Pagina's

dinsdag 30 april 2013

eerste impressie Spezitour

We hebben als velomobielers soms maar weinig nodig als reden om een stukje te gaan rijden. Dit keer was dat voor Marc en mij de Spezi in Germersheim. Een uitgebreide beurs met als onderwerp speciale fietsen. Wel, die stonden er volop, in allerlei soorten en maten. Velomobielen, open ligfietsen, trikes, fietsen voor gehandicapten, vouwfietsen etc. 3 hallen vol en een grote buitenplaats, bovendien een testparcours.

Donderdag 25 april om 7 uur hebben we afgesproken bij Ruurlo. We willen in 2 dagen zo dicht mogelijk bij Germersheim komen. De eerste dag rijden we naar Remagen, 220 kilometer. Nog redelijk vlak, dus goed te doen. Hoewel het in de steden van het Roergebied wel lastig rijden is. We hebben een track geleend van Werner uit Oostenrijk, die regelmatig naar Nederland fietst. Deze track voert recht door die steden, Moers, Krefeld, Keulen en nog wat meer. Veel stoplichten, dus lijkt het wel een intervaltraining. Soms is het lastig de track te volgen en moeten we draaien en keren. Navigator Marc vindt altijd weer de weg!

De tweede dag willen we ook ongeveer dezelfde afstand doen, maar dat lukt niet. Het weer wordt minder, regen en koud. Bovendien, net als de eerste dag 2 lekke banden, waarover straks meer.

We bereiken na 200 kilometer Guntersblum. Dan lijkt het nog maar 40 kilometer, uitgaande van de track, maar Marc ziet op zijn navi dat het meer is. Uiteindelijk blijkt het 475 kilometer te zijn.

De derde dag, eerste beursdag, rijden we Germersheim na een wederom regenachtige ochtend, rond 11 uur binnen. Een paar uur rondkijken, mensen spreken, waaronder trackleverancier Werner en we gaan weer op weg. Nu weten we dat het lang is, dus doortrappen. Lastig met koud en regenachtig weer zo blijkt. na 65 kilometer nemen we een hotel in Osthofen.
De volgende dag is het beter weer, in ieder geval droog. Dat rijdt een stuk makkelijker, dus we maken goede vorderingen. We nemen dezelfde overnachtingsplek als de eerste nacht. Dat is een pension in Remagen, met een aardige uitbater, die bij ons ontbijt extra broodjes levert voor onderweg.

29 april, de laatste dag dat Bea zich koningin mag noemen, rijden we in mooi weer terug. Het vordert goed, we rijden een andere route door de steden, wat meer kilometers is, maar nagenoeg zonder stoplichten, zodat het goed doorrijden is.
Rond 20 uur zijn we weer thuis. De terugweg is 485, totaal 960.

Statistieken? 6 lekke Kojaks, omdat ik slechte banden heb uitgekozen, kennelijk meer versleten dan ik dacht, zeker door de Duitse wegen, die een stuk minder comfortabel zijn dan de onze. Voordeel: op de beurs heb ik van Schwalbe 2 Durano plus meegekregen, nog niet op de markt, maar dat zal niet lang meer duren. Beursscoop volgens Wim. Geen lekke band over 485 kilometer en heerlijk rijden. Dat komt door de plus, denk ik. Een licht profiel, waardoor ze minder hard denderen dan de Kojaks. Moet wel een smallere binnenband in, die voor mijn Kojaks passen maar net.
1 kettingbreuk (Marc) wat lastig te repareren is onderweg.
1 lekke F-lite.
Goede overnachtingen en lekker eten, dat kunnen de Duisters wel.
Vriendelijke automobilisten en slechts af en toe een vervelende wandelaar die vindt dat we langzamer moeten.

Nog een keer doen? Vast wel, maar ik houd van afwisseling, dus de volgende meerdaagse gaat ergens anders heen. Een keer noordwaarts lijkt me wel wat. Zutphen-Hamburg?

Foto's volgen.

dinsdag 23 april 2013

bijna zover

Nog twee nachtjes slapen en dan is het zover, de reis naar Spezi. Als vandaag de bekende generale is die altijd mislukt, komt het goed. Vandaag ging het niet zo lekker, de vaart kwam er niet echt in. Lag het aan de ketting, houd dat geratel de snelheid eruit, banden te slap? Nee, de benen waren gewoon minder denk ik. Kan weleens gebeuren.
Morgen nog de laatste dingetjes halen, fiets nog een keer nakijken, banden op juiste spanning etc.

Donderdag vroeg opstaan, om 7 uur Marc bij Ruurlo ontmoeten en gaan.

vrijdag 19 april 2013

je zou hem toch!

Die rij-instructeur, die op de Zutphense weg in Lochem naast me kwam rijden en me bijna van de weg drukte. Raampje open: jij moet daar rijden! Wijzend naar een hobbelige ventweg. Voor me rijdend gaat ie ook nog op de rem. Als ik hem vraag even te stoppen, rijdt ie gauw door. De leerling aan het stuur moet ook gedacht hebben......
Voor de duidelijkheid, ik mag daar rijden, binnen de bebouwde kom. Artikel 5, lid 14, toch? dat wilde ik die instructeur graag laten weten, zodat ie zijn leerlingen de juitse dingen leert en dat is niet velomobielen van de weg rijden.
Ik rij dat stukje weg, een paar honderd meter, sinds kort, omdat ik daarmee een zeer onoverzichtelijke bocht niet hoef te nemen. 1 op de 100 automobilisten laat wat merken, de rest is erg rustig en laat me begaan. Nou ja, acceptabel, op een lesgevende wegpiraat na.

Verder maar vast de Kojaks weer erop gezet, in plaats van de F-lites. Die laatste vind ik wat zwaar sturen en de bochten uiteraard...... Kojaks bevallen me toch beter. En, nee, dit is niet bedoeld om een hele bandenkeuzediscussie op gang te brengen.
Komende week ga ik met Marc per velo naar de  Spezi in Germersheim. Ik verwacht dat het beter rijden is met de Kojaks. Bovendien komen de F-lites in de snelle lekkenperiode, na 2000 km. En de rit wordt zeker 900 kilometer.
Ik heb er zin in, ben erg benieuwd wat we allemaal te zien krijgen. De weersvooruitzichten zijn prima, de rit gaar grotendeels langs de Rijn, een mooi fietsgebied.
Nog even de laatste dingetjes regelen en donderdag vroeg vertrekken.


donderdag 11 april 2013

Het nut van een helm

Ja beste mensen, ik ga vandaag de helm promoten, hoewel ik het geen prettig ding vind op mijn hoofd. Maar vandaag heeft mijn Ekoi zijn nut bewezen. Bij toeval, hoewel er mensen zijn die geloven dat toeval niet bestaat, had ik vandaag eens de helm opgezet. een lichte miezerregen bij vertrek was daar debet aan. Het vizier van de Ekoi vangt de druppels op, die anders in mijn ogen zouden komen. Op mijn vaste woonwerkroute kom ik door het mooie Lochem. aan de rand van het dorp, aan Zutphense zijde, bevindt zich een middelbare school. Daar tegenover is een erg onoverzichtelijk kruispunt, voor de terugweg, maar daarover wellicht later, want ik was op de heenweg.
Wat verderop in het dorp is een rotonde, nu bekend als "plaats delict"
Van deze kant komend, de situatie niet kennend, zou je kunnen denken dat je op een rotonde komt, in de bebouwde kom, waar je voorrang hebt als fietser. Niets is echter minder waar, op ondoorgrondelijke wijze heeft een zich verkeersdeskundige wanende persoon, ingehuurd door gemeente Lochem, een verrassende variant bedacht. Je ziet op bovenstaande foto, dat ik me op een tweerichtingenweg bevind, met lichte strepen aangegeven. Nu blijkt bij nadere inspectie vanmiddag, dat van rechts komend fietsverkeer de rotonde niet hoeft te nemen op gebruikelijke driekwart wijze, maar men mag een kwart tegen het verkeer in. dat is dan op het wegdek met streepjes gemarkeerd. Van de kant komend waarvan de foto is genomen, is dat op geen enkele manier aangegeven, dus de argeloze verkeersdeelnemer kan zomaar denken dat dit een normale Nederlandse rotonde is.
Het geval wil dat ik wel vaker horden scholieren van rechts zie komen en ik neem deze rotonde dan ook met een zeer laag tempo. Vandaag was dat niet laag genoeg, een scholier die te laat bleek voor de eerste les kwam met een behoorlijke vaart door de bocht en kon mij niet meer ontwijken. Ik was niet meer in staat bij te sturen om hem voorrang te geven (hoewel ik nog niet wist dat hij daar recht op had). Met volle vaart nam hij me in de flank. Ik voelde iets zwaars over mijn hoofd gaan en even later zette ik een gehavende helm af.

Ik moet er niet aan denken wat er was gebeurd als ik de helm niet droeg. De kapotte kant is namelijk de kant waar mijn codacs hoorimplantaat in mijn hoofd zit. Je ziet aan de foto's dat juist die kant de helm gebroken is. Dat moet een flinke klap geweest zijn. Ik voel gelukkig weinig ervan, wat stijve nek, verder niets. Een lieve collega heeft vanochtend een warmtepleister gekocht, die ik een aantal uur in mijn nek heb gedragen.
jammer van de Ekoi, maar gelukkig heb ik nog een andere helm. Die gaat nu standaard mee op reis, waar ik ook heen ga met de Q. Ook die heeft overigens wat kleine schade, opmerkelijk weinig. De stormstrip zit los en in de muts zitten wat krassen. aar zal de onfortuinlijke scholier overheen gedenderd zijn.
Hij had gelukkig ook slechts last van een beurse heup. Net nog even per sms nagevraagd hoe het gaat, antwoord zal wel volgen. Zijn fiets had een stuur dat recht gezet moest worden, verder niets. Degelijke Hollandse kwaliteit denk ik dan maar.


dinsdag 9 april 2013

weersinvloeden

En nee, lezers, dit wordt geen klaagblog, dus lees rustig verder.

Vandaag de terugrit in de regen gedaan. Begonnen met een beetje gespetter, dan weer bijna droog en na Lochem gestaag meer regen, tot uiteindelijk een flinke bui. Niets mis mee na een lange droge winter. Vooral mijn nieuwe tuin is er blij mee.

Maar nu weer terug naar het fietsen. Van mijn hardlooptijd weet ik nog dat er mensen waren die blij waren met regen: dan zit er meer zuurstof in de lucht, zeiden ze. Of dat nu een volkswijsheid is of een wetenschappelijk onderbouwde opmerking, ik weet het niet.
Wat ik wel weet is dat ik had verwacht sneller te zullen rijden. De temperatuur was prima, op mijn vaste thermometer in Lochem werd 9 graden aangegeven. Toch kwam de snelheid er minder in dan ik had verwacht. s het dan zo dat nat wegdek grote invloed heeft? Is daar ooit een test mee gedaan? Wie kan er iets zinnigs over zeggen vanuit ervaring?

Overigens heeft het mijn rijgenot niets in de weg gestaan. Ook de regen niet. Lekker fris, zo'n bui, zeker in de wetenschap thuis te kunnen douchen. Echt nat ben ik niet geworden, behalve schouders en pet natuurlijk. Mijn iets vergrootte scherm ( idee gepikt van Paul van R.) heeft me behoed voor echt nat worden.

maandag 8 april 2013

verrast

Beste lezers,

Ik ben op verschillende manieren verrast gisteren. Natuurlijk heb ik dat over me afgeroepen door de LOL tocht de titel "verrassingstocht" mee te geven.
Ik was afgelopen zaterdag jarig, heb de double five te pakken. Zondag, de bekende eerste zondag van de maand en dus een LOL tocht, kon ik natuurlijk niet zomaar voorbij laten gaan. Door alle mederijders de afgelopen bijna 2 jaar met LOL ben ik aardig verwend met gezelschap, mooie ritten, tips en trucs, mooie foto's en filmpjes. Dan mag je wel eens wat terug doen.
Verrast door Marc, die een kado voor me had meegenomen. Door weer een mooi aantal van 12 rijders in velomobielen, met deze keer Johan uit Nijmegen als nieuwe gast. Hij heeft ons uitgenodigd voor een tocht bij Nijmegen op 12 mei. Gaan we dat doen mannen?? Mooie uitdaging, toch?

Ook verrast, na een uurtje fris rijden, door het mooie weer. Dat maakt een tocht altijd fijn. Blauwe lucht, mooi uitzicht vanaf de dijken. Vluchten ganzen, biddende torenvalken, duikvliegende kievitten en traag stromende IJssel maken veel goed.

De koffiepauze was ook verrassend. Een of andere niet nader te noemen slimmerik had de serveerster ingeseind dat er iemand jarig was, dus na met moeite 12 stuks appeltaart te hebben geserveerd, kwam er een mooie fakkel voor de jarige. Zie daarvoor de foto's op de blog van rastamango, verwijzing via het balkje gevolgde blogs hiernaast.

Daarna richting, maar niet over de Posbank. Via een mooi fietspad een rustige afwisselende klim. Bovenaan gekomen een nieuwe velomobielrijder gespot door Lorenz. Bonus van velomobiel.nl is onderweg, denk ik!
Na die stop ging het helaas fout. Een niet nader te noemen gastrijder reed verkeerd, terwijl hij mij de stellige indruk gaf dat hij wist hoe de afdaling van de Lange Juffer gaat. Ik was verrast door mijn enorme boosheid toen daarna door communicatieperikelen de anderen niet waren waar ik hen verwacht had. Het was, achteraf gezien, een opeenstapeling van verrassingen, die ik liever niet had gehad. Op het laatste stukje is dat door Wim en mij uitgepraat. Aan de anderen excuses voor mijn buitenproportionele boosheid, die ik niet onder stoelen of banken stak! Zie voor goede tips hiernaast op de blog van Wim. Die zullen we de volgende keer maar voorafgaand aan de rit bespreken.
Mijn all time high speed record, wat ik van plan was te breken in de afdaling, met nieuwe strakke wielen onder mijn Q, is me mooi door de neus geboord.

Toch een mooie rit geweest, de frustraties ebben wel weg en dat snelheidsrecord komt er nog wel.

donderdag 4 april 2013

zijwindgevoeligheid

Vandaag veel last van zijwind, met stoten probeerde de wind me van mijn rechte pad te houden. Dat is hem niet gelukt, ik bleef gelukkig rechtdoor rijden.
Het deed me onwillekeurig denken aan een autoprogramma uit de jaren 70 van de vorige eeuw. Daarin werden auto's getest op allerlei zaken. Een ervan was de zijwindgevoeligheid. Als je het nu zou zien, zou het wellicht tot flinke hilariteit leiden, zo amateuristisch zal het er nu uit zien.
Voor wie het programma niet kent, het ging als volgt. Op een stuk asfalt werden pionnen neergezet in een rechte lijn. Er werd kunstmatig wind geproduceerd en de geteste auto moest langs de pionnen rijden. De afwijking werd met een mooie witte lijn in beeld gebracht. De chauffeur mocht natuurlijk niet tegen sturen. Leuke situaties!
Met een Quest zal het ook wel hilarisch zijn om te doen, zelfs met stormstrip. Als ik niet tegen stuur, lig ik zo in de sloot. Nu zijn die momenteel erg droog, dus erg zal het niet zijn.

dinsdag 2 april 2013

van alles

Er ging van alles door mijn hoofd tijdens het wwv fietsen vandaag. Vanochtend de zonsopgang, mooi was ie. Jammer dat ik er geen plaatje van kon maken, die had ik mooi aan Paul van Roekel kunnen mailen, gezien zijn laatste post.
Verder vond ik het maar vroeg, mijn biologische klok was nog niet verzet. En koud was het ook vanochtend. Min 3 gaf de thermometer in Lochem aan. De laatste weken was het toch al wel 0 elke keer.
Vanmiddag was het heel anders. Lekker fietsweer, wind mee of schuin achter. Wel af en toe een flinke stoot als ik uit het bos de weilanden in ging. Zou het dan toch lente worden? Hij komt, hij komt, blogt Beekie.

De racefietsers komen ook weer hun holen uit, dat wordt weer lekker rissen de komende tijd. Moet dit jaar beter lukken dan vorig jaar, met mijn nieuwe wielen erin. Bij thuiskomst stond er 34,4 gemiddeld op de teller. Niet gek voor mij in deze tijd van het jaar.
Ook goed als training voor de Spezitour einde van de maand met Marc.

Er is ook weer veel te zien onderweg. Kieviten met hun mooie duikvluchten, duiven die elkaar laten zien wat ze kunnen, boeren die hun land bewerken. Alles komt tot leven, beter dan alleen die auto's op de weg. Witte reigers, straks nog de zwaluwen en het is weer compleet.

gelukkig woon ik niet in de grote stad, bijvoorbeeld Amsterdam. Als ik zie en lees hoe het daar gaat met het fietsverkeer! Ik ben dan erg blij met m'n ritjes door Achterhoek en Twente over mooie landwegen. Maar goed, dat heb ik al eerder geschreven, toch, het blijft vermeldenswaard.