Een mooie dag voor een fietstocht

Dat was het vandaag. Het begon met een temperatuur van iets boven nul, toen ik vanochtend weg reed. Wel was de zon al in aantocht en gelukkig hadden we bij aanvang de wind in de rug.
Wat we gedaan hebben? We zijn met een deel van de vaste LOL club afgereisd naar Nijmegen om met de Nijl mee te rijden. Zoals ik in een eerder bericht schreef, was Johan, oprichter van de Nijl, al vaker met LOL mee geweest. Hij kondigde vorige week een tocht aan van Nijmegen naar Kalkar, in Duitsland.
Nu kennen we Kalkar van de kerncentrale en de demonstraties in een ver verleden, in de vorige eeuw. Na sluiting van de centrale heeft een slimme Nederlandse ondernemer de boel opgekocht en er een pretpark van gemaakt. Juist ja, dezelfde die nu in Oranje zijn geld verdiend aan asielzoekers, in zijn zieltogende vakantieparkje.
Maar goed, laten we het bij leuke dingen houden. Johan en Mieke ontvingen ons met koffie met zelfgemaakte cheesecake. Heerlijk!
Oh ja, wie waren er bij. Nou, vanuit Neede kwam Marc, vanuit Deventer Arjen, vanuit Apeldoorn Edwin. En om het Zutphense van LOL toch te benadrukken waren Nico en ik erbij. Wim ging uiteindelijk liever roetsen! Snap jij dat nou?

De route naar Nijmegen was nagenoeg dezelfde als die naar OBT 2014. Het grote verschil was de begaanbaarheid van de wegen, die was gelukkig veel beter. Net na Arnhem namen we het Rijn-Waalpad. Mooi asfalt, aardige route, maar qua beleving een beetje tegenvallend. Wel een echte snelle route, als je zou willen.
Het aantal bruggen waar uit te kiezen valt als je Nijmegen binnen wil rijden, is te groot voor ons provincialen, zodat we de verkeerde namen. Dat leverde een zoektocht naar het juiste adres op, waarbij we Nico kwijtraakten. Uiteindelijk vond ook hij gelukkig het juiste adres.

Vanuit Nijmegen stegen we de bossen en heuvels in, om bij Berg en Dal boven te komen. Het glooide nog enige tijd, waarbij onze snelheden varieerden van 10 tot 65 per uur.

Dit is bovenop de "vlakte" net buiten Berg en Dal. Prachtig toch?

De route slingerde en golfde over de grensgebieden. Prachtige vergezichten werden afgewisseld met eeuwenoude bouwsels.
Aankomend in Kalkar bleek er een vlooienmarkt plaats te vinden. Goed Duits gebruik is dat dit in de binnenstad is. Of we erdoor mochten is onduidelijk, maar we deden het wel. We kwamen op het marktplein alwaar een terras gevonden werd. De lokale bevolking vergaapte zich aan onze voertuigen, maar dat zijn we inmiddels wel gewend. Zoiets zie je natuurlijk niet dagelijks in een slaperig Duits provinciestadje.

Ergens tussen Nijmegen en Kalkar.

Na deze welkome pauze ving de thuisreis aan. Al snel kwam de Emmerikse Rijnbrug in beeld. Maar dan ben je er nog niet!
Na deze brug nam Arjen afscheid en pakte de snelste route naar huis. De rest boog af en reed onderlangs naar Elten, alwaar Hoch Elten bezocht moest worden. Een korte maar steile klim, die in een wielerwedstrijd de beslissende demarage zou doen ontketenen, bracht ons naar boven. Toen we weer in gewoon Elten kwamen gingen we verder uit elkaar. Samen met Edwin en Nico nam ik de laatste kilometers over bekend terrein tot mij.

Het was een mooie tocht op een mooie dag met goed gezelschap. Wat wil een mens nog meer?