Oliebollentocht 2014

De voorpret is altijd erg leuk bij lange afstandsritten die we met LOL (mee)maken. Vooraf wordt er veel uitgewisseld via social media over kleding, racekappen, schoenen, banden, eten etc. Ook dit keer bleef mijn mobiele telefoon piepjes geven, elke keer weer een Whatsapp bericht. Ook nu, na afloop, gaat het door. Uitwisselen van ervaringen, hoe we hebben geslapen, waar de pijntjes zitten, hoe alles is gegaan.

Dit is een foto, vroeg in de ochtend gemaakt bij Paul voor de deur. We mochten bij hem verzamelen, onder het genot van een zelfgebakken appelflap.What's in a name?
We vertrokken met 11 personen, waarvan 4 met kap. Lorenz had de route voor de heenweg gemaakt.
Ik ben om 06.30 uur opgestaan en heb snel ontbeten. Dan alles in de fiets, nou ja, alles: eten, drinken, reservekleding. Reparatiemateriaal en banden liggen er standaard in voor mijn ww ritten. 07.20 vertrokken, en wie weet kom ik Marc en Nico onderweg tegen. Bij het oprijden van de IJsselbrug zie ik het achterlampje van Nico. Midden op de brug fietsend zie ik twee voorlampen branden, onderaan de andere kant van de brug: Marc en Wim R. Gezamenlijk rijden we naar Dieren. Nog geen vuiltje op de weg, maar dat wordt snel anders als we uit Dieren vertrekken.

 Hier boven en onder twee opnames van de dijk bij Velp. In Dieren ligt nog hier en daar wat sneeuw en ijs. Als we in Rheden afslaan naar de dijk wordt het toch wel anders. De eerste stukken vallen mee, maar bij Velp is een stuk niet gestrooid, maar wel veelvuldig bewandeld in de verse sneeuw van de dag ervoor. Die is nu vastgevroren. Paul, zie foto hieronder, maakt de eerste schuiver van de dag. Behulpzame wandelaars bieden zich direct aan.

Er zullen nog wat schuivers volgen in de loop van de dag. Zo zijn we bij Lent ineens, uit een tunnel rijdend, Paul en Nico kwijt. Nico blijkt over de kop te zijn gegaan vlak voor de tunnel. In Nijmegen besluit hij de Oliebollentocht zelf niet te rijden, om in ieder geval nog thuis te kunnen komen. Jammer voor hem!
Tussen Arnhem en Nijmegen was bedacht dat we over de Huissense dijk zouden gaan. Dat is normaal gesproken een prachtige route, maar nu een behoorlijk stuk flink aanpoten, omdat er niet was gestrooid of geveegd en alles hobbelig ijs was op de dijken. Jammer.

Nijmegen binnen rijdend over de Oversteek is het nog even zoeken naar de voormalig Honig fabrieken, maar al snel bevinden we ons tussen allerlei velomobielers met allerlei velomobielen. Na de koffie met kerststol wordt een groepsindeling gemaakt en gaan we op pad. Al snel blijkt dat de groepsindeling wordt losgelaten, want vlak over de brug is een beoogde route onbegaanbaar en wordt het eigenlijk 1 grote groep. Hoewel, deze versplintert telkens bij wegversmallingen.
We maken een mooie tocht door de Ooijpolder. Hier is de derde schuiver van de dag, als Lorenz een richeltje ijs verkeerd inschat en op zijn kant gaat. Gelukkig geen schade.

Even later arriveren we in Kekerdom, alwaar de Waard ons gastvrij ontvangt met koffie en twee soorten taart. De appeltaart blijkt nog bevroren, maar dat mag de pret niet drukken. Er wordt lustig gekletst deze pauze. De paar aanwezige "normale" gasten zullen zich wel overvallen voelen door zo een groep voornamelijk mannen van middelbare leeftijd in de vreemdste outfits.

De weg wordt vervolgd, een klein stukje Duitsland en dan een flinke klim richting Berg en Dal. Hier versplinterd de groep wederom. Na een warme klim door mooi winters "berglandschap" volgt een afdaling over niet geheel ijsvrije wegen naar de Waalkade. Daar wordt de groepsfoto gemaakt.

Terug bij Elan is er warme chocomel, koffie, snert, oliebollen, napraten en klaarmaken voor de terugreis.Ondanks de verwachte tegenwind viel mij de koude wel mee.

Op de brug bij Nijmegen viel mij de weerspiegeling van voor mij rijdende velomobielen op, in de glazen zijwand. Je moet wel goed kijken op onderstaande foto.

De terugreis hebben we via Elst gedaan, omdat we in het donker niet nog meer slecht begaanbare wegen wilden nemen. Dat ging gelukkig goed. Na dwars door Arnhem te hebben gereden, namen we bij Dieren afscheid van de eerste groep, bij Brummen de tweede en in Zutphen de laatste opsplitsing.

Mannen en vrouwen van de organisatie: bedankt. Het was mijn eerste, maar zeker niet mijn laatste oliebollentocht.