Pagina's

maandag 29 december 2014

Oliebollentocht 2014

De voorpret is altijd erg leuk bij lange afstandsritten die we met LOL (mee)maken. Vooraf wordt er veel uitgewisseld via social media over kleding, racekappen, schoenen, banden, eten etc. Ook dit keer bleef mijn mobiele telefoon piepjes geven, elke keer weer een Whatsapp bericht. Ook nu, na afloop, gaat het door. Uitwisselen van ervaringen, hoe we hebben geslapen, waar de pijntjes zitten, hoe alles is gegaan.

Dit is een foto, vroeg in de ochtend gemaakt bij Paul voor de deur. We mochten bij hem verzamelen, onder het genot van een zelfgebakken appelflap.What's in a name?
We vertrokken met 11 personen, waarvan 4 met kap. Lorenz had de route voor de heenweg gemaakt.
Ik ben om 06.30 uur opgestaan en heb snel ontbeten. Dan alles in de fiets, nou ja, alles: eten, drinken, reservekleding. Reparatiemateriaal en banden liggen er standaard in voor mijn ww ritten. 07.20 vertrokken, en wie weet kom ik Marc en Nico onderweg tegen. Bij het oprijden van de IJsselbrug zie ik het achterlampje van Nico. Midden op de brug fietsend zie ik twee voorlampen branden, onderaan de andere kant van de brug: Marc en Wim R. Gezamenlijk rijden we naar Dieren. Nog geen vuiltje op de weg, maar dat wordt snel anders als we uit Dieren vertrekken.
 Hier boven en onder twee opnames van de dijk bij Velp. In Dieren ligt nog hier en daar wat sneeuw en ijs. Als we in Rheden afslaan naar de dijk wordt het toch wel anders. De eerste stukken vallen mee, maar bij Velp is een stuk niet gestrooid, maar wel veelvuldig bewandeld in de verse sneeuw van de dag ervoor. Die is nu vastgevroren. Paul, zie foto hieronder, maakt de eerste schuiver van de dag. Behulpzame wandelaars bieden zich direct aan.
Er zullen nog wat schuivers volgen in de loop van de dag. Zo zijn we bij Lent ineens, uit een tunnel rijdend, Paul en Nico kwijt. Nico blijkt over de kop te zijn gegaan vlak voor de tunnel. In Nijmegen besluit hij de Oliebollentocht zelf niet te rijden, om in ieder geval nog thuis te kunnen komen. Jammer voor hem!
Tussen Arnhem en Nijmegen was bedacht dat we over de Huissense dijk zouden gaan. Dat is normaal gesproken een prachtige route, maar nu een behoorlijk stuk flink aanpoten, omdat er niet was gestrooid of geveegd en alles hobbelig ijs was op de dijken. Jammer.

Nijmegen binnen rijdend over de Oversteek is het nog even zoeken naar de voormalig Honig fabrieken, maar al snel bevinden we ons tussen allerlei velomobielers met allerlei velomobielen. Na de koffie met kerststol wordt een groepsindeling gemaakt en gaan we op pad. Al snel blijkt dat de groepsindeling wordt losgelaten, want vlak over de brug is een beoogde route onbegaanbaar en wordt het eigenlijk 1 grote groep. Hoewel, deze versplintert telkens bij wegversmallingen.
We maken een mooie tocht door de Ooijpolder. Hier is de derde schuiver van de dag, als Lorenz een richeltje ijs verkeerd inschat en op zijn kant gaat. Gelukkig geen schade.

Even later arriveren we in Kekerdom, alwaar de Waard ons gastvrij ontvangt met koffie en twee soorten taart. De appeltaart blijkt nog bevroren, maar dat mag de pret niet drukken. Er wordt lustig gekletst deze pauze. De paar aanwezige "normale" gasten zullen zich wel overvallen voelen door zo een groep voornamelijk mannen van middelbare leeftijd in de vreemdste outfits.

De weg wordt vervolgd, een klein stukje Duitsland en dan een flinke klim richting Berg en Dal. Hier versplinterd de groep wederom. Na een warme klim door mooi winters "berglandschap" volgt een afdaling over niet geheel ijsvrije wegen naar de Waalkade. Daar wordt de groepsfoto gemaakt.

Terug bij Elan is er warme chocomel, koffie, snert, oliebollen, napraten en klaarmaken voor de terugreis.Ondanks de verwachte tegenwind viel mij de koude wel mee.

Op de brug bij Nijmegen viel mij de weerspiegeling van voor mij rijdende velomobielen op, in de glazen zijwand. Je moet wel goed kijken op onderstaande foto.

De terugreis hebben we via Elst gedaan, omdat we in het donker niet nog meer slecht begaanbare wegen wilden nemen. Dat ging gelukkig goed. Na dwars door Arnhem te hebben gereden, namen we bij Dieren afscheid van de eerste groep, bij Brummen de tweede en in Zutphen de laatste opsplitsing.

Mannen en vrouwen van de organisatie: bedankt. Het was mijn eerste, maar zeker niet mijn laatste oliebollentocht.

maandag 22 december 2014

Stoempen en sleuren

Dat was het vandaag, stoempen en sleuren. Windkracht 6 tegen vanochtend, dat was merkbaar op de dijken en tussen de weilanden. Dat bik nog met 25,6 gemiddeld bij de baas verscheen, vind ik zelf een behoorlijke prestatie, bijna een wonder.
Nu was het niet eens echt tegenwind, meer zijwind. En als ik ergens een hekel aan heb, is het zijwind in een velomobiel, zeker kracht 5 of 6. Liever heb ik de wind recht tegen.
En dan windvlagen telkens. Een behoorlijk avontuur, dus. En echt stoempen, zoals de Vlamingen het bedoelen.

Op de terugweg dacht ik vooraf meer geluk te hebben. Voornamelijk wind mee. Nou dat viel tegen, ook nu veel zijwind en als ie meer mee is, maakt het niet veel uit met enigszins tegen, behalve de snelheid. Het blijft spannend, om bij 37 per uur een rukwind langs te krijgen. Dus het tempo maar wat aangepast. Liever iets later heel thuis, dan op zijn kop in de sloot, toch?

Mijn zelfgefabriceerde vizier, voorruit meer qua grootte, moest ik vasthouden. De huistuinenkeukenklittenband hield het niet goed op zijn plek. Dus maar een metertje Velcro besteld vandaag.

Ik had gehoopt een mooi verhaal over de eerste ervaringen met de Continental Topcontact te kunnen schrijven, maar de weersinvloeden zijn vandaag te groot om een objectieve indruk weer te geven. In eerste instantie lijkt het wel een prettige band. Hopelijk is het woensdag rustiger weer en kan ik er meer over zeggen.

zaterdag 20 december 2014

uitslag voorwielen en F lites

Is dat de juiste term, uitslag? Nou ja, het gaat erover dat ik vandaag bij toeval ontdekte dat een van mijn voorwielen leeg stond. Beter dan maandagochtend 07.15, dat wel natuurlijk.

Maar, wat er aan de hand is, vind ik wat lastig. Ik heb tot volle tevredenheid F lites voorop liggen. De stuuruitslag is evenwel klein, omdat het van die vette ballonbanden zijn. Nu heb ik op mijn woonwerkrit een paar punten waar de draaicirkel aan de krappe kant is. Nu blijkt dat ik te vaak de buitenband, aan een kant maar gelukkig, teveel geteisterd heb. Deze is op de wang doorgesleten. Heel jammer, want niet meer bruikbaar, maar met een nog fantastisch profiel. Nauwelijks te zien dat er al ruim 2000 kilometer mee gereden is.

Nu meen ik me te herinneren dat ik ergens een keer gelezen heb over het groter maken van de ruimte in de wielkasten, zodat je stuuruitslag groeter wordt en de kans op slijtage kleiner.

Wie mij kan vertellen hoe ik dat aanpak, mag uiteraard reageren!

maandag 15 december 2014

Nieuwe voorruit

Na mijn crash enige weken geleden, reed ik rond met een beschadigd vizier, veel krassen, waardoor het zicht minder werd.
Het is een XL scherm, bij Wim Schermer gekocht. (what's in a name?). In de hoge stand moet je er goed doorheen kunnen kijken tijdens het rijden en dat werd juist minder door de krassen. Dus ben ik wat gaan experimenteren. dat gaf geen goed resultaat. Ik heb er een stukje uitgesneden, op ooghoogte, dacht ik. Zo zou ik goed de weg kunnen zien, als het zou regenen, of bij beslaan van het vizier. Het was echter te laag uitgesneden, jammer want het werkt op zich wel denk ik.

Toch maar een nieuwe besteld, tenminste, een nieuw stuk Lexan van 1 mm dik. Daaruit heb ik zelf een vizier geknipt. Iets smaller dan het origineel, maar wel groter. Een XXXL, zullen we maar zeggen. Ik zit er bijna geheel onder.

Op deze foto staat ie in de lage stand. Met de helm, die er voor ligt, op kan ik alles goed overzien. Als je goed kijkt, zie je dat op de helm ook een vizier zit. Die heb ik er zelf op gemaakt.
Bij de eerste rit vandaag met deze combi, is gebleken dat het goed werkt. Ik moet wel het vizier op de helm iets lager zetten. Zo heb ik geen last van wind of regen in  mijn ogen, blijf ik grotendeels droog en omdat ik een losse capuchon onder de helm draag, blijven mijn hoorapparaten ook droog. Dat is eigenlijk mijn enige angst bij slecht weer, dat mijn apparaten nat worden en niet meer werken. Dan is het echt een dure rit!

De heenweg ging trouwens erg traag vandaag en pas op de terugweg kwam ik achter het euvel. De achterband stond te zacht. Het is de Conti Speedking en die mag op 5 bar. Nu was het het iets meer dan 3 en dat betekent enorme vertraging bij deze band.
Ik dacht eerst vanochtend dat het aan mijn conditie zou liggen. Ik heb 6 dagen niet gefietst wegens een flinke verkoudheid. Mijn hartslag was hoog.
Op de terugweg bij het afdalen van een viaduct kwam ik bij lange na niet op de normale afdaalsnelheid. onder de tunnel maar even een check gedaan, met als gevolg dat ik na flink bijpompen weer op de bekende snelheden kwam.

Nu het toch weer over banden gaat :). Via ligfiets.net ben ik aan een Conti Topcontact gekomen. Gebruikt weliswaar, maar morgen arriveert ie en als ik tijd heb kan ik deze band monteren om woensdag de eerste rit ermee te maken. De reviews hier en daar beloven veel goeds.

Wordt vervolgd.

dinsdag 9 december 2014

pech of geluk?

Gisterenochtend de Q uit de schuur gehaald, alles erin gedaan  voor de werkdag. He, wat staat ie raar? Achterband plat! Nou ja, er zit nog wel Antiplatt in!
De achterband is een Speedking van Continental, niet bekend staande vanwege goede antilek eigenschappen, vandaar ook de Antiplatt.
Omdat het een heel gewurm is om die band erom te krijgen, het is een nogal slappe vouwband, doe ik er maar een Kojak om, die er origineel bij aanschaf om lag. Dat gaat snel en ik wil weer inpakken, fiets weer uit de schuur, spullen erin en.......weer staat ie raar. Weer achterband plat. Blijkt dus dat mijn reserveband lek is.
Pech, of geluk? Wel, een lekke band is uiteraard pech, maar in dit geval had ik toch wel geluk dat ik er thuis achter kwam dat de reserveband lek is. Je wil in dit weer, regenachtig en mistig, bovendien koud, toch niet onderweg erachter komen dat je een band moet plakken? Geluk dus.

Ik was al langer van plan die Speedking te verwisselen, vanwege de al genoemde minder goede lekbestendigheid. Het gat in de binnenband zat aan de zijkant, dus net naast het lint. Dat werkt gelukkig goed, want er zitten hier en daar wat steentjes, niet echt veel.
Maar, gisteren met de Kojak had ik het idee niet vooruit te komen. Gevoelsmatig reed het zwaar. Ook de terugweg, met enigszins wind mee, viel het tempo tegen. Uiteindelijk met 26 gemiddeld thuisgekomen, dat is historisch laag.
Dus gisterenavond maar weer de Sppedking erom, na deze goed schoongemaakt te hebben en controle op slijtage en  "fremdkorper" zoals de Duitsers zo mooi zeggen. Antiplatt er weer tussen gedaan.

Vandaag een koude mistige start, waarbij het zicht echt heel slecht was. Ik had moeite om op de weg te blijven, om niet in de berm te belanden. Dat hadden automobilisten ook, want onderweg stond het fietspad vol ellende, auto's dus. Kennelijk is het gebruikelijk dat je na een aanrijding ook nog eens de fietsers moet pakken. Naast de botsers staan ook de politieauto en de sleepdienst op het fietspad.

Tegen de tijd dat het licht werd, kwam er ook beter zicht en kon het tempo omhoog. Dat had als resultaat dat mijn vizier en mijn muts onder het ijs zaten. Koud dus.
Einde van de middag weer terug, temperatuur iets boven nul, dus geen ijsvorming meer. Wel lekkerder rijden dan gisteren.
Na afloop via Strava de ritten van vandaag en gisteren eens vergeleken. Een snelheidsverschil van ruim 5% in het voordeel van de Speedking, bovenop het betere gevoel dat die band mij geeft. Een blijvertje? Als ie samen met Antiplatt zijn best doet mij overal comfortabel af te leveren is het zeker een blijvertje.
Anders moet ik op zoek naar een alternatief.