddelde net boven de 26.
Dat bleek dus een lekke band te zijn. Een wat ik noem "langzame leegloper" die waarschijnlijk gisteren al is begonnen.

Ik rijd met antiplatt, waardoor ik eigenlijk nooit lek rijd. Met dat spulkan je makkelijk lang met een F lite rijden. Maar niets is 100% lekvrij, kennelijk. Een stukje glas was er dwars door gegaan.
Op de terugweg ging het wel beter, maar aan mij  benen te voelen had ik vanochtend mijn kruit verschoten.

Toch maar eens vaker de banden controleren, hoewel ik dat pas heb gedaan.

donderdag 5 november 2015

Fijne band

Het is alweer te lang geleden dat er over banden is geschreven, praktijkervaringen bedoel ik dan. Vanavond pompte ik mijn achterband op, blijkt dat er nog maar 2,5 bar in zit. Toch reed het gisteren prima. Eigenlijk had ik er geen idee van dat er minder druk op zat. Waarom dan oppompen? Ik voelde met de hand dat er minder in zat, that's all. Met die lage druk nog een speedpedelec voorgebleven, met een snelheid van 45 per uur.
En dan te bedenken dat ik de band heb overgenomen van Wim, in wiens XS deze aanliep tegen de wielkast. De eerste rit ermee vorig jaar viel me zwaar tegen. Daarom heb ik de band enige maanden apart gelegd en begin dit jaar met een vergelijkende test weer eens erom gelegd. Toen beviel ie weer erg goed. Die eerste rit was vast een missertje.
Nu ligt ie er al weer 8 maanden en 9000 kilometer om. Nauwelijks slijtage te zien. Prima koop, achteraf gezien.

Voorop heb ik nog de F lites en daar kom ik de winter wel mee door, want die kunnen ook wel 8000 kilometer mee. Daarna wil ik de Shredda eens testen. Maar, misschien doe ik dat wel eerder, want ik ben best nieuwsgierig naar de praktijk ermee.

Op de body heb ik naast de spiegels, op de beugels, 2 extra lampen voor de komende donkere periode. De berm moet zichtbaar zijn en ik tenslotte ook voor het autoverkeer.

zondag 1 november 2015

Een Waagstuk

Dat was het vandaag op veel fronten. ten eerste de titel van de LOL rit van vandaag, Herfstrit. Vanochtend vroeg leek het winter, zo fris en vanmiddag was het meer zomers dan je zou verwachten op 1 november.

En dan het aantal deelnemers. 13 stuks vandaag. Op de geplande rit zou dat al een waagstuk genoemd kunnen worden. Zoveel ligfietsers op de smalle kronkelende dijken en dan bij elkaar proberen te blijven. dat ging niet altijd even goed.
Die 13 kwamen ook nu weer van heinde en verre. Nieuwe deelnemer vanaf Zutphen was Rene, op een Fujin. In Doesburg kwam er Frank bij uit Arnhem, met zijn zoon. Frank in een lichtblauwe DF en zijn zoon op een mooie lage racer.


11.15 uur hadden we afgesproken. Dat werd op de seconde gehaald! Dat waagstuk is geslaagd. Onderweg hebben we genoten van vergezichten, mistige plaatjes en veel, heel veel zon:
 Bij vertrek uit Zutphen. Midden voor de beige DF van Frank uit Winterswijk, die na 3 jaar ook weer acte de presence gaf.
 Onderweg, net buiten Zutphen. Mooi, toch?
 Waar is iedereen eigenlijk?
En dan nu, het enige echte WAAGSTUK. De appeltaart van De Waag, Doesburg. Onbetwist al jaren nummer 1 op de ranglijst van LOL.

Een domper vormde de aanrijding die Nico had met een erg onoplettende automobilist. Gelukkig is Nico ongedeerd en lijkt de schade aan de Quest mee te vallen. Schrikken was het wel. De man kon zich eigenlijk niet vrijpleiten, maar wilde dat wel. Hij kwam naar rechts, terwijl Nico net voor hem reed. Er was een wegversmalling en in plaats van afremmen en erachter blijven........er zaten tenslotte nog ruim 10 ligfietsen voor hem. Die kon hij onmogelijk ook allemaal inhalen. Hopelijk regelt de verzekering het goed.


dinsdag 27 oktober 2015

Freewheelen en plaatjes

Om met het tweede te beginnen, dit is wat ik 's morgens regelmatig zie als ik naar mijn werk fiets. Mooi sfeerbeeld, toch? Het is langs de IJssel, ter hoogte van Dieren.

dan het freewheel. Bij een bezoek aan vm.nl zei Theo al dat ie aan het geluid van mijn achterwiel hoorde dat het freewheel het zou gaan begeven. Niet direct, maar wel in de gaten houden. Begin van het jaar zat het eens heel vast en heb ik het met kruipolie losgekregen.
Nu kon ik na een stop ineens niet meer vooruit komen, gisteren. trappen wel, maar het pakte niet meer. na een twintigtal seconden wel weer. Even schrikken, want je zou maar stil komen staan met een Q.
verder naar het werk gefietst, met nog eenmaal een doortrapmomentje.
's Middags weer voor de thuisreis ingestapt en niets ging meer. Na een tweetal minuten gelukkig wel weer. Nergens iets in de buurt om ff snel kruipolie te halen. Ik bedacht me dat als ik maar druk op de trappers zou houden, het freewheel wel goed zou blijven zitten. dat is een kwestie van wennen, want bij een stop is je eerste reactie toch je benen stilhouden.
Nou ja, het is gelukt om thuis te komen, weliswaar in een matig tempo, maar na enige gewenning is het goed gegaan met het op druk houden. Kost wel wat inspanning in de bovenbenen. Bij afremmen moet je dan blijven trappen.
Thuis weer kruipolie erin om de boel weer op gang te helpen, wat is gelukt. Ook een freewheel besteld bij vm.nl, want het is een aangepaste versie, niet in de winkel verkrijgbaar.
Nico gaat me helpen het erin te zetten, en dan ook maar gelijk nieuwe ketting en cassette. Goed de kunst afkijken, want dan kan ik het de volgende keer zelf, dat freewheel bedoel ik. Ketting en cassette heb ik vaker gedaan op racefiets en MTB.

dinsdag 13 oktober 2015

Materiaal

De winter komt er weer aan, het voelt nu al alsof ie er is. Dat noopt tot een goede check van het materiaal, zoals banden, verlichting, kleding etc.
Om met de banden te beginnen, ik ben er al langer mee bezig; in gedachten en door het web af te struinen. Vorige winter heb ik op F lites doorgebracht. Nu liggen deze banden er ook onder. Deze bevallen prima, op een iets na. Als er een gaatje in komt, wordt dat langzaam groter en gaat de band uit vorm. Er komt dan een bobbel op. Zaak om dus met regelmaat de band na te lopen op ingesleten scherpe voorwerpjes. Ik heb er Antiplatt in liggen, om lekke banden te voorkomen. Dat werkt prima.

Maar, ik hou ook wel van afwisseling en daarom heb ik rond gekeken. Voldoende banden met een hoge lekbestendigheid. Punt is alleen dat deze banden allemaal significant trager zijn. Bijvoorbeeld de Schwalbe marathon. Voordeel is dan wel weer dat deze in 35 mm te koop zijn, wat weer een veel betere stuuruitslag tot gevolg heeft. Dat is dan wel weer een prettig voordeel, want in donkere dagen is het zicht minder en is ruime bochten draaien weer minder veilig. Op 1 plek op mijn ww route moet ik steken.
Nou ja, de F lites liggen er net op en gaan wel mee tot maart/april.
Oh ja, achterop ligt naar tevredenheid een Marathon Allmotion. Hoewel de test van Wim Schermer aangeeft dat deze veel trager wordt in koude omstandigheden, merk ik er nog niet veel van. Bovendien is deze na 8000 km nog lang niet op.

Op de rechter voorzijde heb ik een kleine lamp extra gemonteerd. Doel hiervan is de berm te kunnen verlichten, zodat ik er niet in rijd. Voor echt donkere dagen heb ik een Philips lamp met flink wat lumen.
Om niet verblind te worden hangt er een nachtbril in de Q, zo'n bril met gele glazen. Werkt erg goed, is mijn ervaring.

Tja, dan de kleding. De mutsen, handschoenen en warmere shirts komen weer tevoorschijn. Want, ik rijd het liefst open, zonder kap.
Vandaag wel, ondanks het droge weer, de kap gebruikt, omdat ik in mijn testmaand zit. Een beetje ambivalent gevoel heb ik erbij. Het is wel stukken minder koud, maar door te zweten wordt het wel weer gevoelsmatig koud. Ik rijd dan met korte broek, zweethemd en shirt met korte mouwen, waarbij de rits open kan en ook open gaat.
Vooral het feit dat mijn hoofd minder koud is, met minder last van mijn oren, is een voordeel. Nou ja, ik moet het maar eens afwisselen de komende periode.
Beslaan doet ie overigens nauwelijks, alleen tijdens een stop, maar dan gaat het vizier wijd open. De deflector die erbij zat heb ik eruit gehaald en een grotere ervoor in de plaats gemaakt. Deze zit hoger, ik kijk er nog wel overheen, maar mijn adem komt niet tegen het vizier. dat scheelt. De bedoeling is ook dat er minder regenspetters binnenkomen, maar het is droog weer sinds het ding erin zit.

Wat ik nog moet doen is kleine stukjes stormstrip of lexan voor de voetengaten maken, om bij echte koude de lucht wat af te leiden en niet rechtstreeks binnen te krijgen. heb ik vorig jaar ook gehad en dat werkt goed. Slijt er alleen af, door de Q achter op te tillen bij verplaatsingen. Ach, niet erg, want dit materiaal kost weinig en de montage is eenvoudig.

Als laatste moet de ketting nagelopen worden, want niets is zo erg als in de vrieskou of in flinke regen bij lage temperatuur stil te staan met een gebroken ketting. Ook goed smeren.

Dan ben ik klaar voor wat komen gaat.

zondag 11 oktober 2015

Een mooie dag voor een fietstocht

Dat was het vandaag. Het begon met een temperatuur van iets boven nul, toen ik vanochtend weg reed. Wel was de zon al in aantocht en gelukkig hadden we bij aanvang de wind in de rug.
Wat we gedaan hebben? We zijn met een deel van de vaste LOL club afgereisd naar Nijmegen om met de Nijl mee te rijden. Zoals ik in een eerder bericht schreef, was Johan, oprichter van de Nijl, al vaker met LOL mee geweest. Hij kondigde vorige week een tocht aan van Nijmegen naar Kalkar, in Duitsland.
Nu kennen we Kalkar van de kerncentrale en de demonstraties in een ver verleden, in de vorige eeuw. Na sluiting van de centrale heeft een slimme Nederlandse ondernemer de boel opgekocht en er een pretpark van gemaakt. Juist ja, dezelfde die nu in Oranje zijn geld verdiend aan asielzoekers, in zijn zieltogende vakantieparkje.
Maar goed, laten we het bij leuke dingen houden. Johan en Mieke ontvingen ons met koffie met zelfgemaakte cheesecake. Heerlijk!
Oh ja, wie waren er bij. Nou, vanuit Neede kwam Marc, vanuit Deventer Arjen, vanuit Apeldoorn Edwin. En om het Zutphense van LOL toch te benadrukken waren Nico en ik erbij. Wim ging uiteindelijk liever roetsen! Snap jij dat nou?

De route naar Nijmegen was nagenoeg dezelfde als die naar OBT 2014. Het grote verschil was de begaanbaarheid van de wegen, die was gelukkig veel beter. Net na Arnhem namen we het Rijn-Waalpad. Mooi asfalt, aardige route, maar qua beleving een beetje tegenvallend. Wel een echte snelle route, als je zou willen.
Het aantal bruggen waar uit te kiezen valt als je Nijmegen binnen wil rijden, is te groot voor ons provincialen, zodat we de verkeerde namen. Dat leverde een zoektocht naar het juiste adres op, waarbij we Nico kwijtraakten. Uiteindelijk vond ook hij gelukkig het juiste adres.

Vanuit Nijmegen stegen we de bossen en heuvels in, om bij Berg en Dal boven te komen. Het glooide nog enige tijd, waarbij onze snelheden varieerden van 10 tot 65 per uur.
Dit is bovenop de "vlakte" net buiten Berg en Dal. Prachtig toch?

De route slingerde en golfde over de grensgebieden. Prachtige vergezichten werden afgewisseld met eeuwenoude bouwsels.
Aankomend in Kalkar bleek er een vlooienmarkt plaats te vinden. Goed Duits gebruik is dat dit in de binnenstad is. Of we erdoor mochten is onduidelijk, maar we deden het wel. We kwamen op het marktplein alwaar een terras gevonden werd. De lokale bevolking vergaapte zich aan onze voertuigen, maar dat zijn we inmiddels wel gewend. Zoiets zie je natuurlijk niet dagelijks in een slaperig Duits provinciestadje.

Ergens tussen Nijmegen en Kalkar.

Na deze welkome pauze ving de thuisreis aan. Al snel kwam de Emmerikse Rijnbrug in beeld. Maar dan ben je er nog niet!
Na deze brug nam Arjen afscheid en pakte de snelste route naar huis. De rest boog af en reed onderlangs naar Elten, alwaar Hoch Elten bezocht moest worden. Een korte maar steile klim, die in een wielerwedstrijd de beslissende demarage zou doen ontketenen, bracht ons naar boven. Toen we weer in gewoon Elten kwamen gingen we verder uit elkaar. Samen met Edwin en Nico nam ik de laatste kilometers over bekend terrein tot mij.

Het was een mooie tocht op een mooie dag met goed gezelschap. Wat wil een mens nog meer?

donderdag 8 oktober 2015

Het ritme van het platteland












Vandaag reed ik terug via Westervoort, zoals eigenlijk gebruikelijk. Ik ging onder het viaduct van de A12 door en stond stil voor een trekker met oplegger. Deze had pech, midden op het fietspad, waardoor ik er niet meer langs kon.
Daarom maar de dijk op, ik kon nog wel linksaf buigen. Mooie route over de dijk ik neem deze wel vaker als ik tijd heb, duurt namelijk ietsje langer......vandaag zeker!
Ik kwam een bocht om en daar liepen bovenstaande dames op hun gemakje van de wei naar hun stal. Nu hadden ze waarschijnlijk nog nooit een gele velomobiel gezien en dus ging het op een nieuwsgierig langzaam tempo.
Volgens de boerin gaat het normaal sneller. nou ja, geen probleem, want ik heb er wel van genoten. Tja, dan heb je een snelle fiets.......

maandag 5 oktober 2015

De tocht der 4 rivieren, of toch niet?

Aanstaande zondag is de tocht van de Nijl, de Nijmeegse liggers. Aanvoerder Johan heeft al meermaals een rit met LOL meegereden en ons vaker gewezen op tochten in de buurt van Nijmegen. Telkens was er iets, waardoor in ieder geval ik niet mee kon. van de anderen weet ik dat niet.
Gisteren reed Johan weer mee en wees ons op de tocht van zondag aanstaande. Deze keer lijkt het wel te lukken. Er zijn al 5 enthousiastelingen.

Op ligfiets.net staat de tocht van de Nijl aan gekondigd, evenals de aanrijtocht van LOL. Wil je eens een mooie tocht met goed gezelschap meemaken? Schrijf je dan in.

En oh, ja die 4 rivieren? Dat zijn achtereenvolgens IJssel, Rijn, Waal en natuurlijk de Nijl. :)

zondag 4 oktober 2015

Het blijft LOLlig

Valt me nu eigenlijk pas op: de samenvoeging van LOL en lig :)

Vandaag was weer de maandelijkse LOL tocht. En weer een nieuwe deelnemer, Martin uit Eerbeek. In totaal waren we met 12 man. Een flinke vertegenwoordiging van de open liggers, met 2 x een M5, een Challenge, een Nazca en een Thys. De afdeling Velomobiel was afgevaardigd met Quest, XS en DF.
Het was erg mistig in de ochtend en het eerste deel van de tocht ging afwisselend door zonnige en, merendeels, mistige omstandigheden.
Vanuit Zutphen reden we over de Voorsterklei, maar we konden niet het leukste dijkje over wegens werkzaamheden. Dan maar via Voorst. Verderop meer werkzaamheden, dus via Wilp in plaats van de mooie route door de uiterwaarden.
Bas loodste ons door De Worp naar de dijk tussen Deventer en Terwolde, alwaar de befaamde koffiestop plaatsvond. Aangezien Marc jarig was geweest en, nee, we verraden zijn leeftijd hier niet, trakteerde hij ons. Driewerf hoera!
Na deze versnapering togen we naar Teuge, via De Vecht. Er werd al volop zweefgevlogen. Het weer was dan ook tijdens de koffiestop aangenaam verbeterd. Een lekker zonnetje en aangename temperatuur.
Voorbij Teuge ging het richting Bussloo, alwaar de eerste rijders ons verlieten. Via Klaren beek ging het verder en vlak bij Voort, in het overbekende Empe, scheidden er weer wat wegen. Ik reed met Johan verder tot Voorstonden, waar ook de voor mij laatste splitsing was. In een lekker tempo reed ik de laatste kilometers, om iets na 2 uur tevreden thuis te komen.
Inmiddels moet wellicht de bijzin op ligfiets.net over de afkomst van ons kluppie gewijzigd worden in Gelderland en omgeving, in plaats van Zutphen en omgeving.
Vandaag was de deelname namelijk uit Apeldoorn, Arnhem, Nijmegen, Zutphen, Deventer, Neede, Twello, Empe, Warnsveld en Eerbeek.

 In slagorde voor onze vaste ontmoetingsplek: het Volkshuis in Zutphen

We zijn in afwachting van de laatste deelnemers de ontwikkelingen op ligfietsgebied aan het uitwisselen :)

maandag 21 september 2015

The revenge of the black crows

dit nare bericht is door de anders altijd vrolijke "Mooigeelisnietlelijk" Paul gepubliceerd. Ik denk dat zijn rijgedrag niet onopgemerkt is gebleven. Op mijn terugweg vandaag reed ik onder een rij flinke eikenbomen. Kra kra kra hoorde ik, door het windgeruis heen, van boven komen. Ineens kwam er een regen van eikels naar beneden. Denderend op mijn mooie gele Q, lieten ze me behoorlijk schrikken. Ze vlogen nog een tijdlang dreigend boven mij, af en toe in duikvlucht vlak langs scherend. Gelukkig zonder eikels te droppen.
Waarschijnlijk hebben ze een verbond gesloten met zwarte katten en grote zwarte honden. Normaal kom ik deze dieren niet tegen. Vandaag liet een vijftal katten mij schrikken door vlak voor mij ineens de weg over te steken, dreigend sissend.
een drietal grote zwarte honden rukte flink aan de lijn, waarbij zij hun bazen verrasten en ineens voor mij opdoken. Ik kon gelukkig terugvallen op het in mijn ATB tijd aangeleerde stuurmanskunst en ook deze dreigingen ontwijken.

Wat is er loos, bedacht ik mij? Ik kon niets anders bedenken dan dat deze dieren solidair zijn met de rustig rijdende weggebruikers die door Paul "Yoda" afgelopen vrijdag op heftige manier benaderd zijn. Maar waarom dan? Rust is ook wat deze dieren willen, denk ik. De herfst is onderweg en dat geeft al de nodige meteorologische onrust.

Wellicht dat we het goed kunnen maken, door zoveel mogelijk deelnemers zover te krijgen om deze tocht mee te gaan rijden. Zoals onlangs in een ingelaste "ledenvergadering" is vastgesteld, rijden we een rustig tempo, waarmee we medeweggebruikers en andere dieren niet tot schrik zijn.

woensdag 16 september 2015

De vraag van vandaag.

Nee, dit is geen spelletje, maar een serieuze vraag.

Ik rijd nu met een kap, als het echt slecht weer is. Blijf ik lekker droog. Behalve bij harde regen, dan spettert het via het deksel onder het vizier door.
Nu heb ik een tijd geleden ergens op een blog gelezen dat iemand materiaal op het deksel heeft geplakt, wat dat opspatten tegen gaat.
Ik kan het nergens vinden en het is natuurlijk zoeken naar een speld in een hooiberg, op al die velomobielblogs.

Wie weet wat ik bedoel?

maandag 14 september 2015

kappie of kappie nie

Kappie, dus, want het was vandaag bij tijd en wijle hondenweer. Mooie zonnige, maar wel kortstondige perioden wisselden af met forse buien, waarbij veel water in korte tijd viel.
In mijn nopjes was ik daarom, dat ik vorige week een niet nader te noemen LOLler zijn kap heb kunnen ontfutselen. Want, was ik anders ook gaan fietsen? Er is niet veel materiaal te vinden, zo is ondertussen mijn ervaring, dat ik op mijn hoofd kan dragen om droog te blijven. Zoals ik al eerder schreef, is de zit/lighouding in de Q zodanig dat uiteindelijk altijd water bij mijn oren komt. Zeker bij buien als vandaag zijn gevallen; forse hoeveelheden in korte tijd.
Telkens weer die angst voor natte hoorapparaten ( die dan naar de vuilnisman kunnen) zou mij vandaag in de trein hebben doen belanden, ware het niet dat ik nu kan kiezen voor een rit met kap. Ook deze houdt niet alles droog, want tussen deflector en vizier spettert er wel iets binnen. Niet veel gelukkig en uiteindelijk ook wel lekker, want wat is het warm onder da Hood!

Overigens stond er bij thuiskomst wel een plasje water op de bodem, zou het via de welbekende, nog niet geheel dicht gelamineerde wielkasten zijn gekomen? of loopt het ergens door die deelbare kap, tussen dek en kap zelf? Dat moet ik maar eens zien uit te vinden.

dinsdag 8 september 2015

testrit met kap

Wat ik er maar niet bij mijn vorige bericht aan heb toegevoegd, is dat de RIJStafette eigenlijk ook een testrit was met een geleende kap. Een van mij  medeLOLlers heeft onlangs een Q gekocht, waar een deelbare Wim S kap bij zat. Die mocht ik zaterdag lenen om te testen of het wat voor me is. Hij heeft namelijk al een kap, vandaar.

En, hoe het beviel? Uitstekend, moet ik zeggen. Ik heb eerder een Sinner kap gehad en na twee ritten weer verkocht. Ik werd er claustrofobisch van, dat heb ik nu eenmaal.
Waarom het nu wel beviel? Nou ja, het verschil is groot. Bij deze kap is het vizier rondom, zonder grote spijlen, zoals bij Sinner. Veel meer zicht dus. En deze beslaat uiteraard ook, maar is erg snel weer helder, i.t.t. de Sinner. Althans, dat is mijn beleving.


Zaterdag was een natte dag, dus ik heb de test uitvoerig kunnen doen. Wel erg warm, als je gewend bent open te rijden, het jaarrond. Kleding maar aanpassen voortaan.
Maar verder goed droog, behalve als het vizier een tikje open moet, om goed zicht te kunnen hebben. Ik denk dat het vizier niet met anti rain is bewerkt, dat moet nog gebeuren.
Verder begint het een beetje te druppen bij een flinke buis. Dat is waarschijnlijk debet aan de deelbaarheid van de kap. Iets strakker zetten, die klittenband en de soft straps vastplakken, want die beginnen hier en daar los te laten.
Ga ik dat ding opknappen dan? Ja, want ik heb het kunnen overnemen.

Bij de keuze de vorige keer heb ik me laten leiden door wat anderen destijds allemaal over de verschillende kappen schreven, plus de prijs uiteraard. Maar, net zoals met banden, moet je toch zelf uitproberen, want het is toch wel erg persoonlijk.

zondag 6 september 2015

Wat doe je na een lange tocht?

In mijn geval wat opruimen, in de tuin rondlopen, uitslapen, blogs lezen etc. Sommigen rijden er gewoon de maandelijkse LOL rit  achteraan. Bikkel.
Anderen melden pas na 10 uur dat ze weer op deze wereld zijn.

Wat is er gebeurd dan, vraag je? Welnu, een kleine afvaardiging van LOL heeft de jaarlijkse tocht om het IJsselmeer gemaakt, dit keer in deze variant: RIJStafette . Waarom, vraag je? Nou ja, Arjen zat al een tijdje met de estafettekrans opgescheept, opgequest eigenlijk, want de krans lag in zijn Q.
Gisteren was de dag van overhandiging, in Nijeveen, bij Nazca.

Maar dat ging zomaar niet. Eerst moest er natuurlijk voorbereid worden. Een route maken (Arjen). Op de agenda zetten. Trainen. Nou ja, trainen, dat doe ik natuurlijk wekelijks door mijn wwv ritten.
Dan de laatste dagen voor de rit. Wat moet er ook al weer mee aan voedsel en drank? Spullen voor eventuele pech? Even de route goed bekijken, waar we langs gaan. Hoe kom ik op de verzamelplek? Doet mijn licht het nog ( tot nu toe nog niet in het donker gereden)? Waar is die nachtbril ook al weer? extra voeding voor de apparatuur.
Alles weer gevonden en in orde gemaakt. Q nagekeken. On y va!

Zaterdagochtend om 04.15 gaat de wekker. Eruit en snel ontbijten. 04.45 weg. Om 5 uur heb ik met Marc afgesproken bij de Oude IJsselbrug in Zutphen, samen rijden we naar Apeldoorn, Ugchelen eigenlijk. Als we daar aankomen staan Edwin en Arjen al klaar. Na een sanitaire bosstop rijden we naar de plek waar Peter ons opwacht. Ook die staat al klaar.
We zijn compleet en we rijden in een ruk naar Lelystad, waar we de traditionele stop bij de Batavia doen. Het miezert, dus een korte stop.
Het weer is sowieso niet super. Tegenwind op de heenweg, met regelmatig een korte of langere bui. Op de Houtribdijk is het een bui van begin tot eind. aankomend in Enkhuizen is het wat droger. We zijn er vroeger dan voorgaande jaren. Enkhuizen in fietsend halen we een jonge dame met capuchon op in, zij blijft hard fietsend rechts naast me rijden, waardoor ik met moeite de brug over ga, zonder haar omver te rijden. Het blijkt de juffrouw van het café waar we tot nu toe elke jaar getrakteerd werden door Pieter Jan. Helaas voor ons heeft hij bedacht dat het beter is om op zondag te trakteren :)
Zij moet nog e.e.a. doen, dus het café mist een gigantische omzet. Wij vinden om de hoek een pizzeria die ook 's ochtends vroeg open is en prima appelgebak serveert.

Verder gaat de rit, door een traditioneel saai stuk Noord Holland. Mochten we dit ooit nog een keer doen, dan moeten we hier wellicht een paar kilometer extra draaien om het leuker te maken.
Bij de Afsluitdijk draaien we dusdanig dat we de wind schuin mee hebben. Bijkomen dus, want iedereen vond het stuk Enkhuizen zwaar, saai of een van beide.

Na de dijk, waar behoorlijk wat bukkers stoempend ons tegemoet kwamen, nemen we deze keer pauze in Zurich. Bij een vrij ruim opgezet wegrestaurant met jaren 70 inrichting en dito menukaart hebben we lekker genoten van uitsmijters en kroketten.
Nu komt het betere werk, wind mee, voornamelijk en iets beter weer, lees droger. Het eerste deel Friesland gaat regelmatig langs doorgaande wegen. Kennelijk is het lastig voor de Friezen om, in dit deel van de provincie, vrijliggende fietspaden aan te leggen. het zal wel aan het vele water, meren en sloten, liggen. Met enige regelmaat hebben we een gedwongen pauze, omdat de brug open gaat voor boten.
Verder zuidelijk wordt het mooier qua landschap en fietspaden. De kop van Overijssel spant echter de kroon. Heerlijke slingerende fietspaden door een prachtig open landschap.

Rond half zes, meen ik me te herinneren, komen we aan bij Nazca in Nijeveen, alwaar we bijzonder hartelijk worden ontvangen met koffie, gebak en uiteraard een goed gesprek over ligfietsen.
Hier vindt de overhandiging van de estafettekrans plaats. Overigens is het goed voor de organisator van deze estafette om te weten dat LOL uit Zutphen komt, niet uit Zwolle. Helaas voor de liggers uit die omgeving ligt het daar op zijn gat. Zwols plat, is Zwols gat geworden.

We komen met moeite weg bij Nazca, maar we gaan toch verder. Ergens moet nog de traditionele snack genuttigd worden. Deze keer geen uitgebreide maaltijd, dat kost teveel tijd.
Na nog meer mooie slingerwegen komen we in Wijhe een snackbar tegen. Net als vorig jaar de LOL rit van september is het feest in Wijhe. Zo als het gaat in dit soort dorpen is een groot deel van de mannelijke bevolking in dusdanige staat dat zij denken zomaar in onze fietsen te mogen kijken, met de handen dan wel te verstaan en niet met de ogen. een flinke brul lost het wel weer op.

FF snacken en dan begint de afvalrace. Arjen is in Deventer thuis en haakt als eerste af, op hetzelfde punt gevolgd door Edwin en Peter. Zij horen en zien niet dat ik nog even blijf staan om een batterij te verwisselen, wat in het donker mislukt. Gelukkig heeft Marc het wel door en een minuut later en crossen we samen door nachtelijk Deventer. Net buiten Deventer, bij Epse, scheiden ook onze wegen en via Gorssel en Eefde bereik ik rond 22.30 Warnsveld.

Het bekende "moe, maar voldaan" gevoel komt over mij en na een douche en een pintje, kruip ik in bed.

En, wat doe ik nu na zo'n tocht? Niet veel meer dan wat ik aan het begin heb geschreven, hoewel ik voel aankomen dat ik na de lunch even mijn ogen sluit..............

woensdag 2 september 2015

Voorbereidingen RIJStafette

Als ik dat zo schrijf, die titel, dan lijkt het me dat we als maaltijd een RIJStafel gaan doen:)

Maar zonder dollen, de voorbereidingen zijn in volle gang. De route is bekend, de deelnemers ook evenals de startplek.
Voor een tocht van + 350 kilometer moet wel de Q nog een inspectie ondergaan. Zijn de banden nog goed, niet teveel versleten, goed op spanning? Heb ik voldoende materiaal bij me voor als er zich pech voor doet?
Nou ja, dat kan nooit veel zijn natuurlijk bij een onderhoudsarme fiets als de Q.
dan weer als altijd de worsteling om voldoende en zeker ook niet teveel voedsel en drank mee te nemen. Nee, Paul, dit keer geen jellybeans.

Het weer lijkt minder goed, zoals het er nu naar uitziet, aanstaande zaterdag. Nou ja, daar zijn onze fietsen voor gemaakt, zullen we maar zeggen. Als altijd dan weer: hoe houd ik mijn hoorapparaten droog. Door de zit/lig, wat achterover, loopt het vanzelf langs de rand van de waterdichte pet naar binnen. Dus maar eens kijken of ik de nekrol anders kan vastmaken, zodat ik meer voorover zit met mijn hoofd.

Ach, het zal enerzijds wel meevallen en anderzijds toch wel goed komen!

Dan eens een hele andere overweging, die op zich niets met deze tocht te maken heeft. Ik merk vaker dat mijn snelheid minder wordt. Toch wil ik het nog jaren volhouden om per Q naar mijn werk te gaan, liefst tot aan mijn pensioen. Dat is nog 10 jaar. De enkele reis afstand is 37 of 41 kilometer, afhankelijk van de route die ik neem. In de zomer is het natuurlijk makkelijker rijden dan in de winter. Een winterfiets dan maar?
Uiteraard lees ik ook de berichten van Jan Goddemaer. En dan denk ik wel eens, wanneer maak ik de overstap naar elektrisch ondersteund rijden? Er komt vast een moment dat ik vooral voor het optrekken en voor hellingen ondersteuning wil. Maar hoe? Een Orca? Een motor inbouwen in mijn Q? Een open trike met ondersteuning? Gisteren kwam mij een speed pedelec voorbij, met een noodgang. maar ja, rechtop fietsen vind ik geen optie.
Gelukkig is het nog lang geen urgent probleem, dus zal ik de komende jaren eens op mijn gemak alle mogelijkheden onderzoeken en vooral gebruikerservaringen doornemen.

maandag 17 augustus 2015

in het ritme komen

Vakantie voorbij, werk weer gestart, dus het ritme van het dagelijkse leven is weer aanwezig. Is dat saai? Nee hoor, als je in een velomobiel naar je werk kan is dat niet saai. Zelfs niet als je vaak dezelfde route volgt. Hoewel ik wel graag wat afwissel en gelukkig kan dat ook.
Voor ik weer ging forenzen heb ik de boel even goed nagekeken, accu opgeladen, bandjes op spanning etc. Blijkt vanochtend dat mijn rechter voorband wel wat in druk is gezakt sinds zaterdag: naar 1,5 bar. Straks maar even een andere binnenband erin leggen.
3 weken bijna niet gefietst, dat doet wel wat met je conditie, hoewel het uiteindelijk wel meeviel. De rit vanochtend deels met de te slappe band ging in totaal niet snel. Die van vanmiddag al weer veel beter.
Wel een beetje teleurstellend dat het in de regen moest, na weken mooi weer........maar met mijn XL scherm en waterdichte pet is er weinig loos. Zie ik wel direct dat ik de onderkant nog 1 keer moet lamineren, want er komt nog steeds wat water via de wielkasten op de bodem. Tas wat naar achteren, dus.

En dan even voor de bandenfreaks: ik heb er toch maar weer de f lites onder liggen, voor. Waarom? Welke route ik ook kies, er zit altijd wel een flink stuk klinkerweg, split, of anderszins oneffen wegdek. Met Kojaks, favoriet op glad asfalt, of Durano plus, ondervind ik teveel vertragend effect van dit soort wegdek. de F lites lopen er soepel en bijna onmerkbaar overheen. Dan neem ik de slijtage in de bochten op de koop toe. Hoewel ik een ouder bericht op de blog van Wim Schermer las, waarin hij schreef dat zijn Q in Dronten is aangepast. Dat wordt dan t.z.t. weer een ritje Dronten. Wel benieuwd wat die aanpassing nu eigenlijk is.

Verder staan de komende ritten in het teken van de RIJStafette, onze jaarlijkse megaLOL rit einde van de zomer. Zie daarvoor de agenda op ligfiets.net. 350 op 1 dag, dus de dagen ervoor rustig aan doen of vrijdags zelfs niet fietsen. Zou me dat lukken?

zaterdag 18 juli 2015

Pruimen of komkommers?

Pruimentijd, of Komkommertijd? Het is zomer, dus op veel fronten rustig. Pruimen heb ik dit jaar niet in de tuin, omdat we de boom drastisch hebben moeten snoeien. Wel voor het eerst probeer ik komkommers te kweken.
Komkommertijd, dus.

Wat doe ik dan zoal? De normale woon-werk ritten. Veel bijzonders beleef ik er niet bij, behalve drukkere fietspaden in het buitengebied. Achterhoek en Liemers zijn nu eenmaal populaire fietsgebieden, en terecht, want het is mooi pedaleren.

Woensdag ben ik naar Dronten geweest, om een klein euvel aan mijn rechter rem te laten verhelpen. Dat is uiteraard prima gelukt. Minder is dat de voor de tweede keer geruilde durano + ook niet goed rond is.

Op CV heb ik nieuwe schoenen gekocht en nu heb ik na het rijden wat vaker last van mijn knieën. De plaatjes heb ik op dezelfde plek gemonteerd als bij de oude schoenen. de pijn zit net onder de knie, boven mijn scheenbeen. Lijkt op iets met de pezen. Wie weet wat dat kan zijn? Afstand tussen stoel en pedaal?
Het weerhoudt me van snel fietsen, want dan ga ik het meer voelen. Qua adem en hartslag heb ik nog voldoende over.
En dit is juist het jaargetijde voor snelheid in combinatie met genieten.

zondag 5 juli 2015

De krans is gearriveerd!

Hij ligt wat ongemakkelijk onder bij mijn stoel, maar de krans is echt overgedragen door Mooi Bennekom, in de personen van Peter en Bert.

Het was een mooie dag om een ritje te maken, niet meer zo warm als voorgaande dagen. Een lekker briesje af en toe. Geen druppel regen gehad, terwijl er wel wat was aangekondigd.

Een mooie route naar Hoenderloo gereden, waar we hadden afgesproken. De Veluwe is mooi en het was niet eens druk op de weg. Na de koffie met uiteraard appelgebak, wat we niet eens per persoon konden afrekenen, zijn we Via Deelen naar Loenen en Klarenbeek gereden. Hier en daar haken mensen dan af, om de kortste weg naar huis te nemen.

Net thuis begint het wel even pittig te plensen. Net op tijd binnen!

wat ook leuk was, is de variatie aan fietsen die er vandaag was. Kijk maar eens:

Op de voorgrond een stukje van de welbekende Quest. Dan een mooie oranjeblauwe DF, naar een Milan. Achteraan zie je nog net de open liggers.

woensdag 1 juli 2015

overdracht Estafettekrans

Aanstaande zondag gaat het gebeuren, dan wordt de krans door Mooi Bennekom, in ieder geval in de persoon van Bert Hardeman, overgedragen aan LOL. Plaats van handeling zal Hoenderloo zijn, de ons bekende horecagelegenheid net buiten het dorp. Dat is de enige die op zondag open is in die omgeving, zo vroeg als wij komen :)
Tijd van handeling zal rond 11.30 uur zijn.

we zullen tijdens de tocht bespreken wanneer deze krans aan ACE overgedragen wordt, waarna velomobielclub Haayman de krans aan Zwolle zal overdoen.

Wordt vervolgd.

maandag 22 juni 2015

Ervaringen CV

Het was niet mijn eerste Cycle Vision, maar wel de eerste waar ik actief aan heb deelgenomen, de 3 uurs race. Daarover straks meer.
De opzet van deze CV was nieuw en uitgebreid. Wat mij betreft een prima keuze, om op die manier een breder publiek naar Ysselstein te krijgen. Het zou wel mooi zijn als het in de richting van de opzet van de Spezialradmesse in Germersheim gaat. De plek is er prima voor, vanuit in ieder geval 3 landen goed te bereizen. De ruimte op de raceway is er ook. Als het slechts op ligfietsen gericht blijft, zal CV in mijn ogen een langzame dood sterven.
De activiteiten, voor zover ik heb kunnen meemaken, waren goed opgezet en aantrekkelijk in hun soort. Ik heb heel veel mensen op fatbikes zien rijden bijvoorbeeld. De polobaan was bijna continu bezet.
Deelnemende bedrijven, niet zijnde ligfietsbedrijven, moesten wat wennen, zeiden ze. Maar een paar die ik sprak wilden wel investeren in de toekomst.

Dan mijn eigen race. Ik vond het lastig vooraf voor te bereiden, in de zin van wat me te wachten zou staan. Kilometers maken doe ik voldoende, mijn ritten heb ik de voorafgaande weken ook wat meer als training ingevuld: duurtraining in rustiger tempo en intervallen. Maar ja, wat betekent het om 3 uur lang rondjes te draaien? Ik heb er wel al een paar keer naar zitten kijken, maar dat zegt weinig.

Uiteindelijk viel het me mee en ik vond het zelfs leuk. Tijdens de vrije momenten heb ik de baan even geproefd; hoe rijdt dat nou, daar was ik benieuwd naar, voor de race zou starten. Je zit veel schuin naar links, dus de schoudersteun heb ik iets naar voren geplaatst, wat hielp.
Ik had me voorgenomen rustig te starten en dat is redelijk gelukt. Ik rijd met een hartslagmeter en ik had voor mezelf bepaalt dat ik niet boven de 140 spm wilde, het eerste uur. Soms ging dat wel, want ik liet me weleens meeslepen.
Na een uur zat ik op 36 gemiddeld, iets wat ik langzaam zag oplopen per ronde. Het tweede uur heb ik rustiger gereden, 35 kruissnelheid.
Het begin van het derde uur heb ik 10 minuten voluit gereden, om te kijken hoe dat ging. Prima, dus, ruim boven de 40, maar niet voor een vol uur. Daarom weer wat ingehouden, om de laatste 20 minuten vol door te gaan.
Zo heb ik uiteindelijk, gemeten op eigen GPS, 36,5 gereden.
Ik denk dat ik met deze ervaring, als ik volgend jaar weer mee doen, een nog betere prestatie kan neerzetten. Voor nu ben ik zeer tevreden. Volgens mijn medeLOLlers heb ik in het laatste deel mijn snelste ronde gereden, zoals is omgeroepen.

Wat leuk is als je mee doet, is de race in de race die je ziet. Na een aantal ronden zet zich een paar groepjes, die bij elkaar blijven en de strijd met andere groepjes voert. Je ziet de snelsten met elkaar wedijveren. Eerst komt de ene telkens als eerste langs, dan weer de andere. Je hoort de DF's, die in grote getale aanwezig waren, goed aankomen.
De kunst is om niet zo hard te gaan dat je aan het einde teveel moet inboeten aan snelheid. Dat zie je wel gebeuren. Rijders die mij eerst met veel hogere snelheid voorbij kwamen, maakten de race niet af, of zakten ver in. Jammer voor hen.

Ook fijn is dat ik een bus kettingolie heb gescoord die mijn Q van het geratel heeft afgeholpen. Al vanaf het begin had ik daar last van en heb ik van alles geprobeerd. Hij kwam vers, weliswaar tweedehands maar in Roemenie opgeknapt als studieobject, van Velomobiel. Dan verwacht ik niet dat er iets aan de ketting mankeert. Zaterdagochtend op de "markt" kwam ik

 deze bus olie tegen. Dus voor de race de ketting ermee behandeld. Tijdens de race is er zoveel geluid, dat ik niet kon horen of het beter ging. 's Avonds terug naar de camping, wij sliepen op een rustige camping in de buurt, was ik enorm verbaasd. Ik hoorde de ketting niet meer. Deze is dus al die tijd, 1,5 jaar, niet goed gesmeerd geweest, wat ik er ook op heb gedaan. Dus zondag nog maar zo'n bus gekocht, voor maar 2,5 euro per stuk. Goed spul.

Verder kwam ik deze
mooie schoenen tegen. Ik was er al naar op zoek, niet specifiek naar deze, maar wel naar schoenen met een keiharde zool. Deze hebben dat gelukkig, bovendien voor 50% van de nieuwprijs.

Voor mij kan deze Cycle Vision dus niet meer stuk!

zondag 14 juni 2015

Ik ga naar CV en ik neem mee.......

Behalve een paar ligfietsvrienden zal dat het volgende zijn:

De bon uit ligfiets& die als entreebewijs geldt en waarmee ik mijn startbewijs voor de 3 uursrace kan afhalen.
Een GPS om de route naar venray te kunnen rijden.
Een tent
Een slaapzak
Een matje
Brandertje voor ochtendkoffie
Ontbijt voor 2 x
Wat kleding, voor onderweg en  voor de vele uren dat ik niets zal fietsen.
Niet te vergeten: schoenen, want op fietsschoenen loop ik niet lekker :)
Mijn gisteren gemaakte Questpyjama.
Een kussen, want dat slaapt wel lekker.
Een paar biertjes
Veel voedsel, voor tussendoor, voor de heenweg, 2 x ontbijt en de terugweg. Niet te vergeten voor de eerste dag, voor tijden en na de race. Fruit en noten vooral.
Euro's voor als ik leuke dingen zie.
Opladers voor de apparatuur.
En, Belle, helaas heb ik geen T shirt met 332 erop. Ik zal me netjes voorstellen op het bloggersplein. 

En, zin om te racen, dat zal ik ook mee moeten nemen, want 3 uur rondjes rijden, ik weet het niet hoor. Of ik dat zal volhouden bedoel ik.
We zullen het zien. Ik heb er zin in, ook in die vele andere bijzondere dingen.

en, oh ja, mochten jullie me 's avonds missen, ik sta niet op de CV camping, maar op een minicamping op 5 kilometer. Lekker rustig en even geen fietsgedoe......pfff, dat houd ik geen 24 uur vol.

zaterdag 13 juni 2015

Inspiratie

Een van de fijne bijkomstigheden, of misschien wel een belangrijke reden om te bloggen, is dat ik geïnspireerd kan raken door verhalen en voorbeelden van anderen.

Deze keer was dat een blogbericht van Belle over het afdekken van je velomobiel op de camping, tijdens een pauze, museumbezoek of dergelijke. Om nieuwsgierige handen en vingers buiten je velomobiel te houden, heeft zij op basis van een grondzeil een hoes gemaakt. Goedkoop, goed passend en waterdicht.
Hier lees je de vele reacties op haar bericht

Nu koop ik niet graag iets, waarvan ik de helft niet gebruik. Wel bewaar ik nogal eens teveel oude spullen. Dit keer heb ik een oude binnentent van een tent die meer dan 20 jaar oud is gepakt. Het grondzeil, wat redelijk waterdicht is, heb ik losgetornd. Het past prima over de Quest. Even een klemmetje van de buitentent, waar de binnentent aan vastklikt, overgezet naar een kant van de binnentent. Zo klikt het aan het achterwiel vast. Verder kan ik het dan naar voren trekken en om de bolle voorkant vastzetten.


Het zit nu niet strak, want slechts voor de foto, maar het kan mooi strak erover, zodat de waterdichtheid is gegarandeerd. Ik kan op de camping zelfs met haringen de boel vastzetten.

Het weegt bijna niets, dus kan het standaard mee in de Quest. Ik heb geen dekje, want ik vind dat niet fijn rijden, je ziet bijvoorbeeld je GPS niet meer. Als ik dan tijdens een regenachtige rit ergens parkeer heb ik daarna een natte zetel. Nu niet meer dus. Te bewonderen op CV, maar dan op een andere camping.

Belle, bedankt voor de tip!

zondag 7 juni 2015

een rustige laatste Lentetocht

Hoewel het weer zomers was vandaag, heb ik toch de naam van de maandelijkse tocht niet aangepast :)

Vandaag was het een rustige tocht. We hadden een gast uit Nijmegen, die al de dag ervoor naar Warnsveld was gekomen en bij een vriendenopdefiets adres heeft overnacht. Evelien Veerman reed mee en zij gaf bij de start aan dat haar tempolager was dan het onze, tenminste, dat is de vertaling van haar boodschap. Geen punt, dan rijden we toch een rustige tocht? Wel eens lekker, een rustige duurtraining.

Mooie "Oudhollandse" lucht ergens bij Bathmen in de buurt.


Na wat gedimdam over de route werd het Noordwaarts. Via Whatsapp was dat al aangegeven, maar de rouet is toch wat anders. Richting Radio Kootwijk, zoals genoemd, verwachtten we toch wel een flinke "grijze golf" en dat rijdt niet lekker. Op de route van vandaag was die golf er ook, maar dat meer gerimpel dan een golf.

We zouden langs de zuidkant van de IJssel omhoog en dan aan de overkant weer omlaag gaan. Omdat Arjen niet precies wist hoe naar Epse te komen, mocht ik de eerste kilometers vooraan rijden. Ergens bij Joppe nam hij het heft weer in handen. Via Epse zou het niet meer worden en vanaf dit moment werd er flink geslingerd tot de koffiepauze, ik meen in Wesepe.
Na een lekkere, door jarige Wim getrakteerde honingnotentaart, ging het verder naar Olst, om per pont de IJsseloversteek te maken. Op mijn GPS apparaat zie ik dat de p[ont ongeveer 4 km/u vaart. Hoeveel knopen is dat?

Aan de overkant gekomen rijden we over de dijk richting Deventer. we worden met enige regelmaat verrast door motorrijders. Niet zichtbaar door hun pakken, maar ik vermoed er wel een grijs golfje in. Ik kan me levendig voorstellen dat veel dijkbewoners deze toeristen niet graag langs hun achtertuin hebben. Wat een herrie en bijkomende stank. Nee, dan die zachtzoevende ligfietsers!

Bij Deventer vindt Arjen het nog niet genoeg en hij besluit nog verder mee te rijden. We gaan langs de Molen verder dijken over. Vlak bij Voorst is een mooi weggetje afgesloten voor fietsers. Jammer dan, nu maar door Voorst, geen fijne weg, maar ja.

Na bijna 90 kilometer kom ik iets voor drieën thuis. Hoe lang zou Evelien nog hebben gereden naar Nijmegen?

donderdag 4 juni 2015

Hoe bereid ik me voor op een 3 uurs race?

dat is de vraag, dus. Ik heb de stoute schoenen aangetrokken, virtueel dan wel uiteraard. Ik ga op CV de 3 uurs rijden. Maar hoe bereid ik me daar nu op voor? Kilometers maak ik wel, dat is niet het probleem. Maar drie uur lang rondjes van 800 meter rijden, dat is nieuw voor me. Wat kan een goede kruissnelheid zijn? Hoeveel eten heb ik tijdens de race nodig? hoeveel drinken?
Waar op de baan kan ik het beste rijden, uitgaande van dat ik wel ergens onderaan in de middenmoot zal zitten?
Ik heb twee CV's bezocht, in Lelystad en vorig jaar Venray. De race beide keren gezien. Soms dacht ik, je moet er toch horendol van worden, alleen maar rondjes? Maar toch trekt het me ergens ook wel aan.

Nou ja, ik zal de komende 2 weken maar wat intervaltrainingen doen, de fiets goed controleren, Nico vragen mijn achterwiel te richten, tent, slaapzak en matjes uit de mottenballen halen en dan zien we wel weer verder.

zondag 24 mei 2015

Le Grand Tour du Printemps

Wat in de vooraankondiging de Mega LOL tocht had, is gisteren verreden onder de titelnaam van dit stukje. Nou ja, Printemps, dat was het vandaag, gisteren leek het een paar uur meer op herfst, dan op lente. Maar, mega was het, dus de naam Grand Tour was zeker terecht.

Rond 6 uur in de ochtend werd er verzameld op de gebruikelijk plek in Zutphen. Waar normaal gesproken op een zondagse LOL rit al menige stadsbewoner en/of toerist in de stad te vinden is, was het om 6 uur uitgestorven. Dat si maar goed ook misschien, want we worden wel vaker voor gek versleten en als je dan ook nog vertelt dat je om 6 uur verzamelt voor een rit van 300 kilometer, gaan ze vertwijfeld kijken en achter de oren krabben. Maar goed, dus. ook maar goed dat ze dan niet weten dat er ook zijn die qua aanrijroute eerst 35 of 70 kilometer rijden en dus ver over de 300 gaan.

Onze routemaker, Arjen, heeft weer een mooie tocht samengesteld. We rijden Zutphen uit om via Lochem naar Ootmarsum te rijden, via Diepenheim, Deldenerbroek, Reutem, Zenderen en meer plaatsen met van die mooie namen. Bij Ootmarsum moet er wat geklommen worden. Daarnaast begint bij menigeen de koffieverslaving op te spelen. Dus rijd ik van de achterhoede naar voren om dat aan onze wegkapitein te melden.
het wordt een pauze in het Duitse Uelsen, bij een bakker, waar ontbeten kan worden. Prima plekje en uitstekende timing, want het begint net door te regenen. We doen het dus op ons gemak, die pauze.

Na de pauze crossen we nog een stuk door glooiende Duits landschap, in lichte regen, om bij Schoonebeek Drenthe binnen te rijden. Het is inmiddels droog, maar nog niet erg warm. Noordenwind, koud, als je al wat nat bent, is niet fijn. Uiteindelijk gaat de zon wel schijnen, gelukkig.
Dat betekent dat we lekker buiten kunnen lunchen, in Borger.We hebben dan al een mooi stukje Drenthe gehad, door plaatsen met namen als Erica, Bargeres, Het Haantje, Ees. We rijden soms over wat kale vlakten waar vooral geboerd wordt. Veel landbouw.
Maar we komen ook door prachtige natuur, heide, bos, waterpartijen. Als ik zeg Dwingelderveld, dan weet de kenner genoeg. Tussen Dieverbrug en Havelte is het niet minder mooi, zeker met een lekker zonnetje en de wind in de rug.

Via verschillende Horsten, (Stap, Lank, Punt) komen we in Dalfsen, daar waar men weet wat fietsers als voeding nodig hebben: schnitzels en kipsaté, met friet en (alcoholvrij) bier.
Het weer liet nog net toe dat we buiten aten. 

Na Dalfsen was het een mooie slingertocht via Raalte en Deventer naar huis, voor mij lekker dichtbij in Warnsveld. Peter moest nog even, naar Bunschoten. Marc nog naar Neede. De rest wat dichterbij.

Het was een mooie rit in een goed tempo. Tempobeul Peter reed regelmatig voorop te stampen, Gelukkig hadden we Paul, die weet wat temporiseren is! Daarom kwamen we niet geheel uitgeput thuis.
Slechts twee lekke banden, met Kojaks. Dat werd getwitterd, met als reactie van CornDolly dat Kojaks en Flites geweerd moeten worden bij groepsritten.

Verder leek het of iedereen winegums bij zich had, hoe zou dat nu toch komen? De eer voor de winegums moet wel naar de juiste man die het heeft geïntroduceerd: Lorenz had een paar jaar geleden al een zak van dat spul bij zich
Qua eten ervaar ik dat ik steeds minder eet onderweg. Zou het kunnen dat ik steeds efficiënter met energie omga? Voorheen zakken met broodjes ei en krentenbollen, nu heb ik slechts 3 krentenbollen op, 4 boterhammen met in totaal 2 gebakken eieren erop, 1 fruitreepje, wat gedroogd fruit en een stuk mueslibrood.
Wel 3 liter vocht.

Heerlijke dag, mannen, bedankt. Helaas 1 domper bij thuiskomst: ik heb de 300 net niet gehaald. Daarom kijk ik nu al uit naar de megatocht in september!


maandag 18 mei 2015

puur onwetenschappelijke vergelijkende bandentest

Jawel mensen, echt niet wetenschappelijk onderbouwd, maar wel proefondervindelijk ervaren. Ik heb niet zoals Clement Pilette een vermogensmeter, niet zoals Wim Schermer een pendel. Wat heb ik wel? De praktijk, en niet mer dan dat. In die praktijk heb ik onlangs al eens 4 achterbanden met elkaar vergeleken, met niet heel veel snelheidsverschil onderling, wel verschil in comfort en beleving.

Twee weken geleden heb ik een week met Edwin gefietst. Hij in een carbon Strada, ik in een glasvezel Quest. Het verschil in gewicht werd opgeheven door de meer kilo's bagage die Edwin bij zich had. Hij 15, ik 9.
Wat hield de test in? Nou ja, we hebben erg veel geklommen, dus ook erg veel gedaald. Bij dat dalen was er weinig verschil in snelheid tussen ons. Soms was ik wat sneller, maar dat kan ook liggen aan dat ik net een trap meer deed dan Edwin.

Wat is er dan met de banden? Edwin rijdt altijd op Marathon plus, nu de nieuwste versie. Ik reed die week op F lites voor en en Allmotion van Schwalbe (ook Marathon)  achter. Dus, conclusie uit deze niet wetenschapelijke test: Marathon plus is even snel als F lite. Wie het tegendeel durft beweren komt maar eens een LOL rit doen. Dan pakken we de Posbank of de Holterberg vanwege de afdaling.

Levensduur en kilometerprijs, daar zit dan wel weer een flink verschil in.

zaterdag 16 mei 2015

gewone dingen

Na een lekkere week fietsen met Edwin in diverse ons omringende landen, is het weer tijd voor de gewone dingen.
Dinsdag een ritje heen en weer naar het werk. Drie dagen na de vakantieweek niet gefietst, dus het werd weer tijd. een korte werkweek, dus maar 1 x gefietst. Een lekker ritje heen en weer in wat lauwig weer. Niet warm, niet koud. Vrije dagen voornamelijk thuis en in de tuin doorgebracht. Prima weer daarvoor, zowel tuinieren als relaxen.
Onlangs heb ik nieuwe voorwielen besteld en laten bezorgen, die zet ik er tenslotte zelf in. Een van de wielen heeft een ovale remtrommel, fabricagefoutje. Die moet geruild, evenals een Durano plus band met een weeffoutje, waardoor deze niet rond was, maar een rare bocht had bij strak oppompen.
Daarom vandaag maar een ritje Dronten, hoeveel smoes heb je nodig om te gaan velomobielen?
Een oproep aan de LOL whatsapp leverde twee meefietsers op, Edwin en Wim. Marc bestelde velglinten.
Het wiel lag er zo om, de band kon ik bij Intercitybike halen. Ik nam nog wat reserve kogelkoppen mee. Wim nam twee klemmen mee voor het vastzetten van de crank, hoe heten die dingen eigenlijk echt?
Edwin nam een wielspoormeter mee en een lange inbussleutel. Na het losschieten van zijn kogelkop tijdens de vakantie, wil hij deze voortaan wat makkelijker kunnen repareren. Dat blijkt overigens goed te kunnen door binnen bij de stuurstang iets los te maken. Nou ja, ik hoop dat Edwin goed heeft opgelet tijdens de uitleg van Theo.

Het was overigens een vochtige heen en terugreis. Waarbij het terug echt regende. Heen slechts wat gemiezer. En je zal het net zien, kom ik thuis, gaat de zon schijnen!

Op de achtergrond, als ik dit tik, gaat het heen en weer van de berichten via Whatsapp, over inschrijven voor Cycle Vision. LOL zal er weer goed vertegenwoordigd zijn.

zaterdag 9 mei 2015

Rivierentocht

Eerst aangekondigd als de "nedubelluxduned" tocht, vind ik de naam Rivierentocht een stuk beter.
Welke tocht? Juist ja, de Rivierentocht. Jaarlijks terugkerend inmiddels is mijn voorjaarstocht. Nu voor de tweede keer met Edwin.

Waarom de naam? Nou, we zijn zoveel rivieren gevolgd en of overgestoken dat dit wel passend is. Ik zal ze in dit verhaal noemen.

Zondag 3 mei zijn we vertrokken. Geëscorteerd tot 's Heerenberg door een afvaardiging van LOL. Na de koffiepauze, met uiteraard appelgebak, zijn Edwin en ik verder gereden. Vrij snel staken we bij Emmerich de Rijn over. Dat was niet de eerste rivier, want bij Zutphen zijn we de Berkel gepasseerd en hebben we de IJssel een tijdje gevolgd. Bij Hummelo staken we de Oude IJssel over.
Na Emmerich passeerden we bij Griethausen de Alte Rhein. We bereikten de Maas bij Well, in Limburg.
Langs deze rivier hebben we een hele tijd de LF 3, de Maasroute, jawel, hoe toepasselijk, gevolgd. Bij Venlo staken we deze over, om bij Kessel via de pont dat weer te doen.
Bij Swalmen zijn we vrij ongemerkt de Swalm overgestoken. Bij Roermond was dat de Roer, die we wel vaker zullen zien, maar daarover later meer.
Natgeregend, want bij Venlo begon het te regenen, kwamen we in Heinsberg bij ons eerste pension aan. Edwin had het telefoonnummer van de pensionhoudster, maar na tig keer bellen gebeurde er nog niets, terwijl we het kouder en kouder kregen. Op enig moment belde ze terug en kwam ze uit het huis achter het pension. Eindelijk konden we douchen en droge kleren aan. Het was een prima eerste dag, ondanks het natte einde. We hebben dit afgelsoten met een echte Duitse maaltijd met bier. 185 kilometer. De fietsen staan achter het pension, buiten.

De tweede dag zou ons door het grensgebied Duitsland, Luxemburg en België voeren. Na een wat saai stuk reden we door Aken, een hele belevenis weer, zo'n grote stad met je velomobiel doorkruisen. we hebben er gepauzeerd, waarna we weer een rondje moesten, want ik was ineens mijn nekrol kwijt. Vast eraf gerold bij het uitstappen. Maar helaas, nergens meer te vinden.
Maar voor vertrek hadden we al problemen. Mijn rechter voorband stond plat. Maar dat is snel gewisseld met een F lite. Alleen paste de pomp van Edwin er niet goed op. Toch nog goed op druk gekregen met mijn eigen racefietspomp. Bij wegrijden maakt Edwin een draai in stilstand, waardoor een van de kogelkoppen bij de stuurstang los schiet. Wat nu, daar kan je niet goed bij. Gelukkig schiet de pensionhoudster ons te hulp. Zij haalt ergens, na wat bellen, twee lange schroevendraaiers. Daar denken we het euvel wel mee te kunnen verhelpen. Na een half uurtje prutsen bij slecht licht, want je ziet niets in de brug, lukt het toch: ineens schiet de kop erin. We kunnen door.
Na Aken rijden we op de Vennbahn. Een lange stijgende fietsroute over een oude spoorbaan. Prachtige, rustige route, met 1 nadeel: er is een groot deel onverhard en wat vochtig, waardoor het zuigt aan de wielen. Zwaar, soms zeer zwaar. En dan soms ook onverwacht na een bocht een steil stuk, niet op gerekend, dus niet meer klein te schakelen voor. Kilometers klimmen op het middenblad als gevolg.
Oh ja, bij Herzogenrath zijn we de Wurm overgestoken.
En de Vennbahn loopt een stuk naast de Inde. In het stadje Roetgen schampen we de Weser. We komen bij Monschau voor de tweede keer de Rur tegen. Even verder blijkt dat er ook nog een Kleine Rur bestaat. Ineens zitten we in België. Dan weer Duitsland, rijdend naast La Warche. En dan weer België, of is het al Luxemburg?
Dan rijden we naast de Braunlauf, die overgaat in de Our. Deze blijven we even volgen. Verderop zitten we dan ineens naast de Woltz, tot ver voorbij Troisvierges, het eindpunt van de Vennbahn, maar nog niet voor ons.
Na een inspannende afdaling over slecht Luxemburgs wegdek komen we tegen 20 uur in Dasburg aan. we vinden snel onze slaapplek, maar eten is nog wat anders. De waard wil wel een pizza laten komen, want het enige restaurant is dicht. nou, dat slaan we niet af. we zitten om 21 uur aan tafel. Laat, moe. het was een lange inspannende dag. Wel door heel mooi landschap, en bijna de hele dag droog weer. De fietsen mogen in de garage.

Na een goede nachtrust zitten we om 7 uur aan het ontbijt. We starten de fietstocht met een flinke klim, die achterwege had kunnen blijven, want bovengekomen blijkt de weg afgesloten. Dan maar afdalen en langs de doorgaande weg rijden, overigens naast de Our. Geen drukke weg gelukkig en we kunnen goed doorrijden. We rijden een heel eind op de grens Luxemburg-Duitsland. Bij Wallendorf gaat de Our samen met de Sure, of Sauer. Die volgen we lange tijd, glooiend en meestal afdalend, heerlijk na de dag ervoor! En mooi weer is het ook, stralende zon.
Bij Wasserbilig, hoe verzin je zo'n naam, stroomt de Sure in de Moezel, bij Konz zien we nog net dat de Saar de Moezel instroomt. Even verder komen we in Trier, waar een foto gemaakt moet worden bij de Porta Nigra, een mooie oude, inderdaad zwarte, poort. Het is wel wat zoekwerk, want Trier is geen makkelijke stad om doorheen te rijden.
Verder gaat het langs de steeds breder wordende Moezel. We rijden door Ehrang, om daar over de Kyll heen te rijden, deze gaat iets lager de Moezel in.

Bij Neumagen-Dhron gaan we de brug over de Dhron. Weer wordt de Moezel breder. Uiteindelijk arriveren we mooi op tijd in Bernkastel. De fietsen mogen op de afgesloten parkeerplaats, buiten, dat wel. Mooi op tijd voor een extra Duitse pint.

Vierde dag, naar Remagen. Voor de derde keer (voor mij, Edwins tweede) gaan we bij Herr Vanoli, in pension Vanoli logeren. Maar eerst de rit. Weer een mooie dag en voornamelijk vlak terrein. Opvallend uiteraard langs de oevers van de Moezel is de wijnbouw. Overal kan je proeven en uiteraard kopen. Ook opvallend zijn de vele camperplaatsen. Saaie kale velden waar je met je camper kan staan. De Moselradweg wordt veel gereden en is goed onderhouden, op enkele plekken na. Twee keer rijden we zelfs door de Moezel, omdat het Hochwasser is. het is net te doen, we halen net geen water binnen.
Bij Moselkern stroomt de Etz de Moezel in. Verder komen hier en daar wat beekjes in de Moezel uit, net als bij de vorige rivieren. Niet noemenswaardig.
we komen bij Koblenz, waar het oppassen is. Druk verkeer en voor je het weet rijdt je verkeerd. Er is een wegomlegging die het niet makkelijker maakt, maar na de weg vragen en onze apps goed te gebruiken komen we er doorheen.
Dan komen we weer eens bij de Rijn. Het wegdek is opvallend slechter dan aan de Moezel. Bovendien is het hoogwater hier echt hoog, twee keer moeten we omdraaien en een alternatief zoeken.
Over bekend terrein rijden we naar Remagen. Bij kripp, iets voor Remagen, komt de Ahr de Rijn in stromen.
Heer vanoli is wederom sehr froh das wir wieder da sind. de fietsen mogen weer in de garage en wij gaan na het douchen lekker eten aan de Rijnboulevard.

Vijfde dag. Na een ontbijtje gaan we flux op weg om een rustige golvende tocht over het binnenland tussen Rijn en Maas te rijden. Net buiten Remagen eerst een klim om bovenop te komen. In de eerste versnelling voor. Het lijkt ergens gedaan, maar een bocht om blijkt de klim nog verder te gaan. Veel verder blijkt. Dat stuk doe ik noodgedwongen weer op het middenblad, want klimmen is voor niet te schakelen. Krachttraining dus.
We rijden door een golvend landschap, er staat een flinke wind, maar het is zonnig en droog. Vlak voor Duren komen we voor de derde keer bij de Rur, die we verder volgen tot Roermond. Dat gaat veel over onverharde fietspaden. Goed begaanbaar, maar minder fijn dan asfalt uiteraard. we slingeren door steden met namen als Julich, Krauthausen, Tetz en Huckelhoven over de Rurradweg. Gewoon de pijltjes volgen dus.
Bij Vlodrop gaan we de grens over en na een moeizame, want niet velomobielvriendelijke doorgang door Roermond komen we in Beesel aan. we vinden snel ons overnachtingsadres, het enige in Nederland deze tocht. een mooie rustige plek, gerund door een gepensioneerd echtpaar. Prima verzorgd, fietsen in een oude schuur, mooie kamer en dito douche.
Eten in Nederland is weer wennen en wat zijn die bierglazen klein!

Zesde en laatste dag. Na een heerlijke nacht en prima ontbijt volgt de laatste en kortste etappe. We pakken niet de geplande LF 3, want die slingert ons teveel. Fietspaden naast doorgaande wegen vinden we vandaag wat aantrekkelijker.
Hoewel, na Gennep pakken we wel weer de route op, want dat stuk is nieuw voor ons. Mooi stuk van de route door grensgebied van Nederland en Duitsland.
Bij Millingen gaan we de Rijn over. Hoe vaak hebben we die nu gezien? Nu blijven we wel aan de Nederlandse kant. Door Liemers richting Achterhoek. In Didam nog een laatste koffiestop en in Angerlo nemen we afscheid.

Edwin, bedankt voor een prima week fietsen. (en eten, drinken, LOL maken)

Voor de statistici: helaas heeft mijn Teasi niet alles opgenomen, maar we hebben gereden:
dag 1 185 km
dag 2 189 km
dag 3 168 km
dag 4 185 km
dag 5 166 km
dag 6 135 km.

Hartslag gemiddeld rond 105.

Totaal 1028 voor mij, voor Edwin iets meer. 23 rivieren gezien, en dat op een klein stuk Europa. Wie wist dat er zoveel waren? De beken heb ik niet geteld, uiteraard.

Verder onderweg veel krentenbollen op de eerste dagen, broodjes gebakken ei, bananen, ranja, broodjes kaas, appels, chocola.

Foto's volgen en die zet ik op een apart tabblad.

zaterdag 2 mei 2015

Wi'j goat, jetzt geht's los, on y va.

Ja, moregen is het zover, dan begint onze tocht door Nederland (Achterhoek), Duitsland, Belgie en Luxemburg. Vandaar de titel in de drie talen :)

Het weer wil morgen niet zo meewerken, maar dat mag de pret niet drukken. We vertrekken om 9 uur uit Zutphen en via 's Heerenberg rijden we over Emmerich naar Limburg. Dat doorkruisen we van Noord naar Zuid en daar rijden we Duitsland weer in om in Heinsberg te overnachten.
De volgende dag rijden we de Vennbahn route, over een oude spoorweg. Dat belooft een mooie rit te worden.
Dasburg is de tweede overnachtingsplaats. Vandaar rijden we richting Moezel die we zullen volgen tot Koblenz. Tussendoor overnachten we in Bernkastel. De laatste overnachting in Duitsland zal in Remagen zijn.
De voorlaatste rit voert ons naar Beesel in Limburg, in de buurt van Roermond. Dan nog een mooie rit over Nijmegen naar huis. Als alles goed gaat hebben we er dan rond 1000 kilometer op zitten.

We worden tot 's Heerenberg begeleid door een escorte van LOL. Wat zullen die balen dat ze daar weer moeten omkeren naar huis!

Als we terug zijn volgt er een verslag met foto's.

zaterdag 25 april 2015

Velomobiel flash mob in Warnsveld

Vanochtend ging een vreemd gerucht door Warnsveld. Er zouden verschillende velomobielen zijn gesignaleerd rondom de Kerkhofweg, nummer 13.
De buurman van een paar deuren verder kwam, gewapend met zijn hond, poolshoogte nemen.

Wat was er aan de hand? 5 man van Velomobielclub LOL was bij elkaar gekomen in Warnsveld, om in mijn (nu nog) provisorische velomobielgarage een aantal kleine reparaties uit te voeren.
Zo moesten er spaken gespannen worden, een kettingrol verwisseld, bijgeluiden opgespoord en liefst verwijderd. De grootste klus was aan de Strada van Edwin, waar de platen waar de kogelkoppen in vast zitten, verwisseld moesten worden. Daar zaten tot vandaag Quest platen op. Die zijn toch echt anders. Maar, met vereende krachten is ook die klus goed gelukt.





Op twee plaatsen kon droog gewerkt worden en tussen de paar schamele buitjes door werd er ook buiten gewerkt. Het zoeken naar de geluiden in de XS van Wim was nog niet eenvoudig maar met zijn allen kwamen we er toch op dat het in de brug of in het frame moest zitten. heb je het nog gevonden Wim?

Marc is zijn spaken aan het spannen en trekt er daarbij een door de velg. Dat wordt een andere keer een extra klusje: ringen erom heen, zodat de spaak niet meer door de velg kan.
Omdat Edwin het meeste werk heeft, staat hij met zijn Strada in de grote schuur, met goede verlichting en een radio op de achtergrond.
Het lijkt nu nog een kleine werkplaats, maar met wat aanpassingen kan ik deze binnenkort verdubbelen. Niet dat ik ambities heb om een volwaardige velomobielservice te worden, maar mijn LOL vrienden met minder ruimte gelegenheid geven is al prima.

Wim had appelgebak meegenomen, dus een echt LOLwaardige ochtend, met tweemaal koffiepauze.
Al met al een mooie flash mob, die vast nog wel eens navolging zal krijgen.
Mocht je dit lezen en denken: ik wil ook wel eens gebruik maken van die ruimte, laat het weten.

Toen iedereen weg was heb ik even mijn achterwiel gedaan. Gisteren had ik tweemaal een lekke achterband. Een bij vertrek uit Arnhem, de band stond leeg. De tweede toen ik 500 meter op weg was. Een klapband. Dat is wel ff schrikken zeg. Ik begon te slingeren en ik eindigde tegen het trottoir. Geholpen door een toegesnelde automobilist kon ik eruit klimmen. Ik stond helemaal scheef namelijk. En ook nog op de rijweg, niet het fietspad. Vanwege Koningsdag kon ik niet de normale route nemen, alles was al afgezet.
Nu wilde ik weleens weten wat de oorzaak was. Bleek het een scheef zittend velglint te zijn. Van die harde plastic hoge druk linten. Prima lint, maar bij het ventiel moet ie precies goed zitten, blijkt. Daar was het tot tweemaal toe lek. Waarschijnlijk omdat het lint niet goed over het gat zat en de scherpe rand de band sneed.
dat lint goed gelegd en direct Nico gevraagd om nieuw mee te nemen voor vandaag. dat zit er nu overheen, dus dubbel velglint, zoals Peter de Rond al eens adviseerde.

Alles is nu klaar voor mijn weekje fietsen met Edwin, vanaf 3 mei.