The wind cries, Mary.

Dat nummer van Jimi Hendrix speelt met regelmaat door mijn hoofd, de laatste weken. Prachtig nummer van de beste gitarist ooit, maar dat terzijde.

Het waait en waait maar. Dan weer 5 bft, dan weer 3 bft. Soms even 2. Altijd uit oost, noordoost, of heel soms, zuidoost. Elke ochtend dat ik per Q naar Almelo ga, heb ik hem min of meer tegen. Stevig noordoost is de minste prettige variant. Met -5 krijg ik de snelheid er niet goed in. Dan is het omarmen van wat er is en trappen, niet zeuren.
's Middags bij de terugreis is het gelukkig anders, dan heb ik hem mee. Niet dat dit heel veel scheelt, kennelijk is de lage temperatuur van meer invloed. Schuin tegen vind ik de minst prettige variant, zeker een koude. Dat heeft de grootste invloed op het rijden, merk ik.
Ach, net het weerbericht gehoord, het blijft nog zeker 10 dagen zo. Hoe ze dat zo lang vooraf kunnen voorspellen snap ik niet. Dus, wind, wordt je m'n vrind?

Gisteren op de heenweg de eerste lekke band onderweg met de F-lite gehad. Zit er nu zo'n 1400 kilometer onder, te vroeg voor een reeks lekke banden hoop ik.