Dat heeft helemaal niets met elkaar te maken, maar om nu 2 berichten per dag te maken gaat ook mij wat erg ver. En binnen zitten bloggen met dit weer moet ook tot een minimum beperkt worden. Ik ben eigenlijk wel de hele dag buiten bezig, als het zo lekker weer is.
Maar nu de muggen wakker worden, ga ik toch ff naar binnen.
Om met LOL te beginnen. Voor vandaag had Bas het initiatief genomen om een tussendoortje te plannen. Dat was al wat langer geleden en ik kreeg ook zomaar fiat van het thuisfront. Ik zal het wel verdiend hebben :)
Onderweg kwamen er al wat titels voorbij voor dit bericht, in mijn hoofd. Zoals LOL(on)waardige rit.
Waarom waardig? Goed weer, goed gezelschap, goeie taart, goeie route etc. LOL rijders kennen het wel. Bas had een mooie tocht via de FB routeplanner gemaakt. Op Strava ziet het totaalbeeld eruit als een wat verwrongen kaart van Nederland, de grensomtrek bedoel ik dan. Grappig om te zien.
Ook waardig was dat er een variëteit aan plaveisel onder de bandjes door gleed. Niet altijd bepaald velomobiel vriendelijk.
Waarom onwaardig? Langere route dan een normale LOL rit. Klein gezelschap, slechts 4 rijders. Maar wat mij meer opviel en minder beviel is dat we pas na 65 kilometer aan de koffie met gebak gingen. Onderweg kwamen we een mooie uitspanning tegen, het Wapen van Heeckeren, na iets meer dan 40 kilometer. Volop ruimte, in de schaduw, rustige omgeving. Maar nee hoor, er moest en zou naar Doesburg gereden worden. De Waag uiteraard.
Nu weet iedereen uit Doesburg en verre omgeving dat je na 11 uur geen tafel meer vrij zal hebben op zondag, als de zon schijnt.
Dus vleiden we ons neer bij De Bonte Hond. Een uitstekend alternatief, met een prima stuk appeltaart.
Uiteraard was het een fijne tocht. Wel erg veel geëlektrificeerd grijs op de weg. Veel mensen die met moeite hun fiets onder controle hadden bij lage snelheden. Ik grapte naar Edwin dat men boven de 60 jaar geen richting meer hoeft aan te geven. Nou, dat doen ze dus niet vaak en zonder omkijken wordt er afgeslagen. Naar rechts geen probleem, maar naar links uiteraard wel. En dan iets van ons zeggen!
Dan die zitpositie. Ik liep al langer met de gedachte die eens aan te passen. Ik heb het gevoel dat ik te laag zat. Het blijkt een eenvoudige operatie aan de stoel, waar ik ongemerkt toch wel wat tegen aan hikte. Er was mij namelijk eens verteld dat het zeer nauw komt. Welnu dat geloof ik best, maar het viel erg mee. De stoel 1 gaatje omhoog gezet en onderaan wat millimeters naar achteren geschoven. Dat hoefde niet veel te zijn. Ik hoop wel dat ik het nu in 1 keer goed heb gedaan, want een van de inbusboutjes is dol gedraaid bij het aandraaien.
Inmiddels een paar ritten mee gereden en ik kan wel stellen dat het me erg goed bevalt. Ik zit iets hoger en iets rechter en vooral dat laatste bleek nodig te zijn.
Ik heb het gevoel dat ik mee kracht kan zetten en sneller rijd. Maar goed, dat kan net zo goed de invloed van het weer en het welbekende euforie-effect zijn. :)
Maar de winst is dat ik lekkerder zit. En de aanpassing heeft gelukkig ook geen invloed op mijn knieën o.i.d.
En dan het weer. Wat een buien af en toe. Gelukkig heb ik er nauwelijks doorheen hoeven rijden. Vrijdag had ik uit voorzorg een paraplu meegenomen. Met de kap rijden bij meer dan 25 graden lijkt me geen feest. En mijn afgeknipte poncho is prima, maar niet voor hoosbuien. De paraplu was nodig. De lucht voor me werd steeds donkerder, tot bijna zwart. Net op tijd had ik de plu omhoog, en met een rustig tempo van 25 per uur kon ik rijden en relatief droog blijven. Geen stormparaplu, maar een simpele HEMA, zwarte, grote plu.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten