Banden, gevoel en afstand

Wat heeft dat nu weer met elkaar te maken, hoor ik je denken. Welnu, dat zal ik je uitleggen.

Misschien eerst over afstand. Momenteel heb ik een afstand van 10 kilometer naar mijn werk te fietsen, vaak rijd ik een stukje om, weer naar huis en kom dan op krap 16.
Maar, volgend jaar start ik met een nieuwe baan, waarbij mijn enkele reis een traject van 25 kilometer zal zijn.

Dan de banden. Sinds vrijdag rijd ik op Trykers, na hier een positief bericht van Theo van Andel over gelezen te hebben op MeWe. Tot die tijd waren het Kojaks. Deze rijden erg fijn, vind ik. Veel minder verschil met bijvoorbeeld de GoCycle dan de eerdere versies van Kojak. Kennelijk is Schwalbe met deze banden ook aan het door ontwikkelen.
Maar met een dagafstand van 50 kilometer over natte landwegen, heb ik twijfels m.b.t. lekbestendigheid van Kojaks. Voor de zomer zullen deze er weer onder komen.

Dan het gevoel. Nou ja, een fijn gevoel om een nieuwe baan te hebben gevonden, zeker op mijn leeftijd (61).
Maar gevoel gerelateerd aan banden, dat is natuurlijk nu topic. wel, de Trykers rijden goed, even snel als Kojaks. Maar, het voelt niet zo. Ik moet echt op de teller kijken om te zien dat ik dezelfde snelheid heb. Ze lijken trager te gaan, wat niet zo is.
De banden voelen wel heel stabiel, zeker in de bochten. De Quest rijdt er erg strak mee, veel minder geluid als van de Kojaks.
Nu rijd ik op 5 bar; er wordt aanbevolen tussen 4 en 6. Komende week maar eens een keer naar 6 oppompen, om te ervaren wat dat doet, zowel voor snelheid als voor geluid.

Wordt vervolgd.

Daar ben ik weer

Na maanden maar weer eens een bericht. Niet dat er weinig gebeurd is in tussentijd, maar het ontbrak me enerzijds aan tijd en anderzijds aan zin. Maar nu de dagen korter worden komt ook de tijd weer meer vrij.Ik las er al ergens over, in de herfst komen de berichten over winterklaar maken en dergelijke. Welnu, daar gaat dit bericht ook deels over.

Maar eerste een wat over de afgelopen maanden. Naast de, sinds december sterk ingekorte, woonwerk ritjes, natuurlijk de maandelijkse LOL. En af en toe MT.  CV heb ik overgeslagen, past niet in mijn agenda.
In augustus ben ik, samen met Marlene,per trein naar Berlijn gereden. Na 1,5 dag rondkijken, wat veel te kort is, zijn we met de trikes teruggereden, over de R1. Aanvankelijk dachten 10 fietsdagen te kunnen doen en dan twee rustdagen. Dat werd anders.
We hebben elke dag gefietst. Dat kwam omdat het steeds warmer werd en daardoor zwaarder om te fietsen. Bovendien is het wegdek in voormalig Oost Duitsland niet fijn. En de R1 pakt heel veel kleine wegen, wat erg mooi is, maar dan dus slechte wegen. Kasseien, grof split van basalt, zandwegen, dat soort dingen.
Wel een erg mooie rit, zeker door de Harz. Maar daar werd het extra zwaar, omdat naast de hittegolf van augustus, waar we midden in zaten, ook geklommen moest worden.

Een paar dagen na thuiskomst, heb ik samen met Arjen de jaarlijkse lange LOL gereden. Via Duitsland naar Limburg, door Brabant weer Gelderland in. Ook erg warm nog. Opvallend dat in Brabant de wegen aanmerkelijk slechter zijn, tenminste in het deel waar wij reden.
Helaas waren er niet meer deelnemers. We hebben deze tocht wel sneller gereden dan eerdere lange tochten. Met twee is een pauze korter, je hebt sneller besloten wat te doen en bij stoplichten en voorrangswegen ben je er sneller over.

Nu de donkere dagen komen, rijd ik elke ochtend in het donker weg. Veel kilometers maak ik niet, 11 enkele reis. Deze gaan wel over rustige landwegen, grotendeels. Daarom extra koplampen gemonteerd, om goed zichtbaar te zijn, maar ook om goed te zien. Bij tegenliggende auto's, met slecht afgestelde lampen, word ik dusdanig verblind dat ik de berm niet meer goed zie. Daarom de rechterlamp van de twee extra lampen wat meer naar de zijkant gericht.
Het zijn Spanninga Thor 1100 lampen. Veel licht, laag getseld om verblinden tegenliggers te voorkomen.
Qua banden heb ik een paar dagen met Go Cycles gereden, maar toch maar weer de Kojaks terug erop gedaan gisteren.
Deze rijden een stuk strakker, bochten gaan beter. Ik heb de indruk dat de Go Cycles wat meer kleven, ook al heb ik ze op 5 bar. Onder de Strada vond ik ze wel weer erg fijn.

Nu liggen ze te wachten tot ze onder de ICE Sprint kunnen, maar dat duurt nog wel even, want daar liggen net nieuwe onder. En erg veel Trike rijden wordt het komende maanden vast niet.

Voor slecht weer gebruik ik de racekap, met Pinlock vizier. Deze kap heeft de vorige eigenaar van de Quest, Wim R, voorbereid en ik heb hem afgewerkt. Een zelfbouw dus, met mallen die Wim eerder heeft gebruikt. Licht materiaal, doorschijnend, wat het bij zonlicht wel warm maakt. Ik denk nog na over een donkerder coating, maar dat mag niet veel wegen natuurlijk.
Foto ervan volgt nog wel.

Ik heb me voorgenomen elke week een wat langere tocht te maken, ook in de winter. Leuk, maar ook goed op conditie blijven vind ik belangrijk.
Aanstaande zondag LOL, de week erna op zaterdag MT.
En verder zien we wel weer.

Nooit meer?

Gisteren zijn Edwin en ik terug gekomen van ons bezoek aan de Spezi in Germersheim. In twee dagen erheen gefietst en in drie dagen terug. Achteraf zeggen we, we doen het nooit meer. Dat gaat dan niet specifiek om de Spezi, maar om de ritten door heuvelachtig gebied. Een dag is leuk, met een velomobiel, maar als van de 5 fietsdagen er drie zijn met ongeveer 1400 hoogtemeters, stijgend, dan is het andere koek. Geen lekkere.........

De eerste rit ging naar Remagen, grotendeels vlak, wel een paar grote steden, zoals keulen en Bonn. Totaal 230 kilometer. De tweede dag 1408 hoogtemeters, in 209 kilometer. We kwamen dan ook laat aan op ons overnachtingsadres.
In Remagen hadden we een wat shabby en gedateerd hotel, waar de receptionist/ober even goed moest zoeken waar ook alweer onze kamer was. Ontbijt was om 7 uur, zo verzekerde hij ons.
De kamer was prima, goed geslapen, maar de deur naar de ontbijtkamer was dicht om 7 uur.......even later ging deze wel open en de hotelier was nog bezig met klaarmaken van het buffet. Eigenlijk ging ontbijten nog niet, maar toe maar, we mochten. Fietsen werden overigens netjes in de garage gestald.

De tweede avond werd de hotelier verrast door het formaat van onze fietsen, hoewel ik bij reserveren had gezegd dat we grote driewielers hadden. Met vereende krachten werden de velomobielen in de voorraadschuur getild. Tussen de lege dozen van het vietnamese restaurant, waarboven het hotel zich bevond.
We moesten, vanwege verblijf van twee nachten en bezoek aan spezi deze exercitie viermaal uitvoeren,
Dag drie slechts 24 kilometer naar de beurs, dat was een rustdag waardig. Heel veel nieuws was er niet te zien. De Dijker, de Alpha 7 en wat kleinigheden. Wel altijd leuk om rond te snuffelen en omdat we allebei zowel een velomobiel, als een trike hebben, kwamen we flink aan onze trekken.
Folders mee om 's avonds nog wat door te bladeren en weer terug.

Toen was het tijd voor dag drie en vier. Voorafgaand wel goed de route bekeken en we waren ons bewust van de hellingen die kwamen. Om kort te gaan, het viel behoorlijk tegen. Dag drie ging nog wel, want maar 157 kilometer. Dag vier met 189 was andere koek.

Wat ik ook nooit meer doe is lange tochten maken in een velomobiel die ik nog maar net heb. Mijn huidige Quest heb ik nu drie weken. Voorafgaand aan deze korte vakantie al wel woonwerk ermee gedaan. Ook een paar langere ritten om uit te proberen. De zit was laag, kenmerkend voor de vorige eigenaar, maar niet direct een probleem voor mij.
Aan het einde van de eerste dag kreeg ik last van mijn achillespees links, de tweede dag begon rechts ook mee te doen. Uiteindelijk 4 dagen gefiets met onstoken pezen.
Thuis gisteren gelijk met een coldpack en lichte massage aan de slag. dat helpt. Volgens de huisarts, die ernaar heeft gekeken, moet het vanzelf over gaan, hoewel dat wel lang kan duren. Fietsen is goed, zei hij!
Bijkomend en kataliserend werkend, kan zijn dat ik met sandalen heb gefietst. Leuk voor kortere ritten op warme dagen, maar nu niet. Te weinig steun.
Vandaag de Quest helemaal afgesteld zoals het voor mij goed is. Stoel wat hoger, crancks naar achteren.

Hopelijk is het nu goed.

Hierij nog een plaatje met veel verschillende velomobielen. Veel meer foto's heb ik niet gemaat, daar het stikte van de camerea's en Facebook inmiddels wel vol zal staan. 

Voorpret

De voorbereidingen voor een tripje zijn bijna net zo leuk als de trip zelf. Al een paar maanden geleden is door Edwin de route van de heenweg uitgezet. Ik heb de terugweg gedaan.

Waarheen? Germersheim, de Spezi. Al twee keer geweest, maar altijd leuk. De heenweg gaat zo rechtsreeks als mogelijk, want in twee dagen 440 kilometer te doen. We overnachten in Landau, 24 kilometer van Germersheim.
Terug nemen we drie dagen en gaan we met een kleine omweg, om eens een ander parcouurs te hebben. Langs de Rijn fietsen is leuk, maar dat hebben we inmiddels vaak genoeg gedaan.
Bij Mainz steken we over en gaan we wat geaccidenteerder terrein in.
Donderdag vertrekken we, zaterdag bezoek aan de beurs en zondag weer op de terugweg.

Foto's en reisverslag volgen.

Quest time again

Mijn Strada begon er steeds meer als een Quest uit te zien. Wielkappen van lexan gemaakt. Op zoek naar een verbeterde vorm ervan, nog net niet bij Intercitybike langsgegaan om te kijken hoe die van de DF er uit zien en of ze passen op de Strada.

En steeds maar kijken of er een redelijk nieuwe gebruikte Quest of DF te koop staat. Bij Elan een DF zien staan op de site, maar gelukkig was deze nog in Dronten. Anders was ik er wellicht voor gegaan.
Ik had wegens gedwongen vertrek bij oude werkgever een financieel meevallertje en dat mocht van mij best naar een nieuwe fiets.

Maar ook een andere trike lonkte, want mijn Ice sprint vind ik niet racy genoeg. De VTX ziet er geweldig uit.

Tot ineens een mooie rode carbon Quest te koop kwam. Weinig kilometers, mooie staat en dichtbij. Snel gehandeld en inmiddels staat ie hier. De verkoper is gestopt met velomobiel rijden en daarom zit er nogal wat bij. Banden, tassen, kap (moet nog afgewerkt)

Mijn Strada is bijna net zo snel verkocht en die rijdt nu in de buurt van Franfurt rond.

De eerste ritten zijn al uitstekend bevallen en ik weet weer waarom ik een Quest reed en nu weer rijd. Heerlijke fiets, goed voor ritten met weinig bochtenwerk.
Natuurlijk heeft de Strada voordelen; goede fiets voor meer bochtig parcours.