The Fellowship of the Velonauts

De 7 smeedden vanaf een half jaar geleden hun snode plannen. In het diepste geheim werd gewerkt aan hun zegetocht. Onder de werknaam LOL500, om hun tegenstrevers op het verkeerde been te zetten, ontwikkelden zijn hun plan. Er werd zelfs een misleiden foute versie van de route op de agenda van het forum ligfiets.net geplaatst.
Waar gaan we heen, wat gaan we doen, hoe pakken we het aan? Waar zijn obstakels, welke richting is het fijnst?
Vooral het hoe, dat was een discussiepunt. Waar verzamelen? Hoe houden we dat geheim? Welke voertuigen nemen we mee? Wat voor proviand? Op een avontuur als dit hebben we veel nodig, voor de diverse maatijden.
Hoe laat vertrekken we? Wie zorgt voor de gunstigste route?
Welk materiaal en reservemateriaal is het beste?
Er werd driftig gediscussieerd op een geheime, afgeschermde locatie van Whatsapp.

We hebben een goede route gevonden, voorbewerkt door M en verfijnd met input van andere kenners. Materiaal is al snel duidelijk: goed werkende velomobielen, met lekbestendige banden, want het weer zou wel eens slecht kunnen worden.
Vertrekplaats is ook bepaald, een geheime locatie, centraal gelegen in Dieren. Dan de tijd, dat leverde wel enige overleg op. Ons doel is om binnen 24 uur onze missie te volbrengen. Is dat een etmaal, of 24 uur aaneensluitend, over 2 data verspreid? Het werd het laatste.
Zaterdagochtend in de schemering kwamen door het donker uit alle windstreken 5 van de 7 aangereden. Op een tijd dat zij door vrijwel geen andere fietsers konden worden gesignaleerd. De 2 uit het Zuiden
kozen voor een speciale plek om bij de 5 aan te sluiten.
Na een warming up en reisberaad, werd klokslag 4 uur vertrokken.
Al na een paar kilometer reed een gestreepte auto met geüniformeerde spionnen naast ons: op het fietspad, heren. Om geen slapende honden wakker te maken en om low profile te blijven ( de missie moet worden volbracht) hebben we stilzwijgend gehoorzaamd.
Na een uur kwamen we op de plek waar de 2 al stonden te wachten. Even afstemmen en daar ging het weer, verder op missie.
Over onopvallende dijkwegen reden we richting de Zuidhollandse steden, langs waterlinies en schaapskuddes. Dat laatste leverde soms gevaarlijke glijpartijen op de door de veelvuldig als een hindernis gestrooide keutels.
Wegafsluitingen waren er ook, kennelijk om de 7 te weerhouden van hun missie. Maar dan is de kracht van de 7 onbekend bij anderen: zij laten zich niet weerhouden door een paar verkeersborden en zanderige wegen. Doorrijden is het motto.
Van Zuid Holland ging het met gezwinde spoed richting Noord Brabant. Over bruggen, langs snelwegen en met deprimerende regenbuien. Ook dat kon de 7 niet van hun missie af brengen. Wellicht ging het door deze omstandigheden minder snel, maar zij gingen door.
Eenmaal over de grens met Belgica werden andere, buitenlandse en onbekende wapens in de strijd geworpen. Nee, geen overstekende everzwijnen, of hossende voetbalfans. Slecht wegdek, kasseien, geulen en gaten. Een van de mannen ondervond waar deze  geheime krachten toe kunnen leiden: gebroken spaken in het achterwiel van L, juist, net dat wiel dat moeilijk te repareren valt. Wie zou het erop hebben gemunt om de 7 van hun missie af te houden? iets te bespeuren in de omgeving, waardoor het steeds mysterieuzer werd. Tot overmaat van ramp werd het nog slechter weer.
Maar zij hielden vol, de 7 zouden de 7 niet zijn als er zou worden opgegeven. Een noodlijn werd wel ingeseind, maar is gelukkig niet nodig gebleken.
Bovendien is een van de 7, P, toegerust om wielen in orde te maken om verder te kunnen. Daar had men in Belgica niet op gerekend!

Eenmaal terug in eigen land werden de weergoden gunstiger gestemd, blijkend uit minder buien en een goede rugwind.
Tijd voor de broodnodige avondmaaltijd, want het meegebrachte voer voor onderweg is prima, maar afgewisseld met een echte warme maaltijd is het beter volhouden.
Er werd anoniem ondergedoken in een plaatselijk "pizzeria" in het dorp van de Kleine Aarde. Onopvallend en onder schuilnamen werd de maaltijd besteld en genoten.

Het laatste stuk van de etappe is merkbaar dat de ontberingen hun tol eisen. Ondanks de wind die lekker in de rug blies, zakte het tempo enigszins in. Toch was er geen wanklank en niemand klaagde.

Nabij Noviomagum gingen de eersten van de 7 huns weegs. Uitgedund tot 4 ging het verder, over smalle maar goede paden, door het schemerende Gelderse landschap. De diverse routeapps in de velomobielen lieten goed zien waarheen gereden moest worden.
Aangekomen in startplaats Dieren viel ook het groepje van de 4 uiteen.

Ieder heeft veilig de thuishaven bereikt en geniet nog dagen na van het succes. Hier en daar wordt een wondje gelikt en een stram ledemaat vertroeteld. Via de openbare groep van LOL worden herinneringen en opvallende zaken al gedeeld.

Op naar het volgende avontuur.