Pagina's

vrijdag 28 september 2012

onderhoud van lijf,leden en Q

Belangrijk, onderhoud. Van jezelf, qua gezondheid dus. Eigenlijk zou ik een week rust moeten nemen om de hele snotter en hoesttoestand naar de eeuwige jachtvelden te verwijzen. maar ja, dat fietsen is zo lekker hè? Dan maar wat langer doorrochelen. Gaat wel weer over, al duurt het wat langer.
dan de Q. Het ging al wat zwaar en langzaam deze week. Eerst dinsdag en nu vandaag. Vreemd, want zo slecht voelde ik me nu ook niet. Tot ik vanmiddag na 10 kilometer bedacht om de bandenspanning na te kijken.  Q op de kant en ......alle banden op te lage spanning. Achter de F-lite op 3,5 in plaats van 5 en de Kojaks voor op 4,5 in plaats van 7. De hogedrukpomp biedt dan uitkomst en gauw alle drie de banden op de juiste spanning. Thuisgekomen na veel lekkerder rijden blijk ik weer 30 per uur gemiddeld te hebben gereden. He hè.

dinsdag 25 september 2012

Here i go again

Abba zong even door mijn hoofd, niet mijn favoriete muziek. Maar het kwam omdat ik sinds een week weer rijd. Eervorige week 2 ritten op donderdag en vrijdag, wat mijn verkoudheid slechts verergerde, ook al reed ik rustig. Dan maar een paar dagen rust. Afgelopen vrijdag ook gereden, weer rustig aan. Geen verergering van klachten. Snotteren was weg, hoesten bleef. Weekend rustig gedaan, gisteren niet gereden, dus vandaag moest het maar weer eens. Met kap, wat ik beter niet had kunnen doen, veel te warm en maar 1 bui, toen ik binnen aan het werk was.
Hoesten blijft een beetje, morgen rust en dan donderdag maar weer eens gaan.
Snelheid maak ik nog niet, mindere conditie is daar debet aan. Ach, dat komt wel weer.

zondag 16 september 2012

Gezondheid

Schreef ik in mijn Algemene Beschouwingen nog dat ik geen dag ziek was geweest in een jaar Questen, sindsdien is het wat kwakkelen.
Na RIJS 2012 heb ik 2 dagen niet gereden om bij te komen. Ik liep wat te snotteren, maar alla, dat mocht geen naam hebben. Die week 2 x gereden, woonwerk. Ging redelijk, maar geen toptijden, dat hoeft ook niet. Bovendien zou dat vreemd zij  na een rit van 345 kilometer het weekend ervoor.
Op vrijdag een afspraak bij de tandarts. Wortel van een al eerder gefixte kies moest eruit. Te weinig ondergrond voor een kroon, dus een implantaat in de kaak, waar later een kroon op kan. Laat die wortel nu heel dicht bij de kaakholte zitten, waar ik altijd last van heb bij verkoudheid! Dat werd dus pijnstillers slikken.
Afgelopen donderdag leek het weer in orde. Een week niet gereden, rust gehad. Dus maar weer met Q naar het werk. En vrijdag natuurlijk ook, want ik houd vast aan 2 x per week wwv met. Lekker eigenwijs, soms.

Dat viel dus tegen gisteren bij het opstaan. Normaal merk ik de avond zelf niet dat ik teveel van  mijn lichaam heb gevraagd. De volgende dag vaak wel. Naar de markt op de bukker voelde ik het al: kloppen van mijn hartslag in mijn kaak, drukkende kaakholte op het implantaat. Ontstoken, dus. Hup, aan de diclofenac. Vandaag voelt het gelukkig, na een lange nachtrust, al wat beter.

Komende week maar rustig aan doen en de NS een keer extra sponsoren.

donderdag 6 september 2012

Algemene beschouwingen

Ja, normaal gesproken doet de politiek dat, na prinsjesdag enzo. Ik dacht vanmiddag, terugrijdend uit Almelo, dat dit wel een mooie titel voor een post is.

Ik beschouw het afgelopen jaar, het eerste volle jaar dat ik velomobielrijder ben, in Q 147.
3 september vorig jaar ben ik hem gaan halen. Hem, want het is een mannetje. De rit van Dronten naar huis was spannend, voor het eerst in een Q. 85 kilometer gereden. Het rammelde hier en daar wat, maar dat kwam door de tussenas, zo wist de monteur van Velomobiel te vertellen. Schakelen was wennen, soms stond ik voor een stoplicht met een veel te zwaar verzet en dan is een Q moeilijk op gang te krijgen. Maar... alles went, ook deze vent.

Waarom een Q? Ik fietste al graag en veel, op racefietsen, mountainbikes, ligfietsen (zephyr). Van het rijden op de racefiets kreeg ik steeds meer fysieke klachten. Bovendien wilde ik ook in de winter doorrijden en niet alleen in het weekend op de mountainbike, of 's avonds op de racefiets opgesteld in de Tackx. Tot vorig jaar reed ik eenmaal per week op de racefiets op en neer naar Almelo en voor de rest bij fietsclub ETP.

Vanaf september 2011 dus tweemaal per week in de Q. Tot nu toe is dat goed gelukt, sommige weken met mooi weer zelfs 3 keer. Het was wel even afwachten hoe het me zou bevallen in de winter, uiteraard. Het viel me alles mee. Zelfs bij -10 van huis gaan voelde niet onprettig. Goed mijn hoofd ingepakt en rijden maar.
Het was wel een zoektocht naar de juiste kleding. Niet dat ik die moest kopen, maar ik zou aan doen. Vaak toch teveel, ondanks de kou. Je rijdt je goed warm in een Q. Met het dekje heb ik vrijwel nooit gereden, dat voelde vervelend, opgesloten.

In de loop van het jaar een en ander gewijzigd aan de Q. Een minivizier, andere buitenbanden, extra lamp in de winter, helm met vizier voor slecht weer, afgeknipte regenjas voor regenachtig weer etc. Laatste grote aankoop is een Sinnerkap.

In het begin een aantal verschillende routes geprobeerd. De route die ik per racefiets reed was niet geschikt voor de Q. Teveel bochten, bebouwde kommen etc. Voor de Q is een doorrijroute nodig. Uiteindelijk na een aantal maanden heb ik de ideale route gevonden. Die is 53 km enkele reis. Over het algemeen goed te doen, zelfs in de winter. Daarvoor heb ik wel voetverwarmers aangeschaft. Telkens na een half uur begonnen mijn voeten koud te worden. Als je dan nog ruim een uur moet, demotiveert het wel met ijsklompjes onder aan je benen.

Een mooi jaargetijde om te fietsen is het voorjaar. Alles wordt langzamerhand groen, dat zie je elke rit verder gaan. De zomer is ook heerlijk wegens de lange avonden, dan hoef je niet op de klok te kijken om op tijd weg te gaan om zo kort mogelijk in het donker te rijden. Dat vind ik onprettig wegens je lage lighouding en de autolampen die dan recht in je gezicht schijnen. Daar heb ik weliswaar een gele bril voor die dat behoorlijk verminderd, maar toch.

Een aanschaf die ik nog ga doen is een goede voorlamp, die de weg voor mij goed verlicht. Samen met verblind worden door auto's en slecht eigen licht, is een rit in het donker gevaarlijk. Ik denk aan de sigma karma evo pro. 320 lumen opbrenst en 80 meter zicht.

Leuke ervaringen zijn schoolkinderen die je tegenkomt. De meesten groeten je wel en moeten lachen. Af en toe zijn automobilisten vervelend, maar meestal valt het mee. Ik krijg vaak voorrang, terwijl ik het niet heb.
Tijdens de DuNeBeltour met Marc zijn we zeer regelmatig in Belgie op de foto gezet. Daar kent men het fenomeen velomobiel kennelijk minder goed.

Op mijn werk moesten sommige collega's in het begin lachen om mijn aankomst op het parkeerdek in mijn oranje Q. Ik neem geen parkeerplaats van een auto in en ik kan onder de slagboom door. Kosteloos parkeren, terwijl de baas voor een auto 500 euro per jaar neertelt!

Een paar maanden voor ik de Q had, ik reed nog op de Zephyr, heb ik het initiatief tot LOL genomen. Ik was gewend met ETP te rijden en in gezamenlijkheid heb je vaak meer plezier. Naast wwv ritten heb ik altijd wel zin in leuke relaxte ritten.
De eerste keer 3 rijders, tweede keer 2. Langzamerhand groeide het aantal meerijders. Tot uiteindelijk ruim 10 man. We hebben al gereden met Liggenad Arnhem, Plat Zwols en Verenigde Liggers Amersfoort. De grootste opkomst was eens 15 personen, meen ik.
In april een Taifun gekocht, erbij, om zomerse ritten met LOL te kunnen rijden.
De filosofie van LOL sloeg aan: ongebonden liggen. Geen kapsones, geen regels geen leiders. Alleen op de eerste zondag van de maand op tijd komen en lol maken, dat is de vaste regel.

Dan de statistieken.

13.835 kilometer gereden. Q 147 totaal 50.000.
Ongeveer 15.000 pageviews op dit blog.
Bijna 100 berichten geschreven.
2 lekke banden tijdens het rijden en wonderwel 3 na het verwisselen van de buitenbanden. Toch kunststof lichters gebruikt....
2 Kojaks opgereden.
3 maanden met Marathon plus gereden, die hangen aan de muur voor komende winter.
Big Apple achter gehad (nog lang niet versleten), afgewisseld met F-lite.
Gemiddelde in het begin onder de 30, hoogste was 36.4
Langste rit de RIJS 2012, 345 kilometer op 1 dag.
Absoluut veel euro's uitgegeven, relatief weinig.

Onbeschrijfelijk veel plezier gehad en soms bijna het bijltje erbij neergegooid.

Maar...geen moment spijt gehad van de aankoop van een ligfiets en zeker niet van de Q. Ik geniet nog elke rit.

zondag 2 september 2012

RIJS 2012, een avontuur

RIJS staat voor rondje IJsselmeer. Zeg maar gerust RONDE, wat het is geen kleintje!

Al eerder was geopperd dit eens te doen. Arjen, Marc en Pieter-Jan hebben het vorig jaar al eens gedaan. datis prettig, want zij fungeren dan als gids en vraagbaak.
De afspraak was gemaakt en de plannen gedeeld. Vertrektijd uit Zutphen om 05.15, bij de oude IJsselbrug, what's in a name! Ik was voor een keer de eerste, vlak voor Lorenz en even later voegen Marc en Richard zich bij ons. Bij een temperatuur van ongeveer 8 graden vertrekken we, opeens erg koud na een aantal warme weken.
Je ziet dat het nog donker is, wat wel wennen is bij het rijden. We gaan snel weg, want bij het volgende punt staan Arjen en Pieter-Jan op ons te wachten. Marc heeft de route voorbereid en rijd voorop, hij brengt ons zonder twijfel naar waar we zijn moeten in Apeldoorn.
Zoals je ziet is het al lichter aan het worden als we iets over zessen op het afgesproken punt aankomen. Even kennis maken en de route bespreken en dan verder richting Lelystad. Onderweg, vlak voor de Knardijk, pikken we de zevende en laatste deelnemer op.
Peter, de vorige eigenaar van mijn oranje Q, staat met zijn inmiddels ruim eenjarige carbon Q, ook oranje, op ons te wachten. De zon is al op, maar echt warm moet het nog worden. Bij een lange afdaling door het bos heb ik maar een jas over me heen gelegd, zo koud had ik het.
Op de Knardijk is het leuk fietsen, tussen de loslopende schapen, die zich gedragen alsof het hun eigen terrein is.
Het lijkt wel of ze de gele Q van Marc voor iets eetbaars aanzien.
Lekker rijden, zo hoog op de dijk, af en toe technische stukjes bij sluizen. Langs de Oostvaardersplassen rijden we naar Lelystad.
Lelystad is de volgende plaats waar we langskomen en dan vooral Bataviastad mag je niet missen op een toeristische rit als wij doen.

Na dit prachtige schip te hebben bewonderd, gaan we richting Enkhuizen over de Houtribdijk. Leuk om te doen, maar na een tijdje wordt het wat saai. Volgens de drie die vorig jaar al hebben gereden, is het traditie (ahum) om in Enkhuizen koffie met appeltaart te doen. Welnu, niemand sprak tegen! Midden in Enkhuizen een mooie plek op een zonnig terras gevonden. De tent was weliswaar nog niet open, maar de vriendelijke jongedame die nog aan het poetsen was wilde ons wel koffie met appeltaart serveren. Heerlijk, na 4.45 uur reizen. We werden getrakteerd door Pieter-Jan, die de dag erop jarig is. Bedankt, het ging erin als koek!
Na de pauze zetten we de tocht voort richting Medemblik en andere mooie Noord-Hollandse plekken. Nog niet echt op gang en er is iets met de Q van Pieter-Jan. Het blijkt dat de kabel van zijn achterderailleur is geknapt. Hij moet het welhaast vooraf vermoed hebben, want warempel, hij heeft een reservekabel bij zich! Met vereende krachten wordt de klus geklaard en we kunnen weer verder. Op naar de afsluitdijk. Onderweg over wisselende wegen gereden. Mooie dijkwegen en wat saaiere rechte wegen, waaraan je kunt zien hoe dit stuk land ooit is ingepolderd en de wegen zijn aangelegd. Langzamerhand komt de afsluitdijk in zicht. Vlakbij komt een racefietser die ik inhaal naast me rijden. Wat hij kwijt wil is dat hij het geluid van een rijdende Q zo mooi vindt. Kijk, dat is nu mooi om te horen!
Het is een mooie ervaring om over de Afsluitdijk te rijden, maar ook deze dijk wordt voor mij na een paar kilometers wat saai. Ook het langs razende autoverkeer doet hierin uiteraard mee. Halverwege zien we sluizen.
Onderweg is het zoals al genoemd, al vaker over traditie gegaan. Daarbij vroeg ik me af hoe het zit met de lunch traditie. Dat blijkt te zijn bij het benzinestation, midden op de afsluitdijk. Een wat vreemde ervaring om daar te zijn. Ze hebben er van alles en een vriendelijke dame maakt ter plekke verse broodjes. Ik bestel een stokbrood gezond, dat is een half stokbrood, ruim belegd. Daar doe ik lang mee, hij gaat er in drie etappes aan.
Inmiddels is het mooi weer geworden. De zon schijnt flink en door het lichte briesje voel je dat niet echt, met als gevolg dat ik dit nu met een rood hoofd aan het typen ben. we rijden voor de wind de dijk af en Friesland binnen. Hier komen we op smalle wegen, die kleine dorpen en steden aan elkaar rijgen. Opeens veel drukker met fietsers en helaas ook auto's die er langs willen, wat af en toe vervelend is. In het Friese zuiden komen we door stukken bos met mooie smalle paden, met veel scherpe bochten, dus enige bochtentechniek is wel op zijn plaats. Veel remmen en optrekken.
We rijden door Lemmer, waar de volgende traditie is: ijs bij de BP pomp. Ik kies een uit de kluiten gewassen toeter, die er goed in gaat. Hierna rijden we door langs Emmeloord en Ems, richting Kampen. Onderweg hier ergens het tweede pechgeval, een lekke achterband van Arjen. In Kampen komt er een nieuwe traditie bij: de mannen willen vet, dus op zoek naar de friettent. Pieter-Jan blijkt de stad te kennen en in een zijstraatje vinden we een cafetaria annex lunchroom. Tijdens de maaltijd worden deze 7 kanjers belaagd door een blonde dame die wel trek heeft in een man. Ze krijgt het aanbod voor een proefrit, maar maakt er (nog) geen gebruik van. Vooral Lorenz lijkt in de smaak te vallen. Ik heb het telefoonnummer voor je, Lorenz!
Na Kampen gaat Peter in zijn eentje richting Bunschoten. Wij trekken door naar Deventer, het begint al te schemeren en kouder te worden. Ik vind het lastig rijden in het donker. Volgens mij ligt dat aan mijn voorlamp, die zichtbaar minder licht geeft dan die van de anderen. Dat wordt zoeken naar een goede extra lamp, met een krachtige bundel, vooral om de bermen te kunnen onderscheiden van de rijbaan. Afgelopen winter heb ik daar wel last van gehad met af en toe vervelende situaties. Bij Deventer aangekomen laten we Arjen en Pieter-Jan achter. Met ons vieren rijden we door bekend gebied naar Zutphen, waar Lorenz afslaat naar Dieren, Richard en Marc verder richting Borculo en Neede. Ik ben er bijna, nog 2,5 kilometer. Blij dat ik thuis ben, met een voldaan gevoel dat ik dit heb volbracht. Weer een mooie ervaring rijker!

Mannen, bedankt!