Na twee weken DF rijden kan ik er wel een bespiegeling aan wagen.
Het is wennen, anders rijden, dat duurt een paar weken. Ik moet de fiets echt leren kennen.
Instappen is anders dan de Quest, wat smaller, nog meer F1, lijkt het. Hoewel ik daar nooit in gezeten heb en het ook nooit zal doen.
Zicht is een stuk beter, door de golf in de voorkant. Rijden is een stuk strakker. Het voelt meer als een racefiets in vergelijking met een toerfiets. je voelt dan ook wel veel van het wegdek, mede door de smalle bandjes. Quest met F lites is comfortabeler.
Maar, rijden dat ie doet! rechte stukken wil ie vanzelf naar hoge snelheid, lijkt met wel. Bochtenwerk is uitstekend. Zijwind gevoeligheid lijkt wat hoger, zeker met zomerdak erop.
Het lijkt haast vanzelf te gaan dat ik met een hogere cadans fiets. De crankarm lijkt wat korter, misschien ligt het daar aan. Beenspieren voelen ook anders na een rit. Omschrijven kan ik het niet goed.
Vandaag heb ik de kap die ik bij de Quest had verder aangepast. het is een zelfbouw van de vorige eigenaar van de Q en ik heb deze verder afgemaakt. Flexibele kap, van dun materiaal, wat ik makkelijk op maat heb kunnen knippen. Omdat ik lager zit in de DF, heb ik het opstaande randje, wat als vaste deflector dienst deed, moeten verwijderen. Een kleine losse in plaats ervan gemaakt van lexan.
De achterkant van de kap klepperde wat op de muts, dus met tweecomponentenlijm een dubbel stuk binnenband erin gelijmd. Hopelijk geen geklepper meer. Vanaf dinsdag weer regen dus de kap moet wel in orde zijn.
Ik rij nu ongeveer 10 % sneller dan met de Q, met dezelfde hartslag gemiddeld. Bewijs genoeg, toch?
zondag 26 april 2020
maandag 13 april 2020
Daar is ie dan
De 17 past me meer, gebruikt, betaalbaar daardoor, maar ook nog erg goed. Deze is door DF zelf gebouwd, volgens Ymte en daardoor anders. Ik kan niet vergelijken. wat ik wel weet inmiddels, na 130 kilometer, is dat ie erg strak rijdt. Een echt racebeest. Waar ik met de Q, ook niet de minste, met gemak 35 rijd, haal ik met dezelfde inspanning nu 40. Elke trap op de pedalen wordt direct naar beweging omgezet, vrijwel zonder verlies, zo lijkt het, door het strakke frame met body.
De ultieme test is natuurlijk morgen mijn eerste rit naar het werk. Daarvoor is ie aangeschaft, om de laatste 5 kilometer beter te kunnen doen qua snelheid. Het klimt langzaam maar gestaag naar Beekbergen.
Minder kiloos en stijvere fiets moeten voordeel geven.
Wordt vervolgd.
dinsdag 3 maart 2020
klaar voor de lente
Meestal lees je in het najaar dat mensen hun velomobiel winterklaar maken. Nu we niet een echte winter hebben gehad, ben ik toch wel benieuwd of zij het zinvol hebben gevonden.
Sinds zondag is het lente, dus nu moet de velomobiel weer lenteklaar gemaakt worden......
Ik rijd sinds zondag weer open, zonder kap. Vanwege gevoelige oren en daarmee gepaard gaande grote kans op oorontsteking, heb ik de hele "winter" wel met kap gereden.
Mijn voorkeur is open rijden, heerlijk. Goed ingepakt, mijn hoofd, dat wel.
Omdat ik op mijn woonwerkroute wat stukken slecht wegdek heb, liggen nu de F-lites eronder, sinds zondag. Dat rijd een stuk comfortabeler. Ik kan echter het verschil in snelheid nu niet goed aangeven, omdat met of zonder kap rijden ook invloed heeft. Morgen maar even met kap. Zeer benieuwd.
Tot die tijd namelijk met Continental Contact speed gereden. Ook fijne banden, maar vooral op glad asfalt. 28 mm, dus split voel je goed.
De laatste ochtenden is de temperatuur echter wel weer wat winters, net boven het vriespunt. Scheelt wel weer wat in kruissnelheid, maar in de middag is het dan wel weer lekker doortrekken. Behalve in een plaatselijk hagelbuitje...
Hopelijk kunnen we weer snel over zonnige zaken schrijven.
Sinds zondag is het lente, dus nu moet de velomobiel weer lenteklaar gemaakt worden......
Ik rijd sinds zondag weer open, zonder kap. Vanwege gevoelige oren en daarmee gepaard gaande grote kans op oorontsteking, heb ik de hele "winter" wel met kap gereden.
Mijn voorkeur is open rijden, heerlijk. Goed ingepakt, mijn hoofd, dat wel.
Omdat ik op mijn woonwerkroute wat stukken slecht wegdek heb, liggen nu de F-lites eronder, sinds zondag. Dat rijd een stuk comfortabeler. Ik kan echter het verschil in snelheid nu niet goed aangeven, omdat met of zonder kap rijden ook invloed heeft. Morgen maar even met kap. Zeer benieuwd.
Tot die tijd namelijk met Continental Contact speed gereden. Ook fijne banden, maar vooral op glad asfalt. 28 mm, dus split voel je goed.
De laatste ochtenden is de temperatuur echter wel weer wat winters, net boven het vriespunt. Scheelt wel weer wat in kruissnelheid, maar in de middag is het dan wel weer lekker doortrekken. Behalve in een plaatselijk hagelbuitje...
Hopelijk kunnen we weer snel over zonnige zaken schrijven.
zondag 26 januari 2020
Toeval?
De laatste tijd ratelde de ketting met meer geluid dan ik gewend ben. Dat moeten de O-ringen dan zijn, dacht ik. Gisteren dus maar weer de Q op de bok gelegd om deze te vervangen. Daar ik tevens het vermoeden had dat de crank wat ver naar voren stond, eerst deze maar verplaatsen.
Bij het losmaken van een van de beugels, bleek deze gebroken. Shit, wat nu? Ik had eerder op de dag Johan al een app gestuurd, omdat hij bij velomobiel.nl was, om te vragen biba's mee te nemen. Het was inmiddels 15.30, dus hij al onderweg naar huis, nam ik aan.
Wel gebeld met Dronten en er wordt een paar opgetsuurd. Advies is om rustig te rijden, zeker omhoog. Nu ja, mijn heenweg naar het werk gaat omhoog, zodanig dat mijn snelheid naar 20 zakt en mijn hartslag flink stijgt. Dat stukje komt het zweten ook. Dus, wat nu?
Even lopen denken en toen naar de bouwmarkt om de hoek. Eens kijken wat er mogelijk is.
Deze hoekijzers gekocht:
Uitgemeten waar de gaten voor de bouten moeten komen en de boor erin. Iets langere bouten genomen, hoekijzer op maat gezaagd. Dan het klusje om het weer op zijn plek te krijgen, waarbij het zicht beperkt is.
Resultaat:
De gebroken beugel wordt goed op zijn plaats gehouden, kan vast wel een flink aantal ritten mee. In ieder geval tot nieuwe er zijn.
Hierna de ketting ingekort, deze hing nu wel erg slap, na verschuiven van de crank. Uiteraard ging het eerste schakeltje niet goed terug, wat mij vaker overkomt. Dus maar eentje extra eruit. Nu wel goed vast, check door ketting flink te buigen. Niet meer te zien welke schakel het was en dan is het goed.
Als laatste de stoel nog ietsje hoger, want ook daar was wat speling ontstaan.
Te laat voor een proefritje op volle kracht, als finale check of alles goed zit. Ik moet er niet aan denken dat, bijvoorbeeld, de ketting onderweg breekt!
Vandaag dus maar ff doen.
Overigens, zie vorige bericht, zijn de voorbanden nog steeds op de juiste spanning, niet meer gezakt. De lekke binnenband die ik wilde plakken, blijkt geen lek te hebben. Zou ik het ventiel niet goed hebben dichtgedraaid? iets anders kan ik me niet voorstellen.
Bij het losmaken van een van de beugels, bleek deze gebroken. Shit, wat nu? Ik had eerder op de dag Johan al een app gestuurd, omdat hij bij velomobiel.nl was, om te vragen biba's mee te nemen. Het was inmiddels 15.30, dus hij al onderweg naar huis, nam ik aan.
Wel gebeld met Dronten en er wordt een paar opgetsuurd. Advies is om rustig te rijden, zeker omhoog. Nu ja, mijn heenweg naar het werk gaat omhoog, zodanig dat mijn snelheid naar 20 zakt en mijn hartslag flink stijgt. Dat stukje komt het zweten ook. Dus, wat nu?
Even lopen denken en toen naar de bouwmarkt om de hoek. Eens kijken wat er mogelijk is.
Deze hoekijzers gekocht:
Resultaat:
De gebroken beugel wordt goed op zijn plaats gehouden, kan vast wel een flink aantal ritten mee. In ieder geval tot nieuwe er zijn.
Hierna de ketting ingekort, deze hing nu wel erg slap, na verschuiven van de crank. Uiteraard ging het eerste schakeltje niet goed terug, wat mij vaker overkomt. Dus maar eentje extra eruit. Nu wel goed vast, check door ketting flink te buigen. Niet meer te zien welke schakel het was en dan is het goed.
Als laatste de stoel nog ietsje hoger, want ook daar was wat speling ontstaan.
Te laat voor een proefritje op volle kracht, als finale check of alles goed zit. Ik moet er niet aan denken dat, bijvoorbeeld, de ketting onderweg breekt!
Vandaag dus maar ff doen.
Overigens, zie vorige bericht, zijn de voorbanden nog steeds op de juiste spanning, niet meer gezakt. De lekke binnenband die ik wilde plakken, blijkt geen lek te hebben. Zou ik het ventiel niet goed hebben dichtgedraaid? iets anders kan ik me niet voorstellen.
donderdag 23 januari 2020
Al een beetje gewend
Inmiddels bijna aan het einde van mijn derde week bij de nieuwe baas. Verschillende routes geprobeerd, ook vandaag weer op de terugweg.
Niet op de heenweg gedaan, vanwege de mist. Weinig zicht, vizier van kap daarom omhoog, bril steeds schoonmaken....dan heb ik toch graag bekend terrein.
Dat bekende terrein is de route vanuit Warnsveld over de nieuwe IJsselkbrug, via Tonden naar Klarenbeek en dan door Lieren naar Beekbergen. Deze route heeft als voordeel dat er weinig bochten zijn, dus lekker doorrijden. Nadeel is dat het een sluiproute is voor autoverkeer. Deze zouden via de provinciale weg moeten gaan, maar dat is natuurlijk een paar kilometer om. En je houden aan de 60 kilometer limiet, dat hoeft toch niet? Dat merk je wel.
Ook al wel weer meer gewend aan de afstand. Het adfgelopen jaar was het 11 kilometer enkele reis, nu 26. Het valt me mee hoe snel dat went. Met 61 jaar ben ik niet oud, maar ook niet de jongste meer.
Op de heenweg is het klimmen geblazen op het einde. Vanuit Lieren eerst een stuk stevig vals plat, klein stukje dalen, dan weer vals plat en daarna echt omhoog. Nou ja, voor Nederlandse begrippen dan.
Het euvel van de remmen heb ik, met tips vanuit Dronten via de mail, inmiddels opgelost. Alhoewel ik de boutjes nog wel wil zekeren met locktite of een drupje lak.
Het heeft me 1 band gekost, die vanwege slippende remmen is versleten op het loopvlak. Helaas.
Nu liggen de Continental Contact speed erop. Ook fijne en snelle banden.
Achter nog steeds de Allmotion. Ik heb al enige tijd een nieuwe voor vervanging liggen, maar dat is nog steeds niet nodig. Ruwe schatting is dat er inmiddels 25.000 kilometer mee gereden is.
Wordt vervolgd.
Niet op de heenweg gedaan, vanwege de mist. Weinig zicht, vizier van kap daarom omhoog, bril steeds schoonmaken....dan heb ik toch graag bekend terrein.
Dat bekende terrein is de route vanuit Warnsveld over de nieuwe IJsselkbrug, via Tonden naar Klarenbeek en dan door Lieren naar Beekbergen. Deze route heeft als voordeel dat er weinig bochten zijn, dus lekker doorrijden. Nadeel is dat het een sluiproute is voor autoverkeer. Deze zouden via de provinciale weg moeten gaan, maar dat is natuurlijk een paar kilometer om. En je houden aan de 60 kilometer limiet, dat hoeft toch niet? Dat merk je wel.
Ook al wel weer meer gewend aan de afstand. Het adfgelopen jaar was het 11 kilometer enkele reis, nu 26. Het valt me mee hoe snel dat went. Met 61 jaar ben ik niet oud, maar ook niet de jongste meer.
Op de heenweg is het klimmen geblazen op het einde. Vanuit Lieren eerst een stuk stevig vals plat, klein stukje dalen, dan weer vals plat en daarna echt omhoog. Nou ja, voor Nederlandse begrippen dan.
Het euvel van de remmen heb ik, met tips vanuit Dronten via de mail, inmiddels opgelost. Alhoewel ik de boutjes nog wel wil zekeren met locktite of een drupje lak.
Het heeft me 1 band gekost, die vanwege slippende remmen is versleten op het loopvlak. Helaas.
Nu liggen de Continental Contact speed erop. Ook fijne en snelle banden.
Achter nog steeds de Allmotion. Ik heb al enige tijd een nieuwe voor vervanging liggen, maar dat is nog steeds niet nodig. Ruwe schatting is dat er inmiddels 25.000 kilometer mee gereden is.
Wordt vervolgd.
maandag 13 januari 2020
Nieuwe routes
Sinds 6 januari werk ik bij (weer) een nieuwe werkgever. Tot nu toe zeer tevreden hierover.
Het betekent ook nieuwe routes, van Warnsveld naar Beekbergen. De kortste weg is vaak de mooiste, verkondigden Bram en Freek lang geleden in een sketch. In dit geval niet, in ieder geval niet de fijnste. Iedere velomobielrijder weet dat je moet kunnen doorfietsen om voldoende profijt te hebben van je velo. En aangezien de korste weg tevens die is met de meeste (haakse) bochten, is het zeker niet de fijnste om te rijden. In de korte tijd dat ik nu heen en weer ga, heb ik al wat verschillende routes geprobeerd, met inmiddels degene die zeer waarschijnlijk mijn vaste route zal worden.
In ieder gevak in de winter. Bij mooier weer en langer licht, zal ik vast wel eens met een omweg terug naar huis fietsen.
En nee, ik koop niet weer een Strada vanwege het betere bochtenwerk.
Wel zal ik weer banden moeten aanschaffen. Mijn linkerrem blokkeerde, nu voor de tweede keer sinds ik de huidige Quest heb, nu driekwart jaar. En dan slaat ie vast en slipt het wiel, met ernstige slijtage op het loopvlak van de band. Wiel eruit, remmen schoongemaakt en opgeschurd en het gaat beter. Maar hoe snel zal het weer mis zijn? dat wordt dus een mailtje naar Dronten.
Qua banden.........pffff
Ik had Trykers gekocht, omdat Theo er lovend over schreef. In eerste instantie bevielen deze wel, maar gezien bochten (zie boven) toch maar wat anders erop. Nu had ik nog Durano's liggen. Die kwamen bij mijn ICE trike, die ik vorige zomer heb aangeschaft. Daar liggen nu Gocycles onder, vanwege het ontbreken van voorvering. De Durano's daarop waren toch wel erg hard op hobbelige ondergrond.
Deze dan maar onder de Quest en ze bevallen wonderwel goed. Hoewel het predicaat Durano wellicht niet klopt, omdat ze snel slijten bij blokkeren van de rem :)
Maar goed, na jaren velomobielen rijden heb ik nog wel wat banden liggen om uit te kiezen. Kojaks, Continental Contact Speed, Gocycle, Tioga Power Block.
iemand nog andere leuke opties?
Het betekent ook nieuwe routes, van Warnsveld naar Beekbergen. De kortste weg is vaak de mooiste, verkondigden Bram en Freek lang geleden in een sketch. In dit geval niet, in ieder geval niet de fijnste. Iedere velomobielrijder weet dat je moet kunnen doorfietsen om voldoende profijt te hebben van je velo. En aangezien de korste weg tevens die is met de meeste (haakse) bochten, is het zeker niet de fijnste om te rijden. In de korte tijd dat ik nu heen en weer ga, heb ik al wat verschillende routes geprobeerd, met inmiddels degene die zeer waarschijnlijk mijn vaste route zal worden.
In ieder gevak in de winter. Bij mooier weer en langer licht, zal ik vast wel eens met een omweg terug naar huis fietsen.
En nee, ik koop niet weer een Strada vanwege het betere bochtenwerk.
Wel zal ik weer banden moeten aanschaffen. Mijn linkerrem blokkeerde, nu voor de tweede keer sinds ik de huidige Quest heb, nu driekwart jaar. En dan slaat ie vast en slipt het wiel, met ernstige slijtage op het loopvlak van de band. Wiel eruit, remmen schoongemaakt en opgeschurd en het gaat beter. Maar hoe snel zal het weer mis zijn? dat wordt dus een mailtje naar Dronten.
Qua banden.........pffff
Ik had Trykers gekocht, omdat Theo er lovend over schreef. In eerste instantie bevielen deze wel, maar gezien bochten (zie boven) toch maar wat anders erop. Nu had ik nog Durano's liggen. Die kwamen bij mijn ICE trike, die ik vorige zomer heb aangeschaft. Daar liggen nu Gocycles onder, vanwege het ontbreken van voorvering. De Durano's daarop waren toch wel erg hard op hobbelige ondergrond.
Deze dan maar onder de Quest en ze bevallen wonderwel goed. Hoewel het predicaat Durano wellicht niet klopt, omdat ze snel slijten bij blokkeren van de rem :)
Maar goed, na jaren velomobielen rijden heb ik nog wel wat banden liggen om uit te kiezen. Kojaks, Continental Contact Speed, Gocycle, Tioga Power Block.
iemand nog andere leuke opties?
Abonneren op:
Posts (Atom)