Pagina's

maandag 29 december 2014

Oliebollentocht 2014

De voorpret is altijd erg leuk bij lange afstandsritten die we met LOL (mee)maken. Vooraf wordt er veel uitgewisseld via social media over kleding, racekappen, schoenen, banden, eten etc. Ook dit keer bleef mijn mobiele telefoon piepjes geven, elke keer weer een Whatsapp bericht. Ook nu, na afloop, gaat het door. Uitwisselen van ervaringen, hoe we hebben geslapen, waar de pijntjes zitten, hoe alles is gegaan.

Dit is een foto, vroeg in de ochtend gemaakt bij Paul voor de deur. We mochten bij hem verzamelen, onder het genot van een zelfgebakken appelflap.What's in a name?
We vertrokken met 11 personen, waarvan 4 met kap. Lorenz had de route voor de heenweg gemaakt.
Ik ben om 06.30 uur opgestaan en heb snel ontbeten. Dan alles in de fiets, nou ja, alles: eten, drinken, reservekleding. Reparatiemateriaal en banden liggen er standaard in voor mijn ww ritten. 07.20 vertrokken, en wie weet kom ik Marc en Nico onderweg tegen. Bij het oprijden van de IJsselbrug zie ik het achterlampje van Nico. Midden op de brug fietsend zie ik twee voorlampen branden, onderaan de andere kant van de brug: Marc en Wim R. Gezamenlijk rijden we naar Dieren. Nog geen vuiltje op de weg, maar dat wordt snel anders als we uit Dieren vertrekken.
 Hier boven en onder twee opnames van de dijk bij Velp. In Dieren ligt nog hier en daar wat sneeuw en ijs. Als we in Rheden afslaan naar de dijk wordt het toch wel anders. De eerste stukken vallen mee, maar bij Velp is een stuk niet gestrooid, maar wel veelvuldig bewandeld in de verse sneeuw van de dag ervoor. Die is nu vastgevroren. Paul, zie foto hieronder, maakt de eerste schuiver van de dag. Behulpzame wandelaars bieden zich direct aan.
Er zullen nog wat schuivers volgen in de loop van de dag. Zo zijn we bij Lent ineens, uit een tunnel rijdend, Paul en Nico kwijt. Nico blijkt over de kop te zijn gegaan vlak voor de tunnel. In Nijmegen besluit hij de Oliebollentocht zelf niet te rijden, om in ieder geval nog thuis te kunnen komen. Jammer voor hem!
Tussen Arnhem en Nijmegen was bedacht dat we over de Huissense dijk zouden gaan. Dat is normaal gesproken een prachtige route, maar nu een behoorlijk stuk flink aanpoten, omdat er niet was gestrooid of geveegd en alles hobbelig ijs was op de dijken. Jammer.

Nijmegen binnen rijdend over de Oversteek is het nog even zoeken naar de voormalig Honig fabrieken, maar al snel bevinden we ons tussen allerlei velomobielers met allerlei velomobielen. Na de koffie met kerststol wordt een groepsindeling gemaakt en gaan we op pad. Al snel blijkt dat de groepsindeling wordt losgelaten, want vlak over de brug is een beoogde route onbegaanbaar en wordt het eigenlijk 1 grote groep. Hoewel, deze versplintert telkens bij wegversmallingen.
We maken een mooie tocht door de Ooijpolder. Hier is de derde schuiver van de dag, als Lorenz een richeltje ijs verkeerd inschat en op zijn kant gaat. Gelukkig geen schade.

Even later arriveren we in Kekerdom, alwaar de Waard ons gastvrij ontvangt met koffie en twee soorten taart. De appeltaart blijkt nog bevroren, maar dat mag de pret niet drukken. Er wordt lustig gekletst deze pauze. De paar aanwezige "normale" gasten zullen zich wel overvallen voelen door zo een groep voornamelijk mannen van middelbare leeftijd in de vreemdste outfits.

De weg wordt vervolgd, een klein stukje Duitsland en dan een flinke klim richting Berg en Dal. Hier versplinterd de groep wederom. Na een warme klim door mooi winters "berglandschap" volgt een afdaling over niet geheel ijsvrije wegen naar de Waalkade. Daar wordt de groepsfoto gemaakt.

Terug bij Elan is er warme chocomel, koffie, snert, oliebollen, napraten en klaarmaken voor de terugreis.Ondanks de verwachte tegenwind viel mij de koude wel mee.

Op de brug bij Nijmegen viel mij de weerspiegeling van voor mij rijdende velomobielen op, in de glazen zijwand. Je moet wel goed kijken op onderstaande foto.

De terugreis hebben we via Elst gedaan, omdat we in het donker niet nog meer slecht begaanbare wegen wilden nemen. Dat ging gelukkig goed. Na dwars door Arnhem te hebben gereden, namen we bij Dieren afscheid van de eerste groep, bij Brummen de tweede en in Zutphen de laatste opsplitsing.

Mannen en vrouwen van de organisatie: bedankt. Het was mijn eerste, maar zeker niet mijn laatste oliebollentocht.

maandag 22 december 2014

Stoempen en sleuren

Dat was het vandaag, stoempen en sleuren. Windkracht 6 tegen vanochtend, dat was merkbaar op de dijken en tussen de weilanden. Dat bik nog met 25,6 gemiddeld bij de baas verscheen, vind ik zelf een behoorlijke prestatie, bijna een wonder.
Nu was het niet eens echt tegenwind, meer zijwind. En als ik ergens een hekel aan heb, is het zijwind in een velomobiel, zeker kracht 5 of 6. Liever heb ik de wind recht tegen.
En dan windvlagen telkens. Een behoorlijk avontuur, dus. En echt stoempen, zoals de Vlamingen het bedoelen.

Op de terugweg dacht ik vooraf meer geluk te hebben. Voornamelijk wind mee. Nou dat viel tegen, ook nu veel zijwind en als ie meer mee is, maakt het niet veel uit met enigszins tegen, behalve de snelheid. Het blijft spannend, om bij 37 per uur een rukwind langs te krijgen. Dus het tempo maar wat aangepast. Liever iets later heel thuis, dan op zijn kop in de sloot, toch?

Mijn zelfgefabriceerde vizier, voorruit meer qua grootte, moest ik vasthouden. De huistuinenkeukenklittenband hield het niet goed op zijn plek. Dus maar een metertje Velcro besteld vandaag.

Ik had gehoopt een mooi verhaal over de eerste ervaringen met de Continental Topcontact te kunnen schrijven, maar de weersinvloeden zijn vandaag te groot om een objectieve indruk weer te geven. In eerste instantie lijkt het wel een prettige band. Hopelijk is het woensdag rustiger weer en kan ik er meer over zeggen.

zaterdag 20 december 2014

uitslag voorwielen en F lites

Is dat de juiste term, uitslag? Nou ja, het gaat erover dat ik vandaag bij toeval ontdekte dat een van mijn voorwielen leeg stond. Beter dan maandagochtend 07.15, dat wel natuurlijk.

Maar, wat er aan de hand is, vind ik wat lastig. Ik heb tot volle tevredenheid F lites voorop liggen. De stuuruitslag is evenwel klein, omdat het van die vette ballonbanden zijn. Nu heb ik op mijn woonwerkrit een paar punten waar de draaicirkel aan de krappe kant is. Nu blijkt dat ik te vaak de buitenband, aan een kant maar gelukkig, teveel geteisterd heb. Deze is op de wang doorgesleten. Heel jammer, want niet meer bruikbaar, maar met een nog fantastisch profiel. Nauwelijks te zien dat er al ruim 2000 kilometer mee gereden is.

Nu meen ik me te herinneren dat ik ergens een keer gelezen heb over het groter maken van de ruimte in de wielkasten, zodat je stuuruitslag groeter wordt en de kans op slijtage kleiner.

Wie mij kan vertellen hoe ik dat aanpak, mag uiteraard reageren!

maandag 15 december 2014

Nieuwe voorruit

Na mijn crash enige weken geleden, reed ik rond met een beschadigd vizier, veel krassen, waardoor het zicht minder werd.
Het is een XL scherm, bij Wim Schermer gekocht. (what's in a name?). In de hoge stand moet je er goed doorheen kunnen kijken tijdens het rijden en dat werd juist minder door de krassen. Dus ben ik wat gaan experimenteren. dat gaf geen goed resultaat. Ik heb er een stukje uitgesneden, op ooghoogte, dacht ik. Zo zou ik goed de weg kunnen zien, als het zou regenen, of bij beslaan van het vizier. Het was echter te laag uitgesneden, jammer want het werkt op zich wel denk ik.

Toch maar een nieuwe besteld, tenminste, een nieuw stuk Lexan van 1 mm dik. Daaruit heb ik zelf een vizier geknipt. Iets smaller dan het origineel, maar wel groter. Een XXXL, zullen we maar zeggen. Ik zit er bijna geheel onder.

Op deze foto staat ie in de lage stand. Met de helm, die er voor ligt, op kan ik alles goed overzien. Als je goed kijkt, zie je dat op de helm ook een vizier zit. Die heb ik er zelf op gemaakt.
Bij de eerste rit vandaag met deze combi, is gebleken dat het goed werkt. Ik moet wel het vizier op de helm iets lager zetten. Zo heb ik geen last van wind of regen in  mijn ogen, blijf ik grotendeels droog en omdat ik een losse capuchon onder de helm draag, blijven mijn hoorapparaten ook droog. Dat is eigenlijk mijn enige angst bij slecht weer, dat mijn apparaten nat worden en niet meer werken. Dan is het echt een dure rit!

De heenweg ging trouwens erg traag vandaag en pas op de terugweg kwam ik achter het euvel. De achterband stond te zacht. Het is de Conti Speedking en die mag op 5 bar. Nu was het het iets meer dan 3 en dat betekent enorme vertraging bij deze band.
Ik dacht eerst vanochtend dat het aan mijn conditie zou liggen. Ik heb 6 dagen niet gefietst wegens een flinke verkoudheid. Mijn hartslag was hoog.
Op de terugweg bij het afdalen van een viaduct kwam ik bij lange na niet op de normale afdaalsnelheid. onder de tunnel maar even een check gedaan, met als gevolg dat ik na flink bijpompen weer op de bekende snelheden kwam.

Nu het toch weer over banden gaat :). Via ligfiets.net ben ik aan een Conti Topcontact gekomen. Gebruikt weliswaar, maar morgen arriveert ie en als ik tijd heb kan ik deze band monteren om woensdag de eerste rit ermee te maken. De reviews hier en daar beloven veel goeds.

Wordt vervolgd.

dinsdag 9 december 2014

pech of geluk?

Gisterenochtend de Q uit de schuur gehaald, alles erin gedaan  voor de werkdag. He, wat staat ie raar? Achterband plat! Nou ja, er zit nog wel Antiplatt in!
De achterband is een Speedking van Continental, niet bekend staande vanwege goede antilek eigenschappen, vandaar ook de Antiplatt.
Omdat het een heel gewurm is om die band erom te krijgen, het is een nogal slappe vouwband, doe ik er maar een Kojak om, die er origineel bij aanschaf om lag. Dat gaat snel en ik wil weer inpakken, fiets weer uit de schuur, spullen erin en.......weer staat ie raar. Weer achterband plat. Blijkt dus dat mijn reserveband lek is.
Pech, of geluk? Wel, een lekke band is uiteraard pech, maar in dit geval had ik toch wel geluk dat ik er thuis achter kwam dat de reserveband lek is. Je wil in dit weer, regenachtig en mistig, bovendien koud, toch niet onderweg erachter komen dat je een band moet plakken? Geluk dus.

Ik was al langer van plan die Speedking te verwisselen, vanwege de al genoemde minder goede lekbestendigheid. Het gat in de binnenband zat aan de zijkant, dus net naast het lint. Dat werkt gelukkig goed, want er zitten hier en daar wat steentjes, niet echt veel.
Maar, gisteren met de Kojak had ik het idee niet vooruit te komen. Gevoelsmatig reed het zwaar. Ook de terugweg, met enigszins wind mee, viel het tempo tegen. Uiteindelijk met 26 gemiddeld thuisgekomen, dat is historisch laag.
Dus gisterenavond maar weer de Sppedking erom, na deze goed schoongemaakt te hebben en controle op slijtage en  "fremdkorper" zoals de Duitsers zo mooi zeggen. Antiplatt er weer tussen gedaan.

Vandaag een koude mistige start, waarbij het zicht echt heel slecht was. Ik had moeite om op de weg te blijven, om niet in de berm te belanden. Dat hadden automobilisten ook, want onderweg stond het fietspad vol ellende, auto's dus. Kennelijk is het gebruikelijk dat je na een aanrijding ook nog eens de fietsers moet pakken. Naast de botsers staan ook de politieauto en de sleepdienst op het fietspad.

Tegen de tijd dat het licht werd, kwam er ook beter zicht en kon het tempo omhoog. Dat had als resultaat dat mijn vizier en mijn muts onder het ijs zaten. Koud dus.
Einde van de middag weer terug, temperatuur iets boven nul, dus geen ijsvorming meer. Wel lekkerder rijden dan gisteren.
Na afloop via Strava de ritten van vandaag en gisteren eens vergeleken. Een snelheidsverschil van ruim 5% in het voordeel van de Speedking, bovenop het betere gevoel dat die band mij geeft. Een blijvertje? Als ie samen met Antiplatt zijn best doet mij overal comfortabel af te leveren is het zeker een blijvertje.
Anders moet ik op zoek naar een alternatief.

vrijdag 21 november 2014

Ze zijn gesignaleerd........

Vanmorgen in de heel vroege ochtend zijn ze op diverse plaatsen gesignaleerd. Via velden en wegen, door bossen en over rivieren en sloten. Op de dijken en boven de rivieren.
Heb je hen ook gezien? De verkenners van koning Winter? Ze waren herkenbaar aan de achtergelaten sporen: rijp op bomen en struiken. Ouderwetse mensen die nog met auto's rijden moesten hun ruiten krabben. De domsten onder hen doen dat met draaiende motor.
Het was ook zichtbaar aan de rechtopfietsers, die met veel extra kleding aan moesten rijden; handschoenen, mutsen, sjalen, dikke jassen. Ook daar heb je dommeriken tussen, die met een soort motortje, waar heel vieze rook uitkomt, op de fiets zitten.
De enkele ligfietser die werd gesignaleerd had er kennelijk niet veel last van, van die verkenners.

Het gerucht gaat dat de verkenners vooruit werden gestuurd om te bekijken of Nederland koning Winter wel waardig is. Kunnen Nederlanders een winter nog wel trotseren, of wordt de koning hier niet meer gewaardeerd?
Een ander gerucht is dat koning Winter samenwerkt met Sinterklaas en de Kerstman. Zij vrezen met grote vreze dat zij steeds minder welkom zijn, nu door de klimaatverandering en opwarming de Koning aan macht verliest. Hij moet zich in het hoge noorden terugtrekken en schuilhouden voor de enorme hoeveelheid CO2 die wordt uitgestoten.

Samen staan we sterk, zal de gedachte zijn.

Voorlopig hebben ze zich weer teruggetrokken naar het verre Noorden. De temperaturen zullen weer stijgen.

Ik steun hen en zal blijven ligfietsen. Hoe minder CO2 ik uitstoot, hoe eerder ik weer kan kennismaken met koning Winter.

zaterdag 15 november 2014

ken je die?

Die racefietsers, die maar hun gang gaan, geen richting aangeven, vlak voor je afslaan? En nog schelden ook als je vraagt of ze voortaan richting aangeven?
Die automobilisten die hetzelfde doen als die racefietsers? Je vlak voor een bocht inhalen en ineens rechtsaf gaan, zonder richting aan te geven?
Die slotenreinigers, die met hun enorme gevaartes het hele fietspad en de berm in beslag nemen, zodat je de rijweg moet nemen, met als gevolg de bovenstaande automobilisten?

Die scholieren die netjes van drie a vier breed naar 2 breed gaan en zwaaien? En giechelen als je terug zwaait?
Die ganzen die met honderden in de wei of uiterwaarden langs de weg zitten en aarzelen of ze moeten opvliegen en als er dan 1 begint allemaal gaan?

Die mist die op je bril gaat zitten zodat je om de 100 meter je glazen moet afvegen?
Die zon die zo laag staat dat deze via je spiegels jou verblindt?

Die collega die zegt dat het wel erg stoer is dat je nog steeds op de fiets naar je werk komt? Wat zou die zeggen als je dat bij -10 nog steeds doet?

Die man die langer op zoek is naar een alternatief voor zijn Edge 705 en nu een Teasi pro heeft aangeschaft?
Die Teasi pro die niet compatible is met Strava, waardoor die man een beetje baalt?
Die Teasi pro die verder fantastisch is? Veel mogelijkheden, fijn groot scherm, veel (gratis) kaarten er standaard op, heel betaalbaar.

Die man die de komende weken wel meer verslag zal doen over de Teasi? Die man ben ik!

vrijdag 7 november 2014

Captain Sparrow

Wat heeft die nu met ligfietsen te maken hoor ik je denken. Welnu, net veel, want in zijn tijd had je slechts snelle piratenboten om te hebben.

Het gaat me om een quote van de captain, die ik vandaag las in een artikel. The problem is not the problem, the problem is your attitude about the problem.
Fantastische uitspraak. Kan ik in mijn werk ook goed gebruiken als medewerkers eens ergens mee aan komen.

Maar ook op mezelf is het van toepassing. Hoe benader ik een probleem? Het probleem is een GPS apparaat waarvan de batterij steeds minder lang mee gaat. Momenteel slechts 1,5 uur, waar het begon met 12 uur. Dus zoeken naar een alternatief, met groot scherm, hartslagmeter etc. Ik heb ook een 7 inch tablet waarop de osmand app goed draait inmiddels, na lang oefenen. Heb ik dan nog wel een GPS nodig? Hoe vaak gebruik ik de navigatie van zo'n ding? Waar gebruik ik mijn huidige apparaat voor?

Al deze vragen leiden tot de conclusie dat ik helemaal geen nieuw navigatieapparaat nodig heb, maar een fietscomputer met hartslagmeter en registratie van mijn ritten. Die kan ik dan weer op Strava of Garmin Connect zien.
Nou, dan kan ik een veel goedkoper ding nemen, bijvoorbeeld de Garmin Edge 500.
Ik gebruik namelijk alleen zo'n apparaat voor mijn woonwerkritten en af en toe de langere tochten die we doen met LOL. Soms op een zondagse LOL rit maak ik vooraf een route. Dat kan makkelijk met de tablet. Ik weet dat die niet voor dat werk bedoeld zijn en dat ze niet waterdicht zijn etc. Maar maandelijks gebruik is heel wat anders dan dagelijks.

Oftewel, my attitude about the problem zat me in de weg. met dan aan captain Sparrow.

zondag 2 november 2014

van opknappen van Questen en LOL ritten

Die velomobiel houdt me aardig bezig de laatste tijd. En niet alleen voor het woon-werkverkeer. Onlangs na mijn eerste echte schuiver ben ik aan het opknappen geslagen. de krassen waren niet echt diep, maar deze moesten wel gevuld worden. Na rijp beraad en het wegen van de aanbevelingen die ik heb gekregen, heb ik het met autoplamuur gedaan. Niets is dan mooier dan als je mederijders tijdens een LOL rit komen voelen hoe glad het is. Daar heb ik me mooi wat mee bespaard, maar nog fijner is het steeds meer zelf te kunnen.
Gisteren de eerste laklaag erop gespoten. Daar zie je nog heel goed alles doorheen, maar de lichte beschadigingen zijn al bijna niet meer te zien.
Ik heb het tweemaal gevuld en tussendoor geschuurd met 120 papier. Na de tweede keer een week goed laten uitharden en gisteren met 180 papier erover. met superglad resultaat. je ziet heel licht het kleurverschil, daar is bijna niet aan te ontkomen heb ik wel vaker gelezen.

En vandaag stond de 2e herfstrit van LOL op het programma. Nou ja, ik had het beter lentetocht kunnen noemen, wat een warme dag.
Dit keer kwamen de mederijders uit alle hoeken van Gelderland: Nijmegen, Arnhem, Laag Keppel, Apeldoorn, Dieren, Voorst, Deventer, Neede, Zutphen en Warnsveld. Zelfs nog een gastrijdster uit Berghem in Brabant.

Het werd een mooie tocht. Lorenz had laten weten op tijd thuis te willen zijn, dus werd het zonder enig gemor een rit naar Doesburg, alwaar bij de Waag de pauze zou zijn. Deze uitspanning staat nog steeds op nummer 1 in onze toptig van appeltaartverstrekkers. Die notering werd uiteraard waargemaakt vandaag, hoewel de andere taartsoorten ook niet te versmaden zijn.
na de pauze richting Dieren waar we zonder de Dierense rijders de Lange Juffer op gingen. Dat werd voor een aantal een lichte deceptie, omdat de voorrijders kennelijk over betere klimbenen beschikten en ergens bij een Y splitsing de achterblijvers in dubio kwamen: welke richting wordt het. een déjà vu voor een enkeling.
Uiteindelijk werden we een remlicht gewaar wat verder op de helling tussen de bladverliezende bomen. Bovenaan gekomen etaleerde Wim zijn pedagogische kwaliteiten en na enig mompelend sorry waren de gelederen weer gesloten en kon de afdaling en thuisreis beginnen.
Al met al een heerlijke dag.

donderdag 30 oktober 2014

Pedalen en navigatie

Wat heeft dat nu weer met elkaar te maken, denk je? Niets dus, behalve dat ik met beide in de weer ben de laatste tijd.
Pedalen, omdat ik aan andere schoenen toe ben en dat stelt me voor de keuze ook andere pedalen te nemen. ook al omdat de pedalen waar ik mee reed versleten waren. van @Lorenz kon ik een paar SPD pedalen overnemen, of in ieder geval eens uitproberen. Dat zijn dezelfde waar ik mee reed. In principe goed, maar ik ben dan beperkt tot keuze van schoenen. dat kunnen dan alleen MTB en een paar raceschoenen zijn. Ik heb nog een paar prima raceschoenen van Sidi, maar dat zijn echte zomerschoenen. Vorige week heb ik een stel SPD SL pedalen laten bezorgen. Die zitten er nu op en de eerste rit is ermee gemaakt. Bevalt stukken beter dan de SPD, zonder SL. Doordat er een groter oppervlak ik waar schoenen en pedalen elkaar raken, is er een betere overbrenging van kracht mogelijk.
Nu dan op zoek naar schoenen waarmee ik ook de winter, mocht ie ooit komen, door kan.

Dan de navigatie. Mijn Garmin Edge 705 heeft steeds kortere tijd van gebruik, omdat de batterij erg snel leeg raakt. Daarnaast is het scherm klein, mijn ogen steeds minder, waardoor wij niet meer goed matchen. Nu heb ik een 7 inch tablet met Osmand erop. Ik heb me nooit goed verdiept in de mogelijkheden ervan, maar nu komt die tijd toch wel. een goed nieuw navigatieapparaat, lees GPS, kost ruim 400 euro, dus dan ga ik naar andere mogelijkheden kijken. Ik ben al wel eens gewaarschuwd dat een tablet niet geschikt zou zijn voor gebruik in een velomobiel, wegens vocht, maar dat ding hangt hoog en droog, dus dat lijkt me geen probleem.
Met online help van @Arjen heb ik me kunnen verdiepen in de mogelijkheden van de app Osmand. Die zijn voldoende. Wat ik eerst niet goed voor elkaar kreeg is het overbrengen van een op de planner van de FB gemaakte route. Dat lukt  nu wel. Dus, geen dure GPS nodig, dan kan ik mooi investeren in nieuwe schoenen!

dinsdag 21 oktober 2014

Pedalen het ondergeschoven kindje?

Nou, bij mij was dat wel zo, tot een week geleden. Nou ja, die dingen zitten in de Q ver verstopt in het vooronder. Ik kan blindelings mijn voeten in de pedalen klikken. Zichtbaar zijn ze eigenlijk nauwelijks. Maar aandacht hebben ze wel nodig zo bleek.
Nu heb ik wel eens iets van een discussie hierover gelezen, maar heel erg veel minder dan bijvoorbeeld over banden, racekappen, ovale bladen en verlichting.

Tijdens de RIJS2014 had ik er al last van, blijkt achteraf. In eerste instantie leek het probleem wat ik ondervond te wijten aan de schoenplaatsjes van mijn rechterschoen, die wat los zaten. Toch was na het vastdraaien ervan de speling die ik ervoer niet geheel weg. Dat bleef een raadsel, tot ik de stoute schoenen aantrok en op onderzoek uitging.
Lorenz bood mij aan een paar pedalen bij hem op te hal;en en eens te kijken of het euvel verholpen zou zijn als ik deze zou monteren. Nou, ik kan wel zeggen dat het heeft geholpen! na een kort testritje afgelopen zondag, waarbij bleek dat ik ze wat strakker moest afstellen, was vandaag weer de eerste wwv rit naar Arnhem. Geen speling meer. En wellicht meer nog: geen last van mijn knie rechts. Dat begon tijdens de RIJS, de laatste 200 kilometer daarvan met pijn in mijn rechterknie gereden en de ritten erna ook regelmatig.
Het rechter pedaal was dan ook het meest versleten. Bij elke omwenteling ging het een paar millimeter heen en weer.
Bijkomend voordeel nu is een betere overbrenging van mijn kracht rechts.

En pedalen kosten relatief weinig, zijn vrij eenvoudig te verwisselen zelfs in een velomobiel. Als ik aan nieuwe schoenen toe ben, worden het raceschoenen, waarbij ook racepedalen komen met andere dan de SPD plaatjes. Raceplaatjes zijn breder, waardoor de verdeling op de voet beter is. Met minder last van mijn voetzolen als bijkomend positief gevolg.Tenminste, dat is mijn ervaring uit mijn racefietstijd.

woensdag 15 oktober 2014

Flinke schuiver, of de nadelen van F lites

Jawel, na 3 jaar en 6 weken nagenoeg schadevrij te hebben gereden, ben ik nu toegetreden tot het gilde der brokkenmakers. Flink balen, een dom einde van een dagje rustig rijden.

Het zit zo. Ik reed de Cortenoeversebrug op, vanuit Brummen.  Dat is een flauwe helling met een scherpe U bocht. naast het asfalt is een rij stenen, waardoor de bocht wat ruimer genomen kan worden, zie foto.

Als je goed kijkt, zie je dat die witte stenen niet goed aansluiten op het asfalt en tevens dat het naar beneden afloopt. ik rij sinds deze week met F lites, kenners weten dat je daarmee ruimere bochten moet draaien, want de draaicirkel is een stuk groter. Welnu, dit was mijn eerste keer op dit stuk en ik dacht, mooi dat je hier wat ruimer kan. Die gedachte was snel gewijzigd in: wat gebeurt me nu?

Voor ik het door had lag ik op mijn linkerkant en schoof een paar meter over het asfalt, waarop op dit stuk van die split is aangebracht. Dat geeft nare plekken op de Q:

Op onderstaande foto kan je zien aan de gele plekken op het asfalt waar ik overheen gegaan ben.



Ik lag dwars op het fietspad en hoorde de motor van een brommer. Uit de Q kruipend blijkt dat de berijder achter me staat en graag wil helpen. Dat is nog eens wat anders dan je afsnijden, kennelijk zijn er ook aardige brommerrijders. Ook stopt er een racefietser die wil assisteren. Als ik even later weer doorrijd kom ik boven op de brug, bovenaan de trap, een man tegen die wil dat ik stop. Hij had me zien schuiven toen ie met de auto over de brug reed en is naar onderaan doorgereden. Hij is ook benieuwd hoe het met me is.
Wel fijn te merken dat er mensen stoppen en bezorgd en behulpzaam zijn.
Overigens rijd ik zonder helm en heb ik bij deze val met mijn hoofd niets geraakt. Geen helm nodig dus.

Welnu, op een paar schrammen na, door de binnenkant van de Q, heb ik niets. Een beetje stijve rug blijkt nu. De Q is er slechter aan toe. Flinke krassen door die split. Dat wordt schuren, plamuren, schuren, plamuren en weer schuren. En dan lakken. Mijn dochter zei al dat ik de linkerkant paars moest lakken, complementair aan geel. Leuk idee! een Twotone over dwars.....
Overigens, het is een glasvezel Q, welke plamuur moet er dan op? Wie het weet mag het zeggen.

Nu ja, die F lites rijden lekker hoor, lekker comfortabel. In vergelijking met de Kojaks heb je minder snel door hoe snel je rijdt. Bij 35-40 maken ze nog steeds nauwelijks geluid en geeft het de indruk dat je langzamer gaat.
Als iemand ze eens wil testen, ik heb nog wel een paar in de aanbieding! Heb er nu 8 en kan er best 2 missen hoor.

maandag 13 oktober 2014

pedaaladvies gevraagd

Het zit zo, al enige tijd maakt mijn rechter pedaal herrie. Er zit speling op en dat is niet vanwege een los plaatje onder de schoen. Dat zit er, zo lijkt het voelbaar, goed in en goed vast aan de schoen. Bij het uitklikken merk ik ook dat het strak genoeg zit. En toch, als ik fiets en de kracht gaat van de rechtervoet af, omdat deze bovenaan komt, dan voel ik speling. Verticale speling, zeg maar. En links is dat niet aan de hand. Dat zit goed, net zo strak als rechts, maar zonder speling. De moeilijkheid is, dat je zo weinig aan het uiterlijk van het pedaal kan zien. Is het slijtage? Zit er een boutje los? Wie het weet mag het zeggen. Het gaat om het standaard SPD pedaal.

zondag 12 oktober 2014

Jacobse en Van Es

Die zijn er mee begonnen, met het winterklaar maken. Dat betrof dan de tuin van nietsvermoedende bejaarden of alleenstaande vrouwen die door het duo"vrije jongens" flink werd bedonderd. Mooie tv van toen. Vandaag heb ik mij Q winterklaar gemaakt op 1 ding na. De lycra bij de voetgaten zit er nog niet op. met de huidige temperaturen is dat nog te warm. Wat wel? Nou ja, ik was bij de Lidl en daar lagen skibrillen voor 9 euro min 1 cent. Met twee vizieren, een voor mist en een voor zon. Fantastisch, kan ik me geen buil aan vallen. Prima voor hele koude dagen. Ik heb namelijk mijn maxivizier op de Q weer ingeruild voor de mini, want een beslaand vizier op de Q, daar zie je niets door. Het moet wel veilig zijn, tenslotte. Overigens heb ik even die skibril op gehad en het zicht is veel beter dan met een gewone bril. ik gebruik een zonnebril met normale glazen als het niet zonnig is. Je ziet dan toch altijd het montuur in je gezichtsveld. De spiegels had ik ver voor het vizier zitten, vanwege dat grote vizier, wat ook deels als regenkap werkt. Dat is in de zomer prima, want ik zie dan genoeg. In de winter is het niet veilig genoeg, want veel minder zicht. Op de plek rechts waar de spiegel zat, zit nu de beugel voor de extra lamp, een Philips met veel lumen en goed op de berm te richten. Met tegenliggers en slecht afgestelde lampen is dat een noodzaak. Verder voor velen wellicht verrassend is dat ik voor F lites heb gemonteerd. Die heb ik eens eerder gehad, rijden fantastisch, maar zijn snel lek. Nu heb ik onlangs Antiplatt overgenomen van Quemo, die zit erin. Ik heb al een aantal honderden kilometers gereden met versleten Kojaks en dat lint erin: geen lekke banden! Ook de niet echt lek bestendige achterband Speedking doet het prima met dat lint. Dus toen ik een advertentie op ligfiets.net zag waarop een 8 tal F lites werd aangeboden, hoefde ik niet lang na te denken. Nu heb ik voor ongeveer 60.000 kilometer voorbanden in huis. Daar hoef ik me niet meer druk over te maken.

vrijdag 10 oktober 2014

dat een beetje twijfel best gezond is.

Ik heb altijd een beetje een aversie tegen mensen die alles altijd heel erg zeker weten. dat is natuurlijk onmogelijk en dat lijkt me meer een houding van mensen dan dat het echt zo is. Dat gezegd hebbende gaat dit hele stuk natuurlijk niet alleen over twijfel, hoewel, daar twijfel ik nu wel een beetje aan. Niet getreurd, het gaat ook over saai. Waar ik aan twijfel? regelmatige lezers zullen weten dat ik vaak van banden wissel, enerzijds uit nieuwsgierigheid, anderzijds uit twijfel wat nu de beste band is. Die is er uiteraard niet, dat hangt af van weer, wind, wegdek en jaargetijde, naast wat je nu wil: snel of lekvrij. Deze keer is het hoofdonderwerp de fiets zelf. Door wat velomobiel.nl op hun site hebben staan en door wat Qeuzzzzzzzzt onlangs schreef ben ik wat aan het twijfelen geslagen over welke fiets voor mij de beste keuze is. Mijn eerste aanschaf was ruim 3 jaar geleden de Quest 147. Bij velomobiel gekocht, ik was net te laat om deze rechtstreeks van Peter B te kopen. Ik had me erop georiënteerd door er een en ander over te lezen. Daardoor de keuze voor de Q gemaakt. Bij het bekijken van de Q in Dronten lieten ze me ook een Strada zien. Maar nee, mijn keuze was gemaakt. Waarom? Omdat ik vermoedde dat die beter zou zijn voor mijn doel: woonwerkverkeer op een snelle manier. En de Q zou daar beter bij passen, had ik uitgevogeld. Nu heb ik een periode van Warnsveld naar Almelo gereden tot mijn werkplek Arnhem werd. De route naar Almelo was redelijk geschikt voor een Q: flinke stukken waar goed doorgereden kan worden. Nu heb ik wat variabele routes, maar de grootste gemene deler is toch dat het telkens maar een paar kilometer doorrijden is tot een volgende scherpe bocht, rotonde of bebouwde kom met een school o.i.d. Is de Q daar nu geschikt voor? Minder denk ik. Ik kan wel aardig op gang komen telkens, maar het duurt nooit lang, waardoor enerzijds mijn gemiddelde laag blijft, anderzijds rijd het niet altijd prettig. Het lijkt wel steeds een soort lange intervaltraining. Zou een Strada beter zijn> Als je Velomobiel en Quezzzzzzzt moet geloven wel: wendbaarder, snellere acceleratie. Bovendien lijkt het mij een voordeel dat de voorwielen buiten de body lopen, wegens de bandenwissel en check van de banden op scherpe dingen erin. Nou ja, daarnaast houd ik wel van afwisseling. Dat brengt me bij het andere onderwerp van vandaag: saaiheid. Begrijp me niet verkeerd, velomobiel rijden is heerlijk. Maar, elke keer dezelfde route, dan sluipt de saaiheid erin. Nu heb ik verschillende varianten, in ieder geval drie. Momenteel overigens op de drie hoofdroutes wegwerkzaamheden waardoor ik met regelmaat in de remmen moet om uit te wijken voor van alles en nog wat waar je met een velomobiel niet mee in aanraking wil komen. Ach, eigenlijk heb ik niets te klagen over routes. Wie kan er nu kiezen uit zoveel routes voor zijn of haar woonwerkverkeer? Ik durf te zeggen erg weinig. Maar nu dan een dilemma: zal ik mijn Q in de aanbieding doen om te ruilen voor een Strada of Mango? Die moeten dan wel ovale tandwielen hebben, want ik wil nooit meer zonder. Maar zonder gekheid, ook de Mango is aantrekkelijk, alleen al door wat Harry L er allemaal mee experimenteert. Bovendien vind ik de Mango sport erg mooi, mooier dan de Q. Is er iemand die een Quest zoekt, een mango of Strada heeft die vergelijkbaar in waarde is? Als dat zo is en iemand meldt zich, dan ga ik vast weer twijfelen. Cirkeltje weer rond :)

vrijdag 26 september 2014

Dipje

De laatste ritten ging het niet echt lekker, traagheid heeft de overhand. Eerst is het dan natuurlijk de fiets, waar het aan ligt, toch? Zouden de banden goed op spanning zijn? Heb ik er de verkeerde opgelegd? Is de kettingloop weer mis? Op plekken waar ik het uitrollen goed kan vergelijken, zit er nauwelijks verschil. Bij afdalingen van viaducten kom ik zonder trappen op dezelfde snelheid. Dan kan het eigenlijk niet aan de fiets liggen, behalve de aandrijving, maar volgens mij is die ook in orde, behalve dan dat de O ringen weer eens aan vervanging toe zijn. Dat gedoe met die O ringen vind ik wel irritant worden. Ik zal weer eens een tripje naar Dronten gaan plannen. Dan moet het toch echt aan mezelf liggen. Nu heb ik wel last van mijn bovenbeenspieren, beetje stijf en pijnlijk. Zal dus wel een dipje in de conditie zijn. Ach, komt weleens voor, gaat wel weer over. Wat wel aardig is in dit jaargetijde is dat je op verschillende blogs de wintervoorbereiding genoemd ziet worden. Bandenkeuze, verlichting, dat soort zaken moet in orde zijn, voor het herfstspook en Koning Winter wakker worden. Ook ik ben daarmee bezig geweest. Onlangs eens een oude (2011) versie van de marathon + geprobeerd. Ai, wat een traagheid. Maar, de Continental GP is te vaak lek, dat wil je niet in de komende periode. Op ligfiets.net zag ik dat Quemo Anti Platt wilde weggeven, voor wie het kwam halen gratis. Tegen verzendkosten wilde hij het wel opsturen. Een paar dagen later was het binnen. In de achterband zit het met enig gemak. De oranje versie is passend in de Conti Speedking. In de Kojaks past het net, de blauwe variant en is het wat gepruts. Ik heb het met montagekit in de buitenband geplakt en vervolgens een binnenband een beetje opgepompt erin en zo op de velg gelegd. Bij het op voldoende druk zetten komt de kit door de buitenband. Het zijn dan ook oude Kojaks, omdat ik goed wil testen of die Antiplaat goed werkt. Tot nu toe, 170km slechts, geen lek:) Ik ben ook wel benieuwd naar de invloed op het rijden. Tot nu toe merk ik er eigenlijk weinig van, meen ik. Ik was bang voor vertragend effect, maar dat lijkt niet zo, gezien wat ik bij uitrollen merk. Dat het deze week wat minder gaat wijt ik aan een lichamelijk dipje. Volgende week zien we wel weer.

zaterdag 20 september 2014

Toeval

Iedereen kent wellicht wel de discussie over toeval: de een zegt dat het niet bestaat en de ander gelooft er heilig in. Semantisch gezien kan je het woord verklaren en zeggen dat het gaat om iets dat je toevalt, met enige toevalligheid. Nou ja, dat verklaart niets, ik bedoel meer, zonder dat je er iets van invloed op hebt. Toevallig dus. De andere school gaat er juist van uit dat in alles is voorzien, juist ja, door de voorzienigheid. Wel, als je vaker langere tijd in je velomobiel zit, kunnen je gedachten wel eens afdwalen. Dat heb ik wel tenminste. Afgelopen vrijdag reed ik op mijn gebruikelijke route naar het werk en vlak voor Drempt begon het te regenen. Dus moest de pet op met de afgeknipte capuchon erover. Andersom geredeneerd: als ik de afgeknipte capuchon op doe, dat gaat er een pet onder, zodat ik vanwege de klep niet al teveel spetters in mijn ogen krijg en de capuchon niet over mijn ogen zakt. Ik wil goed zicht hebben. Nu kon ik zo snel de pet niet vinden, wat me weer deed denken aan de netjes die Paul in zijn fiets heeft gemaakt om juist dit soort dingen makkelijk te kunnen vinden. Zie, daar gaan die gedachten alweer, en dat terwijl ik net eens aan het rijden was. Het werd uitstappen en zoeken, waar het toeval om de hoek kwam, zomaar ineens. Wat was het geval? k heb een helm in de Q liggen, netjes in een tasje, om het vizier te beschermen. Aan dat tasje zit een koord, met zo'n in te drukken sluiter. Welnu, het uiteinde van het koord, met die sluiter, was om het kettingtandwiel gegaan. Het begon me direct te dagen: dat was het geluid dat ik hoorde en bovendien had ik het gevoel dat ik moeizamer reed, niet uitbollend met de benen stil, maar juist trappend. Met enige moeite de rommel verwijderd en de helm met tas goed weggelegd, opdat dit niet weer gebeurt. Toeval? Het reed in ieder geval beter naderhand, of is dat weer illusie? Ook dat is een overdenking waard.

woensdag 10 september 2014

De overgang

Ik bedoel niet het fenomeen waar vrouwen mee te maken hebben, nee, die niet, hoewel kenners zeggen dat mannen het ook hebben. Nee, daar ga ik het verder niet over hebben. Ik wil het hebben over de overgang van zomer naar herfst, die is wel merkbaar. De dagen worden korter, het is vroeg donker. 's morgens moet ik een zweethemd onder mijn shirt doen, korte mouwen kan nog wel. Morgen begint deel 2 van de Indian Summer, heb ik me laten vertellen. Nog een paar dagen genieten van lekkere temperaturen. De fietspaden raken bezaaid met eikels. Ik woon aan een weg met aan de overkant een flinke rij uit de kluiten gewassen Amerikaanse eiken. Met een beetje wind regent het eikels. Een aparte ervaring. Hier en daar verzamelt zich het afgevallen blad, opletten voor slippartijen. Op diverse blogs zie ik dat men zich voorbereid door de fiets te voorzien van andere banden. Ook ik ben daarin zoekende. Via ligfiets.net heb ik van Quemo een paar rollen Anti Platt gekregen, zodat ik mijn banden lekvrij kan maken. Tenminste, dat hoop ik. Nergens zijn ervaringen te lezen over het spul. Dat zie ik dan maar als opdracht voor mezelf. Ik hoop dat ik de erg fijn rijdende Speed King van Continental er weer op kan leggen, zonder bang te hoeven zijn voor stilstand door lekkage. Warmere kleding komt weer uit de kast. Sjaaltjes of sjalies gaan weer om nek en hoofd. We hebben een mooie zomer gehad. Augustus was weliswaar wat nat, maar veel overlast gaf het niet. De maandelijkse LOL tochten zijn doorgaans met mooi weer verreden. Daar hebben we toch maar mooi patent op!

vrijdag 5 september 2014

Dat zit strak!

Gisteren mijn door gebroken spaken geteisterde rechter voorwiel eruit gehaald. Als je dat voor de eerste keer doet, helemaal eruit, zijn er altijd verrassingen. Er zit een bout in die het wiel op de veerpoot houdt. Die draai ik los, maar het wiel komt er niet uit. Dan maar in zijn geheel mee naar Nico, die het wiel wel voor me wilde richten en er nieuwe spaken in doen. Bij hem aangekomen blijkt dat ik iets te voorzichtig ben geweest. Gewoon de hamer op de bout en het wiel schiet los. Nou ja, Nico kon aan de slag. Binnen de kortste keren een bericht: het is klaar, ik kom het wiel brengen. Service! En vandaag ermee gereden. Het kan illusie zijn, maar ik denk dat ik het merk. Het lijkt allemaal wat stabieler. Goed werk Nico! Ik kom nog wel met de andere twee wielen...... In het donker, met een bouwlamp aan, de boel er weer in. Dat gaat nog best makkelijk, ook al is het zicht niet perfect. De remkabel goed strak zetten, lukt niet helemaal goed. Nou ja, vandaag met de stelschroef aan het stuur dat weer in orde gemaakt. En dan speciaal voor Wim H. Ik heb de Allmotion eraf gehaald. Vond ik toch wat te sloom, slechte acceleratie, niet goed uitrollen. Ik heb nog wel een voorraadje banden liggen uit de tijd van het mountainbiken. Als ik op vakantie niet en racefiets en mountainbike mee kon nemen, koos ik voor de laatste en dan een extra setje buitenbanden mee, van die slicks. Ik heb de Schwalbe Hurricane, een vette ballonband met ribbels aan de zijkant. Bedoeld voor op de weg en zandpaden. Semi-slick heette dat. Ook een paar Geax Streetrunners, echte asfaltbanden voor je mtb. Die laatste heb ik er gisteren opgelegd en vandaag getest. Nou, die test is geslaagd. Lekker optrekken, ook vanaf 30 naar 40 goed te doen. Lekker uitrollen. Alleen weet ik niets van de lekbestendigheid en daar zegt het internet ook niets over. Nou ja, dat merken we wel. De eerste 80 km gingen lekvrij! Het is wel een smallere band, dus even wennen aan de schakeling: ik zit eerder in een hogere versnelling. En, het is een draadband, wat ik toch veel fijner vind dat die vouwbanden. Met omleggen is dat me toch een gehannes!

dinsdag 2 september 2014

Verrassing bij de bandenwissel

Zondag heb ik mijn banden verwisseld. Ik wilde eens proberen hoe het rijdt met M+ eronder aan de voorzijde en de Almotion aan de achterzijde. Vandaag ermee gereden. Dat viel vies tegen en dat moet aan de M+ liggen, want nakijken op de website van Schwalbe geeft de info dat de rolweerstand van de Amotion uitstekend is, laag dus. Wel zorgen dat de druk goed is, niet te hoog. Ik had hem op 4, de aangegeven max. Dat kan ook invloed hebben, dus die vanavond maar verlaagd naar 3. Voor wilde ik de Conti's er weer op. Links gedaan en nu de rechterkant. Daar komt het velglint mee, als ik de M+ eraf haal. Ik heb nog een oud racewiel liggen met een goed lint. Als ik dat erop wil leggen, plakken eigenlijk, zie ik losse spaken. Uiteindelijk tel ik er 4. Ik heb maar 2 nieuwe liggen, dus dat wordt tactisch spaken. Wel moet het hele wiel eruit en kenners smullen bij zo'n klus, of niet? Nee, dus. Nou ja, het lukt, maar de spaken zijn gevlochten, dus er moeten er meer los om de nieuwe er goed in te krijgen. Ik vrees het ergste en dat gebeurt dan ook: er komt uiteindelijk een lichte slag in het wiel, ik ben tenslotte geen fietsenmaker. Bij het vastzetten van het wiel moet binnenin een tweetal moeren aangedraaid. Ik zie als ik dat doe, dat aan de linkerkant veel speling zit, dus die ook maar aangedraaid. Wellicht dat daar wat gedender vandaan kwam, wat ik de laatste tijd hoorde en niet kon thuisbrengen. Nu maar wachten op de nieuwe spaken en de hele riedel opnieuw doen. En het wiel (laten) richten uiteraard.

zondag 31 augustus 2014

Een RIJSverhaal

Nee, dit is geen spelfout, dit gaat over de RIJS 2014. Enige maanden geleden is dit al begonnen. Net als voorgaande jaren worden er in het voorjaar plannen gesmeed voor een langere tocht. Mijn eerste deelname was 2 jaar geleden, de ronde om het IJsselmeer. Vorig jaar was het de RMM, ronde om het Markermeer. De meesten vonden die versie toch wat minder, zodat dit jaar de RIJS werd gepland, Ronde om het IJsselmeer, versie 2014. De route werd door Arjen op ligfiets.net gezet. Deze is na het IJsselmeer anders dan de versie van 2 jaar terug en werd een echte RIJS, want in Friesland passeerden we het dorp Rijs (Riis in Fries). Omdat de deelnemers inmiddels uit alle windstreken komen, is de verzamelplaats Apeldoorn, 06.00 uur scherp. In eerste instantie zouden er geen deelnemers uit Zutphen en omgeving komen, zodat ik genoopt was zelf de aanrijroute te navigeren. dat bleek kinderlijk eenvoudig. Uiteindelijk ging Marc toch mee, vanuit Neede, via Zutphen. Samen reden we naar Apeldoorn, waar we de eersten waren. Al snel verscheen ook Paul, uit Dieren, Edwin, Uit Apeldoorn en Hen3 uit Twello ( die op zijn kop kreeg omdat ie zich niet had ingeschreven), Pieter Jan uit Deventer en als laatste, stipt op tijd, Arjen. net als we willen aanrijden belt Peter, hij is onderweg, maar weet even niet hoe verder. Hij blijkt niet ver van ons vandaan en onderweg pikken we hem op. Op naar Lelystad, waar Jelle uit Friesland, jawel, komt aansluiten. De rit gaat vlot, geen pech en geen omgevallen bomen op het fietspad. Iets later dan afgesproken zien we tegen half negen Jelle met zijn WAW bij de Batavia staan. Dat ie waardig deelnemer is, blijkt als ik de plaatjes van mijn schoenen moet vastzetten. Zonder blikken of blozen pakt ie de juiste inbus uit zijn fiets. Overigens was dat niet het enige waar ik last van had, uit mijn achterband was al een paar kilometer eerder het spul van Joe komen spuiten en moest opgepompt worden. Na een korte kennismaking en even bijpraten vertrokken we om over de dijk naar Enkhuizen te rijden. Die rit hielden we het niet droog, maar veel viel er niet. Er werd wel hard gereden, vanaf het begin ging het ruim boven de 40. Omdat ik nagenoeg achterin zat bij het oprijden van de dijk, begon ik met een flinke achterstand. Peter en Arjen reden al ver vooruit. Ik kon lange tijd rond 47 rijden, maar moest afhaken toen Jelle me voorbijkwam. Achteraf denk ik dat het onder andere door de lekke achterband kwam. In Enkhuizen heb ik er maar een nieuwe binnenband opgelegd. De druk was nog maar 1 bar. Ook Pieter Jan moest een band verwisselen, tot 3 keer toe. Blijkt dat zijn velglint kapot was. Nou ja, daar denk je ook niet direct aan. We stonden bij de laatste bandenwissel op een rijtje opgesteld in een rustig stukje van de stad. Daarna slingerend over dijken en binnenwegen naar DE DIJK, de afsluitdijk. Met wind in de rug, een lekker zonnetje reden we naar het midden van de dijk, om onze traditionele lunch bij het tankstation te nuttigen. Daar waren twee Duitse fietsers erg geinteresseerd in onze mobielen en zij kregen uitgebreid uitleg. Na deze stop wilde Peter het gas erop leggen. Prima, dacht de rest, we zien je wel aan het einde. Toch begon het onder meer bij mij te kriebelen en samen met Jelle en Arjen hebben we flink doorgetrokken. Lekker, om ff flink te gassen tussendoor. Na verzameld te hebben ging te rit verder Friesland door. Mooie nieuwe stukken, in vergelijking met vorige editie. Rustige wegen langs mooie plaatsen. Ergens tussendoor nog een koffiestop en verder naar Blokzijl, waar we heerlijk hebben gegeten onder een overkapping op een terras, verwarmd ook nog. Na deze welkome pauze gingen we de schemering in. Ik dacht dat Blokzijl tegen Zwolle aan lag, maar dat was toch wel een behoorlijk stuk nog. In het donker reden we Zwolle door, waarna we via Windesheim, Wijhe en Olst in Deventer aankwamen. Net voor de koffiestop was Jelle af afgeslagen, hij had nog meer te doen. In Zwolle sloeg Peter af richting Bunschoten en in Deventer waren Arjen en Pieter Jan thuis. Daar gingen Paul, Edwin en Hen3 richting Apeldoorn. Met Marc reed ik verder, hij slaat af bij Epse. Midden in Deventer krijg ik nog een lekke voorband, balen dus. Maar goed, dat is vlot gefikst en we zetten er een tempo in richting Epse. Vandaar is het nog een relatief klein stuk voor ik weer thuis ben. Moe, maar voldaan. Het huis is al in rust, het is bijna 12 uur. 356 kilometer blijkt er op de teller te staan. Die teller heeft het overigens goed volgehouden. Na 3 uur gaf ie al het sein dat de batterij op laag niveau staat. Ik heb mijn opgeladen zonnecel bij me. Die geeft 4 stipjes aan las ie vol is. Ik leg hem onder mijn vizier, aangesloten aan de Garmin, die snel oplaadt. Er blijven continu nog 2 stipjes aan, door de zon erop. Vandaag, the day after, voel ik me prima. Op wat pijntjes en stijfheid hier en daar na. Beter dan de vorige keren. Mederijders, dank voor de mooie dag.

donderdag 21 augustus 2014

Aanrijroute RIJS2014

Vorige edities van grotere eendaagse tochten heb ik in relatief comfortabele toestand mee mogen maken. Het enige wat ik moest doen was op tijd bij de IJsselbrug in Zutphen zijn en fietsen uiteraard. Dat het dit jaar anders wordt, ligt aan het aantal meerijders uit Zutphen en verdere omgeving. Het lijkt er zelfs op, dat ik niet dij de bekende brug hoef af te spreken. Kijk en daar verdwijnt het comfort. Ik zal zelf de route naar het verzamelpunt in Apeldoorn moeten kennen. om niet vanaf 5 uur 's morgens erg te moeten zoeken, heb ik afgelopen dinsdagavond de stoute fietsschoenen aangetrokken en heb ik de route gereden. Op Basecamp het verzamelpunt in gevoerd als bestemming en mijn adres als vertrekpunt. Een kind kan verder de was doen. Mijn Edge 705 navigeerde me er prima naar toe. Overigens heb ik daarbij gekozen voor waypoint 37 als te vinden op de route RIJS 2014 die op ligfiets.net staat. Tjonge, ik heb dus zomaar het juiste punt gevonden. In iets meer dan een uur was ik er. Rustig gereden, dat wel. Dus, 5 uur weg en ik ben op tijd, als er zich verder geen omgevallen bomen op de route begeven. Opvallend voor de Edge vind ik dat er bij de routekeuze op het apparaat allerlei oude routes staan, die ik dan wis en vervolgens komen ze weer tevoorschijn. Ook via Basecamp geprobeerd te wissen, maar dat lukt niet, daar kan ik slechts de gegevens op de SD kaart wissen. Wie weet hoe het moet, mag het zeggen. Momenteel heb ik vakantie, ben gewoon thuis. aan het klussen en andere ook belangrijke dingen doen, zoals lezen en lekker eten. Dat betekent een stuk minder fietsen dan normaal, dus ik ben benieuwd naar mijn conditie volgende week.

vrijdag 15 augustus 2014

Ovalen, pedalen, ketting, tandwielen, stroomlijnen, banden, Strava...........LOL

Over al deze onderwerpen wordt veel geschreven en vooral veel geoordeeld. Soms ook zonder er ervaring mee te hebben. Prima op zich, uiteraard, maar ik vind het wel een beetje energieverspilling. Overigens is dat ook een oordeel natuurlijk. ik zou willen zeggen, in navolging van een min of meer bekende filosoof: onderzoek alles en behoudt het goede. Dat is ook de reden dat ik soms eens wat anders dan het gebruikelijke probeer. In een enkel geval is het eigen onderzoek niet nodig, als er al veel voorgangers lovend over schrijven. Dat is het geval bij de ovale tandwielen. Enige jaren geleden deed dit fenomeen zijn intrede in de wielerwereld. Op een of andere manier zonder noemenswaardig resultaat. Mijn idee is dat dit komt door de nogal behoudende instelling van veel fietsers en fabrikanten. De laatste jaren vinden ze weer hun weg naar fietsers, zowel velomobielers, via Peter de Rond, als profrijders. Hun ervaringen hebben me overgehaald deze ook aan te schaffen. Zoals Jan Geel met vertelde tijdens de CV 2014: ik word ouder en niet sneller, dus het moet van verbeteringen in de fiets komen. Nou ja, dat geldt voor mij ook. Mijn pedalen kraken, samen met de plaatsjes die in de schoen zitten. Als je blogs naleest moet je wel bijna over op de Bebop. Ik ben echter verknocht aan de Shimano's. Heb geen zin hier in te investeren en te onderzoeken of ze beter zijn. Daarin ben ik dan weer wat behoudend :) Met banden wil ik wel nogal eens experimenteren. Momenteel rijd ik met Continental. Voorop de Grand prix. Als je de commentaren op ligfiets.net leest, een tweetal, zijn ze slecht. Ik heb er nu ruim 1000 kilometer mee gereden en heb slechts 1 lek door een flink stuk glas gehad. Verder rijden ze heerlijk. Achterop ligt de Speedking. Die heb ik op 4,5 bar, want harder is contraproductief. Met 4,5 bar rijdt ie comfortabel. Er zit een profiel op, het is eigenlijk een ATB band voor crosscountry. Als ik boven de 40 kom begint ie wat de trillen, alsof ie daar niet voor gemaakt is. Nu reed ik dat voorheen niet vaak, maar met de ovalen erop wel. Binnenkort de van Wim H overgenomen Schwalbe allmotion maar eens monteren. Ketting en tandwielen hebben altijd aandacht nodig. Om Peter tijdens de montage van de ovalen niet teveel vieze handen te gunnen, had ik de ketting schoongeveegd met een oude lap. Daarna had ik weer moeten smeren, want nu hoor ik hem tijdens het rijden. Over tandwielen heb al meer geschreven, want een gedoe is dat. Toch maar eens een nieuwe aanschaffen, als mijn voorraadje O ringen op is. Tja, en dan Strava. Gisteren was ik voor mijn rug en schouder bij de fysiotherapeut, die rijdt bij ETP in Zutphen en "zit" ook op Strava. Met hem er ook over gehad. Net als hij gebruik ik het voor de lol, zeker niet voor de prestatie en competitie. Ik zie graag wat ik gereden heb. Het leuke vind ik de segmenten, gewoon om mijn eigen ritjes met elkaar te vergelijken. Een enkele keer een KOM is natuurlijk ook leuk, maar niet mijn streven. Ligfietsen en dan vooral velomobiel rijden gaat voor mij om de lol. Daarom heet ons Zutphense cluppie ook LOL. Lol maken, genieten van het rijden en de omgeving waardoor je rijdt, je snelheden, bij groepsritten de grappen en grollen die worden gemaakt. Daarom kijk ik alweer uit naar de RIJS2014 op 30 augustus. Hoe langer je fioetst, hoe meliger je wordt en hoe flauwer de grappen. Ik heb er nu al zin in.

vrijdag 1 augustus 2014

kettingrol en O ringen

Voor ik aan ligfietsen en velomobiel rijden deed, kende ik het fenomeen en dus het woord nog niet. De kettingrol, en diens onderdeel, of onderdaan, de O ring. Enige tijd geleden ontstond er geluid in mijn Q, door sommigen bak genoemd, wat ik niet kon thuisbrengen. En ik breng dingen graag thuis, want daar woon ik en dan heb ik er nog iets aan. Geratel, telkens als ik optrok of anderszins extra kracht op de ketting zette. (is dat de juiste term?) Verschillende dingen heb ik onderzocht en aangepast, soms hielp het een beetje, soms niets. Sinds eind november rijd ik een 26 i.p.v. 20 inch Q en die zou beduidend stiller zijn, want geen tussenas. Nou ja, daar begon mijn zoektocht. Iemand van LOL, nee, we noemen geen namen, dacht dat het aan de kap over de ketting, onder de stoel, zou kunnen liggen. Die heb ik enkele centimeters ingekort. een klein beetje minder gedoe. Daarna een tip, als reactie op een blog, dat het de kettingbuis zou kunnen zijn. Die heb ik met een opgewarmd Stanleymes afgesneden, dat was de gouden tip. Ook dat hielp een beetje. Tussendoor heb ik de nog aanwezige kettingbuis gereinigd met een touwtje om de ketting en die door de buis getrokken. Daar kwam wat ellende mee: stukjes rem- of versnellingskabel. Hielp ook wel wat, maar het bleef ratelen. De O ringen, dat zou nog kunnen. Bij vm.nl besteld, maar die passen niet ??? Bekijk ik de kettingrol en die is van het merk Terracyvle. Dat kennen de mannen van vm.nl niet. Vandaar dat ze niet goed pasten. Wim S ingeschakeld en die stuurde een paar exemplaren, die ook niet geheel pasten. (Wim, wat moet ik je nog betalen?) Bij de ijzerhandel in de stad een paar maanden geleden een stel ringen gevonden, pasten al beter. Na een paar ritten toch weer geratel. Peter de Rond gevraagd eens naar de kettingloop te kijken. Niets bijzonders, alles zit goed. Dus, de stoute schoenen, jawel, die staan in de schuur, aangetrokken en weer naar de ijzerhandel. Deze keer met de inmiddels versleten O ringen op zak. Iets krappere versie aangeschaft en deze er gisteren ingezet. ??? ik hoor niets ??? hoe kan dat ??? Zouden deze dan eindelijk de goeie zijn? Al rijdend en genietend van de stilte bedenk ik dat het fantastisch zou zijn als er kettingrollen zouden bestaan, waar je niet na xxx kilometer de O ringen hoeft te vervangen. Dat is toch echt zoooo 2013! Of bestaan ze al en weet ik dat niet?

woensdag 23 juli 2014

Q rings

Jawel, ze zitten erop. Vandaag een dag gespendeerd aan het rijden naar Lattrop, waar Peter een steunpunt van VM.NL heeft. Wat hij zelf heeft toegevoegd, is de montage van Q rings. In de jaren 80 van de vorige eeuw had Bioracer ook zoiets bedacht, maar daar is nooit echt een vervolg op gekomen. Waarschijnlijk iets met montage op de juiste manier. De gedachte is wel revolutionair in het fietsen. Edwin heeft ze ook, Peter zelf uiteraard en inmiddels nog een paar mensen. Allemaal enthousiast, wat enigszins vreemd is, want Peter ontdekte dat hij ze niet goed heeft gemonteerd in de andere fietsen. Al doende leert men en zeker het maken van fouten helpt daarbij. Vanmiddag zijn we lang bezig geweest om het voor elkaar te krijgen. De kap eraf, dat werkt makkelijker, maar een kap van een 26 inch afhalen is toch niet zo eenvoudig als van een 20 inch. We begrepen allebei waarom de DF een luikje heeft. Maar het monteren en afstellen van de bladen en de derailleur gaat wel heel makkelijk zo. De bladen moeten de goede hoek hebben voor het beste effect. De derailleur moet opnieuw afgesteld en aangepast. Nou, dat kan je wel aan Peter overlaten! De kap er weer op is net wat lastiger als eraf. Dat ze dat bij VM.nl niet inmiddels vereenvoudigd hebben! Nog even de sporing nagelopen, die is perfect. De vermeende slag in het achterwiel mag die naam niet hebben. Dus, kort na vijven weer op huis aan. Wat rijdt dat lekker, net of je trapondersteuning hebt. Ik moet wel een paar ritten nemen om er goed aan te wennen, zo laat Peter nog weten. Welnu, ik kom er nog op terug. En.....niet allemaal tegelijk naar Peter, want hij wil er maar 1 per week doen. Voor WimH: mijn Continental Grand prix loopt nog perfect en nog maar 1 lekke band door glas.

woensdag 16 juli 2014

Freewheel vast

Dat was effe schrikken vanochtend. Ik reed vrolijk weg, het was tenslotte prachtig weer, de mist was net opgetrokken. Maar, wat gebeurt er in het vooronder van de Q? Als ik even mijn benen stil hou, loopt de ketting mee. Wat kan dat nu zijn? Op een paar honderd meter van huis de Q in de berm gelegd, je rijdt tenslotte niet zomaar terug, toch? Een eerste inspectie maakt me niet veel wijzer, alleen dat het freewheel muurvast lijkt te zitten. Nou ja, dat los ik niet zomaar op in de berm. Spookbeelden door mijn hoofd dat ik niet kan fietsen en de Q naar Dronten moet. Toch maar terug naar huis, Q op de kant en het kapje bij de derailleur eraf. Tja, niets aan te doen, zo lijkt het. Geen beweging te krijgen in het freewheel. Gaan fietsen elke keer als ik zou moeten remmen blijven mee trappen is uiteraard geen optie. Dan bedenk ik, er ligt nog een bus kruipolie in de schuur. Misschien dat dit soelaas biedt. Zo gezegd, zo gedaan. Kruipolie erin gespoten, tussen de spaken door, nel langs de derailleur. Even flink draaien en het komt langzaam los. Eerst een beetje, maar langzaam steeds meer, tot het zo te zien normaal is. Bij de eerste moeizame draai hoor ik heel wat schurend en krakend geluid. Dan komt weer naar boven dat ik dit eerder had met een ATB. Bij veel vuil, door naar weer, kruipt de rotzooi waar je het eigenlijk niet hebben wil en gaat alles vast zitten. Terugkijkend heb ik al wat eerdere signalen gehad, want af en toe leek het of de ketting doorging, terwijl ik stopte met trappen. Verder geen acht op geslagen. Maar onlangs twee natte ritten gehad en daar moet het kwaad geschied zijn. Nu is kruipolie een prima eerste hulp, maar ik zal de boel toch grondiger moeten reinigen, want olie trekt ook weer vuil aan. Nu heb ik nog nooit een achterwiel uit een Q gehaald. Ik weet dat er een beschrijving staat op de site van velomobiel.nl, maar ik kan dat niet vertalen naar handelingen. Ik ben meer iemand die het moet zien, waarna ik het nooit meer vergeet. Nou ja, woensdag ga ik naar Peter de Rond, wellicht dat hij me kan helpen. Het moet erg eenvoudig zijn....... Overigens was goed te merken dat het weer goed liep. Ik had zelfs het idee dat de Q nog nooit zo soepel heeft gereden.

vrijdag 11 juli 2014

eerste ervaringen Continental Grand Prix

Zoals mijn vorige bericht al vermeldde, heb ik sinds deze maand een stel Continental Grand Prix om de voorwielen liggen. Na 9 ritten en een kleine 450 kilometer verder geef ik mijn eerste ervaringen prijs. Welnu, heerlijke band. Dat is smal is, 28 mm, merk je nauwelijks. Sommige mensen dachten dat het erg hobbelig rijden zou worden, omdat je met zo'n smalle band op 7,5 bar alles wel zou voelen. Nu, dat valt reuze mee. Het lijkt zelfs alsof ik minder merk dan met hard opgepompte Kojaks. Er zit een klein profiel op de band en dat zal het minimale comfort wel geven. Ik vertelde heel stoer dat ik deze band altijd op de racefiets had liggen en nauwelijks lek reed. Wel, vandaag was het raak, terwijl ik dinsdag en woensdag natte ritten heb gereden. Dat zijn toch bij uitstek omstandigheden om lek te rijden. Er zat een scherp stuk glas in. Terwijl ik de band wisselde inspecteerde ik deze ook maar eens op meerdere lekmakers. In tegenstelling tot de Kojak echter is het geen steentjeszuiger. Er blijft vrijwel niets aan plakken. Gisteren had ik dat eigenlijk ook al gedaan, omdat ik de banden heb opgepompt. Dat vond ik overigens wel opvallend, de druk was tot onder 6 bar gezakt, terwijl ik ze op 7,5 had gezet en dat ik een week tijd. Nu maar door naar 8, maximum volgens opgave fabriek is 8.5 Zou het aan de binnenbanden kunnen liggen? Het rijden gaat uitstekend. Goed weggedrag, lekker in de bochten, weinig geluid. Zoals ik eerder schreef, vergelijkbaar met de Durano plus. Nu afwachten of die ene lekke band een toevalstreffer was, of dat er meer volgen. En de levensduur, ook niet onbelangrijk. Een ander geval is het velomobiel dakje. Ik heb er een paar natte ritten mee gereden, maar het bevalt me niet. Regent het langer, zoals begin deze week, dan komt er langzamerhand toch veel water op je hoofd. En daar heb ik nu juist bescherming nodig om mijn hoorapparaten droog te houden. Dus maar verder met helm en afgeknipte capuchon, werkt uitstekend. Voor korte ritten zal het dakje prima zijn, maar die rijd ik nooit. woonwerk is ruim 40 enkele reis. Overigens zal mijn volgende aanpassing zijn dat ik ovale tandwielen laat monteren door Peter de Rond. De ervaringen daarmee klinken erg goed en hij mag tevens de kettingloop perfectioneren.

vrijdag 4 juli 2014

The Conti Combi

Jawel, bandenpost. Dat zit zo. Op Cycle Vision was een leuke stand, waar van alles werd verkocht, onder meer de door mij zeer gewaardeerde Continental Grand Prix. En dat voor een niet te versmaden prijsje: 15 euro de twee. Dat kon ik niet laten liggen. Op mijn racefiets heb ik altijd met deze banden gereden, vrijwel nooit lek, lekker rijden, lange levensduur. Op ligfiets.net staan ze ook, met een nogal negatief commentaar, waarop ik al heb gereageerd. Nou ja, het kan natuurlijk dat de schrijver gelijk heeft, want een goed 28 inch band is niet per definitie ook een goede 20 inch. Gisteravond was het zover, voorbanden erop gelegd. Nu had ik nog een Conti Speedking 2.2 liggen voor achterop. Die heb ik er in de winter even op gehad. Tot een lek, waar de Joe rotzooi uitspoot. Kan gebeuren, met elke band, zal wel glas geweest zijn. In ieder geval dacht ik in stijl te rijden en voor zowel als achter Continental te monteren. Vandaag was de test. Vanochtend rustig gereden, er moet nog gewerkt worden. Wat wel direct opvalt is het weggedrag van de voorbanden. Wat in me opkwam, is dat Schwalbe bij het ontwikkelen van de Durano plus naar de Conti Grand Prix moet hebben gekeken. Vergelijkbaar weggedrag, makkelijk in de bochten, met opvallend veel grip. Redelijk comfortabel, ondanks de slechts 28mm breedte. Er zit een beetje profiel op, net als de Durano plus. Lekker uitbollen van een helling af. Vanmiddag ging het gas erop. Vergelijken moet met vergelijkbare omstandigheden. Ik heb een zelfde stuk gereden als onlangs met ook goed weer, maar dan met de Schwalbe combi, Kojak rondom in dit geval. Wat opvalt is hetzelfde als vanochtend, aangevuld met: minder geluid dan de Kojaks. Heerlijk accelereren met de Speedking achterop. Op 1 stuk ben ik volgens Strava nu KOM. Daar heb ik een paar keer hetzelfde geprobeerd met de Kojaks, zonder resultaat. Nu wel dus. Maar goed 1 zwaluw maakt geen zomer, dus moet er meer worden vergeleken. Er is een segment op een andere route waar ik op 3 seconden na de KOM ben. Dat zal er volgende week aan moeten geloven. En als het zo doorgaat maar eens meedoen aan de wedstrijden op CV 2015.

donderdag 26 juni 2014

Het zal toch niet?

Nee toch, het zal toch niet zo zijn dat het nu net mis gaat? Wat? Nou ja, ik ben me aan het voorbereiden op Cycle Vision. Tent, slaapzak, matje, brander, pannenset, bijna alles staat al een week in de stalling naast de Q te wachten om ingepakt te worden. Vandaag de laatste dingen, want morgen lukt dat niet. Kleding, voedsel, drank, lekkers. Pak mik uit de lade van de kast de laatste dingen, duw ik de lade dicht en pang, daar schiet het in mijn rug. Ik stond dan ook wel erg scheef er voor, maar dit had ik niet verwacht. Ik heb vaker last van mijn rug, maar de laatste keer is lang geleden, omdat ik me ernaar gedraag in mijn houding. Nu dus een keer niet en dan ineens een flinke dauw in de rug. De ervaring leert dat het niet in een dag weer in orde is. Morgen een personeelsfeestje naar Amsterdam, veel lopen. Daar kan ik natuurlijk niet onderuit, al zou ik het willen. Zaterdagochtend dan maar even afwachten. Als het nog niet goed zit, ga ik niet. Slapen op een dun matje is niet bevorderlijk en uitstappen uit een Quest al helemaal niet. Nou ja, afwachten dus. En balen, flink balen, als het niet kan.

maandag 16 juni 2014

It's the shoes, stupid.

Ja ja, de schoenen dus. Ik heb er al enige tijd last van, mijn schoenen. Vooral mijn rechtervoet, daar krijg ik pijn aan de buitenkant van mijn voet. Links niets aan de hand. Daar zit wegens mijn beenlengteverschil een extra zool in, die waarschijnlijk voorkomt dat ik dezelfde last krijg als rechts. Waarschijnlijk zijn de schoenen qua stevigheid achteruit gegaan en wordt de zool wat slap. Dus, wat nu? ik heb nog mooie witte Sidi schoenen liggen, die ik voor het racefietsen gebruikte. Rampzalig om op te lopen, dat wel. Maar een knoerharde zool. Ik heb er SPD plaatjes onder gezet, omdat een vriend van me ze wilde proberen. De bijbehorende foto krijg ik hier niet bij, maar is gepubliceerd op Google plus. Lastig om op te lopen, schreef ik hierboven al. Ik zal mijn sandalen wel in de Q leggen als voorzorgsmaatregel. Gisteren een stukje gereden om eens te testen. Nou, dat beviel prima. Inderdaad heerlijk harde zolen, waardoor je kracht direct wordt overgezet. Tevens merk ik dat op deze schoenen nieuwe plaatjes zitten, want er geen speling meer op, zoals wel met de andere schoenen. Het ging dus lekker snel en dat zie ik terug op Strava, waar ik lees dat ik de KOM ben tussen Laren en Epse!

zondag 8 juni 2014

VaVe14

Dit werd de Whatsapp hashtag voor de Veluwetour met een flink deel van LOL. Enige tijd geleden beschreef Paul "mooigeelisnietlelijk" van Roekel een tocht die hij voor en tijdens zijn werk had gedaan. Dat riep allerlei positieve reacties op de volgende uitdaging was geboren: de vallei en veluwe tocht langs de grenzen van het werkgebied van de waterschappen met dezelfde naam. Van start tot finish 270 kilometer. Kenners van LOL weten dat de rijders uit alle delen van de Achterhoek en Veluwe komen, zodat de meesten toch wat meer dan 270 zouden gaan doen. Als startpunt was de Wilhelminabrug bij Deventer bepaald. Starttijd 06.00 uur. Ik had het me makkelijk kunnen maken door bij Zutphen aan te haken, dan hoefde de wekker ook niet zo vroeg af te gaan. Voor mij was het toch de uitdaging ook eens vroeg uit de veren te gaan. De maandelijkse LOL ritten heb ik het al makkelijk, als organisator is 95% van de keren Zutphen de startplaats. Mijn wekker ging om 04.45 en ik was daarmee niet eens de vroegste van het stel. 05.20 reed ik weg in de veronderstelling dat het 15 kilometer was naar de start. Hoe ik daarbij kwam weet ik niet, het bleek 18 te zijn. Dus al vroeg doortrappen om mijn mederijders niet te laten wachten. Precies om 6 uur reed ik in een velomobielfuik onder aan de brug. Marc, Peter, Arjen, Hendrie, Pieter-Jan en Edwin stonden al klaar. Na een korte babbel kon er vertrokken worden. Met de zon nog laag en in de rug reden we door de uiterwaarden en boerenvelden. Mooie start. Helaas voor mij manifesteert een allergie zich steeds heftiger. Na een paar kilometer kreeg ik hevige jeuk en prikkels in mijn steeds meer tranende ogen. Gaandeweg de dag werd het wel minder gelukkig. Dat wordt een test doen, want ik weet uiteraard zo niet wat het nu is. Het mocht van mij de pret niet drukken en dat heeft het verder ook weinig gedaan. Na wat geslinger over al genoemde wegen kwamen we net voorbij Zutphen, aan de andere kant van de IJssel Nico tegen. De route vervolgde zo kort mogelijk langs de IJssel. Dat heeft tot gevolg dat de kerktoren van Doesburg met enige regelmaat heel dichtbij lijkt en dan plotseling weer in je spiegel zichtbaar is. Voorbij Doesburg de IJssel weer over en onderaan de Lange Juffer de laatste twee mederijders oppikken: Lorenz en aanstichter Paul. Er volgt een mooie slingerende route over de Veluwezoom. Het stijgen valt mee, het dalen lijkt meer. Een deel van de route betreft de Imboschweg, met helaas een minder goed fietspad: veel hobbels. Het bos uit gaat de route kort langs de A50, die we gelukkig snel oversteken, om weer een stuk autoluwer te kunnen cruisen. We komen in Arnhem aan en wijken iets van de route af omdat de bakker bezocht moet worden. Ja, voldoende voedsel is naast veel liters vocht wel noodzakelijk. Er wordt hier en daar al om koffie geroepen, maar toch rijden we door. Het zal blijken dat het nog even duurt voor we koffie krijgen. Via de Nelson Mandelabrug steken we de Rijn over en even later rijden we op heerlijke dijken. Hier kan het tempo lekker omhoog. Alweer slingerend volgen we de rivier, om via dorpen als Driel en Randwijk naar Rhenen te rijden. Daar gaan we weer de rivier over. aan de overkant blijkt een paviljoenachtige horecagelegenheid vlak aan het water te liggen. Bij aankomst is de enige activiteit het schoonmaken van het terras. Misschien ook wel wat activiteit in de her en der liggende rattenvallen, maar dat is niet waarneembaar voor ons. We zijn helaas te vroeg, de tent gaat pas om 11 uur open. Doorrijden dan maar over de Rijksstraatweg, die heel lang deze naam draagt. De diverse dorpen waar we doorheen gang mankeren de o zo nodige horeca. Pas in Leersum kunnen we van de gelegenheid gebruik maken. Paul is zo vriendelijk ons te trakteren, wat hem op de opmerking komt te staan dat het zeker een dienstreisje voor hem is. Net buiten Leersum buigen we naar rechts af om de Utrechtse Heuvelrug over te gaan. Nu wordt het merkbaar dat het goed weer is en een vrij weekend. De fietspaden zijn drukker en diverse keren is het lastig om met 10 velomobielen over een fietspad bejaarden in te halen. Het tempo heeft eronder te lijden. De warmte wordt heviger, wat invloed heeft als je moet klimmen. na de heuvelrug komen we aan bij het Eemmeer en even later steken we over naar Flevoland. De afdaling van de Stichtsebrug is heerlijk en zorgt voor mooie cijfers op de computers. Dwars door de polder rijden we buiten Zeewolde langs naar de oevers van het water. Hier is het erg druk met watertoerisme, volle campings met rokende barbecues en veel volk op de weg. Peter weet echter een mooi en rustig fietspad, waar niets aan gelogen is. Nu begint hier en daar de roep om eten. Geen krentenbol, mueslireep of anderszins, nee: eten. We steken weer over en koen in Elburg, waar Peter ons dwars door het drukke centrum meevoert om uiteindelijk weer aan het begin van de stad uit te komen. Daar strijken we neer op een heerlijk schaduwrijk terras met een serveerster die het begrijpt: er moet eerst gedronken worden. De cola is bijna niet aan te slepen. En er moet gegeten worden. Dat rijden in een velomobiel hongerig maakt blijkt bij het opnemen van de bestelling. Spare ribs, saté, schnitzel, alles komt voorbij. En het smaakt heerlijk, ook die kroketten brood die ik neem. Een enkeling waagt het om er een biertje bij te nemen. Na de maaltijd rijden we richting Kampen en volgen een, het wordt een beetje saai, wederom prachtige route.Alweer, ja weer een beetje saai, slingeren we over dijken en andere polderwegen tot we bij Zwolle aan de IJssel komen. Die verlaten we overigens weer om bij vlak bij Veessen weer de dijk op te komen. Even verderop de laatste echte stop, ditmaal voor een ijsje, getrakteerd door Nico. Nu nog de laatste loodjes, hoewel sommigen nog flink moeten trappen om thuis te komen. Bij Deventer valt de groep uiteen. Pieter-Jan en Arjen zijn thuis, Marc slaat af richting Neede, Hendrie naar Twello. Peter en Edwin naar Apeldoorn. Paul, Lorenz, Nico en ik rijden naar Empe, waar Paul en Lorenz afbuigen naar Dieren. Met Nico peddel ik het laatste stuk naar huis. Onderweg hebben we een paar lekke banden gehad. Volgens Peter alleen bij Kojaks, later bleek er ook een Greenguard bij te zijn. Ik had een zachte band, geen lek. Achteraf, vanochtend, bleek dat Joe toch het gat had gedicht, want ik kon er geen meer vinden. Pompen had dus voldoende kunnen zijn. Overigens gaf dit weer stof tot leuke wat plagerige discussie over banden en Joe. Hendrie was zo slim om een setje walkie talkies mee te nemen. Dat was een goede zet, want met enige regelmaat hebben we ze kunnen gebruiken. Zo blijft de groep bijeen, als er achterin iets mis is, zoals een lekke band of een broodnodige rust/plaspauze. Ik heb 314 kilometer gereden. Gemiddelde snelheid 25,2 wat heel behoorlijk is met een grote groep, 30 graden en drukken wegen. Zoals we gewend zijn wordt er tijdens de rit al over de volgende gesproken. Dat wordt de RIJS, rondje IJsselmeer, op 30 augustus. Mannen, bedankt voor een mooie dag.

donderdag 5 juni 2014

Het arsenaal compleet

Alle weertypen kan ik nu aan. Mijn arsenaal aan weerbestendige atributen heb ik deze week uitgebreid met een velomobieldak van Flevobike. geruild met mijn dekje, wat ik vrijwel nooit gebruik. Ik heb nu een minivizier voor droge, warme dagen. Zo waaien de insecten niet in je gezicht, maar heb je wel profijt van de wind ter afkoeling in je gezicht. Een XL vizier voor koudere dagen, waarop je juist niet die wind in je gezicht wil. En bovendien tegen dat enkele onverwachte regenbuitje nog enigszins beschermd bent. Bovendien schijnt het prettig te zijn bij volle zon. Dan het dakje, voor regendagen. Dinsdag gemonteerd, vandaag uitgetest. Het zou regenen, vanmiddag. Nu ja, ook de gezamenlijke weermannen en vrouwen zitten er kennelijk wel eens naast. Het bleef droog. ook vanochtend was het droog, en behoorlijk tegenwinderig. In tegenstelling tot wat me was beloofd door enkele mederijders van LOL, bleef het dakje netjes op haar plek. Ook met flinke zijwind. Op de terugweg wind mee. Weinig invloed op het rijden, met het dakje erop. Zaterdag rijden we de VeVa14 met een deel van LOL en anderen. 270 kilometer rondom de Veluwe. Het belooft bijna 30 graden te worden, dus het dakje gaat mee, weliswaar eerst in de bak, maar als het te heet wordt kan ie er zo op.

maandag 2 juni 2014

Het dak zit erop

jawel, een velomobieldakje van Flevobike. Na een half uurtje passen en meten zit ie goed. Dat passen en meten komt nogal nauw volgens mij, want anders heb je er alleen maar last van bij teveel wind. Ik heb het ding geruild voor een dekje, wat ik nooit gebruik bij het fietsen, wel bij parkeren. Nou ja, daar vind ik wel iets op met een stuk oud tentdoek en klittenband. Waarom een dakje? Welnu, tijdens de Spezitour reed Edwin ermee en hij had daarom geen last van de zon. Ik ben flink verbrand..... Vorige week heb ik heen en terug in de regen gereden, dat heb je nu eenmaal wel eens. Omdat ik wat achterover lig, sijpelt het vocht langzaam naar mijn oren. Daar wil ik het juist niet hebben, vanwege mij nogal dure en onmisbare hoorapparatuur. En dat spul kan nu eenmaal niet tegen vocht. Ik heb al van alles geprobeerd, maar niets bevalt echt goed. Petten, afgeknipte capuchons enzo. Zonder apparaten hoor ik niets en dat vind ik te gevaarlijk. Nou ja, aanstaande donderdag de vuurdoop, eerder kan ik niet. Zaterdag is onze Veluwetour, met flinke zon. Nu zeggen mederijders van LOL dat er een lichte verhoging van de weerstand is. En het ding is niet 1,2,3, er weer af. Nou, ook dat zal ik dan wel ervaren. Wordt vervolgd.........

donderdag 22 mei 2014

Mooie nieuwe route

Naamloos door fietser1958 op Garmin Connect - Details



Via bovenstaande link een verwijzing naar Garmin Connect, waarin ik mijn routes opsla. Je kan dan analyseren, bijvoorbeeld.



Ik ben altijd op zoek naar varianten van en alternatieven voor de bekende routes. Zo ook mijn route van Warnsveld naar Arnhem. Omdat het een woonwerkroute is, wil ik zo min mogelijk obstakels, als bruggen, bebouwde kommen, stoplichten en dergelijke.

De route die ik momenteel rijd heeft geen stoplichten, slechts een enkel dorp waar ik door moet en 1 brug die niet erg steil is om te beklimmen. Wat er wel in zit is een behoorlijk aantal rotondes en stukken waar ik moet oversteken. Je kan dat zien aan de grafiek die de snelheid weergeeft. Daarin zit een flink aantal dips, bijna 20. Weliswaar van verschillend niveau maar toch. Bij elk punt is het remmen en weer optrekken. Bij slechts een klein aantal kan ik de weg op om de vervelende fietsstukken die rotondes normaal hebben te omzeilen. Onbegrijpelijk hoe fietsonvriendelijk sommige rotondes zijn.



Verder is het wel een mooie, afwisselende route. wel stukken langs de doorgaande weg, maar het voordeel daarvan is weer dat de fietspaden goed zijn. Tussenstukken dwars door de "binnenlanden" over slingerende wegen. Genieten, zeker in dit jaargetijde.

Het is 42 kilometer, waar de kortste route 33 is. dat is echter geen optie, dwars door Dieren, Velp en Arnhem, met alle gevolgen van dien. Een andere die ik veel doe is 37 kilometer. Dan ga ik na Dieren en vlak voor Rheden naar de IJssel, mooie stukken over de dijken en uiterwaarden. Wel aardig wat vertragende stukken erin, zoals brug, stoplicht en bebouwde kom. 



#WimH. De Kojaks gaan lekker met dit weer. De ene die ik onlangs wegens een lek heb verwisseld ligt er weer om. Klein gat in de buitenband gerepareerd met een stukje rubberstrip van #WimS, wat ik in de 147 tussen boven en onderkant heb gedaan. Vast niet superlekvrij, maar dubbel erin moet het gat voorlopig gedicht zijn.

Echte zomerbanden, die Kojaks. Rijden lekker uit, rollen goed door de bocht en de acceleratie is uitstekend, veel beter dan in de winter. Ik heb nog twee paar, dus met ongeveer 8000 km per paar nog zeker 16 maanden te gaan.

In de winter zal ik echter overgaan op marathon plus, de recentste versie. # Edberg had die erom bij de Spezitour en zijn  ervaringen zijn zeer goed. Volgens mij zijn ze nog best comfortabel ook.

woensdag 14 mei 2014

stoplichtvrije route

Mijn woonwerk route is nog niet ideaal, ik zoek net zo lang tot ik tevreden ben. De kortste is niets aan, een deel door Velp en Arnhem, waar het niet goed doorrijden is. Een andere gaat na De Steeg door de rand van Rheden en dan langs de IJssel. Ook dat is geen goede doorrij route, veel bochten, stoplichten en dergelijke. Dan kan ik dwars over de Posbank, maar ook dat schiet uiteraard niet op. Ik kan er nog aan de Noord kant omheen, ook dat begint met veel hollen en stilstaan, klimmen en klimmen. Sinds enige tijd ga ik al snel de rivier over, vanuit centrum Arnhem over de Liemersroute, een snelfietsroute. Dan buig ik af en ga langs de doorgaande weg naar Doesburg en zo verder over Steenderen naar Warnsveld. Op dat stuk heb ik nu een goede doorrijroute te pakken. Geen stoplichten, nauwelijks niveauverschil. Wel weer een aantal rotondes met van die ondoordachte bochten voor fietsers. Echt iets dat op de tekentafel is bedacht en er vast mooi uitziet op papier. Maar als je met 40 op een haakse bocht af komt, wordt je niet vrolijk, zeker niet als het vaak is. Maar goed, het lijkt de beste van de opties, dus effe volhouden. Vandaag voor het eerst sinds vrijdag weer gereden. Ik had even een rustpauze nodig, waarschijnlijk had ik die na de Spezitour gelijk moeten nemen. Maar ja, dat is nu achteraf makkelijk praten. Het ging wel weer aardig, maar ik heb wel rustig aan gedaan. Nog een beetje snotterig, vandaar. Onderweg een nieuwe Kojak erop moeten leggen, want de rechter voorband was gedegradeerd tot langzame leegloper. Dan weet je het wel na 6000 km, het begin van het einde. Rechts gaat eerder stuk, omdat aan de kant van de weg de meeste rotzooi ligt. Ging gelijk wel een stuk beter. Zou een goed opgepompte maar versleten Kojak meer rolweerstand hebben?

vrijdag 9 mei 2014

slechte benen, of de wind?

Vandaag ging het niet echt lekker. Vanochtend tegenwind en nattigheid. Toch nog 28 gemiddeld gereden. Onderweg de rechter band opgepompt, omdat de Q erg naar rechts trok. Zat nog maar 3 bar in. Afgelopen zondag nog op 7 gezet, nu ook maar weer. Check na het pompen: een beetje witte rommel ergens, dus een lek gedicht door Joe. Een kleintje dus. Daarna ging het wat beter. Vanmiddag dezelfde route terug genomen, wind mee dacht ik, dus knallen. Nou dat viel tegen. Zijwind, en dat vind ik nooit wat. Bovendien veel windvlagen van behoorlijke kracht. Ik dacht een route te nemen, die anders dan mijn reguliere ww route minder obstakels had. Bij die normale route heb ik nogal wat plekken waar ik in de rem moet of een viaduct over, waardoor het telkens weer optrekken is, alsof ik een intervaltraining doe. Gemiddelden die ik hiervoor haar op de route naar Almelo haal ik daardoor niet. De route van vandaag is wat dat betreft beter. Wel wat rotondes met voor fietsers vreselijke korte bochten. Wie dat verzonnen heeft moet eigenlijk de rest van zijn leven verplicht elke dag rotondes rijden op de fiets. Maar goed, vandaag kreeg ik het gemiddelde ook niet boven de 30. Hartslag gemiddeld was slechts 117, dus er had meer in gezeten, maar dat kwam er niet uit. Hoe dat kan, ik weet het niet. Ik zou verwachten dat de hartslag een stuk hoger was, juist omdat het zo moeizaam ging. Ach, misschien moet ik met de Spezitour nog in de benen even wat rustiger aan doen en de verwachtingen omlaag bijstellen.

donderdag 1 mei 2014

De Spezitour

Net als vorig jaar heb ik de spezialradmesse in Germersheim bezocht. Dit keer met Edwin. In tegenstelling tot veel anderen, zijn wij er per velomobiel heen gereden. In 2 dagen reden we naar Schifferstad, alwaar we twee nachten in een hotel sliepen en vandaar op zondag heen en weer naar Germersheim. De beurs is heel aardig van opzet, veel deelnemers, veel fietsen om te proberen. Een grote variëteit aan fietsen: "gewone" fietsen, velomobielen, open liggers, vouwfietsen, gehandicaptenvoertuigen etc. Wat opvalt is dat er steeds meer elektrische varianten komen, dat is toch echt de toekomst kennelijk. Ook de 'dubbel"is weer te zien, net als vorig jaar: een fiets om te trappen en ook met de armen te bewegen, tegelijkertijd. Stond er vorig jaar 1 aanbieder, nu wel 5. Hier en daar wat nieuwe snufjes. Het mooiste was uiteraard de reis er naar toe en terug. Deels hetzelfde parcours als vorig jaar, deels aangepast. We zijn vanuit Bingen over de heuvels gegaan. Daar had ik eigenlijk een bergverzet moeten hebben, net als mijn reisgenoot. Resultaat was enigszins pijnlijke knieën, maar dat ging snel over. Op de terugweg wilden we niet weer l dat klimmen, dus deels langs de Rijn en deels doorgestoken, met een klim vanuit Mainz als resultaat. prima weer gehad, lekker gefietst, goed gezelschap, lekker gegeten (veel!!) en gedronken. Veel bekijks in Duitsland, vooral kinderen vinden het cool, of "geil" zoals de Duisters het noemen. Alleen dat stuk Ruhrgebied, dat is vervelend en dat duurt te lang. Nu zal ik na twee keer Spezi niet nog een keer gaan, maar wellicht wel een ronde door Duitsland en dan via andere wegen. Ik heb eens het deel van Reitsma's route naar Rome gefietst met het gezin, dat naar Bregenz gaat. Prachtige autoluwe wegen, weinig klimmen, behalve over de Schwabische Alb, nou ja, daar kan je bijna niet omheen. Kijk maar eens naar de GPS route hiervan. Maar goed, dat is voor volgend jaar, misschien. In tegenstelling tot vorig jaar geen lekke banden op 1 na, een kilometer van huis ging de achterband plat, ondanks de zooi van Joe die erin zat. Die spoot er juist uit! Vanavond dus maar goed de wielkast met de tuinslang schoongemaakt. Een uitgebreid verhaal komt in de volgende ligfiets&, met foto's van Edwin erbij.

woensdag 23 april 2014

een slechte generale.....

heeft een goede uitvoering tot gevolg. Ik hoop het maar. Vandaag was mijn laatste wwv rit voor de grote tocht naar Germersheim, de Spezialradmesse, Spezi voor kenners :) De Q heb ik tiptop in orde gemaakt. Lekkage aan de rechterwielkast gedicht door middel van het lamineren van met een stukje glasvezel en hars met harder. Leuk werk, maar vergt wel oefening. Ik moet nu nadat het goed is uitgehard nog e.e.a. bijschuren. Ketting gesmeerd, O ringen vervangen, bandjes op druk. Vanochtend lekker gereden, maar vanmiddag viel tegen. Ik had er meer van verwacht, gezien de ochtendrit en de staat van de Q, naast het goede weer. Vrijdag vangt de grote rit aan. Uitgaande van de titel van deze post, zal het vloeiend verlopen...... Verslagen volgen uiteraard na afloop.

vrijdag 18 april 2014

Klimmen?

Nou ja, klimmen. Dat staat de tweede dan van de route naar Germersheim volgende week op het programma. Als de rest van Nederland Koningsdag viert, ploeter ik met Edwin vanaf Bingen door de heuvels van de Pfalz. Stijgingspercentages van max 5%. Daarom vandaag vanuit Arnhem maar eens over de Posbank naar huis. Dan zitten er met enige regelmaat ook stukken van 5% in. Nou, dat is flink aanpoten in een Quest kan ik je zeggen. Het is te laat om er nog een kleiner verzet in te zetten, dus doe ik het ermee. Gelukkig overnachten we in pensions, zodat we licht reizen. De hellingen zijn echter wel wat langer dan hier in Nederland. Benieuwd hoe me dat zal bevallen. Twee jaar geleden in België zaten er ook flinke klimmen in onze route en dat is prima, hoewel heel rustig, gegaan. Het was vandaag een van de zeer weinige ritten waarbij ik racefietsers voor heb moeten laten gaan. Wat wil je ook, klimmen met 32 kilo. Overigens had ik eergisteren ook een vreemde ervaring. Ik rijd lekker op de Schaapsdijk bij Arnhem, windje in de rug, lekker rustig peddelen met 35 per uur. Komt er in mijn spiegel een rechtop zittende fietser met een geel hesje aan. Flink tempo, komt snel dichterbij. Wat is dat nou? Hij lijkt zich weinig in te spannen. Als ie me inhaalt zie ik het. Het is zo'n supersnelle elektrische mtb. Die schijnen 45 te kunnen halen zonder veel inspanning. Dat blijkt.

woensdag 16 april 2014

voorbereidingen Spezi

Jawel, volgende week vrijdagochtend is het zover. Dan vangt de tocht der tochten (ahum) aan. Dit jaar samen met Edwin. Hij heeft de routes gemaakt, die ik zojuist op de Garmin heb gezet. Altijd een avontuur om dat voor elkaar te krijgen. Na de eerste keer alles erop te hebben gezet, blijkt bij nakijken dat er twee niet opstaan. Nou ja, blijkt, meer lijkt. Dus dat nogmaals gedaan. Nu staan die twee er twee keer op. Rara politiepet? Welnu, dat is deel 1 van de voorbereidingen. Enige tijd geleden heb ik gemeld dat er lekkage is aan de rechterkant. Dat heb ik provisorisch opgelost met kit. Ik heb van velomobiel.nl een lamineersetje gehad, om dit euvel te slechten. Dat moet echter bij een temperatuur van boven 15 graden Celcius. Dat is het weliswaar al geweest, maar niet op dagen dat ik tijd had. Zaterdag moet het gaan gebeuren. Dan heb ik tijd, is het warm genoeg en kan de Q naderhand een paar dagen rustig wennen. Uitharden, dus. Wel spannend, omdat het de eerste keer is dat ik het ga doen. Ingewikkeld lijkt het me echter niet. De laatste tijd heb ik geprobeerd wat meer kilometers te maken, wat minder goed is gelukt. Edwin daarentegen heeft flinke tochten achter de rug, dus ik denk dat ik een kabel aan boord meeneem die ik aan zijn trekhaak kan vastmaken. Anders moet die arme jongen zich steeds zo inhouden, dan gun ik hem niet :) De overnachtingsplekken zijn geboekt, op mooie afstanden. De eerste zoals ook vorig jaar met Marc in Remagen, pension Vanoli. De heer Vanoli is nu al blij dat we komen. De tweede in Schifferstadt, bij een hotel met Griekse keuken. Dat is op dusdanige afstand van Germersheim dat we kunnen uitslapen, maar belangrijker nog, onze spullen kunnen in het hotel blijven, daar we er 2 nachten blijven. Een verschil met vorig jaar is dat we bij Bingen de heuvels in gaan. Niet dat het heel stijl is, af en toe bijna 5%, maar toch. Het zullen langere hellingen zijn dan we in Nederland gewend zijn. Het is korter dan "onderlangs" maar of het sneller gaat moet blijken. Dan moet de Q natuurlijk tiptop in orde zijn. Niet zoals vorig jaar te ver versleten Kojaks eronder. Ketting schoonmaken en opnieuw smeren. De stofzuiger er eens door. Accu opgeladen. Verder voldoende reservebanden, reservebatterijen en zo min mogelijk bagage. Germersheim, here we come. Nou ja, over ruim een week dan.

vrijdag 11 april 2014

fietssnelwegen

Afgelopen dagen heb ik eens wat zitten uitzoeken over een mogelijke route naar Nijmegen. Eens in de week op maandag werk ik daar en als het weer beter is wil ik kunnen fietsen. Mogelijkheden voor omkleden en douchen moet ik nog uitzoeken, maar dat moet lukken, want we zitten bij de politie in. Agenten moeten zich ook kunnen omkleden. Of externen daar bij kunnen is natuurlijk zeer de vraag. Maar goed, daar gaat het niet over vandaag. Ik heb gekeken naar de snelfietsroute Arnhem Nijmegen. Dat is nog een hele uitzoekerij en ik herinner me nog een bericht van Bocycle die de route heeft uitgeprobeerd. Dat was niet geheel goed bevallen. Ik zag ook dat er een route Arnhem Zevenaar is, de Liemersroute. Tot zo goed als onderaan de Eusebiuskerk, en laat nou vlak daarbij mijn werkplek in Arnhem zijn! Dat ik dat niet eerder heb gezien. Omdat ik wat meer kilometers wil maken heb ik vandaag mijn route anders gedaan. Ik ben aan de zuidkant van de IJssel gebleven en bij Westervoort overgestoken. Veel over de dijk gefietst, zoals eerder op de terugweg gedaan. En bij Westervoort de Liemersroute gepakt naar centrum Arnhem.Wat een verschil met hoe ik eerder reed! Eerder was onderlangs over de Westervoortse dijk over een hobbelig fietspad, stoplichten die 2 minuten op rood staan.....En nu, doorfietsen, voorrang en doorgaan maar. Op de terugweg heb ik de hele fietsroute Liemers genomen, op een kleine kilometer na. Ik had achteraf gezien beter helemaal door kunnen rijden, maar goed dat heb je als je voor het eerst een route neemt. De Liemersroute zelf is goed te doen, door Duiven wel wat punten waar je zou zeggen, geef de fiets voorrang in plaats van de auto. Na Zevenaar via Didam en Wehl naar Keppel en door over Hengelo en Vorden naar huis. Mooi aantal kilometers gereden vandaag. Ik moet tenslotte Edwin kunnen bijhouden als we naar de Spezi rijden. Nou ja, die snelfietsroutes mogen van mij wel op meer plekken gemaakt worden.

zondag 6 april 2014

hoe log ik in?

Beste lezers, Ik heb op mijn laptop windows 7 geïnstalleerd. Voorheen zat er XP op. Sinds die wisseling heb ik een ander startscherm bij mijn blogpagina. Ik heb niet meer rechtsboven de mogelijkheid om op "inloggen" te klikken. Nu moet ik via een omweg hierheen, zoals nu. Hoe kan ik dat oude weer terugzetten? Bij instellingen kan ik het niet vinden.

vrijdag 4 april 2014

springschans

Op mijn weg naar Arnhem is er tussen Dieren en Ellecom, eigenlijk bij binnenrijden van het dorp Ellecom, een plekje waar ik aan het leren ben om schans te springen. Is dit goed Nederlands? Ik weet het niet. Nu ja, verder met het onderwerp. Ik kom van de Middachterallee, mooie naam voor de laan tussen Dieren en Ellecom, van het fietspad de ventweg op. Nu net daar is het punt waar ik aan het leren ben om te springen. Het is niet de mooie schans bij Oberstdorf in Zuid Duitsland, maar toch. De ventweg oprijdend is er na een paar meter een snelheidsremmer, oftewel een drempel. Kennelijk om het autoverkeer qua snelheid te remmen. De eerste ritten in de winter, nou ja, winter.... ging natuurlijk wat langzamer dan nu. Inmiddels is het volop zomer en is de snelheid hoger. Dat betekent opletten bij dit soort drempels. Ik kan met max 30 erover zonder van de grond te komen. Dan moet ik echt remmen want het laatste stukje fietspad gaat licht omlaag. Wat ik nu wel aardig zou vinden is als er iemand klaar staat om van de overkant van de weg een foto te maken, op het moment dat ik over de drempel vlieg. Ik kom in ieder geval met de voorwielen van de grond, achterwiel kan ik niet goed inschatten. Natuurlijk is mijn vlucht niet zo lang als die van de formidabele Eddy the Eagle, maar toch. Ik durf nog niet sneller dan 32 te gaan, dat vergt wellicht nog wat training.

zondag 30 maart 2014

Rondje naar ACE

Vandaag was deel 2 van de open dag bij ACE in Winterswijk. Op de valreep mezelf gisteren opgegeven, hoewel het geen probleem was geweest als ik dat niet had gedaan. Ik ging met mijn eigen Q. Wel even getwijfeld of ik er een zou huren, ik wil nog wel eens een trike proberen. Maar toe ik hoorde hoe lang de middag zou duren heb ik dat plan laten varen. We zouden pas om 17 uur weer in Winterswijk zijn en daar hebben zowel ikzelf als het thuisfront niet op gerekend. Dat betekende ook dat ik halverwege, nou ja, zelfs wat vroeger, ben afgeslagen. Het deel van de tocht dat ik heb meegemaakt was erg mooi. Vanuit Winterswijk langs het Hilgelo naar Meddo, alwaar de eerste stop. Dat was pal naast het motorhome van Meddo, dus veel Harleys. Onze 17 deelnemers gingen op een mooi terras genieten van koffie met, hoe kan het ook anders, appeltaart. Sommigen waren geoefende ligfietsers die voor de lol meereden, anderen zaten er voor het eerst op. Volgens mij heeft Mark er zelfs een gegadigde voor een trike, want een van de deelnemers was erg enthousiast. Het tempo was rustig, dus alle tijd om rond te kijken. Leuk om eens anders dan bij LOL te fietsen, met een keur aan fietsen en fietsers. Toch ben ik wel weer blij dat het aanstaande zondag weer de LOL zondag van de maand is. Vanwege de warmte heb ik vandaag zonder de Buff om mijn hoofd gereden. Het XL scherm houdt voldoende wind tegen om geen last te hebben van de extra ruis in mijn oren. Speciaal voor Marco: in hoorapparaten klinkt de wind net of je in een microfoon blaast. Dat heb ik nooit gehad, toen mijn oren nog goed waren. Ik kan dus lekker blootshoofds fietsen, heerlijk. Het scherm heb ik wel een stuk naar voren geplaatst. Omdat het origineel voor de spiegels moet, is uitstappen een crime, met kans op schaafwonden in je gezicht. Bovendien is spiegelen niet fijn, met een scherm ervoor en de zon erop. Nu de spiegels weer binnen staan, is het weer een veiliger gevoel. Ik laat de klittenband wel zitten, want met regen is het uiteraard fijn dat scherm juist dichtbij te hebben! Maar ja, het regent bijna nooit!

woensdag 26 maart 2014

XL Scherm

Jawel, ik heb er een XL scherm op gezet. Ik had er al eens een zelf geproduceerd uit een stuk lexan, maar die is wegens slijtage, krassen dus, weer eraf. De laatste tijd reed ik met een klein scherm, gemaakt van voornoemd groter exemplaar. Dat was geen goede variant, want door het knippen uit de grotere en daarbij de krassen vermijdend, is er een slap geheel uit gekomen. Ik wilde wel graag een grotere om bij regen wat comfortabeler te zitten. En ook wat meer uit de wind, zodat ik niet altijd iets op mijn hoofd moet hebben om geruis van de wind uit mijn hoorapparaten te houden. De eerste ervaringen zijn wisselend. Positief is het inderdaad minder last van wind hebben. Regen heb ik vandaag en zondag niet gehad, dus die test moet nog komen. het lijkt ook positieve invloed op de snelheid te hebben, want ik heb mijn snelste rit tot nu toe op de heenweg gereden. En dat niet met overmatige inspanning. Wennen is de instap, die nu veel kleiner is. Meer nog de uitstap, want een keertje wegglijden met je voet en je snijd je gezicht open. Dus maar snel die rubberstrip van Wim S bestellen. Bovendien zie je de wereld wat vervormd door het gebogen lexan. Nou ja, tot nu toe wegen de voordelen ruimschoots op tegen de nadelen. Zondag ook even de stormstrip getest. Redelijke zijwind en geen centje pijn. De strip zit alleen op de achterkant, zoals Theo van G. ooit heeft aanbevolen. Ben benieuwd naar de ervaring van Edwin die de strip ook voorop heeft. Nog even een stukje voor Wim H, speciaal voor hem, over banden :) Achterop ligt nu de Kojak. Het lijkt alsof ie wat trager is dan de Continental Speedking. Dat wordt weer wisselen binnenkort, voor het vergelijken.

donderdag 20 maart 2014

Banden en stormstrip

Wat heeft dat met elkaar te maken? Meer dan je denkt. Het comfort van rijden met een velomobiel wordt beïnvloed door een aantal factoren. Een open deur voor veel mensen die dit lezen, maar goed. Gisteren reed ik van Arnhem naar huis, met de wind schuin van achteren, eigenlijk meer zijwind. Af en toe was het net op de wind me wilde optillen. Het waaide redelijk, maar nu ook weer niet heel hard. Ik vond het in ieder geval vervelend rijden. Telkens bij een flinke windvlaag het idee om weggezet te worden. Ik reed door de IJsselvallei, hoewel deze de naam niet officieel heeft. Menig stuk van de route was een open vlakte, waar de wind over de rivier komend vrij spel heeft om met eenzame velomobielers te spelen.... Ik ging lekker hard, maar ik durfde niet sneller, bang om van de weg te raken. Nu, dat gebeurde gelukkig niet. Ik was wel blij om uiteindelijk wat meer in de bewoonde wereld te komen. Op het stuk tussen de aansluiting van de Zomerweg uit richting Drempt op de doorgaande weg en de stad Zutphen zijn veel plekken met stukjes bebouwing. Dan heb je even geen wind, maar net er voorbij komt ie weer volop. Ik moest met regelmaat denken aan de oude 147, waar ik een stormstrip op had geplakt. Dat hielp goed. Dan de banden. Vanmiddag zag ik dat de achterband leeg stond, op 1 bar na. Ook een plasje van Joe op de grond. Wat nu weer? Q op haar kant, band eraf. Klein gaatje in de buitenband, waar het spul doorheen was gelopen. Aan de binnenband was, weer, geen lek te ontdekken. Zou dat spul van Joe nu weer het gat gedicht hebben? Band er weer op en uren later staat ie op dezelfde druk, dus het zal wel goed zitten. Wel een andere buitenband erop. Ik rijd al 2 maanden met de Continental Speedking. Op de site van de fabrikant staat dat de duurzaamheid en lekbestendigheid moeten inleveren ten opzichte van de snelheid. Dat geldt dan voor MTB's. Ik moet zeggen dat ie lekker rijd. Goed accelereren en goed op snelheid te houden. Ik denk echter dat bij een lek, met Joe erin, de band langzaam leegloopt en daardoor onbetrouwbaarder wordt. Al eerder constateerde ik namelijk bij lage spanning dat ie snel gaat zwalken. Waarschijnlijk is dat dan samen met de wind van gisteren de oorzaak van het gezwabber. Daarom de Kojak er maar weer op, binnenband weer gevuld met Joe en op spanning gebracht. Volgens een Whatsapp reactie van Wim ben ook ik een bandenfreak, omdat ik een paar banden noemde die ik nog heb liggen. Dat is een erfenis van MTB rijden, voor in de bossen en op de weg. Ik heb nog een stel Geax streetrunners liggen. Smal voor een achterband op de Q, maar het proberen waard. Snelheid en lekbestendigheid zijn onbekend. Verder een stel oude Hurricanes van Schwalbe, echte ballonbanden, die ik gebruikte voor fietsvakanties. Comfortabel en lichtlopend. Geen lek gehad, zelfs niet op de Duitse gruis en schelpenpaden. Dan nog diverse profielbanden voor het echte MTB werk. Alleen geschikt voor een Q in de winter. Kan er nog jaren mee vooruit. Net bij velomobielonderdelen maar een gele stormstrip besteld. Comfort is toch wel prettig.