OBT 2015, the whole story

na de eerste impressie en het verder landen in mijn systeem, nu een uitgebreider verslag van deze 20e en voor mij 2e OBT.
Sinds september 2011 rijd ik in een Quest, maar tot vorig jaar kwam ik er niet toe mee te doen aan de OBT. 2011 was simpelweg te vroeg, de 2 jaren erna kwam het agendatechnisch niet goed uit.
Vorig jaar was een grote sneeuw en ijsbende, maar toch genoten van de tocht.
Dit jaar wat het geheel anders.........

Ergens net na de zomer verschenen de eerste berichten over OBT 2015, het zou in Twente verreden worden. Om de hoek wederom, maar dan de andere kant op. Vrij vragen voor de kerstdagen moest nog geregeld worden en bleek gelukkig geen probleem.
Voorbereidingen zijn in mijn geval nauwelijks nodig, omdat ik veel fiets en de Q daarom doorgaans goed in orde is. Of toch niet?

Nadat de agenda op ligfiets.net was aangevuld met het item OBT 2015 konden we inschrijven. Omdat we meestal met LOL gezamenlijk proberen te rijden, heb ik ook een aanrijtocht aangekondigd. Daarop kwamen 4 aanmeldingen en een halverwege aansluiter.

Zondag nog de banden goed op druk gezet, blijkt de rechter voorband lek. Ventiel helemaal los van de band gescheurd. verwisselen dus. Verder voldoende drank, fruit en krentenbollen klaargelegd, evenals reservewatts voor de apparatuur en verlichting.
Maandag gaat de wekker wel erg vroeg voor een vakantiedag. Als ik mijn Q uit de schuur wil halen zie ik Paul al aan de overkant. Hij is iets te ver doorgereden en zoekt naar waar ie moet zijn. Zijn Strada verlicht mijn oprit goed! Ik pak mijn Q en dan blijkt weer de rechter voorband leeg te staan. Zeker een te oude band erin gelegd? Ook 's morgens vroeg gaat het verwisselen snel, gelukkig. Inmiddels is Nico er ook. Na de koffie rijden we aan en in gezwinde spoed rijden we door Lochem en Diepenheim, om aan het einde van dat dorp Marc op te pikken. Iets verder komen we Gerrit Jan tegen, die op een andere plek dan ik had verwacht op ons staat te wachten.
Omdat ik de route verder niet ken, want ik kreeg het niet geladen in mijn Osmand app, laat ik anderen voorgaan. Dat gaat uitstekend, uiteraard. We schampen Goor, rijden door Deldenerbroek, Delden, Zenderen en meer van die Twentse plaatsen met mooie namen.
Het is aardig klimmen en dalen tegen het einde van de route. We komen door Ootmarsum en daarvoor moeten we eerst een bult over......
In Lattrop zijn we zeker niet de eersten, er staan al heel wat velomobielen van allerlei soorten en maten klaar. We schrijven in en we krijgen munten voor de koffie en voor de gebakpauze. Even koffie leuten en wat kletsen en dan is het al tijd voor de foto. Daarna is het bekijken wie er welke route gaat rijden. De meesten blijken de korte route te doen en het is dan ook een mooie slinger velomobielen door het Twentse land.
Het is mooi weer en de route is prachtig. Het gaat zo lekker dat we veel te vroeg bij de pauzeplek zijn. In de grote groep rijden heeft wel iets speciaals. Als je achterin rijdt, is het net een intervaltraining, want bij elke bocht schuift het als een harmonica in elkaar. Ik heb daar vandaag minder zin in, dus ik schuif wat op naar voren, waar ik Marc en Arjen, van LOL, tegen kom. Ergens gaat het mis, want er ligt een hoop modder op de weg. Omdraaien dus.
Er worden veel foto's gemaakt, voor door Duitse rijders, zo is aan hun mobielen te zien.
Tegen het einde van de eerste etappe is het wat klimmen. Ik voel een uitdaging, omdat er wat DF's voorin rijden. Kennelijk zijn dat geen goede klimfietsen, want ik passeer hen allemaal ;)

Bij de pauzeplaats is het even wachten en dat is geen enkel probleem. Het weer is mooi, er is een klimtoren voor de kleintjes, picknickbanken in de zon en veel velomobielen te bewonderen, variërend van een met stof bekleedde, wat ouderwets aandoende mobiel, tot de (waarschijnlijk)  eerste Quatrovelo. De laatste met kinderzitje achter de bestuurder.
Ik ben vergeten op te letten hoe het eruit ziet als hij rijdt, maar dat komt vast nog wel, gezien het grote aantal dat is besteld.

Na de, overigens prima verzorgde, koffie-en-gebakpauze besluit ik met een vijftal anderen de klimroute te nemen. 55 kilometer. We hebben en ruim de tijd voor, want de snert en oliebollen worden pas om 16 uur geserveerd.
Ook dit is weer een mooie route die grotendeels door Duitsland voert. Bij een rustpauze, omdat ik mijn achterwiel hoorde aanlopen, sluiten er 2 anderen aan, nou ja, ze rijden beide voor ons uit en wij volgen. Het zijn Duitsers, die kennelijk gewend zijn veel op de weg in plaats van het fietspad te rijden. Hun snelheid is net als de onze, dus wij volgen. Lekker makkelijk, hoef je zelf niet te navigeren. Bij elke kruising of rotonde schieten zij van het fietspad de weg op. Geen enkele automobilist klaagt, dus zal het wel gewoon zijn in Duitsland. Je wint er wel tijd mee, want het gaat sneller dan als je op het fietspad blijft.

Veel klimmen is het overigens niet. Ik had me voorbereid op regelmatig schakelen naar het kleine blad voor, maar dat was niet nodig. Hopelijk heeft de titel van de route niet teveel mensen afgeschrikt, want mooi was ie wel, zoals al gezegd. Rond half vier zijn we terug in Lattrop en kunnen we bijkomen en bijkletsen tot de maaltijd wordt geserveerd. Het is een prima accommodatie hiervoor, ook de parkeerplaats is goed om onze velomobielen te stallen.
Na een lekkere snert met oliebollen maaltijd vertrekken we weer richting westen. Er zijn wat meer rijders uit ons deel van het land, zoals Herman en Christiaan, die wel vaker met ons meerijden. Ook Roef rijdt mee en nog een mij onbekende man. Met 11 man rijden we terug.
Marc navigeert het eerste deel. In het donker toch wel lastig. Na Delden slaat hij af en neem ik het roer over. Dat valt nog niet mee, hoewel ik de weg goed ken. Achteraf gezien had ik de batterijen van mijn lampen moeten opladen. Ik rijd niet veel in het donker. Soms een half uur 's morgens en heel af en toe een uur 's avonds. Ik dacht dus dat die batterijen langer meegaan, dan het werkelijk is. Met mijn accupak kan ik nog wel mijn extra lamp tussendoor opladen, tot mijn verlichting bijna niets meer doet. Dan gaat het nog net lang genoeg op de extra lamp. Thuis gelijk aan de laders gelegd!

De rit naar huis duurde helaas langer dan ik had verwacht. Achteraf blijkt dat een van de meerijders teveel van zichzelf had geëist, waardoor de snelheid soms maar net boven de 20 uitkwam. Jammer en vervelend voor deze rijder, uiteraard. Volgende keer beter.

Met een tevreden gevoel duik ik 's avonds in bed, na een lekker pintje te hebben genoten.

En zondag is onze eerste LOL rit van 2016 alweer gepland. het houdt niet op.............