Nooit meer?

Gisteren zijn Edwin en ik terug gekomen van ons bezoek aan de Spezi in Germersheim. In twee dagen erheen gefietst en in drie dagen terug. Achteraf zeggen we, we doen het nooit meer. Dat gaat dan niet specifiek om de Spezi, maar om de ritten door heuvelachtig gebied. Een dag is leuk, met een velomobiel, maar als van de 5 fietsdagen er drie zijn met ongeveer 1400 hoogtemeters, stijgend, dan is het andere koek. Geen lekkere.........

De eerste rit ging naar Remagen, grotendeels vlak, wel een paar grote steden, zoals keulen en Bonn. Totaal 230 kilometer. De tweede dag 1408 hoogtemeters, in 209 kilometer. We kwamen dan ook laat aan op ons overnachtingsadres.
In Remagen hadden we een wat shabby en gedateerd hotel, waar de receptionist/ober even goed moest zoeken waar ook alweer onze kamer was. Ontbijt was om 7 uur, zo verzekerde hij ons.
De kamer was prima, goed geslapen, maar de deur naar de ontbijtkamer was dicht om 7 uur.......even later ging deze wel open en de hotelier was nog bezig met klaarmaken van het buffet. Eigenlijk ging ontbijten nog niet, maar toe maar, we mochten. Fietsen werden overigens netjes in de garage gestald.

De tweede avond werd de hotelier verrast door het formaat van onze fietsen, hoewel ik bij reserveren had gezegd dat we grote driewielers hadden. Met vereende krachten werden de velomobielen in de voorraadschuur getild. Tussen de lege dozen van het vietnamese restaurant, waarboven het hotel zich bevond.
We moesten, vanwege verblijf van twee nachten en bezoek aan spezi deze exercitie viermaal uitvoeren,
Dag drie slechts 24 kilometer naar de beurs, dat was een rustdag waardig. Heel veel nieuws was er niet te zien. De Dijker, de Alpha 7 en wat kleinigheden. Wel altijd leuk om rond te snuffelen en omdat we allebei zowel een velomobiel, als een trike hebben, kwamen we flink aan onze trekken.
Folders mee om 's avonds nog wat door te bladeren en weer terug.

Toen was het tijd voor dag drie en vier. Voorafgaand wel goed de route bekeken en we waren ons bewust van de hellingen die kwamen. Om kort te gaan, het viel behoorlijk tegen. Dag drie ging nog wel, want maar 157 kilometer. Dag vier met 189 was andere koek.

Wat ik ook nooit meer doe is lange tochten maken in een velomobiel die ik nog maar net heb. Mijn huidige Quest heb ik nu drie weken. Voorafgaand aan deze korte vakantie al wel woonwerk ermee gedaan. Ook een paar langere ritten om uit te proberen. De zit was laag, kenmerkend voor de vorige eigenaar, maar niet direct een probleem voor mij.
Aan het einde van de eerste dag kreeg ik last van mijn achillespees links, de tweede dag begon rechts ook mee te doen. Uiteindelijk 4 dagen gefiets met onstoken pezen.
Thuis gisteren gelijk met een coldpack en lichte massage aan de slag. dat helpt. Volgens de huisarts, die ernaar heeft gekeken, moet het vanzelf over gaan, hoewel dat wel lang kan duren. Fietsen is goed, zei hij!
Bijkomend en kataliserend werkend, kan zijn dat ik met sandalen heb gefietst. Leuk voor kortere ritten op warme dagen, maar nu niet. Te weinig steun.
Vandaag de Quest helemaal afgesteld zoals het voor mij goed is. Stoel wat hoger, crancks naar achteren.

Hopelijk is het nu goed.

Hierij nog een plaatje met veel verschillende velomobielen. Veel meer foto's heb ik niet gemaat, daar het stikte van de camerea's en Facebook inmiddels wel vol zal staan.