Rivierentocht

Eerst aangekondigd als de "nedubelluxduned" tocht, vind ik de naam Rivierentocht een stuk beter.
Welke tocht? Juist ja, de Rivierentocht. Jaarlijks terugkerend inmiddels is mijn voorjaarstocht. Nu voor de tweede keer met Edwin.

Waarom de naam? Nou, we zijn zoveel rivieren gevolgd en of overgestoken dat dit wel passend is. Ik zal ze in dit verhaal noemen.

Zondag 3 mei zijn we vertrokken. Geëscorteerd tot 's Heerenberg door een afvaardiging van LOL. Na de koffiepauze, met uiteraard appelgebak, zijn Edwin en ik verder gereden. Vrij snel staken we bij Emmerich de Rijn over. Dat was niet de eerste rivier, want bij Zutphen zijn we de Berkel gepasseerd en hebben we de IJssel een tijdje gevolgd. Bij Hummelo staken we de Oude IJssel over.
Na Emmerich passeerden we bij Griethausen de Alte Rhein. We bereikten de Maas bij Well, in Limburg.
Langs deze rivier hebben we een hele tijd de LF 3, de Maasroute, jawel, hoe toepasselijk, gevolgd. Bij Venlo staken we deze over, om bij Kessel via de pont dat weer te doen.
Bij Swalmen zijn we vrij ongemerkt de Swalm overgestoken. Bij Roermond was dat de Roer, die we wel vaker zullen zien, maar daarover later meer.
Natgeregend, want bij Venlo begon het te regenen, kwamen we in Heinsberg bij ons eerste pension aan. Edwin had het telefoonnummer van de pensionhoudster, maar na tig keer bellen gebeurde er nog niets, terwijl we het kouder en kouder kregen. Op enig moment belde ze terug en kwam ze uit het huis achter het pension. Eindelijk konden we douchen en droge kleren aan. Het was een prima eerste dag, ondanks het natte einde. We hebben dit afgelsoten met een echte Duitse maaltijd met bier. 185 kilometer. De fietsen staan achter het pension, buiten.

De tweede dag zou ons door het grensgebied Duitsland, Luxemburg en België voeren. Na een wat saai stuk reden we door Aken, een hele belevenis weer, zo'n grote stad met je velomobiel doorkruisen. we hebben er gepauzeerd, waarna we weer een rondje moesten, want ik was ineens mijn nekrol kwijt. Vast eraf gerold bij het uitstappen. Maar helaas, nergens meer te vinden.
Maar voor vertrek hadden we al problemen. Mijn rechter voorband stond plat. Maar dat is snel gewisseld met een F lite. Alleen paste de pomp van Edwin er niet goed op. Toch nog goed op druk gekregen met mijn eigen racefietspomp. Bij wegrijden maakt Edwin een draai in stilstand, waardoor een van de kogelkoppen bij de stuurstang los schiet. Wat nu, daar kan je niet goed bij. Gelukkig schiet de pensionhoudster ons te hulp. Zij haalt ergens, na wat bellen, twee lange schroevendraaiers. Daar denken we het euvel wel mee te kunnen verhelpen. Na een half uurtje prutsen bij slecht licht, want je ziet niets in de brug, lukt het toch: ineens schiet de kop erin. We kunnen door.
Na Aken rijden we op de Vennbahn. Een lange stijgende fietsroute over een oude spoorbaan. Prachtige, rustige route, met 1 nadeel: er is een groot deel onverhard en wat vochtig, waardoor het zuigt aan de wielen. Zwaar, soms zeer zwaar. En dan soms ook onverwacht na een bocht een steil stuk, niet op gerekend, dus niet meer klein te schakelen voor. Kilometers klimmen op het middenblad als gevolg.
Oh ja, bij Herzogenrath zijn we de Wurm overgestoken.
En de Vennbahn loopt een stuk naast de Inde. In het stadje Roetgen schampen we de Weser. We komen bij Monschau voor de tweede keer de Rur tegen. Even verder blijkt dat er ook nog een Kleine Rur bestaat. Ineens zitten we in België. Dan weer Duitsland, rijdend naast La Warche. En dan weer België, of is het al Luxemburg?
Dan rijden we naast de Braunlauf, die overgaat in de Our. Deze blijven we even volgen. Verderop zitten we dan ineens naast de Woltz, tot ver voorbij Troisvierges, het eindpunt van de Vennbahn, maar nog niet voor ons.
Na een inspannende afdaling over slecht Luxemburgs wegdek komen we tegen 20 uur in Dasburg aan. we vinden snel onze slaapplek, maar eten is nog wat anders. De waard wil wel een pizza laten komen, want het enige restaurant is dicht. nou, dat slaan we niet af. we zitten om 21 uur aan tafel. Laat, moe. het was een lange inspannende dag. Wel door heel mooi landschap, en bijna de hele dag droog weer. De fietsen mogen in de garage.

Na een goede nachtrust zitten we om 7 uur aan het ontbijt. We starten de fietstocht met een flinke klim, die achterwege had kunnen blijven, want bovengekomen blijkt de weg afgesloten. Dan maar afdalen en langs de doorgaande weg rijden, overigens naast de Our. Geen drukke weg gelukkig en we kunnen goed doorrijden. We rijden een heel eind op de grens Luxemburg-Duitsland. Bij Wallendorf gaat de Our samen met de Sure, of Sauer. Die volgen we lange tijd, glooiend en meestal afdalend, heerlijk na de dag ervoor! En mooi weer is het ook, stralende zon.
Bij Wasserbilig, hoe verzin je zo'n naam, stroomt de Sure in de Moezel, bij Konz zien we nog net dat de Saar de Moezel instroomt. Even verder komen we in Trier, waar een foto gemaakt moet worden bij de Porta Nigra, een mooie oude, inderdaad zwarte, poort. Het is wel wat zoekwerk, want Trier is geen makkelijke stad om doorheen te rijden.
Verder gaat het langs de steeds breder wordende Moezel. We rijden door Ehrang, om daar over de Kyll heen te rijden, deze gaat iets lager de Moezel in.

Bij Neumagen-Dhron gaan we de brug over de Dhron. Weer wordt de Moezel breder. Uiteindelijk arriveren we mooi op tijd in Bernkastel. De fietsen mogen op de afgesloten parkeerplaats, buiten, dat wel. Mooi op tijd voor een extra Duitse pint.

Vierde dag, naar Remagen. Voor de derde keer (voor mij, Edwins tweede) gaan we bij Herr Vanoli, in pension Vanoli logeren. Maar eerst de rit. Weer een mooie dag en voornamelijk vlak terrein. Opvallend uiteraard langs de oevers van de Moezel is de wijnbouw. Overal kan je proeven en uiteraard kopen. Ook opvallend zijn de vele camperplaatsen. Saaie kale velden waar je met je camper kan staan. De Moselradweg wordt veel gereden en is goed onderhouden, op enkele plekken na. Twee keer rijden we zelfs door de Moezel, omdat het Hochwasser is. het is net te doen, we halen net geen water binnen.
Bij Moselkern stroomt de Etz de Moezel in. Verder komen hier en daar wat beekjes in de Moezel uit, net als bij de vorige rivieren. Niet noemenswaardig.
we komen bij Koblenz, waar het oppassen is. Druk verkeer en voor je het weet rijdt je verkeerd. Er is een wegomlegging die het niet makkelijker maakt, maar na de weg vragen en onze apps goed te gebruiken komen we er doorheen.
Dan komen we weer eens bij de Rijn. Het wegdek is opvallend slechter dan aan de Moezel. Bovendien is het hoogwater hier echt hoog, twee keer moeten we omdraaien en een alternatief zoeken.
Over bekend terrein rijden we naar Remagen. Bij kripp, iets voor Remagen, komt de Ahr de Rijn in stromen.
Heer vanoli is wederom sehr froh das wir wieder da sind. de fietsen mogen weer in de garage en wij gaan na het douchen lekker eten aan de Rijnboulevard.

Vijfde dag. Na een ontbijtje gaan we flux op weg om een rustige golvende tocht over het binnenland tussen Rijn en Maas te rijden. Net buiten Remagen eerst een klim om bovenop te komen. In de eerste versnelling voor. Het lijkt ergens gedaan, maar een bocht om blijkt de klim nog verder te gaan. Veel verder blijkt. Dat stuk doe ik noodgedwongen weer op het middenblad, want klimmen is voor niet te schakelen. Krachttraining dus.
We rijden door een golvend landschap, er staat een flinke wind, maar het is zonnig en droog. Vlak voor Duren komen we voor de derde keer bij de Rur, die we verder volgen tot Roermond. Dat gaat veel over onverharde fietspaden. Goed begaanbaar, maar minder fijn dan asfalt uiteraard. we slingeren door steden met namen als Julich, Krauthausen, Tetz en Huckelhoven over de Rurradweg. Gewoon de pijltjes volgen dus.
Bij Vlodrop gaan we de grens over en na een moeizame, want niet velomobielvriendelijke doorgang door Roermond komen we in Beesel aan. we vinden snel ons overnachtingsadres, het enige in Nederland deze tocht. een mooie rustige plek, gerund door een gepensioneerd echtpaar. Prima verzorgd, fietsen in een oude schuur, mooie kamer en dito douche.
Eten in Nederland is weer wennen en wat zijn die bierglazen klein!

Zesde en laatste dag. Na een heerlijke nacht en prima ontbijt volgt de laatste en kortste etappe. We pakken niet de geplande LF 3, want die slingert ons teveel. Fietspaden naast doorgaande wegen vinden we vandaag wat aantrekkelijker.
Hoewel, na Gennep pakken we wel weer de route op, want dat stuk is nieuw voor ons. Mooi stuk van de route door grensgebied van Nederland en Duitsland.
Bij Millingen gaan we de Rijn over. Hoe vaak hebben we die nu gezien? Nu blijven we wel aan de Nederlandse kant. Door Liemers richting Achterhoek. In Didam nog een laatste koffiestop en in Angerlo nemen we afscheid.

Edwin, bedankt voor een prima week fietsen. (en eten, drinken, LOL maken)

Voor de statistici: helaas heeft mijn Teasi niet alles opgenomen, maar we hebben gereden:
dag 1 185 km
dag 2 189 km
dag 3 168 km
dag 4 185 km
dag 5 166 km
dag 6 135 km.

Hartslag gemiddeld rond 105.

Totaal 1028 voor mij, voor Edwin iets meer. 23 rivieren gezien, en dat op een klein stuk Europa. Wie wist dat er zoveel waren? De beken heb ik niet geteld, uiteraard.

Verder onderweg veel krentenbollen op de eerste dagen, broodjes gebakken ei, bananen, ranja, broodjes kaas, appels, chocola.

Foto's volgen en die zet ik op een apart tabblad.