Pagina's

zondag 26 februari 2012

Pech en geluk

Dat ligt erg dicht bij elkaar soms, pech en geluk. Gisteren de Q eens uitvoerig schoongemaakt. Wielen en wielkasten grondig gereinigd. Modder uit de wielkasten en pekel en andere zooi van de wielen afgepoetst. ook direct maar de winterbanden, marathon plus, vervangen door zomerbanden, Kojaks. Accu opgeladen, van binnen schoon. Eigenlijk een ouderwetse grote schoonmaak na de winter.

Via twitter een oproep gedaan om vanochtend een toertocht te maken en Marc reageerde. Afgesproken in Ruurlo, om 10.15 uur. Dat is makkelijk te halen, dacht ik. Tot ik vanochtend de Q in wilde laden en klaar zetten voor vertrek: staan er twee banden plat. Domme pech. gauw een bericht aan Marc dat ik later kom en bandjes verwisselen. Gelukkig heb ik altijd 2 reservebanden bij me. Het wisselen is vrij snel gedaan en ik plak de lekke bandjes nog even, anders heb ik geen reserve. Zitten rare gaatjes in, aan de binnenkant, de velgkant. Ik heb weliswaar het velglint wat smaller gemaakt, omdat het raar in de velgen lag en ik denk dat er daardoor de buitenband niet overal even goed op ligt, met bobbels als gevolg. Maar er liggen geen spaakschroeven bloot. Rara, hoe kan dat?

Nou ja, wat later in Ruurlo, maar niet heel veel, want het rolt fantastisch met de Kojaks er weer op. Met gemak tussen 35 en 38 km/u bij hartslag 140.
Vanuit Ruurlo via Groenlo, Zwolle naar Wnterswijk. Koffie met lekkere appelnotentaart bij Sevink Molle. Daarna verder via Vragender, Lichtenvoorde en Zieuwent weer naar Ruurlo, alwaar onze wegen scheidden. na 95 kilometer en een mooie rit weer thuis. Dat is het geluk van vandaag!

Onderweg en tijdens de pauze nog over de meivakantie gesproken, we zijn van plan een meerdaagse tocht door Nederland en Belgie te maken. Route globaal: via Emmerich naar Gennep en daar de Maasroute(LF route) nemen tot Maastricht. Vandaar de Vlaanderenroute tot de kust en dan de LF1, Noordzeeroute. Dan verder maar zien hoever we zijn en de verdere route bepalen.
Overigens, als lezers mee willen: dat is uiteraard mogelijk.

vrijdag 24 februari 2012

kilometers maken en het ratelt.........

Het weer is prima, hoewel wat grijs, maar qua temperatuur lekker. Beetje gespetter maar dat is goede koeling!
Vanochtend 30.3 gemiddeld gereden, de eerste keer echt boven de 30! Dat belooft wat, hoop ik. De enige stukken waardoor het gemiddelde omlaag gaat zijn dorpskernen en lichte hellingen van viaducten. Grote stukken gaan tussen 35 en 38 kruissnelheid en dat voelt lekker. Hartslag niet echt hoog, gemiddeld rond 130 a 140 bpm.
Net als eerder deze week gaat het na een dag werken wat minder, geen probleem overigens. De terugweg heb ik een omweg gemaakt om eens een andere route te hebben en om wat meer kilometers in de benen te krijgen. Ik wil tenslotte in de meivakantie een tour door NL en B maken (Beneltour), met etappes van 150 tot 200 km per dag. Vandaag 117 km gereden.

Technisch moet ik toch wel wat aan de Q gaan doen. Het ratelt af en toe nog flink. Ik heb de kooi om de achterderailleur al op de goede plek geduwd maar op een of andere manier schiet ie toch weer verkeerd, met als gevolg flinke ratel. Gevoelsmatig heeft het invloed op mijn snelheid en dat voelt niet goed. Marloes mango 54 heeft al eens aanbevolen om niet achteruit te rijden met de Q en dat doe ik dan ook niet. Kennelijk heeft schakelen ook invloed. Morgen maar eens kijken of er iets vast te schroeven is. Moet toch aan de slag, want vuil en pekel moeten er af. Bovendien is het weer tijd voor die kale met die lollie; juist ja, de Kojaks gaan er weer op.
Hoewel, via Google+ een filmpje van Harrie Lieben gezien en daarop zie ik een heel ander kooitje bij de dreailleur, met een tandwieltje van kunsstof. Zou dat de oplossing zijn?
Overigens vind ik dat ook een prettig onderdeel van het fietsen, de boel onderhouden en daar waar mogelijk verbeteren.

dinsdag 21 februari 2012

cadans, balans, conditie

Vandaag voor het eerst sinds bijna twee weken weer eens een wwv rit gemaakt. Heenweg ging lekker. Ik kon een hogere versnelling rijden en zat geregeld op 35 km/u als kruissnelheid. Uiteindelijk 53.6 kilometer met 30km/u gemiddeld gedaan. Bij langere stukken rechtdoor kwam ik in een goede cadans, waardoor het lekker doorrijden is. Ik moest tijdens het rijden denken aan de ontwikkelingen in het racefietsen. Waar het voorheen gangbaar was om zwaar verzet te rijden, zie Hinault en Merckx, is het de laatste jaren gangbaar om sneller te trappen. Een cadans van 90 rpm is normaal. Mart Smeets had het de eerste keer dat Lance Armstrong dit liet zien over een koffiemolentje. Ach ja, Smeets, die heeft het nooit begrepen. Lance heeft er 7 keer de tour mee gewonnen en de trend gezet.
Ik denk dat ik het beste draai met 80 rpm, maar ik heb geen cadansmeter om dat na te kijken. Eigenlijk ook onzin, gevoel is belangrijk. Hoewel het om beter te kunnen klimmen, zeker met een zware Q, goed is om een hoge cadans te trainen.
Ik heb al geschreven dat ik de kettingrollen heb verwisseld voor nieuwe. Dat lijkt merkbaar, gezien mijn hogere snelheid. Ook duidelijk minder bijgeluiden, hoewel deze op de terugweg weer meer hoorbaar waren. Toch dat rare dingetje, een soort kooi, bij de derailleur? Dat wordt dan de volgende klus. Ook het schakelen gaat niet fijn, het terugschakelen, ook daar maar eens aandacht aan besteden, bijstellen met de stelschroeven. Op de terugweg blijven steken op 29 km/u gemiddeld.

Het kan natuurlijk ook zijn dat de hogere temperatuur en een betere conditie (ontsteking is verdwenen) zorgen voor een juiste balans, zodat het rijden beter voelt en lekkerder gaat.
Ik had eigenlijk niet verwacht dat ik de 30 km grens zou bereiken na 10 dagen niet fietsen en veel medicijnen. Verrassend voor me, dus.

En.......fantastisch fietsweer vandaag. Beetje gespetter in de ochtend, maar dat mag eigenlijk geen naam hebben. Temperatuur weer eens goed boven nul. Einde van de middag zelfs de zon in mijn vizier. Laagstaand en ondergaand. Mooie kleuren in het Achterhoekse landschap. Verderop in de week belooft het zelfs lenteachtig te worden.

zondag 19 februari 2012

zinvolle onderbreking

Effe pauze, was mijn vorige bericht. dat heeft zin gehad. Ik heb een behoorlijke ontsteking in mijn kaak achter de rug, net op de plaats waar ik een wortelkanaalbehandeling heb gehad. Dat is nogal wat duw en trekwerk en dat terwijl de ontsteking bijna genezen was. Was, ja, want toen de verdoving uitgewerkt was, bleek dat de tandarts behoorlijk op die plek had gedrukt. Gevolg: weer een antibioticumkuur en veel pijnstillers. Inmiddels is het bijna weg, gelukkig. Nog wel een beurs gevoel, maar geen pijn en geen kloppend gevoel meer.
Dus, vanochtend maar even een kort ritje om te voelen wat de gevolgen zijn. Dat viel mee, hoewel ik niet echt op snelheid kwam. Wat wel prettig was, is te merken dat nieuwe kettingrollen effect hebben. Het loopt lekker, minder geluid, en het lijkt of er minder weerstand is. Nou, dat zal deze week blijken als ik weer eens wwv in de Q ga doen.

Het lijkt overigens wel lente als ik in de Q rijd. Nog fris toen ik wegreed, onderweg kan ik een shirt uitdoen, zo warm voelt het. Ben benieuwd hoe dat is met nog hogere temperaturen: rij je dan in een hemd?

maandag 13 februari 2012

effe pauze

Afgelopen donderdag voor het laatst met de Q gereden. Het ging wel iets beter dan de dagen ervoor, maar nog wel stroef. Enerzijds de koude, anderzijds bleek ik nog een ontsteking in mijn bovenkaak te hebben. Dat kwam als volgt naar boven......
Vrijdag had ik vrij genomen om een schaatstocht te maken. Dat liep al vertraging op, omdat mijn auto niet wilde starten. De hele winter geen last en op het laatste moment houdt de accu ermee op. Een nieuwe erin....poeh, onderhoud van een Q is goedkoper! Het was daardoor al te laat om nog naar een locatie voor een uitgezette tocht te gaan, dus maar naar Busloo. Ondanks bordjes die aangaven dat het ijs gevaarlijk was heb ik er drie uur lekker geschaatst. Prachtige locatie, heel weinig schaatsers, lekker in de zon en hier en daar perfect ijs. Wat wil je nog meer?
Onder het schaatsen af en toe last van een kies, wat klopwerk in mijn mond. Dat had ik de dag ervoor in de Q ook als ik ergens wat meer ging aanzetten.
's Avonds begon het al meer te worden en op enig moment was het niet meer te houden. Diclofenac erin en de weekendtandarts maar gebeld. Die gaf de telefonische diagnose: ontsteking. Recept voor antibioticum bij haar kunnen halen en bij het ziekenhuis de pillen afgehaald. Inmiddels, drie dagen later, af en toe nog een paracetamol, maar het meeste leed is geleden.

Ik blogde een paar weken terug al dat ik bij de tandarts was geweest, die een zenuwontsteking constateerde en die zenuw naar het graf heeft geleid. Moet nog afgemaakt worden, dat werk, nu zit er een noodvulling. Dat is dus dezelfde plek als waar ik nu last van heb. Ook toen veel last van het kloppen bij inspanning. Het klopt als een zwerende zenuw, is het nieuwe spreekwoord.
Vandaar maar een paar dagen pauze, want het moet eerst maar goed in orde zijn en bovendien kan zo'n ontsteking aardig aan je conditie vreten. Ik heb lang geleden eens gelezen over een professioneel racefietser, die maar niet vooruit kwam. Conditioneel leek alles in orde, maar hij kwam maar niet op het gewenste niveau. Tot hij bij de tandarts kwam, die ontstekingen constateerde. Na behandeling ging het perfect. Er is nog hoop, dus.

Ik gebruik de tussentijd maar om eens alle blogs te lezen en mijn Q weer eens een onderhoudsbeurt te geven. Ik heb al enige tijd de indruk dat de kettingrollen hun langste tijd hebben gehad. Bij velomobiel.nl nieuwe besteld, die de volgende dag al door de brievenbus gleden. Goede service!

Woensdagmiddag ga ik ze erop leggen. 's Ochtends heb ik de laatste tablet antibioticum op en ben ik bij de tandarts geweest voor het afrondende werk aan mijn kies: wortelkanaal. Brrrrrr, moet er niet aan denken.

Dus, denk ik, donderdag maar weer eens met de Q op en neer naar Almelo. Ik lees hier en daar dat door de hogere temperaturen de snelheden weer omhoog gaan, dus ik ben benieuwd.

zondag 5 februari 2012

Midwintertocht LOL

Het was weer een mooie tocht vandaag, met LOL. 7 deelnemers, waaronder uiteraard weer Wim op de Roets. Wat een conditie heeft die man, dat ie 6 velomobielers bij kan houden! Verder Pieter Jan uit Deventer voor de eerste keer in zijn goudmetallic Quest. En Hendrie, Nico, Marc, Frank en ikzelf.

Het ging erg vaak over koude voeten vandaag, niet vreemd met onderweg om 10.45 een melding van -7. En uiteraard weer gestart met tegenwind, dus extra voelbaar aan de voeten. Marc en ik rijden met Termic schoenverwarmers en die werken goed.

Voor- en nadelen van racekappen en softdekjes zijn ook maar weer eens besproken. Ieder heeft zo zijn eigen voorkeur, zo blijkt. En veel verschillende hoofdbedekkingen, moet er bijzonder uitzien als je ons voorbij ziet komen.

Zoals gezegd ging de toer richting zuidwesten tegen de wind in. Veel wind was het niet, maar met deze temperaturen voel je alles. Een mooie route over Vierakker, Baak, Keijenborg naar Hummelo, alwaar in de Gouden Karper heerlijke warme choco met appelgebak. Overigens wegens de koude verzameld in het Volkshuis, dus eigenlijk gestart met koffie en even bijpraten.
Na Hummelo richting Drempt. Daar ging het qua route mis, zodat we toch weer op het fietspad langs de doorgaande weg moesten. Niet mooi om te fietsen, maar gezien de temperatuur geen klachten gehoord. Snel naar huis is ook weleens prettig.

Vlak bij Zutphen bij Den Elter kwamen we langs een ondergelopen uiterwaarde, waarop flink geschaatst werd. Marc en ik zijn met onze Quest het ijs op gegaan. Veel bekijks en lekker glijden. Even de slipcursus gedaan. Ben benieuwd naar het filmpje dat Marc op U tube gaat zetten.

Als ik daar weer weg wil fietsen slaat de ketting weer vast bij het schakelen, net zoals een paar weken geleden. Met een flinke ruk losgekregen, wel zwarte handschoenen. Toch maar eerder dan gepland naar Velomobiel, want dit voelt niet fijn. Moet het wel boven het vriespunt worden, want 170 kilometer in de vrieskou lijkt me teveel van het goede.

In de pauze nog gesproken overhet artikel in de Kampioen, waarin Beekie met zijn Q vermeld wordt. Leuk, zo'n initiatief.

vrijdag 3 februari 2012

niet altijd feest

Hoewel de dag mooi begon, met een lekker zonnetje, heb ik deze niet als feestelijk ervaren. Na een uur begon mijn snelheid te zakken. Ligt vast aan de kou, dacht ik nog. Op een stuk in Diepenheim, met klinkers, waar ik normaal rustig met 20 km/u overheen rij, kwam ik net verder dan 16, met flink trappen. Even buiten het dorp toch maar gestopt om eens te kijken wat er zou kunnen zijn. Lekke achterband dus. Niet fijn om dat in de vrieskou te hebben. 20 minuten ervoor was ik in Lochem en was het nog -9.
Er zat een kruiskopschroefje van 1 centimeter in de band. Daar kan ook een Schwalbe Marathon plus niet tegen. Met enige moeite de dader eruit en een nieuwe binnenband erin. Dan die buitenband er weer op, wat niet meevalt met de marathons. Ze zitten aardig strak om de velg en dan uiteindelijk nog niet helemaal egaal, dus rij ik met een bobbel in de band verder. Morgen maar even beter erop leggen, met siliconenspray om de buitenband er lekker in te laten glijden en op zijn plaats te laten komen.
Verder rijden ging wel weer wat makkelijker, hoewel de snelheid er niet echt inkomt. Met een kwartier meer dan normaal kom ik in Almelo aan, waar de collega's raar opkijken dat ik met de quest kom in dit weer. Het gaat toch sneeuwen! Tja, dat zien we dan wel weer. Ze kijken ook wat raar omdat ik een bivakmuts met een muts erover draag en een bril tegen de kou in mijn ogen. Dit mag wel, maar een boerka niet, raar landje.

Vanmiddag op tijd weer teruggegaan, om voor donker thuis te zijn. Met sneeuw, kou en dan in het donker 54 kilometer rijden is niet echt aantrekkelijk. Er ligt overigens in Twente en Achterhoek niet echt veel sneeuw. De terugreis gaat niet echt snel. Hoe verder het gaat, hoe langzamer ik rij. Uiteindelijk is ook mijn bidon bevroren, althans de inhoud ervan. Das niet fijn, want ik heb net een stuk kruidkoek op wat ik weg wil spoelen. Die koek was hard nodig, want de moraal was al aan het zakken. Het doet wel zijn werk, want ik voel weer energie in mijn benen.
Uiteindelijk kom ik met 20 minuten meer reistijd thuis, met stijve benen en de gedachte om zoalng het zo koud is maar de trein te nemen. Lekker comfortabel, krantje erbij, koppie koffie............maar morgen zal ik het weer anders zien.