Ronde Hamburg

Over een zesdaagse tocht met een Strada en een Quest.

Dit jaar is de keuze van de voorjaarsrit met Edwin gevallen op een Ronde via Hamburg. Gewoon omdat je nu eenmaal een doel lijkt te moeten hebben. En een grote stad als Hamburg is niet verkeerd om eens doorheen te rijden. Bezoeken doen we niet echt, dat is wat lastig met 2 velomobielen.
Via GPSies heb ik een route gemaakt en aan Edwin ter goedkeuring gestuurd. Na een aanpassing kom ik op 920 kilometer, voor 6 dagen, vanuit Zutphen gerekend. Met een mooie boog rijden we in 2,5 dagen naar Hamburg.
Bij de start heb ik al pech, mijn achterband staat slap. Net als ik de koffie klaar heb en denk dat Edwin zo om de hoek komt. Nou ja, het blijkt gelukkig een slecht ventiel en geen lek. Met slechts een kwartier vertraging gaan we op pad.

De eerste dag brengt ons naar Lembruch, waar we overnachten in het wat gedateerd aandoende Gasthaus Diers. Overigens is de kamer prima en het ontbijt eveneens.
De route gaat uiteraard eerst door Nederland, dat wil zeggen Achterhoek. Via Vorden, Barchem, Borculo, Eibergen en Rekken bereiken we de Duitse grens. Daar wordt het al wat glooiender.
Wat een terugkerend fenomeen is, betreft de koolzaadvelden. Dat is me al een paar keer eerder opgevallen in Duitsland.  Buiten dat het mooi geel is, ruikt het op een aparte manier. Voor mij op het randje van niet heel lekker.
Natuurlijk stoppen we voor de welbekende kaffee mit kuchen. Dat was deze keer in Epe, bij een Backerei, uiteraard.Ik had er al veel eerder zin in, maar we kwamen niets tegen.
Na deze welkome pauze begonnen we aan het tweede deel van de dag. De meeste hoogtemeters zitten in dit deel. Veel korte steile klimmetjes.
De route loopt door en langs diverse mooie natuurgebieden, waaronder het Teutoburger Wald. Ook lekker glooiend overigens. Rustige wegen werden afgewisseld met middelgrote plaatsen als Ochtrup en Neuenkirchen. Uiteindelijk komen we bij Lembruch aan het Dummer meer. Een lekker toeristisch oord, maar we slapen aan de rustige kant. Na een pizza en een dorstlessend biertje kletsen we nog wat met de landlady, waarna we in een diepe slaap vallen, na voor mij 190 kilometer. Edwin had er 27 meer.

Dag 2 is net als dag 1 qua weer. Niet koud, niet warm, niet heel winderig. We rijden weer langs en door veel afwisselende natuurgebieden. De ene keer moerasachtig, de andere keer is het een bos. In dit deel van het land heet het geen Dorf, maar Torf en geen Stadt, maar Stedt.
We steken hier en daar een rivier over, zoals de Weser en de Wumme. De route kronkelt hier en daar wat vreemd en we leren dat we af en toe gewoon rechtdoor moeten om erg vreemde kronkels af te snijden. Kennelijk pakt de routeplanner zoveel mogelijk fietsroutes. Prima uiteraard.
Uiteindelijk is het overigens prachtig weer geworden en we rijden door het warme weer Buchholz an der Nordheide binnen om bij een uitstekend hotel aan te meren. Wederom lekker eten en deze keer echt Duits, met een flinke halve liter erbij. Na weer een uitstekende nacht krijgen we een uitgebreid ontbijt voorgeschoteld. We mogen een paar broodjes voor de lunch meenemen en ik krijg nog wat mueslirepen toegestopt. De bazin van het hotel en wat gasten zijn nieuwsgierig naar onze velomobielen. Overigens gebeurt dat de hele dag door en we wijzen veel mensen op de website van vm.nl Wie weet hoeveel bezoeken zij uit Noord Duitsland hebben gehad inmiddels. Overigens stonden onze fietsen net als de eerste nacht, eerste klas geparkeerd in de garage van het hotel.

De derde dag begint goed, rustige afdaling in mooi weer, waarna wat klimwerk door Buchholz. Na weer een hoop geslinger komen we in de buurt van de Elbe, die we pas echt zien op het moment dat we de brug oversteken. De rivier doet wat wild aan, er blijkt op dit stuk dan ook een kanaal langs te lopen om de scheepvaart goed doorgang te laten hebben. We volgen de rivier, maar ook aan deze kant zien we er nauwelijks iets van, omdat de weg achter de dijk loopt. Hier is een stuk Duitsland, waar veel tuinbouw is, wat de hotelier ons al had verteld. Geen echt fraai landschap. Er is ook nergens iets te bekennen waar we koffie kunnen drinken. Tot overmaat van ramp heb ik opeens niet meer een kaart op mijn GPS. Kennelijk valt het gebied rond Hamburg niet onder Sleeswijk Holstein.
Gelukkig heeft Edwin wel zicht en ik kan ook de blauwe lijn wel volgen op mijn apparaat. Behalve in Hamburg, waar we op een wegomlegging stuiten.
We drinken koffie, uit noodzaak en ook omdat het slecht weer is, bij een benzinepomp annex chauffeurscafe. Het is middaguur, dus er gaat bij de heren chauffeurs veel vet en friet naar binnen. Maar goed, wij zitten even droog.
De route gaat vervolgens dwars door de stad, wat lastig rijden is met minder goed zicht en onbekende wegen.  Ergens pal in het centrum zijn we het even kwijt, er blijkt een fietstunnel te zijn, met een trap. Dat wordt het niet voor onze velomobielen. Even een klein klimmetje en we kunnen weer verder. Door de anarchistische wijk, te zien aan de huizen en beschilderingen, komen we langs de haven. Mooi gezicht.

We rijden plots weer Hamburg uit, door een chique wijk en ineens zitten we weer "buiten" in een mooier deel dan voor we Hamburg inreden. Uiteindelijk komen we weer bij de Elbe, vlak voor Glueckstadt. Daar heeft de routeplanner bedacht dat we over een zijarm moeten, maar de oversteek gaat over een sluis, die maar enkele keren per dag open gaat. De laatste keer van deze dag is al geweest.............
We denken slechts 12 kilometer te hoeven omrijden, maar dat zijn er uiteindelijk ruim 2 x zoveel.
Ook vandaag weer een prima slaapplek, deze keer een B&B. Voor de maaltijd moeten we een stukje lopen naar de stad. Prima verstaanbare Duitse dames serveren onze maaltijd en bier. Maar als ze onderling met elkaar praten is er weinig touw aan vast te knopen.

De volgende ochtend hebben we een korte aanrijroute naar de pont. Die ligt klaar en we kunnen er direct oprijden. Het is een mooie overtocht over een breed stuk Elbe. Veel te zien vanaf de boot.
Aan de overkant lijken we in een heel ander stuk Duitsland te zijn. Mij doet het wat Scandinavisch aan, qua landschap en huizenbouw. Ook linkt het een beetje naar Zuid Duitsland, waar vakwerkhuizen staan. Ook hier is dat het geval, maar toch anders, wat rechter, strakker. Zie straks de foto's.
Open en rustig landschap, kleine dorpen en af en toe een havenstad, zoals Cuxhaven. Hier en daar kunnen we de zee zien en dan spelen we even de toerist. We doen dan sowieso op een Japanse manier: niet uitstappen, snel foto maken en doorrijden.
We komen door Bremerhaven, wat een flinke is met grote zeeschepen en vast vanwege het mooie weer ook veel toeristen. Vistentjes in overvloed en.....douane!
We worden staande gehouden door 2 jonge douaniers, met een flink pistool op hun heup. Of we iets aan te geven hebben? Nee, hoezo/ Nou, we komen kennelijk uit een taxfree gebied en het kan dus zomaar zijn dat we onze velomobielen uit een doos op een boot hebben gehaald. Edwin, slim als ie is, zegt dat we via onze GPS kunnen laten zien waar we vandaan komen. Dat overtuigt de heren en vervolgens zijn ze geïnteresseerd in onze voertuigen. Na een kort gesprek kunnen we gaan, op weg naar weer een pont.

De wachttijd is kort en in die tijd spreken we een oudere dame, die ons op het hart drukt vooral bier te drinken. Daar zitten elektrolyten in en dat is goed voor fietsers. Nou, dat hoef je ons geen twee keer te zeggen, maar we wachten wel tot we klaar zijn met deze rit.

Nadat we van de pont af zijn vervolgen we de prachtige route tot Eckwarden. Volgens een pagina die in de menukaart van het hotel restaurant zit is het een hele oude vestigingsplaats. Op een terp die voorbeeld is geweest voor meerdere terpen. Het eten is helaas matig, de fietsen staan prominent in de gang, het slapen is prima. De elekrolyten smaken prima!
Na het ontbijt komen we iemand tegen die Nederlands spreekt. Hij blijkt sinds 1974 er te wonen. Zou ie destijds zo gedesillusioneerd zijn geweest door het verlies van Cruijff en consorten dat ie is ge-emigreerd? We zullen het nooit weten, want ik bedacht me dat pas later.

De voorlaatste dag, hoe saai, gaat weer door prachtig landschap, mooie kleine dorpen en af en toe een stad, zoals Leer, waar we een laatste Duitse koffie met gebak nemen. Bij een heel mooi oud kloosterachtig gebouw met prachtige binnentuin. Veel fietsers en daardoor uiteraard veel bekijks voor onze fietsen. 5 mei blijkt een feestdag, volgens mij  vanwege Hemelvaart. Het is daarom erg druk met fietsers.
Net als op 1 mei zien we hier en daar groepjes jongeren met een bolderkar vol drank en muziek. Zeker een variant van dauwtrappen?
Bij Bourtange rijden we de grens over.merkbaar uiteraard aan de betere staat van de fietspaden, hoewel deze wel steeds beter worden in Duitsland. En je mag daar de rijweg gewoon op. Automobilisten storen zich er nauwelijks aan.
Het is al dusdanig mooi weer dat ik ben verbrand en met een Buff over mijn gezicht moet fietsen om erger te voorkomen. Mooie bijkomstigheid hiervan blijkt dat ik minder last van hooikoorts heb.
We rijden door Ter Apel, waar veel asielzoekers rondlopen en enthousiast op onze voertuigen reageren.
Na Emmen komen we bij onze laatste slaapplek, B&B Opteind aan de rand van Erm. Een aanrader. Leuke rustige plek en mooie accommodatie. Op loopafstand een restaurant en dan blijkt de Duitse keuken toch superieur aan de onze.

De laatste dag is een relatief korte etappe, voor mij 105 kilometer. Door ons prachtige Drenthe en Overijssel, om uiteindelijk in de mooiste provincie van het land thuis te komen. De rit gaat voorspoedig, alleen in Vroomshoop is een omleiding die nogal wat hoofdbrekens nodig heeft om weer op de juiste route te komen.

Een heerlijke 6 daagse gehad, goed gezelschap, mooie route, o.h.a. prachtig landschap en slechts 2 uurtjes regen. Wat wil je nog meer? Nog een keer!

statistiek: ongeveer 930 kilometer in zes dagen. weinig hoogtemeters, geen hoge snelheden. Lekker genoten.