Beste lezers,
Ik ben op verschillende manieren verrast gisteren. Natuurlijk heb ik dat over me afgeroepen door de LOL tocht de titel "verrassingstocht" mee te geven.
Ik was afgelopen zaterdag jarig, heb de double five te pakken. Zondag, de bekende eerste zondag van de maand en dus een LOL tocht, kon ik natuurlijk niet zomaar voorbij laten gaan. Door alle mederijders de afgelopen bijna 2 jaar met LOL ben ik aardig verwend met gezelschap, mooie ritten, tips en trucs, mooie foto's en filmpjes. Dan mag je wel eens wat terug doen.
Verrast door Marc, die een kado voor me had meegenomen. Door weer een mooi aantal van 12 rijders in velomobielen, met deze keer Johan uit Nijmegen als nieuwe gast. Hij heeft ons uitgenodigd voor een tocht bij Nijmegen op 12 mei. Gaan we dat doen mannen?? Mooie uitdaging, toch?
Ook verrast, na een uurtje fris rijden, door het mooie weer. Dat maakt een tocht altijd fijn. Blauwe lucht, mooi uitzicht vanaf de dijken. Vluchten ganzen, biddende torenvalken, duikvliegende kievitten en traag stromende IJssel maken veel goed.
De koffiepauze was ook verrassend. Een of andere niet nader te noemen slimmerik had de serveerster ingeseind dat er iemand jarig was, dus na met moeite 12 stuks appeltaart te hebben geserveerd, kwam er een mooie fakkel voor de jarige. Zie daarvoor de foto's op de blog van rastamango, verwijzing via het balkje gevolgde blogs hiernaast.
Daarna richting, maar niet over de Posbank. Via een mooi fietspad een rustige afwisselende klim. Bovenaan gekomen een nieuwe velomobielrijder gespot door Lorenz. Bonus van velomobiel.nl is onderweg, denk ik!
Na die stop ging het helaas fout. Een niet nader te noemen gastrijder reed verkeerd, terwijl hij mij de stellige indruk gaf dat hij wist hoe de afdaling van de Lange Juffer gaat. Ik was verrast door mijn enorme boosheid toen daarna door communicatieperikelen de anderen niet waren waar ik hen verwacht had. Het was, achteraf gezien, een opeenstapeling van verrassingen, die ik liever niet had gehad. Op het laatste stukje is dat door Wim en mij uitgepraat. Aan de anderen excuses voor mijn buitenproportionele boosheid, die ik niet onder stoelen of banken stak! Zie voor goede tips hiernaast op de blog van Wim. Die zullen we de volgende keer maar voorafgaand aan de rit bespreken.
Mijn all time high speed record, wat ik van plan was te breken in de afdaling, met nieuwe strakke wielen onder mijn Q, is me mooi door de neus geboord.
Toch een mooie rit geweest, de frustraties ebben wel weg en dat snelheidsrecord komt er nog wel.
Vergeet de tegenslag en gedenk het goede.
BeantwoordenVerwijderenMensen kwijt raken gebeurt vaker. VLA had er dit weekeind kennelijk ook last van. Onvermijdelijk bij grotere groepen. Ik ben telkens weer dankbaar dat het 'slechts' daar bij blijft. Mijn angst en zorg is groter voor echt een man kwijt met een tocht. In mijn beleving een kwestie van tijd. Grote groepen rijden tracht ik een beetje mijden. Zie het ook als taak de argeloze in bescherming te nemen. Maar voel me niet verantwoordelijk voor hun handelen. Daar blijven zelf baas over mits niet ten nadele van de groep. Lastig. Het moet leuk blijven.
Dat gebak in Doesburg is weer veel te lang geleden. Daar moesten Marloes en ik maar weer eens gauw hernieuwde kennis mee maken..:-)
Waarom zo boos over een dergelijke kleine tegenslag ? Het is toch niet dat rijders zoiets moedwillig doen bij een sociale toertocht ?
BeantwoordenVerwijderenBovendien zijn het geen kinderen die kwijtraken.....ik zou er niet zo over in zitten of en waar verdwaalde rijders ergens weer op het juiste pad komen en anders maar naar huis rijden en de volgende tocht er weer vrolijk bij zijn...iedereen heeft ook een eigen verantwoordelijkheid....
Goede afspraken en GPS navigatie moet dat grotendeels kunnen voorkomen ook....tenminste, dat zou je zo zeggen.
Duidelijk Casper.
BeantwoordenVerwijderenIk vond het 'uitpraten' op het laatste gedeelte wel prettig.
Tot de volgende #LOL.
Quezzzt je vertrouwen is eindeloos groot kennelijk. Die van mij is door de jaren heen versleten.
BeantwoordenVerwijderenIk kan mij de gevoelens die het oproept bij Casper goed voorstellen. Ik kan daar soms ook (ingehouden) boos over worden. Het is soms irritant hoe sommige mensen geen benul van groepsrijden hebben. Let wel. Ik zeg niet dat dat hier het geval was. Ik was er niet bij. Een lekke band oid kan ook de oorzaak zijn. Dan is het aan de groep elkaar in het oog te houden zoals mooi op Wim zijn blog staat.
Ik heb mensen meegemaakt die zonder overleg stoppen voor een eigen plaspauze, gaan eten, naar huis afhaken, een betere route weten. Ook kan je de aansluiting missen en daarmee een afslag missen. Niet terug gaan naar de laatste punt, maar gaan dwalen en niets meer van zich laten horen of afmelden.
Ook stelt men zich niet van te voren op de hoogte van de route, pauzeplek of vragen niet om een telefoon nummer. Men fiets simpelweg achter elkaar aan.
Ook het niet bij zich hebben van minimaal reparatie materiaal en en kennis kan een zware wissel trekken op een reisgroep.
Hoewel de koprijder geen verantwoordelijke reisleider is, wordt hij wel vaak zo gezien. Een zware last.
Overigens zijn er tips en truuks voor de koprijder om escalaties te voorkomen. (zie hieronder, ik kan het niet laten...) Maar het blijft een rit die je met z'n allen SAMEN maakt.
Het is vaak wel het beste het voorrijden aan de koprijder ALLEEN over te laten. Iedereen in de achterhoede heeft altijd een mening als het ergens fout gaat. Goed bedoeld of niet. Pas als de voorrijder om advies vraagt is het vroeg genoeg. Niet eerder. Een kapitein op het schip graag! Niet iedereen kan tegelijk aan het roer staan. Anders moet degene die de oplossing weet maar voorrijden zeg ik altijd maar.
Voorrijden is niet altijd alleen een gunst maar ook een kunst. De zwaarte ervan wordt vaak onderschat.
Mijn laatste tip in deze en dan hou ik mijn mond weer ;-P
Neem ook een vaste achterrijder. Een die handig is, evt. hard kan fietsen en telefoon. Met een goede pomp en enkele banden. Desnoods met een vlag op de fiets. Als voorrijder heb je daar bij een grote groep steun aan.
Hij waakt voor achterblijvers. Kan mensen opjagen die onnodig gaten trekken.
Kan signalen naar voren geven wat betreft het tempo. Mocht er pech zijn dan kan de groep door en ontmoet je elkaar bij een afgesproken punt.
Contact hoeft niet al te moeilijk te zijn bij een beperkte groep (max 20)
Bij niet al te lange sliert rijders kan de voorrijder de achterrijder in de gaten houden. B.v. bij een oversteek. Als de achterrijder over is, kan de voorrijder weer gang maken. (Nooit stoppen, Dan stapt iedereen uit en gaat van alles doen! Moeilijk weer op gang te krijgen) Intussen altijd kalm door blijven rollen.
Bij kleine groepen (5 tot max10) kan het gewoon LOL-stijl met enige soepelheid.
Doe je voordeel ermee zou ik zeggen.
Ik heb ook geen enkele ervaring met groepsrijden, kan daarover eigenijk geen mening van waarde hebben en neem de adviezen allemaal voor waarheid aan.
BeantwoordenVerwijderenMaar ik zou als organisator van een tocht wel eisen dat iedereen een GPS navigatie en een mobiele telefoon meeneemt. Een ieder die dat niet heeft moet een maatje hebben die dat wel heeft en ook altijd bij elkaar blijven ongeacht de omstandigheden.
Met die verzekering van hulpmiddelen gewoon duidelijke afspraken waar gestopt wordt en waneer weer doorgereden. Niet van afwijken, diegene die daar niet is heeft enkel zichzelf iets te verwijten. Als mensen tussentijds afhaken of zo ver achterop zijn geraakt dat ze niet meer kunnen aanhaken moeten ze bellen, een afspraak die niet met de voeten getreden moet worden, omdat iemand die zoek is en niet bereikbaar is misschien een ongeluk heeft gehad of onwel is geworden...
Kortom ik denk dus dat je met duidelijk afspraken met volwassenen een hoop ergernis moet kunnen voorkomen.
Maar ik weet dat afspraken maken zelfs met volwassen mensen in de praktijk weerbarstig is....zelfs solo hangend aan een parachute zijn er nog mensen die niet hun simpele basisinstructies uitvoeren....niemand kan je dan nog helpen... Ik heb me wel eens afgevraagt hoe dom je kunt zijn met bestuurbare parachutes ergens anders te landen dan de aangewezen plek...maar ze zijn er...veel...
groeps rijden is idd wat anders als solo rijden, al vind ik
BeantwoordenVerwijderengroepsrijden wel vele maler leuker, zo gaan we zo af en toe een dagje of meedere dagen per achterlaar met een vast groepeje uit NH en aangrenst weg. ds we kennen elkaar inmiddels al wat jaren, maar een ding is een vast motto; samen uit en samen thuis. en een goede comnucatie is erg belanrijk, maar zoiets groeit in de loop van tijd. boos worden of wat dan ook is zo zonde van de tijd, je kan beter ff tot tien tellen en er later op rerug komen, daamee gerijk je veel en veel meer,
Casper, RESPECT !!
BeantwoordenVerwijderenCasper,
BeantwoordenVerwijderenDit verkeerd rijden is nog maar een onschuldig Roodkapje vergeleken bij wat ik met een niet nader te noemen ligfietsclub eens heb meegemaakt. Daar weigerde namelijk de hele groep de leider (dat was ik voor die tocht) te volgen. De groep sloeg af en volgde een andere weg dan de leider had uitgezet en voorfietste. Je begrijpt dat er na deze muiterij heel wat viel uit te praten. Dus kop op jongen met die enthousiaste club van je.