Pagina's

zaterdag 20 september 2014

Toeval

Iedereen kent wellicht wel de discussie over toeval: de een zegt dat het niet bestaat en de ander gelooft er heilig in. Semantisch gezien kan je het woord verklaren en zeggen dat het gaat om iets dat je toevalt, met enige toevalligheid. Nou ja, dat verklaart niets, ik bedoel meer, zonder dat je er iets van invloed op hebt. Toevallig dus. De andere school gaat er juist van uit dat in alles is voorzien, juist ja, door de voorzienigheid. Wel, als je vaker langere tijd in je velomobiel zit, kunnen je gedachten wel eens afdwalen. Dat heb ik wel tenminste. Afgelopen vrijdag reed ik op mijn gebruikelijke route naar het werk en vlak voor Drempt begon het te regenen. Dus moest de pet op met de afgeknipte capuchon erover. Andersom geredeneerd: als ik de afgeknipte capuchon op doe, dat gaat er een pet onder, zodat ik vanwege de klep niet al teveel spetters in mijn ogen krijg en de capuchon niet over mijn ogen zakt. Ik wil goed zicht hebben. Nu kon ik zo snel de pet niet vinden, wat me weer deed denken aan de netjes die Paul in zijn fiets heeft gemaakt om juist dit soort dingen makkelijk te kunnen vinden. Zie, daar gaan die gedachten alweer, en dat terwijl ik net eens aan het rijden was. Het werd uitstappen en zoeken, waar het toeval om de hoek kwam, zomaar ineens. Wat was het geval? k heb een helm in de Q liggen, netjes in een tasje, om het vizier te beschermen. Aan dat tasje zit een koord, met zo'n in te drukken sluiter. Welnu, het uiteinde van het koord, met die sluiter, was om het kettingtandwiel gegaan. Het begon me direct te dagen: dat was het geluid dat ik hoorde en bovendien had ik het gevoel dat ik moeizamer reed, niet uitbollend met de benen stil, maar juist trappend. Met enige moeite de rommel verwijderd en de helm met tas goed weggelegd, opdat dit niet weer gebeurt. Toeval? Het reed in ieder geval beter naderhand, of is dat weer illusie? Ook dat is een overdenking waard.

2 opmerkingen: