The revenge of the black crows

dit nare bericht is door de anders altijd vrolijke "Mooigeelisnietlelijk" Paul gepubliceerd. Ik denk dat zijn rijgedrag niet onopgemerkt is gebleven. Op mijn terugweg vandaag reed ik onder een rij flinke eikenbomen. Kra kra kra hoorde ik, door het windgeruis heen, van boven komen. Ineens kwam er een regen van eikels naar beneden. Denderend op mijn mooie gele Q, lieten ze me behoorlijk schrikken. Ze vlogen nog een tijdlang dreigend boven mij, af en toe in duikvlucht vlak langs scherend. Gelukkig zonder eikels te droppen.
Waarschijnlijk hebben ze een verbond gesloten met zwarte katten en grote zwarte honden. Normaal kom ik deze dieren niet tegen. Vandaag liet een vijftal katten mij schrikken door vlak voor mij ineens de weg over te steken, dreigend sissend.
een drietal grote zwarte honden rukte flink aan de lijn, waarbij zij hun bazen verrasten en ineens voor mij opdoken. Ik kon gelukkig terugvallen op het in mijn ATB tijd aangeleerde stuurmanskunst en ook deze dreigingen ontwijken.

Wat is er loos, bedacht ik mij? Ik kon niets anders bedenken dan dat deze dieren solidair zijn met de rustig rijdende weggebruikers die door Paul "Yoda" afgelopen vrijdag op heftige manier benaderd zijn. Maar waarom dan? Rust is ook wat deze dieren willen, denk ik. De herfst is onderweg en dat geeft al de nodige meteorologische onrust.

Wellicht dat we het goed kunnen maken, door zoveel mogelijk deelnemers zover te krijgen om deze tocht mee te gaan rijden. Zoals onlangs in een ingelaste "ledenvergadering" is vastgesteld, rijden we een rustig tempo, waarmee we medeweggebruikers en andere dieren niet tot schrik zijn.