Een LOLlig CV

En dat was het!

Enkele weken geleden al vastgelegd dat we met LOL naar Cycle Vision zouden gaan. In de praktijk kwam het erop neer dat Edwin, Wim en ik op vrijdag erheen reden. Wim heeft een route gemaakt door ons welbekende mooie Nederland. Het weer was onderweg prima, tot vlak voor het einde. Tentjes opzetten gebeurde al tijdens wat gespetter en lopend naar het restaurant op een kilometer van de baan werden we flink nat. Lekker gegeten en gedronken en daarna bij de baan nog wat gekletst met anderen, vooral Wim's favoriete bezigheid :)

De volgende ochtend kwamen Pieter Jan en Nico samen, althans ze vertrokken die ochtend samen en kwamen in de middag aan. Ook zij hebben van de heenreis genoten.
Het ligt vast aan mijn leeftijd, want ik ben ff kwijt of Bas nu op zaterdag of al op vrijdag arriveerde. Ik vermoed zaterdag. No offence, Bas.
Hij heeft er twee dagen over gedaan op zijn volgepakte open ligger en een nacht op een paalcamping doorgebracht. En, het word saai, ook genoten van de heenweg.

Zondagochtend kwamen Marc, Arjen en Paul, afzonderlijk van elkaar.

En, hoogtepunt van het weekend, de terugreis die om 14 uur aanving, was onze jubileumtocht. LOL bestaat namelijk op 3 juli 5 jaar, zo had huisarchivaris Wim ons fijntjes meegedeeld. Waarvan acte!

Die terugreis was overigens nog met twee "verstekelingen" waarvan ik allen de naam van onze voorrijder nog wist, Frank. Onze Duitse gast, hoe heette hij ook alweer?
Nou ja, bij Almere scheidden onze wegen, althans de mijne, want met een drukke week voor de boeg wilde ik niet te laat thuis komen. En, iedereen die al eens heeft meegereden weet het: LOL tochten zijn geen wedstrijden. De LOL zit in het samen rijden en dat kan sommigen niet lang genoeg duren :)
Ik was al anderhalf uur thuis en zag dat Marc en Nico voor mijn huis langs reden, kijk dat bedoel ik dus.......

Maar dan CV zelf. Erg leuk, maar ik merk wel dat het een beetje een ons kent ons sfeertje is. Niets mis mee, maar dan wordt het ligfietswereldje wel klein.
Ik heb genoten van de wedstrijden die ik heb gezien. De uursrace, de hindernisrace, de baanwedstrijden binnen.
Wat me altijd opvalt, ten positieve, is het plezier dat iedereen uitstraalt. Mooie fietsen ook om te bewonderen en mensen die zowat alle wedstrijden meedoen. Poeh, wat een energie.

En een mooie baan is het ook, de buitenbaan. Vooraf had ik niet het idee dat het een voor mij snelle baan zou zijn, omdat ie langer is dan in Venray en de wind vrij spel heeft. Nou, dat viel alles mee. Vorig jaar heb ik voor het eerst de drieuurs gereden. Gemiddeld 36,7 per uur. Niets bijzonders in de ligfietswereld, maar ik was er trots op.
Ik was benieuwd of ik dat zou kunnen evenaren. Inrijden heb ik niet gedaan. Een rondje vooraf gereden om het parcours te zien en de inrijronde. Daarna van start. In de eerste ronden kwam een welbekende groene DF mij elke twee ronden voorbij. Die ging dus heel snel.
Na een tijdje merkte ik dat mij gemiddelde elke ronde omhoog ging. 35, 36, 37...hoger dan vorig jaar. 38, 39.....uiteindelijk finishte ik met 40,5 gemiddeld.
Nou ja, een lustrum waardige prestatie zullen we maar zeggen.
Ik had het zelf in ieder geval nooit verwacht. Waar ik het vandaan gehaald heb weet ik ook niet. Ik weet wel dat elke keer dat bultje op vertraagde en dat ik daarna weer op gang moest komen. Na een paar ronden heb ik telkens die bult zodanig snel genomen, dat ik bovenop niet onder de 30 kwam. Dat scheelde dus.

Tussendoor in de wedstrijd zie je de strijd tussen de toppers, mooi gewonnen door Stephen Slade in zijn fantastische "beany"

Gelukkig is het volgend jaar wee op dezelfde plek. Een ding zal anders zijn: ik heb een andere tent bij me, want na 16 jaar trouwe dienst is ie in de kliko verdwenen, nog nadruppende van de diverse lekkages.

Naderhand komen er via allerlei wegen mooie foto's en filmpjes voorbij, nagenieten dus.