Pagina's

donderdag 29 december 2016

Dat smaakt naar meer

Vandaag nagenieten van OBT2016. Beetje stijf, maar minder dan ik had verwacht na 228 kilometer relatief koude tocht.
Fantastisch weer vandaag en eergisteren, helaas gisteren niet. Dat is dan ook het enige wat niet beïnvloedbaar is. Wat dat wel was, is op een mooie manier gedaan. Record aantal deelnemers, naar ik heb begrepen. Leuke pauzeplek, met goed gebak en veel te zien en praten.
Mooie routes, hoewel het met het weer van vandaag nog mooier zou zijn uiteraard. Misschien in de zomer maar eens overnieuw doen en een camping nemen.

Heelrijke erwtensoep, jawel, apart dat wel, met kikkererwten. En ook de oliebollen waren heerlijk. Tijdens het wachten erop, zagen we nog diverse DF-jes binnenrijden, voor wat wij van LOL dachten een bandenplak workshop te zijn. :)

Naast de vele DF's, aantal QV's en onvermijdelijke Strada's en Questen ook een aantal aparte fietsen gezien. Mooi, dat zeker.

Ymte en Frank ( en wellicht vele anderen) BEDANKT








woensdag 7 december 2016

Reparatie, met beelden ;)

De laatste tijd knipperde mijn licht af e toe, soms viel het uit. Even de draadjes tijdens het rijden anders leggen en het ging weer goed. Bij inspectie niets te zien. De zekering leek wat los te zitten dus die maar vaster erin gedrukt. Toch bleef het euvel. Ik rijd met twee extra voorlampen, als het donker is, dus echt gevaarlijk is het niet, maar wel irritant.

Vanavond wilde ik de accu opladen en ineens liet een van de draadjes los. Dat was het dus. 's avonds haal ik de accu er altijd uit als het koud is, dat is beter voor de levensduur. Ik denk dat de draden er niet op berekend zijn, zo dun als deze blijken te zijn.

Hieronder de foto's van de reparatie.


Hierboven de losgekomen draad, met de soldeerbout alvast in de aanslag.


Oh ja , s39 en een beetje verse soldeertin helpt natuurlijk


Ducktape erom om de boel goed vast te houden en opladen maar.

Bij de eerste draad duurde het even en begon er wat te roken, waar het niet moest. Kennelijk houden batterijen warmte goed vast, want ook de verse ducktape begon te smelten. Even in aluminiumfolie in een bakje water laten koelen en aan de lader gelegd. Nu maar hopen dat het gelukt is. Het rode lampje van de lader brand, dat geeft de burger moed. Toch ook maar een nieuwe accu bestellen, zoveel kost dat niet. Bovendien is een reserve altijd makkelijk.

dinsdag 6 december 2016

Beelden

Zondag vroeg Marlene waarom ik geen foto's op mijn blog plaatste. Ik heb haar de foto's van Paul laten zien, vandaar.
Nou ja, die zijn erg mooi en daar kan ik niet aan tippen, evenmin aan die van A3manH. Oké, ik woon niet in Noorwegen, dat scheelt. Soms maak ik wel wat foto's en als ik iets plaats is het meestal een nieuwe fiets of iets anders technisch.
Vandaag de stoute schoenen aangetrokken, waarover straks meer, en mijn Canon Ixus meegenomen. Zo'n klein ding zit niet echt in de weg. Op de heenweg kwam ergens voorbij Angerlo de zon in zicht, boven de dampende mist. Dit is mijn moment, dacht ik. Ziehier het resultaat :)

Een beetje vaag, dus. Nou ja, als je de camera in je Q hebt terwijl je er in ligt te dampen, dan beslaat de lens natuurlijk.....een leermomentje.

Vervolgens dacht ik mijn vooruitzicht in beeld te brengen, het tweede leermoment.

Bij dit soort beelden zal ik de camera iets hoger moeten houden, want ik zie echt meer dan dit. Dat vochtige deel is een stukje dat de lucht naar boven langs het vizier stuurt, als je vaart hebt tenminste. Ik adem er tegenaan, vandaar dat ie vochtig is. Hoewel het mistig was en bij vertrek nog -6, dus bevriest je adem op je vizier.

Volgende keer beter.

Dan die stoute schoenen. Ik kreeg koude voeten op de punten waar het metalen pedaal via de metalen plaatjes aan de schoen zit, bij PDM variant in ieder geval. Een stukje extra zool voorin helpt weinig. Nu het een paar nachten koud ging worden, moest er wat anders gebeuren. Ik heb raceschoenen, die met SPD pedalen vastzitten. Deze hebben kunststof plaatjes die op 3 punten aan de schoen zitten. Aangezien kunststof minder goed de koude geleid, moet dat beter gaan. Maar......die raceschoenen zijn een zomervariant, met fijne luchtinlaat bij de tenen.
Die heb ik maar afgeplakt met ducktape. Overschoenen erover en Sealskins waterdichte sokken erin, dat moet het worden. En inderdaad, ik kreeg pas op het einde van de rit koude tenen, na bijna 1,5 uur.

Dan de kap, meer in het bijzonder het vizier en de Pinlock die ik erop heb zitten. Vandaag voor het eerst bij vorst ermee gereden. Zoals al gezegd bevriest je adem op het vizier, maar dat ook het Pinlock een beetje bevroor beviel me minder en verraste me eigenlijk. Vanavond even gedemonteerd en schoongemaakt. Een van de pinnetjes waarmee het vastzit is een beetje beschadigd, waardoor het kan zijn dat bij op en neer bewegen, waardoor er speling op het vizier ontstaat, de werking van de Pinlock wordt beïnvloed.

Ik zal dit eens op de site gaan opzoeken en anders bij verkoper Ymte navragen.


zondag 4 december 2016

Mooie frisse winterrit

Voor de beelden van deze rit verwijs ik naar dit bericht van Paul.

De weerberichten werden richting het weekend steeds duidelijker: het zou een mooie koude winterdag worden. Precies op maat voor de eerste winterrit van LOL. Om onduidelijkheden over de route te vermijden, heb ik deze week via GPSies een route gemaakt. Handige site, zoals ik al eens eerder heb geschreven. Maakt mooie verbindingen tussen de ingegeven punten, zeker als je "fiets" als vervoermiddel hebt gekozen.

Door de lage temperatuur was ik wel benieuwd naar de opkomst. Een aantal deelnemers schrijft nooit in, wat overigens geen probleem is, want het houdt de boel elke keer spannend. Wim hoopt nog steeds dat we ons deelnemersrecord een keer verbeteren.
Vandaag stonden er 12 aan de start, waarvan dit keer slechts 2 open liggers. Wel de stoerste mannen uiteraard.......
Hoewel, per velomobiel door de vrieskoude vanuit Nijmegen komen is ook niet voor watjes.

Na een korte aanloop door de stad, kwamen we al snel in het buitengebied, nee Zutphen is gelukkig geen grote stad.
Al snel kondigde de eerste pauze zich aan. Ik had een lekke achterband. Op zich geen punt, want het was al lang geleden. Maar, ik rijd met een Michelin Protek en die zou het ontstane gaatje snel moeten dichten. Nou ja, dat zien we wel, want Nico heeft deze voor laboratoriumonderzoek meegenomen. Gelukkig heb ik altijd reservemateriaal bij me. Dus snel de andere banden erop, zowel binnen als buiten. Klapt eerst nog de binnenband die ik in de Allmotion heb, dus mijn laatste reserve erin. Deze buitenband gaat overigens al 15.000 kilometer lekvrij mee en qua profiel kan dat nog wel eens het dubbele worden.

Verder met de rit. Zutphen uitrijdend meanderen we door de Achterhoek, langs Vorden, Delden, Hackfort en meer van die mooie plaatsnamen. GPSies heeft zijn best gedaan om mooie wegen te kiezen, vrijwel autoloos en slingerend door het winterse landschap. De koude heeft ook effect op de blaas van menigeen, dus we stoppen nogal eens.
Halverwege, ongeveer, landen we aan bij het Wapen van Heeckeren, waar we in de voorkamer mogen zitten. Een prachtige plek, mooi etablissement, maar iets mindere kwaliteit appeltaart.

Na een pauze waarin weer veel besproken is, gaan we verder langs Hummelo, de beide Keppels, Drempt, om via Doesburg de IJssel over te steken naar Dieren.
Inmiddels zijn we, zoals gewoonlijk, al weer wat rijders kwijtgeraakt. Mensen haken af op plekken van waaraf zij gemakkelijk naar huis kunnen.
Dwars door Dieren en verder via Spankeren over Oeken, via Voorstonden weer naar Zutphen, waar ik iets na tweeën de oprijlaan weer oprijd.
Eerst maar even een paar boterhammen en dan een frisse douche.
De rest van de maand wat woonwerk ritten als voorbereiding op OBT.

En de agenda voor 2017 alvast maar vullen.

zondag 27 november 2016

verbeteringen

Na drie jaar en bijna 40.000 kilometer werd het tijd voor een nieuwe ketting en cassette. Ik weet niet hoe lang deze er al op zaten voor ik de Q aanschafte. Wie weet zou het nog wel enkele duizenden kilometers goed gaan. Echter, met de winter voor de deur vond ik het geen punt eerder te wisselen.
Een gebroken ketting fixen bij min 5 bijvoorbeeld, in het donker, is geen pretje.
Daarnaast werd het hoog tijd voor een cassette met mogelijkheid tot lichter verzet. Wat erop zat had een kleinste blad van 28 (of grootste, het is maar hoe je het ziet). Doordat er iets met de schakelaar was, kreeg ik het nooit op dat blad, hoogste was de 24.
Nu zit er een 11-32 op. Goed om in het voorjaar tijdens mijn inmiddels jaarlijkse ronde met Edwin de Duitse stijgingspercentages aan te kunnen.

Overigens heb ik het niet zelf gedaan. Gelukkig was Nico bereid de klus te doen, met mij als assistent.
Het demonteren van de as was nog een aardig probleem. Deze was, door vuil en pekel waarschijnlijk, vaster gaan zitten dan gebruikelijk en wenselijk. Uiteraard is het Nico gelukt. De boel goed schoongemaakt en met staalwol bewerkt, om het roteren te vergemakkelijken. De paddenstoel die erin zat was niet meer in beste conditie. Gelukkig had ik er een bewaard, gloedje nieuw.

Alles erop en de boel weer in elkaar. Inmiddels was het donker, dus geen proefritje gemaakt. Normaal en klus van een uurtje, nu bijna drie uur door alle ongemakken.
Vandaag even een paar testkilometers gedraaid om te kijken hoe het loopt. Uitstekend! Kan ook niet anders, als Nico het fixt. De schakeling hebben we al afgesteld door de Q op de rollenbank te zetten. Deze heb ik er vorig jaar speciaal voor aangeschaft, via marktplaats. Het is toch makkelijker afstellen ter plaatse, als er iemand kan meekijken onder de Q of alles in het goede verzet valt.

Net nadat ik deze Q had aangeschaft heb ik het stukje kettingbuis tussen kettingrol en voorblad verwijderd. Waarom? Er zat een vette ratel in de Q en ik kreeg allerlei tips om dit op te lossen, waaronder dat stukje buis verwijderen. Heeft niets geholpen, het bleek uiteindelijk een foute kettingrol van een merk dat vm.nl niet monteert. Nu zit het er weer in en houd ik mijn broek en schoenen schoon.

Omdat de vorst het land weer nadert, heb ik ook iets aan klimaatbeheersing gedaan. De voetengaten afdichten bevalt me niet zo en sinds een paar jaar lijm ik een stukje stormstrip voor elk voetengat. Dat heeft als resultaat dat de inkomende luchtstroom enigszins wordt afgebogen en het minder koud is. Waar ik nog wel wat mee moet is de koude die wordt overgebracht door het metalen pedaal aan de schoen. Wie daar tips voor heeft nodig ik van harte uit te reageren. Voetenwarmers heb ik al, maar da bevalt minder goed. Dus als iemand ervaring heeft met inlegzolen, graag!

zaterdag 19 november 2016

Kapervaringen

Raar woord eigenlijk, zou dat met een spatie of een streepje ertussen moeten? Neerlandici onder de lezers zullen me wel een tip geven.

Toeval? Paul schreef ook over zijn ervaringen met de kap en het (weinige) gebruik tot nu toe. Bij mij hetzelfde verhaal. Ik heb weliswaar geen erfenisje gehad, maar ergens vond ik vorig jaar toch wat ruimte om een gebruikte, deelbare, kap aan te schaffen. Als fervent cabriorijder heb ik deze na aanschaf niet veel gebruikt. De enkele keer dat ik dat wel deed, bleek het eigenlijk niet nodig: geen echte regen. Maar deze week was het dan toch raak. Tot drie keer toe ging de kap erop. En hoe het beviel? Prima. Weliswaar in het donker met beregend vizier en tegenliggende autolampen wat minder zicht. Maar, zoals Paul al schreef, daar pas je de rijstijl op aan.

Mijn kap is een WS deelbare, met een breed vizier, waardoor veel zicht, ook naar de zijkant. Eerder had ik heel kort een Sinner kap, maar die paste niet goed bij mijn licht claustrofobische insteek.

Een ander groot voordeel voor mij is dat mijn beide hoorapparaten droog blijven. Dat ik wat spettertjes in mijn gezicht krijg, neem ik voor lief. Normaal gesproken heb ik ook veel last van mijn oren, door verkoudheid en 's zomers allergie. Mijn holtes zitten dan snel dicht, met als effect dat ik minder goed hoor. Veel geluiden die van klank dusdanig veranderen dat het vervelend wordt. Ik laat dan weleens een repetitie van mijn koor schieten, helaas.
Tot groot genoegen bleef dat nu door de kap achterwege! Hoe dat komt? Ik denk doordat de koude, vocht en vuil in de lucht nu niet in mijn luchtwegen verdwijnt.

Toch zal ik de kap zo min mogelijk gebruiken, omdat het gevoel van je kop in de wind, en liefst in de zon, een heerlijk gevoel is.
Ik vermoed echter dat deze winter een record aantal ritten met kap zal worden gereden.

Een ander onderwerp, verlichting. Ik wilde al wat langer op de beugel waar de spiegels op zitten een lamp, aan beide zijden. Om de weg beter te verlichten. Zoekende kwam ik op een, na later bleek, Chinese website terecht. Het leek een Engelse, op het eerste gezicht. Twee lampen geselecteerd, besteld en betaald. Dat ging soepel. Toen begon het wachten. Bij bestelling stond weliswaar hoe lang het zou kunnen gaan duren, maar de zes weken die ik moest wachten waren er wel erg veel.
Wel kreeg ik vrijwel dagelijks mails van de website, tot ik er zo genoeg van kreeg dat ik me snel heb afgemeld.
Omdat ik het zo lang vond duren heb ik de site eens gegoogeld. Toen zag ik pas dat het om een Chinees ging. Nu houd ik wel van Chinees, maar doorgaans gaat dat sneller :)



De lampen zelf zitten er op en maandag zal de maidentrip zijn. Op het eerste gezicht lijken ze prima.

de site: lightinthebox.com

maandag 14 november 2016

De juiste diagnose

Tja, gisteren tijd besteed aan het aanpassen van de deelbare kap. Vandaag the proof of the pudding. Vanochtend nog niet, want het begon droog. Wel de koudste start van dit najaar, tot nu toe. Min 4 gaf de thermometer aan.
Vanmiddag regende het en wat schetst mijn verbazing? Mijn rechterbovenarm wordt nog steeds nat! Zou ik het dan niet goed vastgemaakt hebben? Nou ja, thuis maar eens nakijken.
Tot ik ergens op een lang recht stuk fietspad tijd en ruimte heb om eens goed te voelen hoe het nu zit. En, wat blijkt? Er sijpelt heel langzaam water tussen de bovenkant en onderkant van de Q door.
Dus is al dat werk gisteren voor niets geweest en zal ik vanavond een strip erlangs gaan plakken. Van coroplast, via velomobielonderdelen.nl ooit eens aangeschaft.

zondag 13 november 2016

repareren

Af en toe is het nodig een reparatie uit te voeren. Dit keer was de kap aan de beurt. Een deelbare kap van de firma Schermer.
Komende dagen wordt het koud en/of nat. De laatste keer dat ik ermee reed druppelde hier en daar wat water binnen. Van bovenaf, dus de naad sluit niet goed. Klopt, bij inspectie zie ik dat het klittenband niet goed meer plakt. Eerst maar even met lijm proberen, als dat dit lukt moet er nieuwe band op.

Een andere plek is aan beide zijkanten, daar waar het klittenband de kap aan de body vasthoudt. Na langere tijd regen druppelt het daar binnen. Wat daar te doen? Zelfs met kap erop, bij stilstand, loopt het water binnen. Dat merkte ik per ongeluk, omdat ik thuiskwam en eerst binnen wat ging doen voor de Q te stallen. Kap er even op gedaan. Bij wegzetten en de kap eraf halen, zie ik dat het nat is geworden.

De oplossing die ik heb gevonden is een probeersel. Ik heb nog wat zwarte band (rubberstrip) liggen die ik aan beide zijden aan de rand plak. Binnenzijde. Tijdens het rijden moet dit dan een stukje over de rand komen, waardoor het water naar benden in plaats van naar binnen loopt. Morgenmiddag op de terugweg wordt het nat en zal de test uitgevoerd worden.

De kap zag er vandaag zo uit:


vrijdag 4 november 2016

ff wennen

De nazomer duurde ook dit jaar weer enorm lang. Effecten op milieu en de toekomst van onze aardbol zijn evident. Daar zal meer aan moeten gebeuren dan tot nu toe wordt gedaan. Zo las ik net in de krant dat Nederland ergens onderaan bungelt in het rijtje. Schande voor een rijk land al het onze. Maar goed, we zijn er ook rijk mee geworden. Intensieve landbouw en veeteelt. Veel handel via de haven van Rotterdam en Schiphol, met als effect veel vrachtverkeer.
Net als Noorwegen rijk is geworden door de olie. Maar dat land investeert in ieder geval nog veel in nieuwe energie.

Maar goed, het wennen is nu aan de lagere temperaturen en vooral de mist. Wat moet ik aan, waar ligt het ook al weer?
Ik draag tijdens het fietsen een bril tegen de kou op mijn ogen. Die beslaat dus bij mist. Elke paar seconden schoon wrijven, anders zie ik niets. Een dikke muts om mijn hoofd warmte houden. Vooral mijn oren (vanwege hoorapparaten) en voorhoofd (snel last van holtes) wil ik graag goed beschermen.

De lange broek ligt nog in de kast, ondanks dat het gisteren rond het vriespunt was bij vertrek. Ik heb niet snel last van koude benen. Ook mijn voeten nog niet extra ingepakt. De voetgaten zijn nog open.

Dan de Q zelf. Voorbanden zijn voor alles geschikt: greenguards. Achter ligt de lekgevoelige Conti Speedking er nog op. Elke rit verwacht ik wel een keer lek te rijden, aar tot nu toe niets. Binnenin ligt de Michelin Protek max, maar die heeft nog geen dienst hoeven doen.

Het rijden gaat iets langzamer, nog niet heel veel. Wel opletten op het wegdek. Wegens bewerking van de grond is er door tractoren veel modder neergelegd. Tevens zie je door bladeren niet altijd de gaten in de weg.

Positief is dat het mooi is in de herfst. Al die kleuren die elke keer weer anders zijn, dat motiveert om door te blijven gaan.

maandag 24 oktober 2016

Verbeteringen

Vandaag heb ik na bijna twee weken weer eens een woonwerk ritje kunnen maken. In de tussentijd was ik druk met werk, agenda liet fietsen niet toe, en klussen in huis.
Even rust kwa fietsen is op zich prima, kan het lichaam eens bijkomen. De conditie is dan maar heel even wat minder, dat trekt wel weer bij als ik 2 a 3 keer kan blijven rijden, per week dan wel te verstaan.

Het mooie van de fietspauze nu was, dat op een deel van mijn traject verbeteringen aan de bestrating zijn gedaan. De Ganzepoelweg bij Angerlo is aangepakt. Dat is dan wel weer een stukje op mijn lange traject, wat ik niet elke keer neem. Mijn lange traject is 46 kilometer. Een stuk verder bij Lathum, richting Zevenaar, is het fietspad aan beide zijden verbeterd. Op beide stukken strak en glad asfalt. Dat rijdt lekker!
Al eerder is op mijn  korte traject, via Cortenoever, Dieren en Velp, een stuk van de dijk "befietspad". Ook met heerlijk strak asfalt en mooi uitzicht over de uiterwaarden van de IJssel. Dat traject is nog niet helemaal af, tenminste, dat zag ik de laatste keer dat ik er reed. Misschien nu wel. Het laatste stukje richting Brummen was nog niet klaar, waardoor er ineens een scherpe bocht in zit. Nu ja, dat komt nog wel, of is al gereed. Binnenkort die route maar eens nemen. Het is 37 kilometer.

Andere verbeteringen wil ik binnenkort aan mijn Quest laten doen. De ketting lijkt na 40.000 kilometer aan vervanging toe. Volgend voorjaar zal er wel weer een weekje fietsen met Edwin gepland worden met klimmen er in. Dan is een bergverzet wel handig, althans een lekker klein verzet.
De remkabels laten wat slijtage zien en in de winter wil je niet worden geconfronteerd met panne.
Het achterwiel heeft een breedteslag, wat tijdens het rijden merkbaar is. Misschien ook tijd voor een nieuw wiel?
Verder zit er wat beweging achterin, zo lijkt het althans. Dat mag wat stijver, maar of het normaal is of ergens door komt, ik weet het niet. De heren in Dronten vast wel.

zondag 2 oktober 2016

record, of geen record?

Sinds juni 2011 rijden we elke eerste zondag van de maand een LOL rit. De ene keer wat langer dan de andere keer, soms wat meer klimmen. Veelal rijden we slechts in provincie Gelderland, soms gaan we de grens met Overijssel over.
Elke keer, sinds de eerste twee ritten, zijn er minimaal 4 rijders, vaak rond de 7 a 8. Een enkele keer komen we boven de 10. Onze huisstatisticus W.H. houdt het nauwgezet bij. Vandaag zou het weleens een recordaantal kunnen zijn. Ware het niet dat......

Aan het weer ligt het niet. Bijna altijd is het goed weer tijdens de LOL tochten. Slechts een zeer enkele keer worden we nat. Nou ja, de open liggers dan.
Daar kan het dus niet aan liggen.
Maar wat dan wel? Wat weerhield Paul van meerijden, of Hendrie, Johan, en al die anderen die weleens mee gaan?

Volgens Arjen was het een van de mooiste LOL ritten tot nu toe. Wisten ze dat niet dan, dat daar elke keer weer grote kans op is?
Wisten ze niet dat er twee (!!) jarigen waren, waardoor de koffie met uitstekend gebak getrakteerd werd?

Nou ja, volgende maand weer een kans, hoewel in de najaar- en wintermaanden de deelnemers voornamelijk uit de vaste groep komen. Niet gek met de afstanden die sommige gasten moeten rijden om met ons mee te gaan.

Vandaag waren het er 13. Edwin, Wim (2x), Marc, Nico, Pieter Jan, Arjen, Aart, Niels, Henk, Nico, Martin en ik.
Wie completeert het recordaantal een volgende keer?

woensdag 28 september 2016

100% meer zicht

Nee, geen staaroperatie gehad, of lasering van mijn ogen. Ook geen nieuwe bril. Nee, het is eigenlijk heel simpel: de boeren in de Achterhoek zijn weer aan het oogsten en de torenhoge maisvelden verdwijnen. Dat levert eindelijk weer eens goed zicht op ons mooie coulisselandschap op. 100 % meer zicht dus. En tja, laag zitten in een Quest en hoge maisvelden gaan niet samen, eigenlijk ook niet op een gewone fiets, zo hoog als het is.

Waarom al dat mais bij ons, en in Zuid Nederland? Nou ja, de gemiddelde Nederlander wil nog steeds dagelijks zijn portie vlees op tafel. Dus die boeren "moeten" wel. Het kan natuurlijk anders, als je maar de wil hebt.

donderdag 15 september 2016

KOM 't of KOM 't niet? En.........toch geen banden?????

Net als een aantal andere velomobielers gebruik ik Strava. Leuk om je ritten bij te houden en te vergelijken met anderen. Paul schreef onlangs ook al over een bekend Strava fenomeen, de segmenten. Dat zijn kleine stukjes, soms wel wat groter tot wel 15 kilometer, waarbij je je eigen prestaties kan vergelijken met anderen. Een soort online competitie, maar dan niet terwijl je tegelijkertijd fietst.
Op mijn route zit er een die me al een tijdje bezig houdt. Het is een stukje van 700 meter, waar ik all time de 4e tijd heb staan. 54 seconden. Ik probeer al maanden dat te verbeteren en de KOM te pakken. KOM? ja, King Of Mountain. Nu zit er wel 4 meter verval in die 700 meter, een echte berg dus......
Soms kom ik tot 57 seconden, 56 was het vandaag. Waarom lukt het nu steeds net niet? Bij de startstreep, virtueel, van dit segment, kom ik net een flauwe bocht om, een klein stukje stijgend. Door mijn lage zit heb ik geen goed zicht op wat me tegemoet komt. Er is een reling die het zicht wegneemt. Er komt nogal eens een racefietser of f*cking brommer door de bocht scheuren, die hebben wel goed zicht.
Ik had bedacht dat ik met een snelheid van minimaal 40 eraan zou moeten beginnen. Vandaag was dat 35, te weinig dus.
Nu ja, de KOM staat op 50 seconden, volgende keer beter.

En waar gaat het eigenlijk over?

Ander dingetje is dat ik sinds vandaag met een andere configuratie achter rijd. Een Michelin Protek Max in mijn oude Continental Speedking.
Ik zat er al een tijdje naar te kijken. Wim Schermer heeft er al eens over geschreven, VM.NL verkoopt het ook al tegenwoordig.
Die Conti is een heerlijke band, maar niet erg lekbestendig. Ik reed er eerst met een Antiplatt in. Theo van VM.NL wist me met een heel technisch verhaal ervan te overtuigen dat dit een negatief effect heeft op de rolweerstand.
Antilekvloeistof in een normale binnenband heb ik ook al eens geprobeerd, maar wat een geknoei is dat. Daarom lijkt me die Michelin wel wat.
Voor de zekerheid wel mijn Allmotion met gewone binnenband bij me.
De maidentrip met deze configuratie beviel me uitstekend. De fantastische rijeigenschappen van de Conti merk je direct. Rolt heerlijk, accelereert goed, rolt goed door en is erg comfortabel. Bij een viaduct net ten zuiden van Doesburg kan ik testen wat het voordeel is. Daar trap ik altijd rustig omhoog om bij steeds hetzelfde punt mijn benen stil te houden om rustig naar beneden te rollen. Ik kom een paar kilometer aan snelheid hoger uit dan voorheen. Maar ja, een zwaluw brengt geen zomer.....

donderdag 8 september 2016

Vreemd gaan

Dit is mijn nieuwe aanwinst, jawel een rechtopracer, bukfiets of hoe je het ook wil noemen. Waarom? Ik hou van klimmen en dat is niets met een velomobiel. Ik hou ook van racen, dat kan uiteraard met beide fietsen.

Volgend jaar ga ik met anderen de Mont Ventoux beklimmen, tja, oude mannen in lycra, hoe heet dat ook alweer?

Het is een prachtige Cannondale CAAD 10, afgemonteerd met Ultegra, Schwalbe Ultremo bandjes erop. Ik ben eigenlijk meer fan van Continental. Vandaag kreeg ik de tip om ook eens Vittorio te proberen. Nou ja, de Ultremo's zullen het ook wel goed doen.

Het ding weegt inclusief pedalen een kleine 9 kilo. Tijdens het korte ritje van de winkel naar huis merkte ik al dat elke trap omgezet wordt in snelheid, een erg stijf frame dus.
Morgen mijn maiden trip over de Posbank naar Arnhem. Ik ben erg benieuwd.

Het ding is prima afgeleverd door onze eigen Nico.

wordt vervolgd

dinsdag 23 augustus 2016

het gaat weer eens over........

Banden, dus. Nu zal menigeen afhaken, geen probleem:)

In mijn vorige bericht vertelde ik over de afstelling van de remmen en het schoonmaken ervan. Tevens heb ik de remkabel gesteld. Iets te strak, bleek vandaag, want ik kon de handrem niet goed vastzetten. ietsje losser dus maar dan.

Oh ja, de banden. Bij dezelfde klus heb ik de stoute schoenen aangetrokken en heb ik een paar oude Kojaks eronder gelegd. Voorheen mijn favoriete band, tot ik bij het eerste bezoek aan Germersheim wegens verregaande slijtage van de destijds eronder liggende Kojaks een paar Durano plus banden cadeau kreeg van Schwalbe. Toen is het gedonder begonnen, want die Durano's bevielen goed. Tot ik mijn oude Q 147 inruilde en vergat die Durano's eronderuit te halen. Afijn, om een lang verhaal korter te maken: ik heb naast de Kojaks en Durano's ook nog F lites en Conti GP's en weer Durano's gebruikt.
Tot ik begin dit jaar Marathon Greenguards nam. Prima banden, lekker comfortabel en lekbestendig. Goede rolweerstand, oftewel laag!

Waarom dan toch weer die Kojaks eronder? Om weer eens te ervaren hoe deze rijden. Nou, prima hoor, zolang je op glad asfalt blijft. Mijn oude route naar Almelo had veel asfalt en weinig stukken met keien of split.
Nu is dat anders, juist veel van die vervelende stukken en daar houdt Kojak niet van. Dan wordt ie trager.

Vanavond dus maar weer omgewisseld.

donderdag 18 augustus 2016

van dat soort klusjes

Het is vakantie, nog een paar dagen. Dan is het bij mij altijd tijd voor onderhoudsklusjes die ik normaal gesproken uitstel, tot het bijna te laat is.
Nu waren de remmen aan de beurt. De hendel blijft al een tijdje wat hangen en mijn remlicht blijft dan branden. Eerder heb ik dat eens aan de hand gehad bij mij vorige Quest. Voor het eerst destijds en dan is het gissen wat er aan de hand is. Nu, na bijna vijf jaar questen, weet ik het wel. Wielen eraf, remmen schoonmaken en smeren en de boel weer terugzetten.
Een hele klus, omdat die boutjes van de kogelkoppen er niet makkelijk af gaan. Zuinig als ik soms kan zijn, heb ik geen ratel met sleutel 10 om het makkelijk te doen. Voor die enkele keer dat het moet, geef ik geen geld uit. Dan maar wat langer pielen.
Vooral de rechterrem is vies. Daar zat het kapje dan ook niet meer op de middelste bout, zodat er makkelijk vuil in gaat. Zeker rechts gaat dat , want de rechterkant van de weg is nu eenmaal vuiler en vaak natter. Gelukkig had ik nog en reservekapje, maar dat zit niet strak. Dus de secondenlijm erbij gepakt om goed vast te zetten.
Met een oude tandenborstel haal ik het vuile eraf, wat olie op de draaiende delen en op de as, zoals het in het handboek van velomobiel.nl staat. Dan alles weer terug, er blijkt wat veel speling op de kabel te zitten. Straks maar even aanspannen, als alles is gedaan. Links gaat veel sneller, want veel minder vuil. Daar zat dan ook dat kapje op.
Als ie weer recht staat, stel ik de remmen. De remhendel komt makkelijk weer terug, dus die operatie is geslaagd.
Morgen een proefritje maken om de kijken of beide remmen gelijk gaan.

zondag 7 augustus 2016

een bonte stoet

Paul schreef er al over, de LOL rit van vandaag. Het is niet te doen om de kwaliteit van zijn verhaal te evenaren. Dat is dan ook vooral niet de bedoeling. ;)

Vanochtend rond half tien verzamelde zich een aantal ligfietsers in het historische centrum van Zutphen.  Met als doel.....tja, wat is het doel eigenlijk? Niet om te gaan racen, niet om zoveel mogelijk kilometers te maken. Maar wat dan? Misschien een soort van Achterhoekse ligfietspromotie? Nou ja, bedoeling of niet, dat laatste is altijd wel een soort van bijvangst.
In ieder geval hebben we weer veel LOL gehad.

Kijk maar eens naar de deelnemende fietsen: hoge liggers (2 x M5), lage ligger ( ook M5), midracer ( ?Gaucho), roeifietsen (2x), Milan, Strada, en ja, ook een paar Questen.

Vooral op plekken waar we noodgedwongen moeten stoppen hebben we veel bekijks. Zoals bij onze vaste koffiestop, met appelgebak. Deze keer bij Kasteel Hackfort, tegenwoordig van Natuurmonumenten. Of bij het pontje tussen Bronckhorst en Brummen. Of pedalerend (peddelend voor de roeifietsers) door Brockhorst.
Ook door de bossen en langs de velden verrassen we menig wandelaar en ruiter.
Maar ja, of zij door ons te zien rijden ooit zelf een ligfiets aanschaffen is maar zeer de vraag.

De route was veelzijdig. Langs de nieuwste Zutphense haven, nog zonder boten; langs een oude haven, was de bedoeling.....maar daar konden we helaas niet door. Door het bos, waar Paul wat modder hapte. Langs de velden, waar we helaas door het hoge mais niet veel van de omgeving konden zien.
Tja, mais, voor de veestapel........
Verder langs het water, Veengoot, Berkel en IJssel. Over het pontje, over de dijken. En toen was het alweer voorbij.
Op zijn LOL's ging er na de oversteek met de pont telkens een deel van de groep af, soms aangekondigd, soms zomaar ineens.

Tot de volgende LOL.


zondag 24 juli 2016

LOL en zitpositie

Dat heeft helemaal niets met elkaar te maken, maar om nu 2 berichten per dag te maken gaat ook mij wat erg ver. En binnen zitten bloggen met dit weer moet ook tot een minimum beperkt worden. Ik ben eigenlijk wel de hele dag buiten bezig, als het zo lekker weer is.
Maar nu de muggen wakker worden, ga ik toch ff naar binnen.

Om met LOL te beginnen. Voor vandaag had Bas het initiatief genomen om een tussendoortje te plannen. Dat was al wat langer geleden en ik kreeg ook zomaar fiat van het thuisfront. Ik zal het wel verdiend hebben :)

Onderweg kwamen er al wat titels voorbij voor dit bericht, in mijn hoofd. Zoals LOL(on)waardige rit.
Waarom waardig? Goed weer, goed gezelschap, goeie taart, goeie route etc. LOL rijders kennen het wel. Bas had een mooie tocht via de FB routeplanner gemaakt. Op Strava ziet het totaalbeeld eruit als een wat verwrongen kaart van Nederland, de grensomtrek bedoel ik dan. Grappig om te zien.
Ook waardig was dat er een variëteit aan plaveisel onder de bandjes door gleed. Niet altijd bepaald velomobiel vriendelijk.

Waarom onwaardig? Langere route dan een normale LOL rit. Klein gezelschap, slechts 4 rijders. Maar wat mij meer opviel en minder beviel is dat we pas na 65 kilometer aan de koffie met gebak gingen. Onderweg kwamen we een mooie uitspanning tegen, het Wapen van Heeckeren, na iets meer dan 40 kilometer. Volop ruimte, in de schaduw, rustige omgeving. Maar nee hoor, er moest en zou naar Doesburg gereden worden. De Waag uiteraard.
Nu weet iedereen uit Doesburg en verre omgeving dat je na 11 uur geen tafel meer vrij zal hebben op zondag, als de zon schijnt.
Dus vleiden we ons neer bij De Bonte Hond. Een uitstekend alternatief, met een prima stuk appeltaart.

Uiteraard was het een fijne tocht. Wel erg veel geëlektrificeerd grijs op de weg. Veel mensen die met moeite hun fiets onder controle hadden bij lage snelheden. Ik grapte naar Edwin dat men boven de 60 jaar geen richting meer hoeft aan te geven. Nou, dat doen ze dus niet vaak en zonder omkijken wordt er afgeslagen. Naar rechts geen probleem, maar naar links uiteraard wel. En dan iets van ons zeggen!

Dan die zitpositie. Ik liep al langer met de gedachte die eens aan te passen. Ik heb het gevoel dat ik te laag zat. Het blijkt een eenvoudige operatie aan de stoel, waar ik ongemerkt toch wel wat tegen aan hikte. Er was mij namelijk eens verteld dat het zeer nauw komt. Welnu dat geloof ik best, maar het viel erg mee. De stoel 1 gaatje omhoog gezet en onderaan wat millimeters naar achteren geschoven. Dat hoefde niet veel te zijn. Ik hoop wel dat ik het nu in 1 keer goed heb gedaan, want een van de inbusboutjes is dol gedraaid bij het aandraaien.

Inmiddels een paar ritten mee gereden en ik kan wel stellen dat het me erg goed bevalt. Ik zit iets hoger en iets rechter en vooral dat laatste bleek nodig te zijn.
Ik heb het gevoel dat ik mee kracht kan zetten en sneller rijd. Maar goed, dat kan net zo goed de invloed van het weer en het welbekende euforie-effect zijn. :)
Maar de winst is dat ik lekkerder zit. En de aanpassing heeft gelukkig ook geen invloed op mijn knieën o.i.d.

En dan het weer. Wat een buien af en toe. Gelukkig heb ik er nauwelijks doorheen hoeven rijden. Vrijdag had ik uit voorzorg een paraplu meegenomen. Met de kap rijden bij meer dan 25 graden lijkt me geen feest. En mijn afgeknipte poncho is prima, maar niet voor hoosbuien. De paraplu was nodig. De lucht voor me werd steeds donkerder, tot bijna zwart. Net op tijd had ik de plu omhoog, en met een rustig tempo van 25 per uur kon ik rijden en relatief droog blijven. Geen stormparaplu, maar een simpele HEMA, zwarte, grote plu.

maandag 18 juli 2016

Rare notatie in Strava

Vandaag de Edge met nieuwe batterij gebruikt. Na heen en weer rijden naar mijn werk, 2.45 uur, nog ruim over de helft vol. Ik denk zelfs 75%

Bij uploaden naar Strava kan ik de rit in eerste instantie echter niet vinden. Uiteindelijk komt ie toch bovenaan de lijst te staan, maar de kilometers tellen niet mee voor het maandtotaal van juli. Gek, maar waar kan dat aan liggen.
Bij beter bestuderen zie ik dat de datum van mijn rit 9 april 2007 is. ?????

Ik heb het niet genoteerd, maar dat zou wel eens de datum van aanschaf kunnen zijn. Zou ie dan door de wissel van batterij weer terug naar die datum gaan? Apparaat eens bekeken bij instellingen, maar daar staat gewoon de datum van vandaag.
Na de rit heb ik het aangesloten op de laptop, om te synchroniseren, misschien is daarom nu de datum goed.
Woensdag een nieuwe kans en dan maar ook via de Strava app op de smartphone vastleggen.......ik hoop wel dat het een eenmalige actie van Edge was :)

zondag 17 juli 2016

Nieuw leven voor Edge

Via de ligfietsgooglegroep heb ik gevraagd welke GPS mijn Garmin Edge zou kunnen vervangen. Ik kwam zelf uit bij de Etrex20. Omdat ik bij de vraag had vermeld dat mijn Edge niet meer lang meeging op een volle batterij, kreeg ik van Reinier de tip dat je de batterij eenvoudig kan vervangen.
Dat blijkt inderdaad zo te zijn. Twee jaar terug had ik die vraag al gesteld daar waar ik de Edge had gekocht. Dat ging niet, werd mij toen verteld.

Nu dus wel, gelukkig. Ik heb de batterij besteld. Er is een speciale mini torx schroevendraaier voor nodig. Op YouTube staat een filmpje hoe de operatie uit te voeren. Erg eenvoudig.

Morgen de eerste rit ermee en dan eens kijken of ik heen en weer kan zonder tussentijds op te laden. Zou ruim moeten kunnen want op een volle nieuwe batterij moet ie 8 uur draaien. En ik rijd max 3 uur.

Nu kan ik makkelijk mijn ritjes op Strava zetten, want dat gaat vrijwel vanzelf met een Gamin.

dinsdag 5 juli 2016

Een LOLlig CV

En dat was het!

Enkele weken geleden al vastgelegd dat we met LOL naar Cycle Vision zouden gaan. In de praktijk kwam het erop neer dat Edwin, Wim en ik op vrijdag erheen reden. Wim heeft een route gemaakt door ons welbekende mooie Nederland. Het weer was onderweg prima, tot vlak voor het einde. Tentjes opzetten gebeurde al tijdens wat gespetter en lopend naar het restaurant op een kilometer van de baan werden we flink nat. Lekker gegeten en gedronken en daarna bij de baan nog wat gekletst met anderen, vooral Wim's favoriete bezigheid :)

De volgende ochtend kwamen Pieter Jan en Nico samen, althans ze vertrokken die ochtend samen en kwamen in de middag aan. Ook zij hebben van de heenreis genoten.
Het ligt vast aan mijn leeftijd, want ik ben ff kwijt of Bas nu op zaterdag of al op vrijdag arriveerde. Ik vermoed zaterdag. No offence, Bas.
Hij heeft er twee dagen over gedaan op zijn volgepakte open ligger en een nacht op een paalcamping doorgebracht. En, het word saai, ook genoten van de heenweg.

Zondagochtend kwamen Marc, Arjen en Paul, afzonderlijk van elkaar.

En, hoogtepunt van het weekend, de terugreis die om 14 uur aanving, was onze jubileumtocht. LOL bestaat namelijk op 3 juli 5 jaar, zo had huisarchivaris Wim ons fijntjes meegedeeld. Waarvan acte!

Die terugreis was overigens nog met twee "verstekelingen" waarvan ik allen de naam van onze voorrijder nog wist, Frank. Onze Duitse gast, hoe heette hij ook alweer?
Nou ja, bij Almere scheidden onze wegen, althans de mijne, want met een drukke week voor de boeg wilde ik niet te laat thuis komen. En, iedereen die al eens heeft meegereden weet het: LOL tochten zijn geen wedstrijden. De LOL zit in het samen rijden en dat kan sommigen niet lang genoeg duren :)
Ik was al anderhalf uur thuis en zag dat Marc en Nico voor mijn huis langs reden, kijk dat bedoel ik dus.......

Maar dan CV zelf. Erg leuk, maar ik merk wel dat het een beetje een ons kent ons sfeertje is. Niets mis mee, maar dan wordt het ligfietswereldje wel klein.
Ik heb genoten van de wedstrijden die ik heb gezien. De uursrace, de hindernisrace, de baanwedstrijden binnen.
Wat me altijd opvalt, ten positieve, is het plezier dat iedereen uitstraalt. Mooie fietsen ook om te bewonderen en mensen die zowat alle wedstrijden meedoen. Poeh, wat een energie.

En een mooie baan is het ook, de buitenbaan. Vooraf had ik niet het idee dat het een voor mij snelle baan zou zijn, omdat ie langer is dan in Venray en de wind vrij spel heeft. Nou, dat viel alles mee. Vorig jaar heb ik voor het eerst de drieuurs gereden. Gemiddeld 36,7 per uur. Niets bijzonders in de ligfietswereld, maar ik was er trots op.
Ik was benieuwd of ik dat zou kunnen evenaren. Inrijden heb ik niet gedaan. Een rondje vooraf gereden om het parcours te zien en de inrijronde. Daarna van start. In de eerste ronden kwam een welbekende groene DF mij elke twee ronden voorbij. Die ging dus heel snel.
Na een tijdje merkte ik dat mij gemiddelde elke ronde omhoog ging. 35, 36, 37...hoger dan vorig jaar. 38, 39.....uiteindelijk finishte ik met 40,5 gemiddeld.
Nou ja, een lustrum waardige prestatie zullen we maar zeggen.
Ik had het zelf in ieder geval nooit verwacht. Waar ik het vandaan gehaald heb weet ik ook niet. Ik weet wel dat elke keer dat bultje op vertraagde en dat ik daarna weer op gang moest komen. Na een paar ronden heb ik telkens die bult zodanig snel genomen, dat ik bovenop niet onder de 30 kwam. Dat scheelde dus.

Tussendoor in de wedstrijd zie je de strijd tussen de toppers, mooi gewonnen door Stephen Slade in zijn fantastische "beany"

Gelukkig is het volgend jaar wee op dezelfde plek. Een ding zal anders zijn: ik heb een andere tent bij me, want na 16 jaar trouwe dienst is ie in de kliko verdwenen, nog nadruppende van de diverse lekkages.

Naderhand komen er via allerlei wegen mooie foto's en filmpjes voorbij, nagenieten dus.

zondag 19 juni 2016

The Fellowship of the Velonauts

De 7 smeedden vanaf een half jaar geleden hun snode plannen. In het diepste geheim werd gewerkt aan hun zegetocht. Onder de werknaam LOL500, om hun tegenstrevers op het verkeerde been te zetten, ontwikkelden zijn hun plan. Er werd zelfs een misleiden foute versie van de route op de agenda van het forum ligfiets.net geplaatst.
Waar gaan we heen, wat gaan we doen, hoe pakken we het aan? Waar zijn obstakels, welke richting is het fijnst?
Vooral het hoe, dat was een discussiepunt. Waar verzamelen? Hoe houden we dat geheim? Welke voertuigen nemen we mee? Wat voor proviand? Op een avontuur als dit hebben we veel nodig, voor de diverse maatijden.
Hoe laat vertrekken we? Wie zorgt voor de gunstigste route?
Welk materiaal en reservemateriaal is het beste?
Er werd driftig gediscussieerd op een geheime, afgeschermde locatie van Whatsapp.

We hebben een goede route gevonden, voorbewerkt door M en verfijnd met input van andere kenners. Materiaal is al snel duidelijk: goed werkende velomobielen, met lekbestendige banden, want het weer zou wel eens slecht kunnen worden.
Vertrekplaats is ook bepaald, een geheime locatie, centraal gelegen in Dieren. Dan de tijd, dat leverde wel enige overleg op. Ons doel is om binnen 24 uur onze missie te volbrengen. Is dat een etmaal, of 24 uur aaneensluitend, over 2 data verspreid? Het werd het laatste.
Zaterdagochtend in de schemering kwamen door het donker uit alle windstreken 5 van de 7 aangereden. Op een tijd dat zij door vrijwel geen andere fietsers konden worden gesignaleerd. De 2 uit het Zuiden
kozen voor een speciale plek om bij de 5 aan te sluiten.
Na een warming up en reisberaad, werd klokslag 4 uur vertrokken.
Al na een paar kilometer reed een gestreepte auto met geüniformeerde spionnen naast ons: op het fietspad, heren. Om geen slapende honden wakker te maken en om low profile te blijven ( de missie moet worden volbracht) hebben we stilzwijgend gehoorzaamd.
Na een uur kwamen we op de plek waar de 2 al stonden te wachten. Even afstemmen en daar ging het weer, verder op missie.
Over onopvallende dijkwegen reden we richting de Zuidhollandse steden, langs waterlinies en schaapskuddes. Dat laatste leverde soms gevaarlijke glijpartijen op de door de veelvuldig als een hindernis gestrooide keutels.
Wegafsluitingen waren er ook, kennelijk om de 7 te weerhouden van hun missie. Maar dan is de kracht van de 7 onbekend bij anderen: zij laten zich niet weerhouden door een paar verkeersborden en zanderige wegen. Doorrijden is het motto.
Van Zuid Holland ging het met gezwinde spoed richting Noord Brabant. Over bruggen, langs snelwegen en met deprimerende regenbuien. Ook dat kon de 7 niet van hun missie af brengen. Wellicht ging het door deze omstandigheden minder snel, maar zij gingen door.
Eenmaal over de grens met Belgica werden andere, buitenlandse en onbekende wapens in de strijd geworpen. Nee, geen overstekende everzwijnen, of hossende voetbalfans. Slecht wegdek, kasseien, geulen en gaten. Een van de mannen ondervond waar deze  geheime krachten toe kunnen leiden: gebroken spaken in het achterwiel van L, juist, net dat wiel dat moeilijk te repareren valt. Wie zou het erop hebben gemunt om de 7 van hun missie af te houden? iets te bespeuren in de omgeving, waardoor het steeds mysterieuzer werd. Tot overmaat van ramp werd het nog slechter weer.
Maar zij hielden vol, de 7 zouden de 7 niet zijn als er zou worden opgegeven. Een noodlijn werd wel ingeseind, maar is gelukkig niet nodig gebleken.
Bovendien is een van de 7, P, toegerust om wielen in orde te maken om verder te kunnen. Daar had men in Belgica niet op gerekend!

Eenmaal terug in eigen land werden de weergoden gunstiger gestemd, blijkend uit minder buien en een goede rugwind.
Tijd voor de broodnodige avondmaaltijd, want het meegebrachte voer voor onderweg is prima, maar afgewisseld met een echte warme maaltijd is het beter volhouden.
Er werd anoniem ondergedoken in een plaatselijk "pizzeria" in het dorp van de Kleine Aarde. Onopvallend en onder schuilnamen werd de maaltijd besteld en genoten.

Het laatste stuk van de etappe is merkbaar dat de ontberingen hun tol eisen. Ondanks de wind die lekker in de rug blies, zakte het tempo enigszins in. Toch was er geen wanklank en niemand klaagde.

Nabij Noviomagum gingen de eersten van de 7 huns weegs. Uitgedund tot 4 ging het verder, over smalle maar goede paden, door het schemerende Gelderse landschap. De diverse routeapps in de velomobielen lieten goed zien waarheen gereden moest worden.
Aangekomen in startplaats Dieren viel ook het groepje van de 4 uiteen.

Ieder heeft veilig de thuishaven bereikt en geniet nog dagen na van het succes. Hier en daar wordt een wondje gelikt en een stram ledemaat vertroeteld. Via de openbare groep van LOL worden herinneringen en opvallende zaken al gedeeld.

Op naar het volgende avontuur.

zondag 29 mei 2016

Wat zijn de plannen?

Dat vroeg een vriend vandaag: wat heb je de komende tijd op de planning staan? Qua ligfietsen dan uiteraard.

Hij viel bijna van zijn stoel toen hij het eerste plan hoorde: de 500 van LOL. Jawel, nu al een klassieker in de ligfietswereld, of moet in nader specificeren en velomobielwereld schrijven? :)

Op de langste dag van het jaar gaan er, zover nu bekend, 5 velomobilisten 500 kilometer binnen 1 etmaal rijden. Ik dus ook. Het is de langste dag van het jaar, dus zo min mogelijk in het donker rijden. Tot nu toe is er elke keer aan het einde van de zomer een rondje IJsselmeer of Markermeer geweest. Voor de ene 360, voor de andere 400 kilometer. Dus lonkte de 500.
Overigens lijkt het mij zeer goed te doen, deze uitdaging. Uitgaande van een gemiddelde van 25, inclusief rusten, kom je op 20 uur. Maar ja, je weet nooit wat er onderweg allemaal gebeurt.
Zie ligfiets.net voor meer info en de route, mocht je willen meerijden of ons onderweg toejuichen.

Het tweede is Cycle Vision. Vorig jaar heb ik voor het eerst een wedstrijd gereden, de drieuurs race. Dat beviel prima, hoewel 3 uur rondjes soms wat saai kan zijn. Maar uiteindelijk was ik blij dat ik heb meegedaan. Het smaakte naar meer en ook dit jaar ben ik van plan mee te doen.
Ik ken de baan in Amsterdam niet. Hopelijk bevordert deze ook de snelheid. In Venray kon ik ij ieder geval sneller rijden op de baan dan ik op de weg gewend ben.

Dan maar weer eens iets over banden. Ik heb maanden op greenguards gereden, tot volle tevredenheid. Nu het weer flink aan het zomeren is, heb ik er mijn Grand Prix onder gelegd, voor dan wel te verstaan. Achter ligt al zeker 15.000 km de Allmotion, nog lang niet versleten en lekker snel.
Maar goed, terug naar de voorbanden. Afgelopen donderdag gereden met de GP's. Niet veel sneller dan voorgaande ritten met de GG's. Dat kan ook komen door lichamelijke zaken. 3 dagen achter elkaar rijden bijvoorbeeld en dan alles snel proberen. Meer afwisselen in tempo!
Bij afdalen op 2 plekken op mijn route, vanaf viaducten, kwam ik wel op hogere snelheden, ongeveer 5%.
Waarom dit gedoe als de GG's ook goed bevallen? Ik ben benieuwd naar snelheidsverschil. En de andere kant is dat ik nog voor 30.000 kilometer aan GP en Kojak in de schuur heb hangen. Zonde om niets mee te doen.
Ja, ik weet dat de GG's een betere lekbestendigheid hebben. In de winter ook prima, omdat dan een bandenwissel niet fijn is. Maar nu si dat geen punt en binnen 5 minuten gedaan, want een reserveband buba eb biba in elkaar ligt in de Q.

Voor de LOL 500 leg ik er de GG's onder, want rijden in een groep en dan meer kans op lek, dat voelt voor mij niet fijn.

zaterdag 14 mei 2016

De foto's

Zie hier een aantal foto's van mijn ritje op en neer naar  Hamburg, met Edwin. Zie ook zijn blog

donderdag 12 mei 2016

Ronde Hamburg

Over een zesdaagse tocht met een Strada en een Quest.

Dit jaar is de keuze van de voorjaarsrit met Edwin gevallen op een Ronde via Hamburg. Gewoon omdat je nu eenmaal een doel lijkt te moeten hebben. En een grote stad als Hamburg is niet verkeerd om eens doorheen te rijden. Bezoeken doen we niet echt, dat is wat lastig met 2 velomobielen.
Via GPSies heb ik een route gemaakt en aan Edwin ter goedkeuring gestuurd. Na een aanpassing kom ik op 920 kilometer, voor 6 dagen, vanuit Zutphen gerekend. Met een mooie boog rijden we in 2,5 dagen naar Hamburg.
Bij de start heb ik al pech, mijn achterband staat slap. Net als ik de koffie klaar heb en denk dat Edwin zo om de hoek komt. Nou ja, het blijkt gelukkig een slecht ventiel en geen lek. Met slechts een kwartier vertraging gaan we op pad.

De eerste dag brengt ons naar Lembruch, waar we overnachten in het wat gedateerd aandoende Gasthaus Diers. Overigens is de kamer prima en het ontbijt eveneens.
De route gaat uiteraard eerst door Nederland, dat wil zeggen Achterhoek. Via Vorden, Barchem, Borculo, Eibergen en Rekken bereiken we de Duitse grens. Daar wordt het al wat glooiender.
Wat een terugkerend fenomeen is, betreft de koolzaadvelden. Dat is me al een paar keer eerder opgevallen in Duitsland.  Buiten dat het mooi geel is, ruikt het op een aparte manier. Voor mij op het randje van niet heel lekker.
Natuurlijk stoppen we voor de welbekende kaffee mit kuchen. Dat was deze keer in Epe, bij een Backerei, uiteraard.Ik had er al veel eerder zin in, maar we kwamen niets tegen.
Na deze welkome pauze begonnen we aan het tweede deel van de dag. De meeste hoogtemeters zitten in dit deel. Veel korte steile klimmetjes.
De route loopt door en langs diverse mooie natuurgebieden, waaronder het Teutoburger Wald. Ook lekker glooiend overigens. Rustige wegen werden afgewisseld met middelgrote plaatsen als Ochtrup en Neuenkirchen. Uiteindelijk komen we bij Lembruch aan het Dummer meer. Een lekker toeristisch oord, maar we slapen aan de rustige kant. Na een pizza en een dorstlessend biertje kletsen we nog wat met de landlady, waarna we in een diepe slaap vallen, na voor mij 190 kilometer. Edwin had er 27 meer.

Dag 2 is net als dag 1 qua weer. Niet koud, niet warm, niet heel winderig. We rijden weer langs en door veel afwisselende natuurgebieden. De ene keer moerasachtig, de andere keer is het een bos. In dit deel van het land heet het geen Dorf, maar Torf en geen Stadt, maar Stedt.
We steken hier en daar een rivier over, zoals de Weser en de Wumme. De route kronkelt hier en daar wat vreemd en we leren dat we af en toe gewoon rechtdoor moeten om erg vreemde kronkels af te snijden. Kennelijk pakt de routeplanner zoveel mogelijk fietsroutes. Prima uiteraard.
Uiteindelijk is het overigens prachtig weer geworden en we rijden door het warme weer Buchholz an der Nordheide binnen om bij een uitstekend hotel aan te meren. Wederom lekker eten en deze keer echt Duits, met een flinke halve liter erbij. Na weer een uitstekende nacht krijgen we een uitgebreid ontbijt voorgeschoteld. We mogen een paar broodjes voor de lunch meenemen en ik krijg nog wat mueslirepen toegestopt. De bazin van het hotel en wat gasten zijn nieuwsgierig naar onze velomobielen. Overigens gebeurt dat de hele dag door en we wijzen veel mensen op de website van vm.nl Wie weet hoeveel bezoeken zij uit Noord Duitsland hebben gehad inmiddels. Overigens stonden onze fietsen net als de eerste nacht, eerste klas geparkeerd in de garage van het hotel.

De derde dag begint goed, rustige afdaling in mooi weer, waarna wat klimwerk door Buchholz. Na weer een hoop geslinger komen we in de buurt van de Elbe, die we pas echt zien op het moment dat we de brug oversteken. De rivier doet wat wild aan, er blijkt op dit stuk dan ook een kanaal langs te lopen om de scheepvaart goed doorgang te laten hebben. We volgen de rivier, maar ook aan deze kant zien we er nauwelijks iets van, omdat de weg achter de dijk loopt. Hier is een stuk Duitsland, waar veel tuinbouw is, wat de hotelier ons al had verteld. Geen echt fraai landschap. Er is ook nergens iets te bekennen waar we koffie kunnen drinken. Tot overmaat van ramp heb ik opeens niet meer een kaart op mijn GPS. Kennelijk valt het gebied rond Hamburg niet onder Sleeswijk Holstein.
Gelukkig heeft Edwin wel zicht en ik kan ook de blauwe lijn wel volgen op mijn apparaat. Behalve in Hamburg, waar we op een wegomlegging stuiten.
We drinken koffie, uit noodzaak en ook omdat het slecht weer is, bij een benzinepomp annex chauffeurscafe. Het is middaguur, dus er gaat bij de heren chauffeurs veel vet en friet naar binnen. Maar goed, wij zitten even droog.
De route gaat vervolgens dwars door de stad, wat lastig rijden is met minder goed zicht en onbekende wegen.  Ergens pal in het centrum zijn we het even kwijt, er blijkt een fietstunnel te zijn, met een trap. Dat wordt het niet voor onze velomobielen. Even een klein klimmetje en we kunnen weer verder. Door de anarchistische wijk, te zien aan de huizen en beschilderingen, komen we langs de haven. Mooi gezicht.

We rijden plots weer Hamburg uit, door een chique wijk en ineens zitten we weer "buiten" in een mooier deel dan voor we Hamburg inreden. Uiteindelijk komen we weer bij de Elbe, vlak voor Glueckstadt. Daar heeft de routeplanner bedacht dat we over een zijarm moeten, maar de oversteek gaat over een sluis, die maar enkele keren per dag open gaat. De laatste keer van deze dag is al geweest.............
We denken slechts 12 kilometer te hoeven omrijden, maar dat zijn er uiteindelijk ruim 2 x zoveel.
Ook vandaag weer een prima slaapplek, deze keer een B&B. Voor de maaltijd moeten we een stukje lopen naar de stad. Prima verstaanbare Duitse dames serveren onze maaltijd en bier. Maar als ze onderling met elkaar praten is er weinig touw aan vast te knopen.

De volgende ochtend hebben we een korte aanrijroute naar de pont. Die ligt klaar en we kunnen er direct oprijden. Het is een mooie overtocht over een breed stuk Elbe. Veel te zien vanaf de boot.
Aan de overkant lijken we in een heel ander stuk Duitsland te zijn. Mij doet het wat Scandinavisch aan, qua landschap en huizenbouw. Ook linkt het een beetje naar Zuid Duitsland, waar vakwerkhuizen staan. Ook hier is dat het geval, maar toch anders, wat rechter, strakker. Zie straks de foto's.
Open en rustig landschap, kleine dorpen en af en toe een havenstad, zoals Cuxhaven. Hier en daar kunnen we de zee zien en dan spelen we even de toerist. We doen dan sowieso op een Japanse manier: niet uitstappen, snel foto maken en doorrijden.
We komen door Bremerhaven, wat een flinke is met grote zeeschepen en vast vanwege het mooie weer ook veel toeristen. Vistentjes in overvloed en.....douane!
We worden staande gehouden door 2 jonge douaniers, met een flink pistool op hun heup. Of we iets aan te geven hebben? Nee, hoezo/ Nou, we komen kennelijk uit een taxfree gebied en het kan dus zomaar zijn dat we onze velomobielen uit een doos op een boot hebben gehaald. Edwin, slim als ie is, zegt dat we via onze GPS kunnen laten zien waar we vandaan komen. Dat overtuigt de heren en vervolgens zijn ze geïnteresseerd in onze voertuigen. Na een kort gesprek kunnen we gaan, op weg naar weer een pont.

De wachttijd is kort en in die tijd spreken we een oudere dame, die ons op het hart drukt vooral bier te drinken. Daar zitten elektrolyten in en dat is goed voor fietsers. Nou, dat hoef je ons geen twee keer te zeggen, maar we wachten wel tot we klaar zijn met deze rit.

Nadat we van de pont af zijn vervolgen we de prachtige route tot Eckwarden. Volgens een pagina die in de menukaart van het hotel restaurant zit is het een hele oude vestigingsplaats. Op een terp die voorbeeld is geweest voor meerdere terpen. Het eten is helaas matig, de fietsen staan prominent in de gang, het slapen is prima. De elekrolyten smaken prima!
Na het ontbijt komen we iemand tegen die Nederlands spreekt. Hij blijkt sinds 1974 er te wonen. Zou ie destijds zo gedesillusioneerd zijn geweest door het verlies van Cruijff en consorten dat ie is ge-emigreerd? We zullen het nooit weten, want ik bedacht me dat pas later.

De voorlaatste dag, hoe saai, gaat weer door prachtig landschap, mooie kleine dorpen en af en toe een stad, zoals Leer, waar we een laatste Duitse koffie met gebak nemen. Bij een heel mooi oud kloosterachtig gebouw met prachtige binnentuin. Veel fietsers en daardoor uiteraard veel bekijks voor onze fietsen. 5 mei blijkt een feestdag, volgens mij  vanwege Hemelvaart. Het is daarom erg druk met fietsers.
Net als op 1 mei zien we hier en daar groepjes jongeren met een bolderkar vol drank en muziek. Zeker een variant van dauwtrappen?
Bij Bourtange rijden we de grens over.merkbaar uiteraard aan de betere staat van de fietspaden, hoewel deze wel steeds beter worden in Duitsland. En je mag daar de rijweg gewoon op. Automobilisten storen zich er nauwelijks aan.
Het is al dusdanig mooi weer dat ik ben verbrand en met een Buff over mijn gezicht moet fietsen om erger te voorkomen. Mooie bijkomstigheid hiervan blijkt dat ik minder last van hooikoorts heb.
We rijden door Ter Apel, waar veel asielzoekers rondlopen en enthousiast op onze voertuigen reageren.
Na Emmen komen we bij onze laatste slaapplek, B&B Opteind aan de rand van Erm. Een aanrader. Leuke rustige plek en mooie accommodatie. Op loopafstand een restaurant en dan blijkt de Duitse keuken toch superieur aan de onze.

De laatste dag is een relatief korte etappe, voor mij 105 kilometer. Door ons prachtige Drenthe en Overijssel, om uiteindelijk in de mooiste provincie van het land thuis te komen. De rit gaat voorspoedig, alleen in Vroomshoop is een omleiding die nogal wat hoofdbrekens nodig heeft om weer op de juiste route te komen.

Een heerlijke 6 daagse gehad, goed gezelschap, mooie route, o.h.a. prachtig landschap en slechts 2 uurtjes regen. Wat wil je nog meer? Nog een keer!

statistiek: ongeveer 930 kilometer in zes dagen. weinig hoogtemeters, geen hoge snelheden. Lekker genoten.



zondag 17 april 2016

klein onderhoud

Binnenkort ga ik met Edwin het rondje Hamburg rijden. Dan moet de Q in goede conditie zijn. Onlangs heb ik in Dronten wat spulletjes gehaald en vandaag was het moment om deze te monteren. Niets heel bijzonders, maar het moet toch ff.

Bij controle van mijn kettingrol onder de stoel, bleek dat deze niet meer een geheel is. De onafhankelijke delen bewegen ten opzichte van elkaar, wat niet bedoeling is. Die is vervangen.
Op hobbels klappert het nogal voorin, dus heb ik nieuwe rubbers voor de veerpoten meegenomen. Die zitten er ook op. Bijkomend voordeel, of nadeel, het is maar hoe je het ziet, is dat dan de wielen en veerpoten eruit moeten. Daarom heb ik maar gelijk de remmen nagekeken en schoon gemaakt. Daar kan best wat vuil in zeg. Als dan toch alles eruit ligt, kan je net zo goed de wielkasten leegmaken. Nou, ook daar zat nogal wat in. Van een van de veerpoten was het hoesje kapot, een scheurtje erin. Met ducttape gerepareerd.

Verder de ketting schoongemaakt en ook de achterderailleur. Die kleine tandwieltjes verzamelen ook aardig wat rommel.

Er zat wat speling op het stuur, dus even aandraaien om dat te verhelpen.

Als laatste de stormstrip. Bij het onderhoud aan de fiets van Edwin zag Theo de stormstrip. Die liep niet helemaal door tot vooronder. Theo vertelde dat het beste effect is, als je de strip tot helemaal onderaan doorlegt. Nu, dat moet dan maar. Pas bij Wim S een strip besteld en vandaag erop.

Dan moet er getest worden uiteraard. Ik hoor minder geklepper voorin. De ketting maakt iets minder geluid, maar toch wel wat. Sturen gaat erg strak, dat is even wennen. Gelukkig staat er veel wind, ook van opzij, met van die mooie stoten. Een zwaluw maakt nog geen zomer, maar het lijkt alsof de strip werkt. Voorheen had ik deze alleen op de achterkant, nu over de hele Q.

Test geslaagd. Hamburg, here we come.

dinsdag 12 april 2016

Ritten en routes

De laatste tijd heb ik het geluk dat ik bijna elke week 3 woonwerk ritten kan maken. De andere werkdagen zit ik in de trein. ook niet onprettig en best comfortabel, behalve op maandagochtend als alle studenten weer naar het kot gaan.
Ik registreer mijn ritten op Strava, waarop ik elke keer zie dat er meer mensen rijden. Zeker lente? En de afstanden die er gereden worden, poepoe. Ik ben met mijn gemiddelde van 1000 per maand niet in de top 10 te vinden. Laat staan de top 5, die toch meer dan 2000 per maand rijdt. Sommigen zelfs per week.

Dan de routes. Ik probeer wat af te wisselen, om saaiheid te voorkomen. Variatie in ritten tussen 37 en 47 kilometer enkele reis. Aan de zuidkant van de IJssel of de noordkant. Mijn favoriete doorfietsroute is die van 41 kilometer. Deze heeft de minste vertragingsstukken erin.
Pas zag ik op de dijk tussen Giesbeek en Angerlo iemand uit een smal fietspad omhoog komen. Is me tot dan toe eigenlijk nooit echt opgevallen. Vorige week heb ik de stoute schoenen aangetrokken en ben ik naar beneden gereden. Ik had al op de kaart zitten bekijken hoe dit uitkwam en waar ik heen moest afslaan.  Nou ja, dat ging dus mis en zodoende kwam ik op 47 kilometer. Ik zat namelijk opeens bij Nieuw Wehl, en daar moets ik heklemaal niet wezen.
Mijn bedoeling was om Angerlo links te laten liggen en tussen de weilanden door richting Laag Keppel te gaan. Nou ja, daar kwam ik met een mooie omweg ook uit.

Nu de temperaturen stijgen is dat ook het geval met de snelheden van mijn ritten. Ook al omdat ik met de grote molen rijd, dat scheelt in  mijn beleving best wat. Met CV in aantocht en mijn wens om de 3 uursrit te rijden, ben ik voorzichtig aan het trainen geslagen. Ik moet echt de discipline erin zien te krijgen om rustig te rijden, wat niet meevalt met een velomobiel. Dat gaat relatief makkelijk wat sneller. Toch zal ik om mijn basissnelheid te verhogen moeten doseren.
Zo ging het vanochtend relatief makkelijk naar 31,7 gemiddeld. Dat heb ik vanmiddag moeten "bekopen" met een gemiddelde van "slechts" 35.5
Voor mij behoorlijke snelheden. Ik vermoed echter dat ik best sneller had gekund vanmiddag, als ik vanochtend rustiger had gereden. Nu ja, dat probeer ik de volgende keer wel weer.

woensdag 30 maart 2016

De grote molen

Ook wel getiteld het grote mes. Het grootste voorblad dus.
Afgelopen woensdag, de rit op en neer naar Dronten, heb ik het laatste stuk al op de grote molen gereden. Van De Worp bij Deventer naar de Voorsterklei. Dat zijn mooie wegen om door te karren. Het beviel me goed en daarom heb ik vandaag alles op de grote molen gedaan. Op 1 helling van een viaduct na, op de heenweg vanochtend.
Bij invoeren van mijn ritten op Strava zie ik dat ik een flink hoger gemiddelde heb gereden. Uiteraard is het weer ook beter. Maar vanochtend met tegenwind en 5 * Celsius, heb ik toch boven de 30 gereden. Volgens mij, zo voelt het tenminste, is dat debet aan het grote mes. Peter de Rond heeft er ook al eens iets over gezegd en geschreven, meen ik me te herinneren.
Afijn, vanmiddag de eerste rit van het jaar boven de 34. Met een graad of 11 en veel zijwind een aardige prestatie, al zeg ik het zelf.
De komende ritten zal ik het eens goed monitoren.

woensdag 23 maart 2016

Shoppen in Dronten

Vandaag was ik met Edwin naar Dronten. Beide hadden we wat aan onderhoud te doen. Bovendien kleine verbeteringen laten uitvoeren. De Strada van Edwin lag het langst op de operatietafel. Daar gingen nieuwe veren in en bij die operatie constateerde de arts dat een klem waarmee de trapas vastzit was gebroken. De zevende, kennelijk. Nou ja verder wat kleine euvels.

Bij beide fietsen werd de kettingrol geïnspecteerd. Die in de Strada bleek een Ginkgo te zijn. Duurder en beter. Geen vernieuwing van de O ringen nodig. Bij mijn Quest een ander verhaal. Daarin zit een rol van eenvoudiger snit. De O ringen zijn nog goed, maar tandwiel en buitenkant zijn los van elkaar gekomen. Zit wat speling op. Nog niet vervangen, wel een nieuwe meegenomen, voor het geval dat. Ik heb vorig jaar een keer een gebroken tandwiel van de kettingrol gehad. Dat is niet fijn. Voor je doorhebt dat het dat is.....en toen moest ik nog 70 kilometer rijden. Dat ging wel, want ik had het gebroken tandwiel uit de rol gehaald. Dan fiets je met rol, zonder tandwiel. oordoppen in!

Daarnaast wilde ik een tilbeugel, want mijn Q moet tijdelijk is een aparte opvang. Lijkt wel een asielzoeker :)
Ik heb een hok voor haar gemaakt, waarin ze prima past, maar ik met haar goed van achteren op kunnen tillen om uit die benarde positie te halen.
Bijzonder om te zien hoe Theo dat doet. De kap van de derailleur gaat eraf, net als de achterste kettingbeschermer binnen. dan gaat hij met een arm door het derailleurgat en met de andere binnendoor.
Na eerst gaten geboord te hebben uiteraard.

Ik heb ook nieuwe rubbers voor de veerpoten meegenomen, want  af en toe kleppert het bij pittige hobbels. Die leg ik er binnenkort in, als ik de wielen eruit haar voor een remcontrole. Dat is altijd goed om te doen na een winter waarin, ondanks dat het niet heel koud was, wel veel pekel is gestrooid.

Als laatste heb ik nieuwe pedalen gekocht. Ik rijd nu met SPD SL, racepedalen. Dat doe ik omdat daarbij de druk over je hele voorvoet wordt verdeeld en dan heb ik minder gauw last van pijnlijke voeten.
Maar met raceschoenen is het niet fijn lopen en bovendien slijten de plaatjes dan snel. Bij reguliere woon werkritten is dat geen probleem, want dan loop ik korte stukjes.
Maar binnenkort is mijn jaarlijkse voorjaarsfietsweek, met Edwin. Dan loop ik meer, tijdens pauzes en bij het arriveren bij de overnachtingsadressen.
Dus leg ik er MTB pedalen op, en neem ik mijn oude MTB schoenen, waarop het beter lopen is. In deze week fietsen we dagelijks rond 180 kilometer, maar aangezien het geen wedstrijd is, kan het goed met MTB pedalen. Bovendien heb ik er nu met een breder oppervlak, waarbij de druk wat meer is verdeeld en niet slechts bij de plaatjes te voelen is. Shimano A600, voor de kenners.

Altijd leuk om in Dronten te zijn en tijdens de reparatie met de mannen te praten. Over ontwikkelingen, ervaringen etc. Wat zit daar veel know how. Zo kregen we de raad om de stormstrip toch vooral op de voorkant geheel naar beneden door te trekken. Met een ruime uitleg over aerodynamica, waar ik na drie zinnen de draad al kwijt was, lichtte Theo het toe.
Toen ik thuiskwam, vroeg Marlene tot mijn verbazing of ik een nieuwe fiets ging kopen. Nou, ik antwoordde dat, als ik tot mijn pensioen op mijn huidige werkplek kan blijven werken, ik er een nieuwe twee keer uithaal, door mijn woonwerk vergoeding.
Maar goed, de Q bevalt nog prima tot nu toe. Mocht er ooit een nieuwe komen, dan denk ik nu aan een Strada, carbon uiteraard. Mijn snelheden zijn niet zo hoog dat die een Quest vergen. Zeker geen DF. Heel misschien een Quatro, maar die zal zich nog moeten bewijzen.

Verder was het een mooie dag om te fietsen. Heen licht wind tegen en terug licht wind mee. Dat is lekkerder dan andersom. Bovendien af en toe een lekker zonnetje. het leek wel Lente!

vrijdag 18 maart 2016

Menu

Nee, geen dieet en ik ben ook niet allergisch. Door de blogpost van Belle was ik al op het spoor van de vitaminepillen gezet en dat werkt, kan ik na een paar weken wel constateren.
Ik had er last van dat als ik meerdere dagen achter elkaar fietste, dat mijn bovenbenen stram en stijf waren. Nu is dat al veel  minder. Vandaag bijvoorbeeld heb ik voor de derde achtereenvolgende dag mijn woon-werk rit gequest. En de laatste terugrit ging gewoon met 30 gemiddeld. Normaal laat ik er een dag tussen zitten.
Nu eet ik normaal gesproken al behoorlijk gezond. Weinig vlees, nauwelijks snoepen en niet of nauwelijks aan de chips. Wel op onze LOL zondag gebak, uiteraard.
Verder elke dag verse groente.
De laatste weken eet ik elke dag 2 eieren. Dat komt mede doordat we 12 kippen hebben die er samen 10 per dag leggen. Al jaren geleden heb ik eens iets gelezen over het aanvullen van eiwitten bij duursport en dat dit met eieren heel goed kan. Met al die eieren een mooi moment om te testen. Bij de afstanden die rijd, ruim 40 enkele reis en in straf tempo, is het verbruik van eiwit behoorlijk en dat is moeilijk aan te vullen met een normaal menu.
Verder eet ik dagelijks noten en fruit.
Bij de warme maaltijd beperkt rijst, pasta of aardappels. Allemaal koolhydraten waarvan we er minder nodig hebben dan we denken.
Door fruit, noten en eieren te eten, heb ik minder brood bij me.

Het lijkt te werken. Ik voel me fitter, ben sneller hersteld na een rit, ook als ik intervaltraining doe en ik heb veel minder last van stijfheid.

Nu zijn er allemaal eetgoeroes die van alles promoten en de ene trend is nog niet voorbij of de andere is al begonnen. Ik ben meer van de praktijk en uitproberen wat lekker is en wat effect heeft.

Mijn menu bevalt me tot nu toe goed en heeft hopelijk langdurig effect.

vrijdag 11 maart 2016

HIT en MTR

Tja, ik zal er geen afkolijst bij doen hoor, ;)

In de laatste Ligfiets& staat een mooi uitgebreid artikel van Kees van Malssen, met als titel "train gericht, meet je hartslag"
Een mooie manier om gecontroleerd en op een welhaast wetenschappelijke manier aan je conditie te werken.

Een minder gecontroleerde en wetenschappelijke manier, is HIT. Hoog intensieve training. Dat is erop gebaseerd dat je door in je rit een aantal stukken in te bouwen, waarin je extra hard gaat. Met hoge intensiteit. Ook wel te vertalen als intervaltraining. Ik verdeel dat in twee soorten interval, kort en lang.
Kort betekent relatief korte stukken in het hoogst mogelijke tempo. 500 meter tot 1 kilometer lengte. En dan weer een kilometer of 4 a 5 tot rust komen. Dat een keer of 5 per rit. Vergelijkbaar met wat Kees W noemt. Je bent binnen de kortste keren buiten adem.
Lang betekent een stuk van een kilometer of drie, ook zo hoog mogelijk, maar dan wetende dat je het drie kilometer moet kunnen volhouden. Kees zal dit D3 noemen. Je kan niet praten tijdens deze stukken, maar je raakt niet geheel buiten adem. Uitrijden duurt wat langer.
Vervolgens doe ik ritten op hoog duurtempo, de hele rit lang, D2 volgens Kees, vermoed ik.
Dit soort trainingen verhoogt je basissnelheid en je duurvermogen.
Wim Schermer heeft er ook al eens over geschreven.

MTR is een afkorting van Met Terughoudendheid Rijden, oftewel, in termen van Kees, herstel. waarom ik het zo noem, is omdat ik merk dat het lastig is dat soort ritten vol te houden. Voor je het weet, zit je weer op een te hoge snelheid, omdat je toch die e-biker wilde inhalen, of een RISje wilde doen, dan wel na de afdaling van het viaduct lekker dat tempo ben blijven volhouden.
Nee, zeg ik dan tegen mezelf, je zou het rustig aan doen. Ben Terughoudend met de uitdagingen die op de loer liggen.

Nu heb ik ook tijden met een hartslagmeter gereden, zowel op de racefiets als in de Q. Prima te doen hoor, maar na wat gedoe met batterijen ben ik er voor mijn woon-werk ritten mee gestopt. Mocht ik nog eens een drieuurs gaan rijden, dan zal ik de meter weer gebruiken, want het is een prima middel.

Wel merkte ik dat mijn hartslag nooit zo hoog is gekomen in de Q rijdend, als wanneer ik op de racefiets zat. De tabel met zones die Kees heeft toegevoegd, is voor mij niet te doen. Ik zou er zeker 20 bpm van af moeten halen.Dat geldt wellicht voor meer velonauten.

vrijdag 4 maart 2016

welke pudding, of het verband tussen, banden, pillen en kappen

Wat helpt een velomobilist de winter door? Nou ja, stug doorfietsen is op zich al gezond genoeg, toch? Maar wat als?

Welnu, de meeste lezers weten inmiddels wel waar de klepel hangt als ik weer eens een rare titel boven een stukkie zet. Het gaat weer over banden. Tja, wat kan een mens bezig houden?
Maar, het gaat niet alleen over banden. Enige weken geleden las ik op het blog van Belle
over vitaminetekort. Dat kwam me bekend voor, dus ik naar de drogist om ook een potje te halen. wel ff goed kijken wat voor mij van toepassing zou zijn. Het is multivitamine geworden, waarbij het van vitamine D 100% van de adh bevat.
Nu is het geen wonderpil, dus na een paar weken slikken kan ik er wellicht iets van zeggen. Ik voel me fitter. Wat ik normaal heb als ik twee dagen achtereen een woonwerkrit maak, dat ik de tweede dag stijve (boven)benen heb. Vooral pijnlijke spieren. Nu niet meer.

Dan die kappen, er zijn veel soorten van. Ik heb de deelbare kap van WimS. Prima ding, ik gebruik het gelukkig weinig. Deze week wel 2 keer, wegens de slechte weersomstandigheden. Vandaag een rit van werk naar huis door een nattesneeuwbui. Wat brengt mij die kap? Nou ja, punt 1 is dat ik mijn hoorapparaten droog houd, een groot voordeel. Punt twee is dat ik niet de koude wind op mijn hoofd krijg. Ik heb snel last van mijn holtes, met mijn gehoorproblemen samen levert dat geen fijne siutaties op. Met kap? Geen last!

Dan die banden. Wel, ook hiervan veel soorten en maten, ook voor winterse omstandigheden. Ik schreef in mijn vorige bericht dat ik de F lites er weer onder had. Inderdaad, had. Na 2 ritten bleek er een snee in een van de banden, waardoor het verband weg was en de binnenband naar buiten wilde. Gelukkig heb ik bij F lites er altijd Antiplatt in, dat hield nu de binnenband binnen.
Maar goed, in de container die band. En ook de reserve, die bleek hetzelfde euvel te hebben. Nu heb ik nog een AAF, (arme alleenstaande F lite). Wie deze wil, roept u maar....

De M+ er weer onder vond ik geen optie, temeer daar ik twee gloednieuwe Greenguards had liggen. Die liggen er nu onder.
Wat een rijgenot! net zo snel als de F lite, maar beter op splitwegen. En, wat ik prettig vind, behoorlijk antilek, dus ik rij met een zeker gevoel rond.

Dus, weer eens een pudding gegeten en de nasmaak bevalt mij goed.


dinsdag 1 maart 2016

Pudding

Ondanks dat ik een schuur heb van 70 m2, heb ik afgelopen weekend een fietsenhok moeten maken voor mijn Q, eigenlijk een onderkomen voor de Q, klinkt beter dan hok, toch?

Wat is het geval? Een andere schuur wordt vervangen en op de plek waar mijn Q altijd staat, moet zwaar en kostbaar gereedschap komen staan, de komende weken. En ja, wij hebben veel schuurruimte straks. Ach, op een terrein van 2400 m2 kan dat prima. Het wordt een mooie ouderwetse kapschuur, waarin fietsenhok, tuingereedschap ruimte, kippenhok, carport en aan de achterkant een overdekte zitruimte, met zicht op de tuin. Wel open, die zitruimte.

Maar goed, een onderkomen gemaakt, dus. Gelijk maar de kans waargenomen om de Q even na te lopen, oppervlakkig. Een van de dingen is dat ik mijn winterbanden, de M+, heb vervangen door F lite, jawel.
Het was prachtig weer, de vogels zongen luid en de zon scheen op mijn bolletje. Je raadt het al, ik kreeg de lente in mijn kop, niet de kolder........
Dus, de Q mocht deels zomerklaar. Natuurlijk had ik met een scheef oog wel gezien dat er nog wat winters gedoe zou kunnen komen, maar ik kon het niet tegenhouden......

En dan die pudding. Nou je, we weten het: the proof of the pudding is in the driving of my Q. In plaats van een lentedag, was het vanochtend de koudste ochtend van het prille jaar. De "barre" winter van 2015/2016 heeft niet veel ijs en sneeuw opgeleverd, maar met de lente op de kalender komt het toch. En ik op zomerbanden het erf af. -6 gaf de thermometer aan. Desondanks, of juist dankzij, heb ik een mooi gemiddelde kunnen rijden. Ruim boven wat er met de M+ mogelijk is, maar dat wisten we allemaal al, toch? Toch heb ik 2 maanden met plezier en een gerust hart, want geen enkele kans op lekrijden, rondgereden.
Eigenlijk een soort krachttraining, op M+ rijden, want ik wilde natuurlijk wel redelijk snel.
Ach, wie weet betaalt zich dat nu uit.

zondag 7 februari 2016

weer eens wat anders

Vrijdagmiddag om 13.30 ben ik richting Linschoten vertrokken, om daar 18.15 aan te komen. De reden heb ik in een eerder bericht vermeld.
Via de onlangs ontdekte routeplanner GPSies heb ik een route gepland en deze op mijn tablet gezet om te kunnen volgen. Het was de eerste keer via deze planner, maar zeker niet de laatste.
Het is me erg goed bevallen. Als je de keuze maakt voor "fiets" dan kiest de app voor mooie wegen. Onverwacht ging ik bij Kootwijk, bijvoorbeeld, vlak voor het dorp ineens rechtsaf het bos in een mooi fietspad op. Ik ben door grote plaatsen als Nieuwegein gereden, maar het viel niet op dat ik door zo'n plaats reed. Ook daar waren het mooie fietspaden en logische leuke doorsteekjes.

Ik vond het mooi om eens anders te rijden dan woonwerk, of een LOLrit.  Hoewel die laatsten altijd leuk zijn uiteraard. Maar nu ging het eens een heel andere kant op. Naar Linschoten ging het via uiteraard de Veluwe, Utrechtse Heuvelrug en dan het vlakke land in, vol sloten en weilanden. Afwisselend, dat zeker. Op de heenweg had ik extra bagage bij me, waardoor het klimmen wat lastiger was.
Ondanks allerlei voorspellingen qua weer heb ik het tot 15 kilometer voor de finish droog kunnen houden. Overigens miezerde het, geen echte regen. Wel lastig want in het donker met vochtige bril op smalle wegen naast allerlei sloten is niet fijn rijden. Autolampen op een natte bril nou ja, dat weet iedereen wel.....

Terug had ik een iets andere route genomen, in de hoop wat minder hoogte meters te hebben. Uiteindelijk waren het er meer.....
Wel een mooi stuk over Odijk en Veenendaal.

Ruim 235 kilometer gereden.

dinsdag 2 februari 2016

ontdekking

Ik ben al enige tijd op zoek naar een site of app, waarop ik routes kan maken en vervolgens op mijn telefoon via de osmand app kan navigeren.
De app van de fietsersbond werkt niet altijd goed met overzetten.
Andere apps hebben wifi of data nodig onderweg, kost een hoop batterij en euro.
Osmand gaat via gps, met offline kaarten.

Wat gegoogle levert de gpsies app op. Zowel op smartphone, tablet als laptop te gebruiken. Op onze 17 inch laptop heb ik een mooie route gemaakt naar Linschoten, waar komend weekend mijn ouders hun 60 jarig huwelijk vieren. Dat is op zaterdag. Ik ga al op vrijdag om de feestruimte op tijd wat aan te kleden. Per velomobiel, want vrouw en dochter nemen mijn ouders zaterdag mee.

Die route open ik vervolgens op de GPSies app op mijn 7 inch tablet. Dan download ik de route, waarop deze opent in osmand. Fantastisch. Goede route te maken, want GPSies heeft zeer goede kaarten. Goed gedetailleerd, en je kan allerlei gebruik kiezen, van fietsen, skaten, wandelen, handbiken en nog wel 230 keuzes.

Een aanrader, maar wellicht bij veel lezers al bekend. :)

woensdag 20 januari 2016

Het gelijk van Lance A.

Vandaag mijn derde rit met de M+. Vorige week eronder gelegd wegens de aankomende winter. Er lagen nog Conti GP's onder, die in natte omstandigheden toch iets te snel lek raken. Nu zijn deze bandjes snel verwisseld en als je er 1 extra bij je hebt met een binnenband erin, is de pitstop erg kort. Maar in de koude en natte wintermaanden, in het donker, doe ik dat liever niet.
Ik had shredda's laten komen, maar de draadversie gekozen en die is minder goed, bovendien zaten er flinke hoogteslagen in. F lite met de grote draaicirkel is het ook niet echt bij donkere ritten.

Dus de oude vintage M+ van 2011 maar eens uit de mottenballen gehaald. Ik heb er uiteraard eerder mee gereden, anders had ik ze niet liggen. Onder de oude 147 hebben er drie hun best gedaan een paar honderd kilometer, tot ik overstapte op de Kojak.
Deze versie is dus de oude, niet heel snelle, als je de berichten moet geloven.

De eerste rit vreesde ik dus het ergste. Ik moest op tijd op het werk zijn, dus eerder dan normaal vertrokken. Nat, dat was het ook, dus de kap ging erop.
De druk stond op de max van 7.
Tot mijn verrassing en verbazing viel het eigenlijk best mee. Het was meer door het mindere zicht wegens de regen dat ik niet zo snel ging, dan dat het debet was aan de M+. Optrekken gaat minder snel dan met een slick; uitrijden duurt minder lang. Maar verder, als je eenmaal op snelheid bent, gaat het prima. Referentiepunten zijn hellingen waar ik afdaal. Op hetzelfde punt als altijd stoppen met trappen en dan vergelijken wat de maximale snelheid wordt. Geen keiharde wetenschap, wel empirisch bewijs.
Het is kouder dan enkele weken geleden, ook dat heeft invloed. Maar, waar ik in die periode, in december bij 10* een snelheid van 40 haalde op bovengenoemde punten, zit ik nu op 38, bij vorst.
Dat scheelt een paar procenten, als je de invloed van de temperatuur mee rekent. Vandaag was het bijvoorbeeld net boven 0 op de terugrit en kwam ik al bijna op dezelfde snelheid.
Wel is het gemiddelde lager, vanwege ook weer die temperatuur. Alles draait uiteraard minder als het vriest, ook je eigen lichaam.

Al met al had ik het veel slechter verwacht met die M+. Zouden de banden langzaam gerijpt zijn? Ik weet bijvoorbeeld nog dat Lance Armstrong een enorme materiaalfreak was in zijn topdagen. Zijn mecanicien moest een aantal banden op voorraad hebben, omdat hij vond dat deze gerijpt moesten zijn, dan reden ze beter. Zou daar toch iets in zitten?

donderdag 14 januari 2016

op verzoek twee (vage) foto's

Jawel, u vraagt, wij draaien. Kurt en Rob willen graag foto's zien. Het was vandaag nat, dus op de terugweg is de kap met Pinlock natgeregend. dan helpt een Pinlock niet meer; wel tegen beslaan, maar uiteraard niet tegen regen.
Vanochtend was het droog en koel, dus veel condensvorming van binnen. Zeker bij stilstand en langzamer rijden is dan merkbaar dat de boel beslaat. Behalve de Pinlock, dus.

Bijgaand twee foto's, net genomen, van een opdrogende kap. een van voren en een van binnenuit genomen.
Mocht ik morgen weer gaan rijden, het belooft droog weer te worden, en ik heb mijn fototoestel bij me, dan maak ik meer foto's van hoe het eruit ziet bij veel condensvorming.


Bij deze laatste foto zie je goed hoe dat Pinlock zit. het zit goed in mijn gezichtsveld, ik kan goed de weg voor mij overzien.

Overigens viel het rijden met de M+ me erg mee. Het gaat niet veel langzamer dan normaal. De terugweg vandaag ging vooral niet snel omdat het regende. In het donker wordt elke lamp van een tegenligger een halo of stars, waardoor je niets meer ziet en dus rustig aan moet doen.

woensdag 13 januari 2016

Pinlock en M+ geplaatst

Het werd er wel tijd voor, dat Pinlock. Ik heb het al een paar weken in huis, maar het kwam er niet van en qua weer was het ook nog niet nodig. Maar het gaat serieus winteren hebben de weermannen en -vrouwen beloofd.
Dus vanavond de stoute schoenen aangetrokken en de gebruiksaanwijzing eens goed bestudeerd. Ik vind het altijd moeilijk om vanaf zoiets te werken, noem het maar het Ikea syndroom.
Maar gaandeweg blijkt het eigenlijk heel eenvoudig te zijn. Vizier uit de kap halen, platleggen, goed schoonmaken, gaatjes voor de pinnen aftekenen, boren en Pinlock erop plaatsen. Dan vizier weer buigen en in de kap vastmaken, beschermfolie eraf en klaar. Hopelijk heb ik de juiste plek gekozen, want het lijkt wat laag te zitten. Nou ja, dat zie ik morgen wel. Ik heb het goed uitgezocht, dus eigenlijk geen twijfel.
Een Pinlock kan ook goed op een maxivizier, zoals ik ook gebruik.

Een andere exercitie was de keuze van de voorbanden. Gisteren nog dapper geschreven dat ik de M+ eronder zou leggen. Vanavond stond ik in de schuur toch even te twijfelen. Toch maar de F lites, met Antiplatt erin? Wordt het geen moeizame rit met de M+, oude stijl?
Uiteindelijk wordt de keuze de M+, want ik wil het gewoonweg eens testen.

Morgen ga ik dus in wintermodus de weg op: vouwbare kap met Pinlock bovenop en M+ eronder.

Rijervaring volgt uiteraard. Wie weet valt het reuze mee?!

dinsdag 12 januari 2016

Keuzes maken

Tot nu toe hebben we een kwakkelwintertje, met soms zomerse temperaturen. Echte problemen hebben we dus nog niet gehad, op de Noordelijke 3 provincies na dan.
De voetenwarmers hoefden nog niet in de schoenen, met de kap heb ik nog maar twee keer gereden, en winterse antilek banden zitten er nog niet op.
Vochtig is het wel en dat levert dan wel lekke banden op voor de liefhebbers van snelheid, met dunne en/of smalle bandjes onder de velomobiel.
Zo ook bij mij, er liggen nu Continental GP's onder. Tweemaal lek afgelopen vrijdag, rechts, de kant die de meeste rotzooi verzamelt aan de rand van de weg. Zeker als het nat is......Ze zijn te smal voor een Antiplatt lint. Dat had ik wel in de F Lites liggen, met als gevolg geen enkel lek. Echter na enkele 1000en kilometers ( ongeveer 8000) zit de sleet er al aardig op en het nadeel van Antiplatt is dat er wel steentjes in de buitenband gaan zitten en er in blijven, met heeeeel erg langzaam scheuren tot gevolg, waardoor de band uit vorm raakt en hobbelig wordt.
Geen optie voor winterweer dus. Bovendien die draaicirkel........
Nico bood aan om in de doos waarin hij zijn brug heen en weer laat reizen naar Dronten wat extra's te vervoeren. Dat hoefde hij geen twee keer te appen. Ik heb bij velomobiel.nl 2 Greenguards besteld. Goed antilek, zo gaat het verhaal en een redelijke rolweerstand.

Omdat het weer de komende dagen slechter en kouder gaat worden, gaan de GP's eronder uit. Zekerheid is wat nu geboden is. Tot de Greenguards geleverd zijn zal ik er 5 jaar oude en nauwelijks gebruikte Marathon plus onder leggen. Levert in qua sneklheid, maar in reistijd zal het alleszins meevallen. Reken maar mee. Ik rijd 41 km enkele reis, momenteel met ongeveer 30 km/u gemiddeld. Dat is 82 minuten rijtijd.
Stel dat ik met de oude marathons 10 % inlever, dan wordt het 27 km/u. Dat is 91 minuten, slechts 9 minuten meer. 18 per fietsdag. Nou, dat heb ik er wel voor over, hoewel het gevoel ook speelt en dat zal minder zijn met een lagere snelheid. Bovendien kan ik altijd nog een kortere route van 37 kilometer nemen.
Traagheid voel je goed. Nou ja, einde van de week weten we het.

zondag 3 januari 2016

1e rit 2016 en verdere plannen en........

Traditioneel is de eerste zondag van de maand gereserveerd voor een LOL rit. Ook de eerste van januari uiteraard.
Marc had een mooie, niet te lange rit gemaakt. Door een mooi deel van onze Achterhoek, met een rondje over het motorcircuit bij Hengelo, Gelderland. gewoon een stratencircuit, dus openbaar. 5 kilometer lang, een mooie voor CV of een andere wedstrijd?

Naast de gebruikelijke (priet)praat over ligfietsen en banden enzo werd er ook gesproken over de 500 van LOL. Marc heeft het plan opgevat om die dit jaar uit te zetten en indien het lukt, zal het op de langste dag van het jaar plaatsvinden. Zo rijden we zo kort mogelijk in het donker. Ben je geïnteresseerd, houdt dan de agenda in de gaten op ligfiets.net.

De maandelijkse LOL ritten, wekelijkse woon-werk ritten, meerdaagse tocht in het voorjaar en CV staan uiteraard ook op het programma. Stiekem zat ik gisteren ook te kijken naar de Dutch Capitol Tour. lijkt me ook wel aardig om eens te doen. Alleen even kijken of dat in de vakantieplanning past.......
Misschien ook eens een Paas- of Herfsttreffen. Tot nu toe paste dat niet goed in de planning.

Natuurlijk ging het zoals gezegd over banden vandaag, maar heel kort. Ik wil de lezer echter niet mijn ervaringen met de Continental Grand Prix onthouden.
Inmiddels heb ik er 500 kilometer mee gereden. Ze lopen heerlijk soepel, bochtenwerk gaat uitstekend, omdat ze slechts 28 mm breed ( of smal) zijn. Comfort is beter dan ik had verwacht van een racebandje. Ze doen het wat dat betreft stukken beter dan een keiharde Kojak. Snelheid? Ze doen in mijn beleving nauwelijks onder voor een F lite. Het lijkt alsof deze banden je naar een hogere snelheid trekken.
Lek? Nog niet.........
Overigens ligt mijn Allmotion achterop er al 10.000 kilometer lekvrij op en nog lang niet versleten. jammer, want ik houd wel van wat afwisseling :)